ถนนที่ทอดยาว
ผมกับหนูมินท์กำลังเดินทางกันอยู่
บนถนนสีดำที่ทอดยาว สองข้างทางที่แห้งแล้งไร้สิ่งใดจรรโลงใจ เราเดินทางไปเรื่อย ๆ ระยะทางเพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ แต่ถนนและสองข้างมางยังคงเหมือนเดิม ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง ด้วยความที่มันไม่เปลี่ยนแปลง ผมก็อึดอัด อึดอัดจนทำให้ความรู้สึกบางอย่างก่อตัวและสร้างรูปร่างของมันขึ้นมา
ความเบื่อหน่าย
ผมเห็นได้ชัดเจนเลย ตันตนของความเบื่อหน่าย เมื่อเวลามองไปที่กระจกมองหลัง หรือกระจกมองข้าง แล้วบังเอิญได้เห็นหน้าของตัวเอง ความเบื่อหน่ายมันอยู่ในนั้น
หลายต่อหลายครั้งที่เราทนความเบื่อหน่ายไม่ไหว เราก็เลยเลี้ยวหนีไปวิ่งบนถนนเส้นอื่น ซึบซับความงาม เพลิดเพลินกับทัศนียภาพ หรือไม่ก็ตื่นเต้นตกใจบนถนนเส้นใหม่นั้น แต่สุดท้ายเมื่อวิ่งไปบนถนนเส้นใหม่ได้สักพัก ถนนเส้นนั้นก็จะวกกลับ พาเรามาถนนเส้นเดิมอีกครั้ง
ถนนที่สุดแสนจะน่าเบื่อ
และก็เป็นเช่นนั้นทุกครั้งที่เราเปลี่ยนเส้นทาง แม้จะพากันวนออกไปไกลเท่าไร สุดท้ายก็จะวกกลับมาขึ้นถนนเดิมทุกครั้ง เราก็เลยต้องทนเดินต้องทางอย่างน่าเบื่อต่อไป ทนต่อไปจนกว่าเราจะถึงปลายทางของเราซึ่งไม่รู้ว่าอยู่ที่ไหน ว่าปลายทางของเราคืออะไร หรือไม่ก็อาจจะไม่มีปลายทางอยู่เลย แต่ตราบเท่าที่ยังไปต่อกันไหว ผมกับหนูมินท์จึงต้องเดินทางบนถนนเส้นนี้ต่อไป แต่คิดว่าคงจะไม่ตลอดไป
Create Date : 06 พฤศจิกายน 2552 |
Last Update : 6 พฤศจิกายน 2552 11:07:53 น. |
|
0 comments
|
Counter : 594 Pageviews. |
|
|
|
| |
|
|