เฮ้อ...แม่นี่นะ สิ่งมีชีวิตที่เรียกว่าแม่เนี้ย...มีเรื่องให้เม้าท์ได้ตลอด

ชีวิตเราก็ไม่ได้ราบรื่นหรอก
ครอบครัวต้องดิ้นรน ปีที่ผ่านมา และปีนี้มีหลายเรื่องให้เครีียด ทั้งแม่ น้อง งาน คนรัก เฮ้อ... ต่อสู้กันไป

ด้วยความที่เราก็ไม่ได้อยู่บ้านนะ เพราะว่าทำงานต่างจังหวัด กลับบ้านอาทิตย์ละครั้งตามประสามนุษย์เงินเดือน อิอิ

วันนั้นเราเลิกงาน ก็ไปกินข้าวเย็นกับเพื่อนตามปกติ แม่โทรมาหาประมาณสองทุ่ม ไอ้เราก้อเอาล่ะสิ... มีเรื่องไรให้ชั้นต้องแก้อีกเนี่ย....คิดไปต่างๆ นาๆ เตรียมพร้อมรับสถานการณ์ แอบถอนใจไปครั้งนึง...ก่อนรับสาย
พอรับสาย...แบบเครียดๆ...แต่พยายามทำเสียงเรียบๆ ปกติ

เรา - ฮัลโหล (แบบทำใจเล็กน้อย เตรียมรับสถานการณ์)
แม่ - โมเหรอลูก...(แบบเครียดๆ เช่นกัน)
เรา - อืม...ว่าไงจ๊ะ...
แม่ - เออ...เนี่ย...
เรา - (จะเกิดไรขึ้นหนอ...กััว กััว...ตึกตัก..ตึกตัก..)
แม่ - อากาศหนาว...อย่าลืมห่มผ้าหนาๆ นะลูก มีผ้าห่มหนาๆ ผ้านวมอุ่นๆ ไหม?

แป่ว....อยากจะเขกกะโหลกตัวเอง ...แล้วก็รีบตอบไปว่า

เรา - จ้า...ไม่ต้องเป็นห่วง มีผ้าหนาๆ อย่างดี ผ้าห่มอุ่นสบายดีจ้า...
แม่ - ก็อากาศมันเย็นมาก...ไม่เคยเย็นแบบนี้ บลา บลา บลา แม่นะใส่เสื้อหนามาก อยู่ในบ้านยังหนาว...บลา บลา บลา หมาไม่รู้จะหนาวไหม บลา บลา บลา

ตบท้ายด้วยคำว่า อย่าลืมห่มผ้านะลูกนะ...

เฮ้อ...เนี่ยแหละน้า...แม่เรา ยังไง ยังไง เราก็ยังดูเป็นเด็กน้อยในสายตาเค้าเสมอ
คิดถึงเรื่องนี้แล้ว อมยิ้มทุ้กที...

Create Date : 17 มกราคม 2552
Last Update : 18 มกราคม 2552 0:00:29 น.		0 comments
Counter : 349 Pageviews.
Share Tweet