Group Blog
 
All Blogs
 
เทพมารสะท้านภพ ตอนที่ 31



Lethal Weapon of Love and Passion
เทพมารสะท้านภพ ตอนที่ 31

===SPOILERS===

จากตอนที่แล้ว ผังปานฟื้นฟูวรยุทธ์สำเร็จ แต่ยังอยากได้กระบี่คลุมวรุณอยู่

ฟงสิงเลี่ย: ต่อให้ไม่มีกระบี่คลุมวรุณ ขอเพียงท่านกับข้าร่วมมือกัน ล่างฟานหวินเก่งแค่ไหน ก็ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของพวกเรา




ระหว่างเดินทางกลับเรือนฌาณเมตรไตรย ฟ่านเหลียงจี๋แอบเห็นหวั่นชิงเขียนภาพบุรุษลึกลับ เล่นเอาปลื้มใจอย่างบอกไม่ถูก เผยตัวซะดีมั้ยเรา
ว่าแล้วก้อทำเป็นกระแอมให้นางไล่ตาม






หวั่นชิง: ท่านผู้กล้า ท่านช่วยข้าครั้งแล้วครั้งเล่า ข้าขอบคุณท่านมาก
ฟ่านเหลียงจี๋: แม่นาง ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร เจ้าไม่จำเป็นต้องเอ่ยถึง
หวั่นชิง: หนที่แล้ว ท่านไม่ยอมบอกชื่อเสียงเรียงนามก็พลันจากไป หนนี้ท่านจะยอมบอกชื่อของท่านได้หรือไม่
ฟ่านเหลียงจี๋: ชื่อข้านั้นหาไพเราะไม่
หวั่นชิง: ถ้าเช่นนั้น ข้าขอเห็นใบหน้าของท่าน
ฟ่านเหลียงจี๋: หน้าตาข้าอัปลักษณ์ยิ่งนัก
หวั่นชิง: หน้าตาหรือจะสำคัญเท่าจิตใจ
ฟ่านเหลียงจี๋: ภูมิหลังข้าก็ต้อยต่ำ หากเจ้าเห็นข้าเป็นสหาย รังแต่จะทำให้เจ้าเสื่อมเกียรติ
หวั่นชิง: หากคนเราดูกันที่หน้าตาหรือภูมิหลัง นั่นเป็นสิ่งไม่จีรัง
ฟ่านเหลียงจี๋: หากเจ้าเห็นใบหน้าข้า แน่ใจนะว่าเจ้าจะไม่เสียใจ
หวั่นชิง: ไม่เสียใจแน่นอน

อยากเห็นใช่มะ ก็ได้
จ๊ากกก พอเห็นเข้าจริง หวั่นชิงรับไม่ได้ ที่คนที่นางใฝ่ฝันถึงทุกวันเป็นฟั่นเหลียงจี๋






ฟ่านเหลียงจี๋เองก้อเสียใจไม่น้อย เค้าเลยออกเดินทางล่วงหน้าไปก่อน ฝากของไว้ให้นาง

ฟ่านเหลียงจี๋: แม่นางหวั่นชิง แม้ว่าท่านจะรับข้าเป็นสหายไม่ได้ แต่ของเหล่านี้ ข้าตั้งใจซื้อมาฝากท่านจากสถานที่ที่ข้าเคยไปมา หากท่านไม่อยากรับไว้ ก็จงทิ้งมันไปเถอะ




เมิ่งเหยารู้เรื่องแล้วก้ออดสงสารพี่ใหญ่ฟ่านไม่ได้ นางไม่เคยเห็นเค้าจ๋อยขนาดนี้มาก่อน
ฟ่านเหลียงจี๋ยังนึกว่าหวั่นชิงคงจะกลับสำนักไปแล้ว คิดไม่ถึงนางเห็นการกำจัดผังปานเป็นเรื่องสำคัญ จึงตามมาที่เรือนฌาณเมตรไตรย
แต่นางก็แสดงท่าทีชัดเจน นางปฏิเสธฟ่านเหลียงจี๋อย่างไม่มีเยื่อใย





ซวีเยี่ยเวี่ยไปเที่ยวกับเจ้าเอี้ยนอ๋อง แต่ใจยังคิดถึงหานป๋อ
เจ้าเอี้ยนอ๋องจะซื้อสร้อยข้อมือใหม่ให้นาง แต่นางปฏิเสธ ของบางอย่างมันแทนกันไม่ได้

เจ้าเอี้ยนอ๋องพาเยี่ยเวี่ยไปเที่ยวไร่ข้าวโพด เค้าทดลองปลูกข้าวโพดพันธุ์ใหม่ที่ให้เก็บเกี่ยวได้สามครั้งต่อปี
เพื่อให้ประชาชนมีอาหารกินกันถ้วนหน้า

เจ้าเอี้ยนอ๋อง: ชีวิตก็เป็นเรื่องง่ายๆ อย่างนี้แหละ เหนื่อยก็พัก กระหายก็ดื่มชา แค่นี้ก็มีความสุขแล้ว
ข้าไม่จำเป็นต้องเป็นฮ่องเต้ก็สามารถช่วยเหลือประชาชนได้

ชักจะหลงรักเจ้าเอี้ยนอ๋องซะแล้วสิเนี่ย





ระหว่างซื้อหมอนให้ซวีเย่ออู๋ และพ่อบุญธรรม หานป๋อเห็นขนมของชอบของฟงสิงเลี่ย เค้าจึงคิดซื้อไปฝาก แหม โกรธง่ายหายเร็วนิ บังเอิญมาเจอพี่สิงเลี่ยนั่งหงอยอยู่ในโรงเตี๊ยมพอดี
แล้วยังเงี้ยเหรอ จะไม่ให้คนดูคิดมาก






ยังแอบทำงอนหน่อยนึง

หานป๋อ: อ่ะ ขนมมองโกล ยังร้อนๆ อยู่เลย อย่าเข้าใจผิดนะ ข้าแค่เดินผ่านแผงขายขนม เจ้าของแผงเค้าบอกว่าเค้าจะไปจากเมืองคืนนี้ ข้าไม่อยากให้ท่านคิดถึงขนมบ้านเกิดเหมือนที่ฮ่องเต้เป็นมาแล้วหรอก
ฟงสิงเลี่ย: ข้าเข้าใจ ยังไงข้าก็ขอบใจเจ้า
หานป๋อ: ไม่ต้องขอบใจหรอก ขนมเนี่ยสามตำลึง ข้าจะเก็บเงินท่านทีหลัง
ฟงสิงเลี่ย: ป๋อ ข้ารู้ว่าเจ้าฝึกดาบจนมือบวม ข้ามีน้ำมันนวดอยู่ขวดหนึ่ง ใช้ได้ผลดีมาก มือเจ้าจะหายบวมในไม่กี่วัน
น้ำมันขวดนี้ราคาสามตำลึงเช่นกัน แต่เจ้าไม่ต้องจ่ายเงินให้ข้าหรอก

แค่น้ำมันนวดขวดเดียวน้องป๋อก้อหายงอนแระ







พี่สิงเลี่ยนะ ทีอีตาหานป๋อเนี่ยง้อเร็วจริง แล้วน้องเมิ่งเหยาล่ะ โห ไม่คิดตามไปง้อเลยเหรอ

หานป๋อ: คราวนี้ข้ายกโทษให้ แต่ไม่มีคราวหน้าแล้วนะ ท่านต้องห้ามปิดบังข้าอีก ไม่งั้นข้าจะไม่นับท่านเป็นเพื่อน
ฟงสิงเลี่ย: ข้ารับปากเจ้า
หานป๋อ: แบบนี้สิ ถึงจะเป็นพี่น้องกันจริง ข้าขอถามอะไรท่านหน่อยสิ
ฟงสิงเลี่ย: อะไรล่ะ
หานป๋อ: ท่านไม่ต้องใช้น้ำมันนวดเหรอ
ฟงสิงเลี่ย: ข้าฝึกยุทธ์ตั้งแต่ยังเล็ก ข้าไม่ต้องใช้หรอก เจ้าเริ่มช้าไปหน่อย เอาไว้ใช้เถอะ

เออ หนุงหนิงกันเข้าไป





ดูดิ๊ หานป๋อ ทำยังงี้จะไม่ให้คนดูเข้าใจว่าแอบ Y กะพี่สิงเลี่ยได้งัย ดูทำเข้า มาใช้ยานวดพี่เค้า แล้วปลื้มใจอยู่คนเดียว



ซวีเย่ออู่โมโหจนหนวดกระดิกที่หานป๋อคืนดีกับพี่สิงเลี่ย เค้ากลัวว่าหานป๋อจะโดนพี่สิงเลี่ยหลอกใช้ แต่เตือนเท่าไหร่หานป๋อก้อไม่ฟัง หยั่งงี้เค้าเรียก "รักเหมือนโคถึกที่คึกพิโรธ" รึเปล่าเนี่ย ซวีเย่ออู๋หาทางเปิดโปงพี่สิงเลี่ย



ซวีเย่ออู๋ได้ยินจากเหล่าทหารว่า กองทัพเงาที่ตายทั้งหมดเป็นชาวมองโกล
เค้าเดินทางไปตรวจสุสาน และพบว่าของเซ่นไหว้เป็นของชาวมองโกลทั้งหมด
ซวีเย่ออู๋เริ่มสงสัยว่าฟงสิงเลี่ยจะสละเพื่อนร่วมชาติเพื่อช่วยจูหวินเหวินเป็นรัชทายาท




ฉินเมิ่งเหยากับหวั่นชิงร่วมมือกันใช้กำลังภายในเปิดผนึกกระบี่คลุมวรุณ พลังในกระบี่เกิดต่อต้านทำให้ไม่สำเร็จ





ฟั่นเหลียงจี๋ไม่ยอมแพ้ เค้าพยายามเค้นสมองหาวิธีเปิดผนึกกระบี่คลุมวรุณ หวั่นชิงเริ่มมองฟั่นเหลียงจี๋ในแง่ดี



ฉินเมิ่งเหยา: ข้าหวังว่าเจ้าจะไม่ให้เรื่องเข้าใจผิดเล็กๆ น้อยๆ ทำให้เจ้ามีอคติต่อพี่ใหญ่ฟ่าน
หวั่นชิง: ระหว่างเราไม่ได้มีปัญหาอะไรนี่
ฉินเมิ่งเหยา: พี่ใหญ่ฟ่านทำทุกอย่างเพื่อเจ้า แต่เค้าไม่เคยคิดไม่ดีกับเจ้าเลยนะ
ข้ายังว่าเค้าขี้ขลาดด้วยซ้ำ ที่ไม่กล้าเผยความในใจให้เจ้ารู้
บางครั้ง ยิ่งเจ้ารักใครมาก เจ้าก็ยิ่งตื่นเต้นมาก และทำผิดพลาดได้ง่ายขึ้น
แม้ว่าเจ้าจะไม่อาจรับเค้าได้ แต่ข้าก็หวังว่าเจ้าจะเข้าใจเค้า
หวั่นชิง: ยังไงข้าก็เป็นแม่ชี ข้าไม่ควรคิดเรื่องนี้




อุตส่าห์จะฝึกยุทธ์โชว์หญิงซะหน่อย เมิ่งเหยามาทำไม

ฉินเมิ่งเหยา: มาฝึกยุทธ์ทำไม ทำไมไม่ไปอยู่เป็นเพื่อนหวั่นชิง แค่นี้ท่านก็ท้อแท้ซะแล้วหรือ
ฟ่านเหลียงจี๋: ผู้หญิงดีๆ มีอีกเยอะ ทำไมข้าต้องบังคับใจคนอื่นด้วย
ฉินเมิ่งเหยา: ที่หวั่นชิงปฏิเสธท่าน ข้าว่าเป็นเพราะมันยังเร็วไป
ฟ่านเหลียงจี๋: ขืนข้ายังตื๊อนางอีก ก็เสียศักดิ์ศรีลูกผู้ชายหมด
ฉินเมิ่งเหยา: ข้าว่าหวั่นชิงเค้าเริ่มเปลี่ยนความรู้สึกที่มีกับท่านแล้วนะ แค่นี้ท่านก็ยอมแพ้ซะแล้วหรือ
ข้าจำได้ว่าเพื่อขโมยกระบี่คลุมวรุณ ท่านซ่อนตัวอยู่ในสำนักเช่อจุนซิ่นนานถึง 3 ปี
ทำไมเพื่อผู้หญิงที่ท่านรัก ท่านจะอดทนรอนางไม่ได้เชียวหรือ
ฟ่านเหลียงจี๋: แล้วเจ้ากับฟงสิงเลี่ยล่ะ ข้าน่ะรู้จักผู้หญิงดี เวลามีรักแท้อยู่ตรงหน้า กลับไม่เห็นค่า เวลาเค้าจากไปแล้วมาเสียใจ
ฉินเมิ่งเหยา: ข้าก็เห็นค่าเค้านะ
ฟ่านเหลียงจี๋: ข้าหมายถึงหวั่นชิงต่างหากล่ะ แต่มันก็ใช้กับเจ้าได้ด้วย





เมิ่งเหยาหวนคิดถึงพี่สิงเลี่ย นางเห็นกระทงลอยมาเป็นสาย นางจึงตามกระทงขึ้นไปยังต้นน้ำ





คิดถึงพี่สิงเลี่ย พี่สิงเลี่ยก้อมา มาแบบโรแมนติกซ้าด้วย





ฟงสิงเลี่ย: ว่ากันว่าถ้ากระทงลอยไปยังอีกฟากของแม่น้ำได้โดยเทียนไม่ดับ สิ่งที่อธิษฐานจะเป็นจริง
ฉินเมิ่งเหยา: แล้วท่านอธิษฐานอะไร
ฟงสิงเลี่ย: กระทงทางซ้าย ข้าอธิษฐานขอให้ได้พบกับเจ้าอีกครั้ง กระทงอันถัดไป ข้าขอให้เจ้ายกโทษให้ข้า
ส่วนอันทางขวา ข้าขอให้เราได้อยู่ร่วมกันตลอดไป
ฉินเมิ่งเหยา: ข้าหวังว่ากระทงทุกอันจะลอยไปถึงอีกฝั่งโดยปลอดภัย
ฟงสิงเลี่ย: สัญญากับข้า อย่าให้ฐานะของข้าทำลายความสัมพันธ์ของพวกเรา

บทจะหวาน พี่สิงเลี่ยเค้าก้อหวานน่าดู อู๊ย มดขึ้นแล้วพี่





เมิ่งเหยาพาพี่สิงเลี่ยกลับมาเรือนฌาณเมตรไตรย
หวั่นชิงดีใจที่จะได้มีคนมาช่วยคิดหาวิธีเปิดผนึกกระบี่คลุมวรุณ
ฟ่านเหลียงจี๋รีบกระแอมกลบเกลี่อน เค้ายังระแวงพี่สิงเลี่ยอยู่





ฟ่านเหลียงจี๋เตือนฉินเมิ่งเหยา ยังไงพี่สิงเลี่ยก็เป็นองค์ชายมองโกล
กระบี่คลุมวรุณเป็นสมบัติของข่านมองโกล ก็ถือว่าเป็นสมบัติของพี่สิงเลี่ย เค้าอาจจะอยากได้คืนก็เป็นได้




พี่สิงเลี่ยเองก็ทำเป็นไม่ได้ยินหวั่นชิงพูดไปงั้นเอง จริงๆ ก็ได้ยินนั่นแหละ



เช้าวันรุ่งขึ้น เมิ่งเหยาพบว่ากระบี่คลุมวรุณและคัมภีร์ยุทธหายไป นางเข้าใจว่าสิงเลี่ยหลอกใช้นางเพื่อขโมยกระบี่ ไม่ทันถามให้รู้เรื่อง พอเห็นหน้าปุ๊บ นางก้อโทษเค้าก่อนเลย พี่สิงเลี่ยอุตส่าห์เอาหมั่นโถวมาให้ นางก้อปัดตก





ฉินเมิ่งเหยา: เลิกเสแสร้งได้แล้ว ข้าไม่อยากจะเชื่อว่าท่านจะเลือดเย็นเช่นนี้
ท่านเป็นองค์ชายมองโกล ข้าก็ไม่โทษท่าน ท่านอยากจะกอบกู้แผ่นดินเพื่อประชาชน ข้าก็ไม่ว่า
แต่ข้าไม่อยากจะเชื่อว่าท่านจะแกล้งทำดีกับข้า เพื่อหลอกใช้ข้า
ฟงสิงเลี่ย: เจ้าพูดเรื่องอะไรกันเนี่ย
ฉินเมิ่งเหยา: คืนกระบี่คลุมวรุณมาให้ข้านะ
ฟงสิงเลี่ย: ที่แท้เจ้าคิดว่าข้าขโมยกระบี่คลุมวรุณ
ฟ่านเหลียงจี๋: เมิ่งเหยา
ฟงสิงเลี่ย: ข้าไม่อยากเชื่อว่าเจ้าเห็นข้าเป็นคนแบบนี้เอง





ฟ่านเหลียงจี๋: พี่ฟงไม่เกี่ยวนะ ข้าเอากระบี่ไปเอง ข้ากังวลมากไปหน่อย เลยเอากระบี่ไปซ่อน
ข้าไม่ทันบอกเจ้า พี่ฟง แม่นางฉินไม่ผิด ข้าผิดเอง
ฟงสิงเลี่ย: ข้าผิดเองที่ข้าเป็นมองโกล ดังนั้นพวกเจ้าจึงระแวงข้า
ใครๆ ก็เห็นข้าเป็นคนร้าย ไม่เว้นแม้แต่พวกเจ้า
ฉินเมิ่งเหยา: พี่ฟง ข้า





ฟงสิงเลี่ย: ข้าไม่อยากเชื่อเลยว่า ความสัมพันธ์ของพวกเราเปราะบางขนาดกระบี่เล่มเดียวยังทำลายลงได้
ฉินเมิ่งเหยา: ข้าขอโทษ
ฟงสิงเลี่ย: พวกเจ้าเคยคิดบ้างมั้ย กระบี่คลุมวรุณเป็นสมบัติของข่านมองโกล
ที่จริงแล้วข้ามีสิทธิ์ที่จะเอามันคืนมาด้วยซ้ำ พวกเจ้าเรียกตัวเองว่าเป็นฝ่ายธรรมะ พวกเจ้าปล้นกระบี่ ปล้นแผ่นดินไปจากคนอื่น
พวกเจ้าหาข้ออ้างมากมายเพื่อบอกว่าสิ่งที่พวกเจ้าทำนั้นถูกต้อง ในที่สุด ข้าก็เข้าใจ
พวกเจ้าไม่ได้ต่างอะไรกับจูหยวนจาง เจ้าทำให้ข้าผิดหวังจริงๆ

เมิ่งเหยาอึ้งไปเลย พี่สิงเลี่ยได้โอกาสทำงอนมั่ง หยิ่งอ่ะ มีรัยมั้ย





หวั่นชิง: เมื่อเช้า ข้าเห็นเค้าทำหมั่นโถวให้เจ้าอยู่ในครัว เค้าดีกับเจ้าจริงๆ นะ

ตอกย้ำเข้าไป หุหุ
เมิ่งเหยาพบว่าหมั่นโถวที่พี่สิงเลี่ยเอามาให้ มีต่างหูอยู่ข้างในด้วย ป่อยยยย ช่างทำร้ายจิตใจกันได้ลง








Create Date : 21 เมษายน 2549
Last Update : 5 กรกฎาคม 2552 20:50:47 น. 3 comments
Counter : 1389 Pageviews.

 
มาอ่านเป็นคนแรกหรือเปล่าเนี่ย
อ่ะๆ ทำงอนไปงอนมากันอยู่นั่นพ่อหานป๋อกะพี่สิงเลี่ยไม่ต้องออกอาการนักก็ได้ส่วนเมิ่งเหยา ทำร้ายจิตใจแรงไปไหมเนี่ย แต่ว่าช่วงหลังๆจะสะเทอนอารมณ์ยิ่งกว่านี้ พอดีเรานึกถึงตอนที่สิงเลี่ยต้องสู้กะเมิ่งเหยาโอบาดใจเหลือเกิน


โดย: มิโดริ IP: 124.120.203.198 วันที่: 26 เมษายน 2549 เวลา:22:32:13 น.  

 
กลายเป็นศึกชิงพี่ฟง อุอุ


โดย: i am tabo วันที่: 27 เมษายน 2549 เวลา:12:12:38 น.  

 
หานป๋อเอ๋ย แบบนี้ไม่ใช่ y แล้วจะเรียกว่าอะไร เล่นใช้ยานวดไปยิ้มไปคนเดียวแบบเนี้ยอ่ะ

เมิ่งเหยาไม่น่าเลยอ่ะ ทำร้ายจิตใจแรงไปนิด แต่เห็นหน้าตอนหลังแล้วก็โกรธไม่ลง เอาเหอะๆ รีบตามไปง้อพี่ฟงเค้ารู้มั้ยเมิ่งเหยา


โดย: qiying IP: 58.8.23.221 วันที่: 1 พฤษภาคม 2549 เวลา:4:35:55 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

magarita30
Location :


[Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]




Friends' blogs
[Add magarita30's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.