BlogGang.com : : magarita30 - Face To Fate ตอน 6

Group Blog

All Blogs

Face To Fate ตอน 6

จากตอนที่แล้ว พรรคมารยื่นข้อเสนอให้ท่านหมอหล่ายฆ่าหลี่ปูยีซะ จะได้ไม่มีใครหา 5 จอมยุทธ์พบ
ตอนแรกท่านหมอหล่ายก็ไม่สนใจหรอก

พอพรรคมารเอาตำรา (อะไรไม่รู้ อ่านไม่ออก เดาว่าคงเป็นตำรายามั้ง) มาเป็นข้อแลกเปลี่ยน ท่านหมอหล่ายก็ชักหวั่นไหวใจ ซวยล่ะสิ หลี่ปูยี

เยี่ยม่งเซอะเที่ยวตามหาไป่ชิงซูไปทั่วเมือง แต่ไม่มีใครเคยเห็นเค้า

ท่านหมอหล่ายเห็นหลี่ปูยีซ้อมวรยุทธ์อยู่ เลยทำเป็นซ้อมด้วย เนียนนะยะ
อาวุธท่านหมอหล่ายเป็นกระบี่ที่ซ่อนอยู่ในแขนเสื้อ

สู้กันเอาเป็นเอาตายมากค่ะ ท่านหมอหล่ายแกคงกะเอาตายนั่นแหละ

หลี่ปูยี: เข็มไหมทองของท่านร้ายกาจมาก หากท่านไม่ยั้งมือ ข้าคงได้รับบาดเจ็บเป็นแน่
หล่ายเหยิกยี: แหม เข็มไหมทองของข้าจะไม่ใช่อาวุธที่ร้ายกาจ แต่ข้าสามารถใช้มันฆ่าคนได้อย่างง่ายดายในรัศมี 10 ก้าว
หลี่ปูยี: แต่ไม้เท้าไผ่เขียวของข้าก็ไม่เลวนะ
หล่ายเหยิกยี: ดูเหมือนเราจะเสมอกัน
หลี่ปูยี: ถ้าเราต้องสู้กันจริงๆ แล้ว คงเป็นการต่อสู้ที่สูสีไม่น้อย

ยัยตัวก่อกวนมาแล้ว

เยี่ยม่งเซอะ: โหย ว่างกันมากเลยนะ ทำอะไรกันอยู่ล่ะ (เวลาอ่านขอให้ใส่สำเนียงประชดเข้าไปด้วย จะได้อารมณ์อย่างมาก)
หลี่ปูยี: ซ้อมวรยุทธ์น่ะสิ
เยี่ยม่งเซอะ: ดีนี่ เจ้าให้ข้าออกไปตระเวนหาไป่ชิงซูแต่พวกเจ้ามาซ้อมวรยุทธ์กันเนี่ยนะ
หล่ายเหยิกยี: แล้วเจ้าได้อะไรมาบ้างล่ะ
เยี่ยม่งเซอะ: ข้าถามไปทั่วหมู่บ้านเหมยแล้ว ไม่มีใครรู้จักไป่ชิงซูซักคน
หลึปูยี: ก็คนเค้าถอนตัวจากยุทธภพ ใครเค้าจะใช้ชื่อจริงกันบ้างเล่า
เยี่ยม่งเซอะ: ข้าไม่เชื่อว่าจะมีคนยอมทิ้งชื่อเสียงของตัวเองง่ายๆ เจ้าไม่ใช่เค้าจะรู้ได้งัยว่าเค้าไม่ใช้ชื่อจริง

หลวงจีนอยากตายไปค้นตามสุสาน เจอป้ายหลุมศพของไป่ชิงซูอุตส่าห์แบกกลับมาเป็นหลักฐาน แต่หลี่ปูยีไม่เชื่อว่าเค้าจะตายแล้ว

หลี่ปูยี: ดูที่ชื่อของเค้าสิ ตัวอักษรเพิ่มมาอีกขีดหนึ่ง
หลวงจีนอยากตาย: ไป่ชิงเจ้า

เวง อุตส่าห์แบกมาตั้งไกล ดันผิดคน กร๊ากกกก แล้วต้องเอาไปคืนมั้ยเนี่ย

เยี่ยม่งเซอะ: ไม่เป็นไรน่า ทำพลาด ยังดีกว่าไม่ทำอะไรเลย
หลี่ปูยี: ใครว่าพวกเราไม่ทำอะไร เราทำแต่สิงที่ควรทำต่างหากล่ะ
เยี่ยม่งเซอะ: งั้นบอกมาซิว่าจะหาไป่ชิงซูได้ยังไง
หลี่ปูยี: เค้าเป็นบัณฑิต น่าจะชอบเขียนภาพ เราควรจะไปตามร้านขายภาพเพื่อถามหาเค้า
เยี่ยม่งเซอะ: นั่นสินะ ทำไมข้าคิดไม่ออก
หล่ายเหยิกยี: คิดออกก็ไม่มีประโยชน์ ร้านขายภาพเค้าเพิ่งจะเปิด

ขณะกำลังจะออกไปร้านขายภาพ ทั้งสี่ได้พบกับเจ้าของโรงเตี๊ยมเยียนนางมีสีหน้าไม่ค่อยดีนัก เมื่อรู้ว่าพวกเค้าจะไปตามหาไป่ชิงซู

หล่ายเหยิกยี: แปลกจัง ทุกครั้งที่ได้ยินชื่อไป่ชิงซูดูนางไม่สบายใจ
หลีปูยี: ดูเจ้าจะใส่ใจนางเป็นพิเศษ
เยี่ยม่งเซอะ: สงสัยเค้าจะหลงรักแม่นางเยียนซะแล้วมั้ง
หล่ายเหยิกยี: ไปกันหลายคนมันดูเอิกเกริกไปหน่อย พวกเจ้าล่วงหน้าไปกันก่อนเถอะ
เยี่ยม่งเซอะ: ไม่ต้องเลย เจ้านี่ นิสัย
หลี่ปูยี: อย่าว่าเค้าเลย บางทีที่หล่ายอาจจะทำให้แม่นางบอกออกมาก็ได้ว่าไป่ชิงซูอยู่ที่ไหน

อย่าอวยมากได้ปะ ท่านหมอหล่ายเค้ายิ่งเป็นหนุ่มมั่นอยู่ด้วย

ป้าสอง: สั่งอะไรดีคะ
หล่ายเหยิกยี: อะไรก็ได้ที่แม่นางเยียนชอบ ข้าอยากรู้ว่านางชอบอะไร
ป้าสอง: ยากจัง
หล่ายเหยิกยี: คราวนี้คงไม่ยากแล้วนะ
แม่นางเยียน: ท่านหล่ายคะ ทำไมท่านถึงมือเติบเช่นนี้ ถ้าท่านอยากรู้ถามข้าก็ได้
หล่ายเหยิกยี: ถ้าเจ้าตอบข้าตามตรง ถุงเงินนี้ก็เป็นของเจ้า

หนอย คนเค้าจะจีบกัน กขค.มาซะได้ จะมาเก็บค่าคุ้มครองเหรอ ท่านหมอหล่ายต้องลงมืออีกแระ ไม่ได้อยากโชว์สาวเลยนะเนี่ย

หล่ายเหยิกยี: ไม่ต้องขอบคุณข้าก็ได้นะ
แม่นางเยียน: ขอบคุณท่านงั้นเหรอ รู้มั้ย ท่านทำเรื่องเดือดร้อนให้ข้าแล้ว
หล่ายเหยิกยี: ข้าอยู่ทั้งคน เจ้าจะกลัวพวกมันทำไม
แม่นางเยียน: ท่านหล่ายคะ ที่นี่เป็นโรงเตี๊ยม ท่านเป็นแขก ท่านคิดว่าจะพักอยู่นานแค่ไหนหรือ
หล่ายเหยิกยี: ก็อยู่ที่ว่า เจ้าอยากให้ข้าอยู่นานแค่ไหน

หลี่ปูยีพบภาพเขียนที่สงสัยว่าจะวาดโดยไป่ชิงซู เค้าจำสไตล์การวาดได้ ที่สำคัญภาพของ ไป่ชิงซูมักจะวาดดอกเหมยกับดอกบัว ซึ่งบานคนละฤดูกัน อยู่ในภาพเดียวกัน

เถ้าแก่ร้านก็ไม่รู้ว่าใครเป็นเจ้าของภาพ มีเด็กมาฝากขาย เมื่อขายได้แล้วจึงจะมารับเงิน

หลี่ปูยีซื้อภาพเขียนไป แล้วดักรอเด็กที่จะมารับเงิน เพื่อสะกดรอยตามไปพบไป่ชิงซู
ระหว่างนั้นหลี่ปูยีสังเกตเห็นขบวนเจ้าสาวซึ่งเป็นลูกสาวของผู้ใหญ่บ้าน เค้าสังหรณ์ใจว่าการลักพาตัวเจ้าสาวจะเกี่ยวข้องกับไป่ชิงซูจึงรีบตามไป
ทิ้งเยี่ยม่งเซอะกับหลวงจีนอยากตายให้เฝ้ารอเด็ก

ขบวนเกี้ยวเจ้าสาวผ่านหุบเขาธารแดง เกิดหมอกหนาทึบ บุรุษลึกลับทำร้ายคนคุ้มกันเกี้ยว แล้วลักพาตัวเจ้าสาวไป

หลี่ปูยีติดตามเข้าไปในป่า เจอกับหมอกหนาปกคลุม หลวงจีนอยากตายตามมาเจอเค้า หมอกสลายตัวไปอย่างกระทันหัน หลี่ปูยีสงสัยว่าผู้อยู่เบื้องหลังการลักพาตัวจะเป็นยอดฝีมือ ไม่ใช่ปีศาจ

เยี่ยม่งเซอะคอยจับตาดูร้านขายภาพ ไม่ยอมไปไหน ฝนตกนางก็ยังยืนตากฝนไม่ให้คลาดสายตา
หลี่ปูยีอุตส่าห์มากางร่มให้ นางก็กลับต่อว่าเค้าว่าทิ้งให้นางเฝ้าอยู่ตามลำพัง
หลี่ปูยีเป็นห่วงว่านางจะหิว จึงซื้อหมั่นโถวมาให้นางกิน หมั่นโถวเย็น ม่งเซอะก้อบ่น ทำอะไรไม่ถูกใจนางซักอย่าง

เห็นเถ้าแก่ปิดร้านขายภาพ ม่งเซอะถึงยอมกลับโรงเตี๊ยม พรุ่งนี้มาเฝ้าใหม่

หล่ายเหยิกยี: นี่ข้ามาจัดจังหวะพวกเจ้ารึเปล่านี่ ภรรยาที่รัก ทำแบบนี้ ข้าเจ็บปวดใจนะ
หลี่ปูยี: เจ้าเข้าใจพวกเราผิดแล้ว
เยี่ยม่งเซอะ: อะไร ข้าไม่ได้เป็นอะไรกับเจ้าซะหน่อย งี่เง่า

หล่ายเหยิกยี: เป็นไง ได้อะไรคืบหน้าบ้างมั้ย
หลี่ปูยี: ก็มีนะ แต่ข้าจะบอกเจ้าเมื่อถึงเวลาอันสมควร แล้วเจ้ากับแม่นางเยียนล่ะ คืบหน้าไปถึงไหนแล้ว
หล่ายเหยิกยี: ก็ดี เอาไว้ข้าจะบอกเจ้าเมื่อถีงเวลาอันสมควรแล้วกัน

เมื่อกลับถึงโรงเตี๊ยมปรากฎว่า แม่นางเยียนถูกนักเลงเก็บค่าคุ้มครองจับไปเรียกค่าไถ่ โหย เรื่องขี้ปะติ๋ว ให้ท่านหมอหล่ายเค้าจัดการเองเหอะ

มาถึงบ่อน ท่านหมอหล่ายก็ตัดไม้ข่มนาม เอาขาสะกิดเบาๆ ฟาดโต๊ะพังไปตัวนึง เล่นเอานักเลงอึ้งทึ่งเสียวไปตามๆ กัน

โธ่เอ๊ย จะมาจ่ายค่าไถ่ก็ไม่รีบบอก

เข้าไปถึง แม่นางเยียนกำลังเล่นไพ่กับเจ้าของบ่อนอยู่เลย เล่นเสียอย่างเดียว กะให้ท่านหมอหล่ายเอาเงินมาจ่ายนีนา

แม่นางเยียน: คุณชายหล่าย ท่านเอง
หล่ายเหยิกยี: แม่นางเยียนเจ้ามาเล่นพนันที่บ่อนหรอกหรือ
แม่นางเยียน: มาบ่อนไม่เล่นพนัน หรือท่านจะให้ข้าปักผ้าล่ะ

หล่ายเหยิกยี: แม่นางเยียนเป็นคนเข้มแข็งกว่าที่ข้าคิด
แม่นางเยียน: ข้าเป็นแค่ผู้หญิงคนหนึ่ง ข้าก็ต้องรู้จักวิธีเอาตัวรอด ไม่งั้นจะเปิดโรงเตี๊ยมได้ยังไง
ไม่เหมือนท่านหรอก ท่านอยากจะทำอะไรก็ทำ ไม่ต้องดูสีหน้าคนอื่น
หล่ายเหยิกยี: เจ้าถึงแกล้งทำเป็นเสียพนัน เพื่อไม่ให้พวกเค้ามารบกวนเจ้าอีกใช่มั้ย แถมเงินที่เสียยังไม่ต้องควักกระเป๋าจ่ายเองอีก เจ้านี่ยอดจริงๆ
แม่นางเยียน: ข้าแค่ใช้ลูกเล่นนิดหน่อย
หล่ายเหยิกยี: แต่ข้าไม่เข้าใจว่าเจ้ามั่นใจได้ยังไง ว่าข้าจะเอาเงินมาไถ่ตัวเจ้า
แม่นางเยียน: ข้าทำโรงเตี๊ยมพบปะคนมากมาย ข้าพอจะอ่านใจคนออก คนที่ชอบคิดว่าตัวเองฉลาด ชอบยุ่งเรื่องชาวบ้านอย่างท่าน มีหรือจะนิ่งเฉย
หล่ายเหยิกยี: น่าสนใจ น่าสนใจ ข้าชักชอบความเจ้าเล่ห์ของเจ้าแล้วสิ
แม่นางเยียน: ยังไง ข้าก็ต้องขอบคุณท่านที่ช่วยจ่ายหนี้แทนข้า
หล่ายเหยิกยี: ข้าเต็มใจ เรื่องใช้เงินกับสตรีข้าชอบ 500 ตำลึงจิ๊บจ๊อย ถ้าแค่นี้ทำให้เจ้าพอใจได้ ข้าก็เต็มใจ
แม่นางเยียน: ท่านนี่น้า ชอบคิดว่าตัวเองฉลาดซะเต็มประดา ท่านหลงตัวเอง ชื่นชมตัวเอง คุณชายหล่าย ท่านช่างทะนงตนเหลือเกินนะ

ท่านหมอหล่ายเห็นเยี่ยม่งเซอะจาม นางจึงได้โอกาสต่อว่าหลีปูยี ว่าเป็นเพราะเค้าทิ้งนางเฝ้าร้านขายภาพคนเดียว นางจึงเปียกฝน
หลี่ปูยีอธิบายว่า เค้าตามขบวนเจ้าสาวไป และพบว่ามียอดฝีมือลักพาตัวเจ้าสาว

แม่นางเยียนได้ยินเข้า นางพยายามห้ามปรามไม่ให้พวกเค้ายุ่งเกี่ยวกับเรื่องนี้

หล่ายเหยิกยี: เจ้าปีศาจตัวนี้ ลักพาตัวแต่เจ้าสาว แย่จังเลยนะ หรือว่าเจ้ากลัวจะไม่ได้เป็นเจ้าสาว
ไม่เป็นไร ข้าไม่ชอบสีแดงซะด้วย ถ้าเจ้าไม่ว่าอะไร ข้าแต่งกับเจ้าโดยไม่ต้องมีพิธีก็ได้

เยี่ยม่งเซอะ: เจ้านี่ชอบพูดจาเอาเปรียบคนอื่นอยู่เรื่อย
หล่ายเหยิกยี: ภรรยาที่รัก เจ้าหีงหวงข้าหรือนี่ ก็ได้ ก็ได้ งั้นข้าจะเอาเปรียบเจ้าคนเดียวแล้วกัน

เยี่ยม่งเซอะเกิดไม่สบายจนเป็นลม 555 นึกว่าโดนท่านหมอหล่ายยั่วโมโหจนเป็นลมซะอีก

งงล่ะดิ เวลารักษาคนไข้ ท่านหมอหล่ายเค้าก้อจริงจังนะตัว

เยี่ยม่งเซอะน่ะอึดจะตาย ป่วยนิดหน่อยกินยาเทียบเดียวก็หายแล้ว

หลี่ปูยีกับหลวงจีนอยากตายไปเจียดยาให้เยี่ยม่งเซอะ

หล่ายเหยิกยี: เป็นไง เห็นข้าทั้งเก่ง ทั้งมีฝีมือ เจ้าเปลี่ยนความคิดที่มีต่อข้าหรือยัง
แม่นางเยียน: ข้าไม่เข้าใจว่าทำไมคนเป็นหมอถึงพูดจาแบบท่าน ข้าคงต้องเปลี่ยนความคิดที่มีต่อหมอแล้วล่ะ
หล่ายเหยิกยี: พูดตามตรงนะ นอกจากรักษาคนไข้แล้ว ข้ายังเก่งในเรื่องรักษาใจให้สตรีด้วยนะ โดยเฉพาะหัวใจที่เดียวดาย เจ้าอยากจะลองมั้ยล่ะ
แม่นางเยียน: คงไม่ต้องรบกวนท่านหรอก ข้าไม่ค่อยสบายทุกที เวลาเห็นคนที่หยิ่งยโส หยาบคาย และหลงตัวเอง โรคของข้าคงรักษาไม่หาย

เป็นงัย เจ็บๆ คันๆ มั้ยจ๊ะท่านหมอหล่าย

จ้าวค้างคาวมาพบท่านหมอหล่าย เพื่อนำตำราแพทย์ของหมอเทวดา Bin Tseuk ที่หายสาบสูญไปนานมาให้เค้า เอาไปครั้งเล่มก่อน ฆ่าหลี่ปูยีได้แล้วค่อยเอาครึ่งเล่มหลัง

หล่ายเหยิกยี: จะลงมือที่ไหน เมื่อไหร่ ข้าตัดสินใจเอง เจ้าไม่ต้องวุ่นวายไป
จ้าวค้างคาว: ขอข้าเตือนเจ้าหน่อย เรามีไส้ศึกอยู่ในฝ่ายธรรมะ หากเจ้าเล่นตุกติกล่ะก็

หลี่ปูยีกับเยี่ยม่งเซอะมาเฝ้าคอยเด็กเก็บตังค์ของไป่ชิงซู จริงๆ นางเพิ่งหายไข้ หลี่ปูยีอยากให้นางได้พักผ่อนมากกว่า แต่แม่นางเยี่ยก็ดื้อตามเคย

เยี่ยม่งเซอะ: ไม่เอาหรอก เด๋วเจ้าเกิดอยากยุ่งเรื่องชาวบ้าน หรือมัวแต่มองสาว ข้ามาเฝ้าเองดีกว่า

ในที่สุด ทั้งคู่ก็เจอเด็กคนหนึ่งมาเก็บเงินกับเจ้าของร้าน แต่ดันเป็นเด็กเก็บค่าคุ้มครองไปซะนี่
เยี่ยม่งเซอะฟังแล้วอารมณ์เสีย นักเลงประสาอะไรฟระ ใช้เด็กเก็บค่าคุ้มครอง

นางสงสารเด็กน้อยอดอยากไม่มีข้าวจะกิน ต้องมาเก็บค่าคุ้มครอง เลยพาไปเลี้ยงข้าวที่โรงเตี๊ยม

เยี่ยม่งเซอะ: มองอะไร
หลี่ปูยี: พวกเจ้าเหมือนแม่ลูกกันเลย

เสี่ยวซานบอกว่าเค้าไม่ได้ถูกนักเลงบังคับให้เก็บค่าคุ้มครองซะหน่อย เค้าไปเล่นพนัน เป็นหนี้นักเลง เลยต้องทำงานใช้หนี้ต่างหาก

เยี่ยม่งเซอะ: พ่อแม่เจ้าไม่สอนหรือไง ว่าเล่นการพนันเป็นสิ่งไม่ดี
เสี่ยวซาน: แม่น่ะเหรอ แย่กว่าข้าอีก

ท่านหมอหล่ายยังไม่เลิกตามหลีแม่นางเยียนค่ะ

แม่นางเยียน: คุณชาย ท่านเลิกตามข้าซะทีได้มั้ย ถ้าท่านอยากจะคุย ท่านก็ไปคุยกับคุณชายหลี่ หรือคนอื่นๆ สิ
หล่ายเหยิกยี: ก็คุยกับเจ้าสนุกกว่านี่ คืนนี้มีการแสดงด้วย เราไปดูกันมั้ย (ตื๊อเท่านั้นที่ครองโลกค่ะ สู้เค้าท่านหมอหล่าย)
เสี่ยวซาน: ชวนนางไปดูการแสดง สู้ให้เงินนางดีกว่า
หล่ายเหยิกยี: เจ้าเป็นใคร ยุ่งอะไรด้วย
แม่นางเยียน: เค้าเป็นลูกชายข้าเอง
หล่ายเหยิกยี: ลูกชายเจ้า
หลี่ปูยี: แม่นางเยียนอายุยังน้อย มีลูกโตขนาดนี้เลยหรือ
เยี่ยม่งเซอะ: ข้าเข้าใจแล้ว เค้าถึงว่า ลูกไม้หล่นไม่ไกลต้น มิน่าเจ้าถึงชอบเล่นการพนันนัก
แม่นางเยียน: คุณชายหล่าย ถ้าท่านไม่รังเกียจ ก็ให้ลูกข้าเป็นเพื่อนเล่นกับท่านแทนก็แล้วกัน
เยี่ยม่งเซอะ: ดูท่า งานนี้ คงมีคนต้องแห้วแล้วล่ะ
เสี่ยวซาน: ใครว่าล่ะ ข้าไม่ใช้ลูกแท้ๆ ของนางซะหน่อย
แม่นางเยียน: ซิ่วไซ่เป็นลูกติดของสามีที่เสียไปแล้วของข้า

เสี่ยวซาน: ยังไงพ่อก็ตายไปหลายปีแล้ว จะจีบก็จีบเหอะ
หล่ายเหยิกยี: เจ้าเด็กแสบ เจ้านี่ถูกใจข้าจริงๆ
แม่นางเยียน: เสี่ยวซานหยุดพูดเหลวไหลได้แล้ว ไม่งั้นข้าจะไล่ให้กลับไปอยู่กับย่าเจ้า

เสี่ยวเถาสาวขายหมั่นโถวถูกนักพรตเลือกไปสังเวยปีศาจ เพื่อไม่ให้เจ้าสาวต้องถูกลักพาตัวอีก
พวกหลี่ปูยีจึงตามไปช่วยนาง ชาวบ้านไม่ยอมฟัง คนนอกไม่มีสิทธิ์ยุ่งเกี่ยว

ในฐานะคนในหมู่บ้าน แม่นางเยียนจึงขอร้องให้ชาวบ้านปล่อยเสี่ยวเถาไป อย่างมากก็ไม่จัดงานแต่งงานกันซักระยะ แต่ชาวบ้านไม่เห็นด้วย เพราะไม่รู้ว่าจะต้องทนกันไปถึงเมื่อไหร่
นักพรตตัดเชือกกะปล่อยให้เสี่ยวเถาตกแม่น้ำไป แต่หลี่ปูยีช่วยชีวิตนางได้ทัน

ชาวบ้านไม่พอใจตามมาหาเรื่อง จะพังโรงเตี๊ยมหากไม่ส่งตัวเสี่ยวเถาออกมา
หลี่ปูยีจึงท้านักพรตให้ทายของในห่อผ้า นักพรตทายมั่วๆ แต่หลี่ปูยีสามารถทายได้ว่าเป็นปลาเค็ม
ผู้ใหญ่บ้านจึงยอมให้เวลาหลี่ปูยี 2 วัน

หล่ายเหยิกยี: ช่วยคนมันก็ดีอ่ะนะ แต่อย่าลืมล่ะว่าพวกเรามีเรื่องสำคัญต้องทำ
หลี่ปูยี: ข้าไม่ลืมหรอก
หล่ายเหยิกยี: แล้วทำไมเจ้าต้องยุ่งเรื่องนี้ให้ได้
หลี่ปูยี: ข้าสงสัยว่าปีศาจจะเป็นไป่ชิงซู

รูปภาพที่ไป่ชิงซูเขียน ที่แท้เป็นทิวทัศน์หุบเขาธารแดง หลี่ปูยีจึงสงสัยว่าเค้าจะซ่อนตัวอยู่ที่นั่น
แม่นางเยียนยังคงพยายามห้ามไม่ให้พวกเค้ายุ่งเกี่ยวกับเรื่องนี้

หล่ายเหยิกยี: ที่เจ้าห้ามเพราะเป็นห่วง หรือเพราะดูถูกพวกเรากันแน่
แม่นางเยียน: ห้ามไม่เชื่อก็ตามใจ

จ้าวค้างคาวเร่งรัดให้หล่ายเหยิกยีกำจัดหลี่ปูยีก่อนที่จะหาตัวไป่ชิงซูพบ ไม่เช่นนั้น หากทั้งคู่ร่วมมือกันจะยิ่งกำจัดยากขึ้นไปอีก

แม่นางเยียนมาส่งข้าวให้เจ้าป๊ศาจ นางเป็นอะไรกันเค้ากันแน่ นางขอร้องให้เค้าเลิกลักพาเจ้าสาว ทำให้ปีศาจไม่พอใจ

แม่นางเยียน: ข้าพูดเพราะเป็นห่วงท่าน หลี่ปูยีกับหล่ายเหยิกยีคงไม่ยอมเลิกราง่ายๆ จนกว่าจะจับตัวท่านได้
ปีศาจ: เจ้าคิดว่าแค่ซินแสหมอดู กับหมอกระจอกๆ จะทำร้ายข้าได้งั้นหรือ ข้าจะให้พวกมันเห็นความร้ายกาจของข้า

หลี่ปูยีกับท่านหมอหล่าย เค้าอาบน้ำด้วยกันด้วยล่ะ

แม่นางเยียน: พวกท่านหาวิธีจัดการกับปีศาจได้หรือยัง
หล่ายเหยิกยี: เจ้าสนใจด้วยหรือ เอางี้ ถ้าเจ้านวดให้ข้า ข้าจะเล่าให้เจ้าฟังให้หมดเลย
แม่นางเยียน: กระดูกท่านแข็งเกินไป ข้าคงจะนวดให้ท่านไม่ไหว

หลี่ปูยีคิดแผนหาเจ้าสาวปลอมมาให้ปีศาจลักพาตัว
ระหว่างที่เค้ากำลังใช้ความคิดอยู่นั้น ท่านหมอหล่ายก็คิดจะลงมือ

ท่านหมอหล่ายค่อยๆ หยิบเข็มไหมทองออกมาเพื่อไม่ให้หลี่ปูยีรู้สึกตัว
อยู่ดีๆ หลี่ปูยีก็ลืมตาขึ้นมาซะงั้น เล่นเอาท่านหมอหล่ายตกใจเก็บเข็มแทบไม่ทัน
ที่แท้มีแมงมุมพิษ ไต่มาจะถึงตัวท่านหมอหล่ายอยู่แล้ว

หลี่ปูยี: มัวคิดอะไรอยู่ได้ ไม่เห็นแมงมุมที่เหนือศีรษะเจ้าหรือไง
หล่ายเหยิกยี: ข้ามัวแต่คิดว่าจะทำร้ายคนยังไงดี
หลี่ปูยี: เก็บแรงไว้คิดหาวิธีช่วยคนจะดีกว่านะ

แม่นางเยียนช่วยเยี่ยม่งเซอะแต่งตัวเจ้าสาว นางได้รู้ว่าม่งเซอะมีชายในดวงใจอยู่แล้ว แต่เค้าไม่รู้ว่านางหลงรักเค้า
แม่นางเยียนพยายามโน้มน้าวใจให้นางล้มเลิกแผนการนี้ แต่ม่งเซอะมั่นใจในตัวหลี่ปูยี
ทั้งคู่สัญญาว่าเมื่อเยี่ยม่งเซอะจะแต่งงานจริงๆ แม่นางเยียนจะไปช่วยนางแต่งตัว

ขึ้นเกี้ยวเจ้าสาวได้

ถึงเวลาหมอกลง ปีศาจลงมือโจมตีขบวนเจ้าสาว
เกี้ยวไปนอนแอ้งแม้งอยู่ข้างทาง แต่ไม่ยักลักพาตัวเยี่ยม่งเซอะไป

หลี่ปูยีไล่ตามปีศาจเข้าไปในป่า เปิดโอกาสให้หล่ายเหยิกยีได้ลงมืออีกครั้ง

Create Date : 26 ธันวาคม 2549

Last Update : 1 ธันวาคม 2550 15:13:23 น. 7 comments

Counter : 2204 Pageviews.

Share
Tweet

ตอนนนี้ที่เราดูยังสงสัยว่าท่านหมอคิดจะทำร้ายเพื่อนทำไม ที่แท้อยากได้ตำรา

โดย: มิโดริ IP: 124.120.196.215 วันที่: 28 ธันวาคม 2549 เวลา:22:44:57 น.

ท่านหมอหล่ายเค้ามีเพื่อนที่ไหนกันล่ะท่านน้องมิ แค่คนรู้จักกันเอ๊ง

โดย: จอมยุทธหญิง (magarita30

) วันที่: 28 ธันวาคม 2549 เวลา:23:00:49 น.

หวัดดีท่านหญิง เราเพิ่งจะได้เข้ามาอีกทีก็วันนี้ แล้วโฆษณาที่ท่านเป็นนางเอก กริ๊ก ๆ ยังมิได้ดูเลย ขอโทษมั่ก ๆ (ที่ทำงานเล่นเน็ตไม่ได้อีกแล้วอ่ะท่าน) จะถามว่าท่านหมอหล่าย....หล่ายอะหยัง ? name เต็ม ๆ ว่าอะไร.... ท่านพรรคมะนาวต่างดุ๊ด หรือ พรรคสตาวอร์กันแน่เนี่ย