|
|
ไทเก๊ก หมัดทะลุฟ้า The Master of Taichi ตอน 11
ไทเก๊ก หมัดทะลุฟ้า The Master of Taichi ตอน 11
จากตอนที่แล้ว อาจารย์กวนพาโม่หม่าไปฝีกวิชาในป่า
เพื่อเปิดโอกาสให้โม่หม่าลงมือสังหารเขา เป็นการบีบให้โม่หม่าตัดสินใจเลือก
ระหว่างความแค้นกับความผูกพันฉันท์ศิษย์อาจารย์
เมื่อถึงเวลา โม่หม่าก็ไม่อาจตัดใจลงมือได้จริงๆ
อาจารย์กวนได้แต่หวังว่าโม่หม่าจะสลัดความแค้นทิ้งไปได้
ซ่งชิงเห็นอาจารย์กวนและโม่หม่าหายขึ้นเขามาหลายวัน
จึงขึ้นเขาตามมาด้วยความเป็นห่วง เมื่อได้รู้ว่าโม่หม่าไม่สามารถลงมือฆ่าอาจารย์ได้
นางก็รู้สึกโล่งอก คนเราอยู่ด้วยกันมานาน ย่อมมีความผูกพัน
รู้สึกอย่างไรก็ทำอย่างนั้น อย่าได้กดดันตัวเองไป
ซ่งชิงพยายามพูดให้โม่หม่าปล่อยวาง แต่เขากลับคิดสวนทาง
บุญคุณต้องทดแทนก็จริง แต่ความแค้นก็ต้องชำระ
ที่อาจารย์กวนเลี้ยงดูเขา เพราะต้องการชดเชยก็เท่านั้น
คราวนี้ รับรองจะไม่ใจอ่อนแน่
บุญคุณที่อาจารย์มีให้ ขอกราบสามครั้งเป็นการทดแทน
โม่หม่าลงมือต่อสู้กับอาจารย์กวน หลังผ่านการฝึกฝนมาหลายวัน
เขาก็สามารถจับเคล็ดการใช้พลังภายในได้อย่างใจ
จึงต่อสู้กับอาจารย์ได้อย่างสูสี
ระหว่างการต่อสู้ โม่หม่ากระแทกอาจารย์กวน จนกระเด็นตกหน้าผา
โม่หม่ากลับยอมเสี่ยงชีวิต คว้าจับอาจารย์ไว้ ไม่ยอมปล่อยมือ
หากไม้ไผ่ที่จับยึดไว้ขาด คงต้องหล่นลงไปทั้งคู่
กวนซานเยวี่ย: ถึงเวลาที่เจ้าต้องปล่อยวางได้แล้ว
ไม่ง่ายหรอกนะ ที่จะปล่อยวางในเวลาที่สมควร
เจ้าจงจรรโลงเพลงมวยไทเก๊กต่อไป
อาจารย์กวนสลัดมือจากโม่หม่า แล้วใช้พลังเฮือกสุดท้ายส่งตัวโม่หม่ากลับขึ้นไปบนหน้าผา
กว่าซ่งชิงจะตามมาทันก็สายไปเสียแล้ว
โม่หม่าเจ็บปวดใจที่สูญเสียอาจารย์ไป เขาหวนนึกถึงคำสอนของอาจารย์สมัยยังเด็ก
กวนซานเยวี่ย: เจ้ารู้มั้ยนั่นอะไร
โม่หม่า: พระอาทิตย์
กวนซานเยวี่ย: แล้วโน่นล่ะ
โม่หม่า: เมฆ
กวนซานเยวี่ย: เมฆก็คือพระอาทิตย์ พระอาทิตย์ก็คือเมฆ
ทุกอย่างล้วนเป็นหนึ่งเดียว ในใจอาจารย์มีเจ้า ในใจเจ้ามีอาจารย์
ถ้าเจ้าเห็นดอกไม้เป็นดอกไม้ มันก็คือดอกไม้
ถ้าเจ้าไม่เห็นมันเป็นดอกไม้ มันก็หาใช่ไม่ ทุกอย่างล้วนเป็นอนิจจัง
โม่หม่า ตอนนี้ เจ้าเห็นอะไร
โม่หม่า: ข้าเห็นแต่อาจารย์เท่านั้น
กวนซานเยวี่ย: ดีมาก อาจารย์อยู่ในทุกสิ่ง ลม เมฆ ดอกไม้ ล้วนเป็นอาจารย์ทั้งสิ้น
ซ่งชิงไม่รู้จะปลอบใจโม่หม่าอย่างไร ได้แต่ทำข้าวต้มให้เขากิน
โม่หม่าก็ไม่เข้าใจ ทั้งๆ ที่ล้างแค้นได้สำเร็จ กลับไม่ดีใจเลยแม้แต่น้อย
ซ่งชิงทำตามคำสั่งเสียของอาจารย์กวน เล่าความจริงให้โม่หม่ารู้
อาจารย์กวนไม่ใช่ศัตรูฆ่าบิดา หลิวฉวนก็ยังไม่ตาย
โม่หม่ายิ่งเสียใจหนักกว่าเดิม
ซ่งชิงเตรียมงานศพอาจารย์กวน
นางผ่านร้านฉีฟงหนิน ก็ลังเลว่าควรจะแวะบอกเหมยฟงหนินดีไหม
ไม่รู้ว่าป้าเหมยจะหายโกรธนางหรือยัง
ที่ไหนได้ ป้าเหมยเห็นซ่งชิงก็ดีใจ
นางยังแอบหวังว่าซ่งชิงจะคืนดีกับฟงหนิน จึงเปิดโอกาสให้ทั้งคู่ได้คุยกัน
บาดใจฉีเฉียวซะจริงๆ
อจารย์กวนตายไปคน ซ่งชิงก็อยู่กับโม่หม่าตามลำพัง
ป้าเหมยกลัวน้ำตาลใกล้มด เกิดพลาดพลั้งไป เหมือนฟงหนินกับฉีเฉียวจะทำยังไง
เฮ้อ เป็นลูกสะใภ้ที่แม่สามีไม่ต้องการ ก็ต้องถูกประชดประชันอย่างนี้เรื่อยไปแหละนะ
จื้อกุ้ยรู้ข่าวอาจารย์กวนเสียชีวิต ก็อดเป็นห่วงโม่หม่าไม่ได้
โธ่เอ๋ย เขามีซ่งชิงคอยดูแลอยู่ทั้งคน
เหยียนฉีเฉียว: เจ้ามีเฮ่าเซิน โม่หม่ามีซ่งชิง ทุกอย่างลงตัวแล้ว
อย่าไปคิดถึงเขาอีกเลย
เหยียนจื้อกุ้ย: ทีกับข้า เขาบอกว่าเขาคิดแต่เรื่องฝึกกังฟู
ทีกับซ่งขิง เขาไม่เห็นพูดอย่างนี้เลย
เหยียนฉีเฉียว: ก็อย่างที่เจ้าพูดนั่นแหละ คนพรรณนั้น ลืมเขาซะเถอะ
เหยียนจื้อกุ้ย: พี่คะ ข้าไม่สามารถลืมเขาได้
เหยียนฉีเฉียว: จื้อกุ้ย
เหยียนจื้อกุ้ย: เขาทำให้ข้าเจ็บปวด ข้าต้องเอาคืนเป็นสองเท่า
ข้าจะทำให้เขาเสียใจไปชั่วชีวิต
เหยียนฉีเฉียว: เฮ้อ ทำไมเจ้าต้องทรมานตัวเองด้วยนะ
งานศพอาจารย์กวนเป็นไปอย่างเรียบง่าย
รองผู้ว่าฉีเจียงพยายามเกลี้ยกล่อมให้ผู้ว่าจั๊วะเหวินซุ่น
ยกสัมปทานเหมืองให้กับประเทศรัสเซีย
แต่ผู้ว่าไม่เห็นด้วย อย่าให้รู้ว่ามีใครกินสินบน
ทำให้ประเทศชาติต้องเสียประโยชน์ก็แล้วกัน
กงศุลรัสเซียไม่พอใจ ไหนรับปากว่าจะได้สัมปทานเหมืองแน่นอนไง
ไม่ว่าอย่างไร รองผู้ว่าก็ต้องหาทางจัดการเรื่องนี้ให้สำเร็จให้ได้
ไม่งั้นเป็นเรื่องแน่
โม่หม่าหมดอาลัยตายอยาก ไม่ยอมขยับตัวทำอะไร
ซ่งชิงได้แต่คอยดูแล โดยหวังว่าโม่หม่าจะดึขึ้น
โชคดีที่ซ่งชิงไม่ต้องรอนาน เห็นโม่หม่ามาช่วยทำงานไร่ได้
นางก็โล่งอกไปเปลาะหนึ่ง
ไฉเหว่ยยังคิดแค้นเหยียนจื้อกุ้ยไม่เลิก
เมื่อสำนักมังกรดำกล้าขัดใจ ไม่ยอมมอบจื้อกุ้ยออกมา
ไฉเหว่ยก็หาเรื่องจับกุมศิษย์สำนักมังกรดำซะงั้น
เท่านั้นยังไม่พอ ยังมาหาเรื่องจับคนถึงสำนักมังกรดำอีก
ยัอข้อหาซ่องสุมผู้คน คิดก่อการร้าย
เอากันอย่างนั้นเลยนะ กะบีบต้วนเฮ่าเซินให้ยอมมอบคนให้ได้
ต้วนเฮ่าเซิน อาจารย์รองและอาจารย์สามมาทวงคน
ไฉเหว่ยไม่ยอมไว้หน้าใคร ทีสำนักมังกรดำยังกล้ามาชิงตัวเจ้าสาว
ตอนนี้ คุณชายฉีตายแล้ว ตระกูลฉีต้องขาดผู้สืบสกุล สำนักมังกรดำต้องรับผิดชอบ
ถ้าอยากจะปกป้องจื้อกุ้ยก็เชิญ ดูซิว่าจะเป็นเจ้าสำนักต่อไปได้อย่างไร
เมื่อไม่มีลูกศิษย์ซักคน
กว่าต้วนทีป๋อจะสร้างสำนักมังกรดำขึ้นมาเป็นสำนักอันดับหนึ่งไม่ใช่เรื่องง่าย
อาจารย์สามขอให้เฮ่าเซินเห็นแก่บิดา ส่งตัวเหยียนจื้อกุ้ยให้กับรองผู้ว่าฉีเจียงไปซะ
เรื่องแบบนี้จะให้เฮ่าเซินยอมได้อย่างไร ขืนส่งตัวจื้อกุ้ยไป
ฉีเจียงต้องให้เธอตายตามลูกชายเขาไปแน่
อาจารย์สามไม่พอใจที่เฮ่าเซินเห็นผู้หญิงไม่มีหัวนอนปลายเท้า
สำคัญกว่าสำนัก และศิษย์พี่ศิษย์น้อง
หยงไป่ชุน: อาจารย์สามเจ้าพูดถูกแล้ว
ถ้าขืนปล่อยให้เป็นเช่นนี้ต่อไป จะไม่มีใครเคารพนับถือเจ้าในฐานะเจ้าสำนักอีก
ไม่นานสำนักมังกรดำก็ต้องพินาศ
ข้าไม่สนใจว่านางจะเป็นซือจินหรือจื้อกุ้ย เจ้าต้องส่งตัวนางไปซะ
ต้วนเฮ่าเซิน: เปล่าประโยชน์ ต่อให้ส่งตัวนางไป ฉีเจียงก็ไม่ปล่อยพวกเราหรอก
หยงไป่ชุน: ข้าไม่สนใจ เจ้าไปคิดดูให้ดีระหว่างสำนักกับผู้หญิง อย่างไหนสำคัญกว่า
เมื่อต้นเหตุมาจากนาง เหยียนจื้อกุ้ยตัดสินใจแก้ปัญหานี้ด้วยตัวเอง
นางไปพบกับไฉเหว่ย เพื่อขอให้เขาเลิกตอแยนาง
หากไฉเหว่ยไม่ยอมตกลง นางจะฆ่าตัวตายที่ที่ว่าการตำรวจนี่แหละ
ดูซิว่าไฉเหว่ยจะแก้ตัวยังไง
เหยียนจื้อกุ้ย: ท่านลองคิดดูให้ดีนะ ท่านผู้ว่ากับอดีตเจ้าสำนักต้วนเป็นสหายกัน
ถ้าเรื่องนี้รู้ถึงหูท่านผู้ว่า ท่านจะยอมปล่อยเรื่องนี้ผ่านไปไหม
ตอนนี้ ด้วนเฮ่าเซินเพิ่งขึ้นเป็นเจ้าสำนักได้ไม่นาน
ต่อไปเขาต้องมีอิทธิพลในวงการไม่แพ้บิดาแน่
ท่านน่าจะรู้ว่าผูกมิตรกับเขาไว้ ย่อมดีกว่าสร้างศัตรู
ไฉเหว่ยโดนจื้อกุ้ยกล่อมซะอยู่หมัด
ไม่เพียงยอมปล่อยตัวนางไป ยังช่วยพูดกับรองผู้ว่าฉีเจียงอีกด้วย
คิดจะแก้แค้นไม่ต้องรีบร้อน รอให้ได้เป็นผู้ว่าซะก่อนดีกว่า
ตอนนี้ อย่าเพิ่งทำอะไรให้ผู้ว่าจั๊วะเหวินซุ่นจับผิดได้
รองผู้ว่าฉีเจียงยอมรามือชั่วคราว
หยงไป่ชุนไม่อยากเชื่อว่าเหยียนจื้อกุ้ยจะช่วยพวกหม่าเฉียงออกมาได้
ถึงยังไง หยงไป่ชุนก็ยังยืนยันให้นางจากไปอยู่ดี
เหยียนจื้อกุ้ย: ท่านคิดว่าให้ข้าจากไปแล้ว พี่เฮ่าเซินจะยอมหรือ
ท่านก็รู้ว่าเขาดื้อรั้นแค่ไหน ความจริงข้ากับท่านก็เหมือนกัน
อยากให้พี่เฮ่าเซินประสบความสำเร็จ
หยงไป่ชุน: เรื่องเฮ่าเซิน ไม่ต้องให้เจ้าเป็นกังวล
เจ้าอยู่ต่อไป มีแต่จะทำให้เขาใจไม่อยู่กับตัว
เฮ่าเซินต้องเป็นศัตรูกับรองผู้ว่าก็เพราะเจ้า ยังไงเจ้าก็ต้องไปซะ
เหยียนจื้อกุ้ย: แล้วถ้าช้าทำให้พี่เฮ่าเซินเอาชนะโม่หม่าได้ล่ะ
ถ้าเขาเอาชนะโม่หม่าได้ ทุกคนก็จะยอมรับเขา
หยงไป่ชุน: เฮ่าเซินน่ะหรือจะยอมสู้กับโม่หม่า
เหยียนจื้อกุ้ย: ข้าสามารถเกลี้ยกล่อมเขาได้
ถ้าข้าช่วยให้พี่เฮ่าเซินเอาชนะโม่หม่าได้ ท่านจะยอมให้ข้าอยู่ต่อไหม
ข้าจะเชือฟังท่านทุกอย่าง จะไม่เป็นตัวถ่วงพี่เฮ่าเซิน
ถ้าข้าทำไม่สำเร็จ ข้าจะยอมไปเอง
กลับมาถึงสำนัก ต้วนเฮ่าเซินกำลังตามหานางอยู่
ต้วนเฮ่าเซิน: ทำไมเจ้าไปพบไฉเหว่ยตามลำพัง
ไม่รู้หรือว่ามันอันตราย
เหยียนจื้อกุ้ย: ข้าได้ยินท่านพูดกับอาจารย์รอง
ในเมื่อข้าเป็นตัวต้นเหตุ ข้าก็ต้องหาทางแก้เอง
ต้วนเฮ่าเซิน: ข้าบอกแล้วว่าตราบใดที่ข้ายังอยู่ ข้าจะปกป้องเจ้าเอง
ข้าจะไม่ยอมให้ใครมาไล่เจ้าไปเด็ดขาด
เหยียนจื้อกุ้ย: ถึงอย่างนั้นก็เถอะ ถ้ายังเกิดเรื่องไม่หยุดหย่อน
ข้าก็คงอยู่ที่นี่ไม่ได้ หรือแม้ข้าต้องไปจากที่นี่
ไฉเหว่ยก็คงไม่ปล่อยข้าแน่ ข้าถึงต้องไปเคลียร์กับไฉเหว่ยให้จบ
ต้วนเฮ่าเซิน: คนชั่วไฉเหว่ยมันรังแกเจ้าหรือเปล่า
เหยียนจื้อกุ้ย: ข้าก็แค่ยกน้ำชาขอขมาเขา
ไฉเหว่ยเขาก็ยอมรับนำ้ชา และรับปากจะเจรจากับรองผู้ว่าฉีให้
ยังไงข้าก็ไม่ใช่คนที่เขาต้องการตัวอยู่แล้ว
เหยียนจื้อกุ้ย: เรื่องก็จบลงด้วยดีแล้ว ข้ากลับมาเพื่อบอกลาพี่
ต้วนเฮ่าเซิน: ทำไม อาจารย์รองไล่เจ้าใช่มั้ย ข้าจะไปพูดกับเขาเอง
เหยียนจื้อกุ้ย: ไม่ใช่นะพี่เฮ่าเซิน ไม่เกี่ยวกับอาจารย์รอง
ต้วนเฮ่าเซิน: เจ้าไม่ต้องกลัว ข้าเป็นเจ้าสำนัก ข้าให้เจ้าอยู่ ใครจะกล้าไล่เจ้า
เหยียนจื้อกุ้ย: ให้ช้าไปเถอะค่ะ ข้าไม่อยากให้พี่ต้องทะเลาะกับอาจารย์ทั้งสองเพื่อข้า
ข้าอยากให้พี่ทุ่มเทกับสำนักอย่างเต็มที่ อย่าทำให้พวกเขาต้องผิดหวัง
ต้วนเฮ่าเซิน: ถ้าเจ้าต้องจากไป ข้าจะไม่เป็นเจ้าสำนักอีกแล้ว
เหยียนจื้อกุ้ย: งั้นข้าก็ยิ่งแย่ไปใหญ่ ที่พวกเขาไม่อยากให้ข้าอยู่
เพราะข้าเป็นต้นเหตุที่ทำให้พี่แพ้โม่หม่า
ความจริง พี่ชนะเขาได้อยู่แล้ว ใช่ไหมคะ
ต้วนเฮ่าเซิน: ข้าไม่สนใจเรื่องแพ้ชนะหรอก
เหยียนจื้อกุ้ย: แต่พี่ก็ทำให้เจ้าสำนักต้วนต้องผิดหวัง
ข้าเองก็ไม่อาจยกโทษให้ตัวเองได้
ต้วนเฮ่าเซิน: ซือจิน
เหยียนจื้อกุ้ย: ถ้าพี่อยากให้ข้าอยู่ต่อ พี่ต้องพิสูจน์ให้พวกเขาเห็นว่า
พี่เหมาะสมกับตำแหน่งเจ้าสำนัก พี่จะไม่ทำให้พวกเขาผิดหวัง
พี่ต้องเอาชนะโม่หม่าให้ได้
ต้วนเฮ่าเซิน: ได้ ข้าจะพิสูจน์ให้พวกเขาเห็นว่า ข้าสามารถเป็นเจ้าสำนักได้
พวกเขาจะได้เลิกคัดค้านให้เจ้าอยู่ที่นี่ซะที
หม่าเฉียงทวงสัญญากับอาจารย์รองที่รับปากว่าจะให้เขาเป็นเจ้าสำนัก
หากต้วนเฮ่าเซินไม่สามารถเป็นได้
อาจารย์รองยืนยันว่าถ้าหนนี้ ต้วนเฮ่าเซินแพ้ให้กับโม่หม่าอีก
ก็ไม่เหมาะสมที่จะเป็นเจ้าสำนักมังกรดำสืบต่อไป
| Create Date : 06 มิถุนายน 2552 |
| Last Update : 6 มิถุนายน 2553 10:05:58 น. |
|
2 comments
|
| Counter : 1170 Pageviews. |
 |
|
|
| โดย: midori IP: 124.122.115.250 วันที่: 28 มิถุนายน 2552 เวลา:23:21:14 น. |
|
|
|
โดย: O-yohyo  วันที่: 29 มิถุนายน 2552 เวลา:0:00:36 น. |
|
|
|
|
|
|
|
อาจารย์กวนทำไมจากไปเร็วแบบนี้ 
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
ใจร้ายๆๆ ที่สุด