Group Blog
 
All Blogs
 
เทพมารสะท้านภพ ตอนที่ 27



Lethal Weapon of Love and Passion
เทพมารสะท้านภพ ตอนที่ 27

===SPOILERS===

จากตอนที่แล้ว หานป๋อยอมรับซวีเย่ออู๋เป็นบิดา แต่ไม่ยอมเปลี่ยนกลับไปใช้แซ่ซวี
เพราะมารดาแซ่หาน เค้าจึงอยากใช้แซ่นี้เพื่อรำลึกถึงมารดา ฮ่องเต้จัดเลี้ยงพระราชทานแสดงความยินดีกับทั้งคู่
หานป๋อกับซวีเย่ออู๋ต่างชอบกินตาปลาเหมือนกัน ฮ่องเต้รู้สึกว่าทั้งคู่รสนิยมเหมือนกันเพราะเป็นพ่อลูกกัน
ขณะที่ฮ่องเต้ชอบอาหารรสจืด เจ้าเอี้ยนอ๋องกลับชอบกินเผ็ด ทำให้ฮ่องเต้ยิ่งระแวงเจ้าเอี้ยนอ๋องมากขึ้น สมใจจูหวินเหวิน





ซวีเยี่ยเวี่ยกราบทูลให้ฮ่องเต้ทรงแต่งตั้งรัชทายาท เพื่อความมั่นคงของราชวงศ์



เจ้าเอี้ยนอ๋องพาพี่สิงเลี่ยไปเดท เอ๊ย ไม่ใช่ ไปเที่ยวนอกเมือง
เจ้าเอี้ยนอ๋องเล่าให้ฟงสิงเลี่ยฟังว่า เพิ่งผ่านวันครบรอบวันตายพระมารดา แต่ในวังกลับไม่มีงานใดๆ
ที่ฮ่องเต้ไม่เคยวางพระทัยเค้าอย่างแท้จริง เพราะทรงระแวงว่าเค้าไม่ใช่พระโอรสของพระองค์
เนื่องจากเจ้าเอี้ยนอ๋องคลอดก่อนกำหนด พระมารดาตั้งครรภ์ได้เพียง 7 เดือนเท่านั้น
ฮ่องเต้เข้าใจว่านางท้องกับชายอื่น จึงทรงลงพระอาญาทำให้มารดาเจ้าเอี้ยนอ๋องสิ้นพระชนม์
ดังนั้น ไม่ว่าเจ้าเอี้ยนอ๋องจะทำงานหนักแค่ไหน ทุ่มเทเพื่อราชวงศ์หมิงมากเท่าไหร่ ฮ่องเต้ก้อไม่ทรงโปรดอยู่ดี




คล้อยหลังปุ๊บ พี่สิงเลี่ยก้อรีบเอาเรื่องไปขยายต่อให้ผังปานรู้ทันที ถ้าฮ่องเต้งี่เง่าอย่างนี้ ก้อเข้าทางพี่สิงเลี่ยดิ
หลี่เช่อเม่ยเสนอให้แพร่ข่าวลือนี้ไปให้ทั่วเมือง แต่พี่สิงเลี่ยผู้แสนดีของเราก้อปฏิเสธ

ฟงสิงเลี่ย: ไม่จำเป็น ยังงัย ฮ่องเต้ทรงระแวงเจ้าเอี้ยนอ๋องอยู่แล้ว พวกเราแค่สร้างโอกาสให้กับจูหวินเหวินเท่านั้น เค้าก็มีสิทธิ์ได้เป็นรัชทายาทแน่นอน





พี่สิงเลี่ยส่งกองทัพเงาลอบโจมตีทหารหมิง แถมทิ้งสารเยาะเย้ยไว้อีก



ฮ่องเต้ทรงกริ้วหนัก โปรดให้มีการประชุมขุนนางด่วน
จูหวินเหวินเสนอให้ส่งทหารไปปราบในทันที
เจ้าเอี้ยนอ๋องเกรงว่ากองทัพเงานี้จะมีเบื้องหลัง จึงเสนอให้ส่งสายสืบไปสืบข่าวก่อน
ซวีเย่ออู๋อยากส่งเสริมหานป๋อ จึงให้เค้าได้ออกความคิดเห็นบ้าง
หานป๋อรู้เรื่องอะไรที่ไหน จับแพะชนแกะ เอาวิธีของจูหวินเหวินมารวมกับวิธีของเจ้าเอี้ยนอ๋อง ฮ่องเต้ยังอ่อนพระทัย เวง ไม่รู้ตั้งมันเป็นนายพลปราบมารได้ยังงัย

ซวีเย่ออู๋จึงเสนอแผนโดยอ้างว่าปรึกษากับหานป๋อมาแล้ว ฮ่องเต้ทรงอนุญาตให้ดำเนินตามแผนของซวีเย่ออู๋ ส่งทหารไปล้อมเขาเอาไว้ แล้วส่งหน่วยลาดตระเวนไปดูลาดเลาข้าศึกก่อนลงมือ






เจ้าเอี้ยนอ๋องอยากให้ซวีเย่ออู๋นำทัพ แต่เค้าอยากส่งเสริมหานป๋อมากกว่า หานป๋อขอเผ่นก่อนโดนเคี่ยวเข็น



หานป๋อยังห่วงใยดูแลพ่อบุญธรรม ทำให้ซวีเย่ออู๋ไม่พอใจ




ซวีเย่ออู๋ไล่พ่อบุญธรรมหานป๋อให้รีบจากไปซะที อย่ากลับมาให้ป๋อเห็นหน้าอีก ไม่ฆ่าทิ้งก้อดีเท่าไหร่แล้ว
ฟั่นเหลียงจี๋เห็นเหตุการณ์เข้า เค้าพยายามขัดขวางไม่ให้หานเทียนเต๋อจากไป แต่พ่อบุญธรรมตัดสินใจทำตามที่ซวีเย่ออู๋สั่ง





ฟ่านเหลียงจี๋รีบพาหานป๋อมาห้ามพ่อบุญธรรม




หานป๋อรั้งพ่อบุญธรรมเอาไว้ เป็นเหตุให้ทะเลาะกับซวีเย่ออู๋ยกใหญ่

ซวีเย่ออู๋: เจ้าบ้าแล้วหรืองัย มันเป็นฆาตกร เพราะมัน แม่เจ้าถึงตายนะ
หานป๋อ: นั่นเป็นอุบัติเหตุ แล้วข้าก็อภัยให้เค้าแล้วด้วย
ซวีเย่ออู๋: แต่ข้าไม่ ข้าไม่ฆ่ามันก็ดีถมแล้ว
หานป๋อ: ท่านพ่อ พ่อบุญธรรมตัวคนเดียว ท่านจะขับไล่ไสส่งเค้าไปไหน เค้าเลี้ยงข้ามาตั้งแต่เด็ก
ท่านได้ลูกชายคืนมา แล้วพ่อบุญธรรมล่ะ เอาใจเขามาใส่ใจเราบ้างสิครับ
ซวีเย่ออู๋: เจ้ายังเรียกมันเป็นพ่อบุญธรรมอยู่อีก
หานป๋อ: เค้าเลี้ยงข้ามา 18 ปี ตลอดมานี้ เค้ากลับตัวกลับใจแล้ว
ซวีเย่ออู๋: เค้าเลี้ยงเจ้ามา เค้าเป็นพ่อบุญธรรมเจ้า เจ้าอยากปกป้องเค้า แล้วข้าล่ะ ข้าเป็นอะไร
หานป๋อ: ไม่ว่ายังไง ข้าจะไม่ให้พ่อบุญธรรมจากไป





ซวีเย่ออู๋น้อยใจที่หานป๋อเห็นพ่อบุญธรรมดีกว่าพ่อแท้ๆ จึงดื่มเหล้าจนเมามาย



เยี่ยเวี่ยพยายามเกลี้ยกล่อมหานป๋อให้เห็นใจพ่อมั่ง

ซวีเยี่ยเวี่ย: พี่ ข้ารู้ว่าพี่กตัญญูต่อพ่อบุญธรรม แต่พี่เคยเห็นใจพ่อบ้างมั้ย
พี่อาจจะคิดว่าพ่อใจร้ายกับพ่อบุญธรรมของพี่ พี่ลองถามใครๆ ดู เค้าจะบอกว่าพ่อทำถูกแล้ว
หานป๋อ: ข้าไม่เคยบอกว่าพ่อทำผิด แต่สิ่งที่พ่อบุญธรรมทำไปนั้น ท่านก็ไม่ได้ตั้งใจ
แถมท่านยังร่างกายอ่อนแอ กลางคืนก็นอนไม่หลับ
ซวีเยี่ยเวี่ย: พี่ห่วงแต่พ่อบุญธรรม ไม่เคยห่วงใยความรู้สึกของพ่อเราบ้างเลย
ทำไมพี่ไม่พูดขอร้องพ่อดีๆ พ่ออาจจะเปลี่ยนใจก็ได้
หานป๋อ: พ่อดื้อจะตาย เจ้าก็รู้
ซวีเยี่ยเวี่ย: พี่สิดื้อ พ่อรักและแคร์ความรู้สึกพี่มากนะ
ถ้าเป็นเมื่อก่อน ป่านนี้ท่านลุงหานคงถูกส่งไปจองจำแล้ว แต่นี่พ่อยอมให้ท่านลุงอยู่รักษาตัว
พี่ยังจำเรื่องแม่นมของข้าได้มั้ย ข้าร้องไห้สามวันสามคืน พ่อยังไม่ยอมใจอ่อน
พี่สิพูดคำเดียวพ่อก็ยอมแล้ว พ่อรักพี่ขนาดไหน กว่าพวกท่านจะได้พบกันแสนยาก ทำไมพี่ไม่ถนอมมันเอาไว้






ซวีเย่ออู๋เมาหลับไปโดยลืมเก็บจดหมายสำคัญของฮูหยิน หานป๋อได้อ่านจดหมายจึงรู้ว่าแม่ของเค้าหนีซวีเย่ออู๋ไปเพราะเค้าทรยศเสี่ยวหมิงอ๋องเจ้านายเก่า



ซวีเย่ออู๋เพิ่งตัดสินใจให้หานเทียนเต๋ออยู่ที่จวนต่อ ก้อเจอปัญหาใหญ่จากลูกชายลูกสาว
หานป๋อ: ที่แท้ท่านต่างหากที่เป็นฆาตกร ท่านแม่ต้องตายเพราะท่าน ท่านเป็นคนหน้าไหว้หลังหลอก ฆ่าได้แม้กระทั่งพี่เขยตัวเอง เพื่อช่วยจูหยวนจางขึ้นเป็นฮ่องเต้
ซวีเยี่ยเวี่ย: พ่อ บอกข้าสิว่าท่านไม่ได้ทำ
ซวีเย่ออู๋: ใช่ข้าทำ แต่ข้าไม่ได้ทำเพื่อลาภยศชื่อเสียง ข้าทำเพื่อประเทศชาติ
หานป๋อ: แต่คนที่ท่านฆ่า คือ พี่ชายของท่านแม่ ลุงแท้ๆ ของพวกเรา
ซวีเย่ออู๋: ข้าจำต้องทำเพื่อประชาชน หากให้ข้าเลือกอีก ข้าก็จะทำเช่นเดิม
เจ้าจะด่าข้า หรือเกลียดชังข้าก็ได้ ศักดิ์ศรีของข้าไม่สำคัญเท่าบ้านเมือง
หานป๋อ: พ่อบุญธรรมทำผิด ท่านยังสำนึก แต่ดูท่านสิ ยังวางมาดเป็นผู้ทรงคุณธรรม มิน่าท่านแม่ถึงได้เกลียดท่านนัก ท่านทำให้ครอบครัวเราต้องแตกแยก ท่านไม่คู่ควรเป็นพ่อข้า






หานป๋อรับไม่ได้ จึงเก็บของออกจากจวนโดยไม่ฟังคำทัดทานของซวีเยี่ยเวี่ย
ซวีเยี่ยเวี่ย: พี่ให้อภัยพ่อบุญธรรมได้ ทำไมไม่ยอมให้อภัยพ่อ
หานป๋อ: เจ้าดูเค้าสิ เค้าสำนึกผิดที่ไหน แล้วจะให้ข้าให้อภัยเค้าได้อย่างไร
ถ้าเจ้าอยากอยู่ที่นี่ข้าก็ไม่ว่า ไม่เช่นนั้นก็ตามข้าไป





หานป๋อตัดสินใจเดินทางไปหาอาจารย์ที่พรรคมังกรพิโรธ ซวีเยี่ยเวี่ยไม่อยากตามหานป๋อไป แต่นางก้อไม่อยากเผชิญหน้ากับบิดา จึงขอไปพักที่จวนเจ้าเอี้ยนอ๋อง

เจ้าเอี้ยนอ๋องหว่านล้อมให้ซวีเยี่ยเวี่ยเห็นใจบิดาบ้าง นางจึงยอมอยู่ที่จวนนายพลต่อ





เมื่อหานป๋อไม่อยู่แล้ว ฟั่นเหลียงจี๋จะอยู่ไปทำไม ไปด้วยดีกว่า



ป่วนหานป๋อพอแล้ว ไปป่วนเมิ่งเหยามั่ง แหม นี่จะมาเป็นกขค. พี่สิงเลี่ยกับเมิ่งเหยาไปถึงไหน
ถ้ารู้ว่าพี่สิงเลี่ยมาแล้ว ก้อไม่เดินทางมาให้เมื่อยร้อก (อ้าว นี่หวังแอบตีท้ายครัวพี่สิงเลี่ยเหรอ)





น้องเมิ่งเหยาให้พี่สิงเลี่ยสืบข่าวผังปาน แล้วจะสืบเจอมั้ยชาตินี้เนี่ย
เมิ่งเหยายังคงติดใจสงสัยว่าเบื้องหลังผังปานจะมีบุคคลลึกลับที่นางเคยประมือด้วย





เมิ่งเหยามั่นใจว่าหากนางได้ประมือกับเค้าอีกหนจะต้องจำได้แน่

ฟ่านเหลียงจี๋: จะใช่หลี่เช่อเม่ยมั้ย
ฉินเมิ่งเหยา: ไม่ใช่แน่ คนๆ นี้ชาญฉลาดนัก เค้าสับเปลี่ยนกระดูกฟูบีเลี่ย และทวนคู่กายไปโดยไร้ร่องรอย คงไม่ใช่แค่ลูกสมุนธรรมดา
ฟ่านเหลียงจี๋: แต่ถ้าพวกมองโกลได้ของกลับไปจริง ทำไมไม่เห็นมีข่าวคราวออกมาเลย
ฉินเมิ่งเหยา: ข้าถึงว่าเค้าฉลาดงัยล่ะ เค้าต้องมีแผนการโค่นล้มราชวงศ์หมิงแน่ๆ
ฟงสิงเลี่ย: ทำไมพวกเจ้าชอบคิดว่ามองโกลอยากจะล้มล้างราชวงศ์หมิง พวกเจ้าอาจจะคิดมากกันไปเองก็ได้





นานๆ เจอกันที คุยแต่เรื่องเครียดๆ ไปเดินเล่นจู๋จี๋กันมั่งเหอะ
สบตาหวานซึ้งสยบกระแส Y หน่อยเร้ว





ฟงสิงเลี่ย: มีข่าวจากกองทัพเงาหรือไม่
ผังปาน: กองทัพจูหยวนจางเดินทางถึงตีนเขาแล้ว อาจบุกเข้าป่าได้ทุกเมื่อ
ท่านควรจะอยู่ในเมืองหลวง ไม่ควรเดินทางไปไหน เดี๋ยวจะไขว้เขวซะเปล่าๆ
ฟงสิงเลี่ย: ไม่มีอะไรมีผลกระทบต่อการฟื้นฟูประเทศของข้าได้ แม้กระทั่งความรัก
ผังปาน: ท่านพูดเช่นนี้ก็ดีแล้ว แต่ข้ายังเกรงว่ามีบางเรื่องที่ท่านไม่อาจควบคุมได้
ข้าเชื่อว่าท่านคงไม่อยากให้ปิงหวินเสียสละโดยเปล่าประโยชน์
ฟงสิงเลี่ย: อย่าห่วงเลย ข้าเป็นทายาทราชวงศ์หยวน ปิงหวินเป็นสหายคนสำคัญของข้า ข้าจะไม่ทำให้นางผิดหวัง




กองทัพเงาสามารถจัดการทหารหมิงได้อย่างราบคาบ







Create Date : 20 มีนาคม 2549
Last Update : 5 กรกฎาคม 2552 20:38:57 น. 3 comments
Counter : 1688 Pageviews.

 
โอ้ย เริ่มข้นแล้วค่า


โดย: i am tabo วันที่: 20 มีนาคม 2549 เวลา:23:46:04 น.  

 
แวะมาแล้วเจ้าค่ะ อืมจะติดตามกันต่อไป


โดย: midori IP: 58.10.182.143 วันที่: 21 มีนาคม 2549 เวลา:22:41:05 น.  

 
ตามมาอ่านแย้วคับ กำลังสนุก เข้มข้น


โดย: farm IP: 58.147.47.175 วันที่: 25 มีนาคม 2549 เวลา:22:28:58 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

magarita30
Location :


[Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]




Friends' blogs
[Add magarita30's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.