วัยวุ่นรุ่นสุดท้าย

เมื่อคนกลายเป็นสัตว์สงวน ถามพวกเราหรือยัง?

ผู้เขียน : โมริชิเกะ                                               สำนักพิมพ์ : วิบูลย์กิจ             ลิขสิทธิ์ : อาคิตะโชเต็น

แนวเรื่อง : รัก ตลก เจือไซ-ไฟ ปนการเมือง        เรท : 15+                                 ราคา : 55 บาท

เรื่องย่อ

"วัยวุ่นรุ่นสุดท้าย" เป็นเรื่องของประเทศญี่ปุ่นในยุคอนาคตอันใกล้ที่อัตราการเกิดของประชากรนั้นต่ำจนถึงที่สุดและบรรดาตัวละครนำในเรื่องนี้ได้กลายเป็น "เจเนอเรชั่นสุดท้าย" เป็นเด็กรุ่นที่กำลังจะสูญพันธุ์ไป พวกเขาและเธอเป็นวัยรุ่น 2 หญิง 1 ชาย ที่พยายามอย่างยิ่งที่จะมีชีวิตแบบวัยรุ่นมัธยมปลายธรรมดา แต่มันแทบเป็นไปไม่ได้ในเมื่อเหลือคนแบบพวกเขาอยู่น้อยมากๆ ทำให้ต้องถูกทางการประกบติดดูแลตลอด 24 ชั่วโมงจนชีวิตแทบจะไม่เป็นตัวของตัวเอง

ฮานาซากะ ฮารุ นักเรียนชายชั้นมัธยมปลายสดๆ ร้อนๆแต่เขากลับไม่เคยเข้าเรียนในโรงเรียนเลย จึงใฝ่ฝันถึงวันนี้มาตลอด นิสัยมองโลกในแง่ดีอยู่เสมอ มีความกระตือรือร้นที่จะเรียนรู้สิ่งใหม่ๆ ยิ้มแย้มแจ่มใสตลอดเวลา ทำอาหารเก่งและชอบดูแลเอาใจใส่ผู้อื่น

ฮิเมะชิโระซากุราโกะ นักเรียนหญิงผู้เคยผ่านการเรียนในโรงเรียนมาแล้ว แต่กลับมีความทรงจำที่ไม่ดีกับมัน เป็นคนที่ค่อนข้างเอาแต่ใจ ปิดกั้นตัวเอง มองโลกอย่างไม่เป็นมิตรนัก มีชีวิตเบื้องหลังที่ซับซ้อน และมีความรู้สึกบางอย่างที่เป็นปรปักษ์กับแม่บังเกิดเกล้าอย่างรุนแรง 

ชิคิชิมะ โอกะ สาวผมสั้น พูดน้อยถึงขั้นเงียบสนิท เพื่อนร่วมชั้นที่ทั้งสมองและความประพฤติล้วนว่างเปล่าเหมือนเด็กทารกที่โตเพียงร่างกายเท่านั้น เป็นคนที่มีปริศนามากที่สุดในเรื่อง ช่วยเหลือตัวเองแทบไม่ได้ ต้องให้ ฮารุ กับ ซากุราโกะ คอยดูแลตลอดเวลา

ทาดาโนะ อาจารย์ประจำชั้นที่ทำหน้าที่เหมือนเป็นสปายคอยจับตามองความเป็นไปของนักเรียนหายากทั้ง 3 คนมากกว่าเรื่องการสอนที่ไม่ค่อยจะได้เรื่อง แต่แก้ปัญหาต่างๆ ได้เก่งมาก

               นักเรียนทั้ง3 คนจำเป็นต้องมาเรียนในห้องเรียนเดียวกัน รวมถึงอยู่หอพักที่เดียวกันด้วยโดยการจัดแจงของรัฐบาลญี่ปุ่นที่ต้องการ “สงวน” เด็กรุ่นนี้ไว้ให้ดีที่สุดชนิดยุงไม่ให้ไต่ไรไม่ให้ตอม ครูคนไหนที่ก่อความผิดพลาดไม่ว่าจะทำให้นักเรียนเหล่านี้บาดเจ็บหรือบอบช้ำอะไรก็ตามจะต้องถูกลงโทษสถานหนักและทั้ง 3 คนเองก็ยังไม่รู้เลยว่าทางการมีจุดประสงค์อันใดกันแน่ที่ทำเช่นนี้ นอกจากว่าพวกเขาเป็นเจนเนอเรชั่นที่หาได้ยากยิ่ง และต้องใช้ชีวิตอยู่ในกรอบที่ทางรัฐบาลกำหนดไว้ให้

การ์ตูนเรื่องนี้ อ.โมริชิเกะ ได้จับประเด็นซีเรียสอย่าง “อัตราการเกิดที่เตี้ยต่ำ” ที่กำลังเกิดขึ้นกับหลายๆ ประเทศเช่นญี่ปุ่น สิงค์โปร์ หรือฮ่องกง มาเป็นพล็อตเรื่อง โดยสมมุติสถานการณ์ที่เลวร้ายที่สุดที่อาจจะเกิดขึ้นจากปัญหานี้คือเปอร์เซ็นการเกิดเด็กใหม่เกือบจะเท่ากับ 0% คนสูงอายุล้นประเทศ แถมมีอำนาจเบ็ดเสร็จในมือ และเมื่อเด็กรุ่นที่ว่านี้กลายเป็น “ของหายาก” หรือจะเรียกว่า “มนุษย์สงวน” ก็คงไม่ผิดนัก ทำให้พวกเขาถูกกระทำไม่ต่างจาก “สัตว์สงวน” ที่เราพบเห็นกันตามรายการทีวีว่าพวกมันถูกมนุษย์อาวุโสผู้เชื่อว่าควบคุมได้ทุกอย่างเช่น การเกาะติดแบบเรียลลิตี้ 24 ชั่วโมง, การทดลอง, การควบคุมพฤติกรรม,การกำหนดสิ่งแวดล้อมต่างๆ ให้หรือแม้กระทั่งการจับคู่

             ลองเปรียบเทียบกับชีวิตของสัตว์หายากอย่างหมีแพนด้าในบ้านเราก็ได้ครับ ช่วงช่วงกับหลินฮุ่ย พวกมันถูกกำหนดทุกอย่างอย่างที่ผมว่าไว้จริงๆ จนดูเหมือนเป็นของเล่นเพื่อให้ผู้ที่อยู่เหนือกว่าพวกมันได้บงการชีวิตโดยข้ออ้างที่ว่า “ทำเพื่ออนาคตที่ดีกว่าของพวกแก” (แล้วได้ถามพวกเราบ้างหรือยังล่ะครับ) ในเมื่อมนุษย์เองก็เป็นสัตว์ประเภทหนึ่ง หากอยู่ในสถานการณ์ล่อแหลมจะสูญพันธุ์วิธีที่จะดำรงเผ่าพันธุ์ก็คงไม่ต่างกันนัก แต่มนุษย์มีความรู้สึกนึกคิดที่ซับซ้อนกว่าสัตว์มากมาย ผลลัพธ์ที่ออกมามันจะเป็นอย่างที่พวกผู้ใหญ่คาดหมายจริงๆ ได้หรือ

               อย่างน้อย ซากุราโกะ นางเอกในเรื่องก็ไม่คิดอย่างนั้นและพยายามต่อต้านเท่าที่จะทำได้ตรงข้ามกับพระเอกอย่าง ฮารุ ที่คล้อยตามอย่างง่ายดาย รวมถึง โอกะ ที่เปรียบเสมือนค่าตัวแปรของผลการสงวนนี้เพราะความว่างเปล่าของเธอจะแปรเปลี่ยนไปตามความสัมพันธ์และสิ่งแวดล้อมที่คู่พระนางได้ทำให้เกิดขึ้น แล้วตัวโอกะเองก็คือผลลัพธ์ของการสงวนพันธุ์มนุษย์ครั้งนี้ ซึ่งในเล่ม 1นี้ยังไม่มีจุดที่บ่งบอกถึงวัตถุประสงค์ที่แท้จริงของรัฐบาลญี่ปุ่นแต่อย่างใด (จริงๆ ผมอ่านของญี่ปุ่นล่วงหน้าไปถึงเล่ม 3 แล้ว แต่ไม่ขอสปอยล์นะครับตามอ่านกันเองสนุกกว่า)

ผลงานของ อ.โมริชิเงะ ผ่านหูผ่านตาเรามาหลายเรื่องเช่น ขบวนการสาวใช้โกลาหล (Hanaukyou Maid Tai, วิบูลย์กิจ 14 เล่มจบ), ขบวนการกิ๊ก (KoiKoi 7, วิบูลย์กิจ 9 เล่มจบ), ชมรมปิ๊งสาวนักปราชญ์ (Gakuto no Vector, วิบูลย์กิจ เล่มเดียวจบ) ผมเริ่มติดตามผลงานของอาจารย์ท่านนี้จากอนิเมเรื่อง Hanaukyou Maid Tai ที่นักดูอนิเมรุ่นเก่าหน่อยจะรู้จักกันดีเพราะเป็นอนิเมฮาเร็มรุ่นแรกๆ ที่เข้ามาในไทยเราเลย แม้ว่าการ์ตูนเรื่อง วัยวุ่นรุ่นสุดท้าย นี้จะมีพล็อตที่ซีเรียสเหลือหลายแต่ อ.โมริชิเกะ สามารถสร้างเรื่องราวให้กลายเป็นการ์ตูนแนวเลิฟคอเมดี้ แถมเซอร์วิสเล็กๆ ตามแนวถนัดของตัวเองได้อย่างลงตัว มีปม มีปริศนา และสาระมากมายพอสมควรชวนให้ติดตามได้อย่างไม่น่าเบื่อ เพราะไม่ใช่การ์ตูนที่จะเอะอะแล้วเซอร์วิสคนอ่านอย่างไร้เหตุผลเพียงอย่างเดียว

             ด้านรูปเล่มนี้บอกก่อนเลยว่า ปกสวยน้อยกว่าภาพในเล่ม ไม่รู้ทำไมเหมือนกัน ผมว่าอาจารย์วาดซากุราโกะไม่ค่อยสวยเลยอ่ะ การพิมพ์ปกเมื่อเทียบกับทางญี่ปุ่นแล้วความคมชัดน้อยกว่าเยอะ สีก็ดร็อปกว่า กระดาษในเล่มเป็นกระดาษธรรมดา ดีตรงที่ว่าใช้กระดาษเกรดเดียวกันหมด (อ้างอิงจากเล่มที่ผมซื้อนะ) ไม่ใช่กระดาษหลายสีปนๆ กันเหมือนหลายๆ เรื่อง แต่ราคานี้น่ะสำนักพิมพ์อื่นเขาใช้กรีนรี้ดแถมหน้าสีให้ด้วยได้นะครับคุณวิบูลย์กิจ (ก็ยังดีกว่า Kimikiss ที่ราคา 65 บาทแต่ได้กระดาษดีกว่าเรื่องนี้นิดนึง อัพราคาได้หน้าด้านมาก) ปกหน้ายังเต็มไปด้วยกันสาดแดงทำให้บดบังต้นซากุระแสนสวยไปซะหมด ทว่าเรื่องนี้ค่อนข้างพิมพ์ได้ชัดอย่างน่าประหลาด หมึกดำไม่เป็นปื้น สกรีนจุดเป็นจุดไม่ใช่แถบหมึก ถมดำไม่เป็นดวงด่าง รวมๆ แล้วผมให้ผ่านครับสำหรับตัวเล่ม

คะแนน

เนื้อเรื่อง 17/20

ภาพ 18/20

คุณภาพการพิมพ์ 17/20

ความประทับใจ 19/20

ความคุ้มค่า 18/20

รวม 89/100