|
|
|
เฮ้อออ .... เครียดว้อยยย
เมื่อวานเข้าประชุม (อีกแล้ว) ไม่ค่อยสบายใจเลย โปรแกรมแน่นเอี๊ยด ....
ตลอดเดือนกันยา ต้อง Walk Through ISO กับเตรียมถูก internal audit พร้อมกับต้องไปเป็น auditor ตรวจ HR กับ Marketing ให้เสร็จสิ้นภายในสิ้นเดือนนี้
เดือนตุลาคม เตรียมถูก external audit กับเข้า train โปรแกรม (โปรแกรมเมอร์ขยันมาก มัน update อยู่นั่น จะสามปีแล้วโปรแกรมไม่นิ่งซักที)
เดือนพฤศจิกายน ทุกอย่างต้องพร้อม รอรับชะตากรรมจากฝรั่งเศสเข้าตรวจ ISO corporate audit พร้อมกับส่งreport assetของบริษัทที่แก้ไขแล้วอย่างถูกต้องให้หมด
งานประจำก็มี แถมยังต้องส่งreprot ต้นเดือน กลางเดือน ปลายเดือน ประชุมอีกเดือนละประมาณ 3-4 ครั้ง
กลับมาเรื่องประชุม คิดไม่ตกซะที ยิ่งคิดยิ่งเครียด ยิ่งคิดยิ่งเศร้า (เมื่อคืนนอนไม่หลับเลย)
เจ้านายพูดในที่ประชุมกับฝนว่า "ฝน ฝนต้องทำให้คนที่นี่คิดว่าบริษัทฯขาดฝนไม่ได้ อย่าคิดว่าตำแหน่งตรงที่ฝนทำใครจะมาทำก็ได้"
ฝนยอมรับว่าฝนโง่อ่ะ ฝนคิดไม่ได้ว่า เค้าหมายความว่ายังไง เค้าจะให้กำลังใจ หรือว่าเค้าด่า ....ถ้าให้กำลังใจ ฝนอยากจะบอกว่า ฝนไม่ได้รู้สึกดีเลย แต่ถ้าด่า ก็เข้าใจค่ะ ว่าคุณคาดหวังกับเราไว้สูง แล้วเราทำงานให้ได้ไม่ดี ทำได้ไม่เท่ากับที่คาดหวังเอาไว้ กำลังพิจารณาตัวเองอยู่เหมือนกัน
ครั้งเคยนึงคิดจะไปจากที่นี่ แต่ก็ยังเลือกที่จะอยู่ต่อ โทษใครได้ล่ะ ต้องโทษตัวเอง ......... 
| Create Date : 10 กันยายน 2549 | | |
| Last Update : 10 กันยายน 2549 20:53:05 น. |
| Counter : 413 Pageviews. |
| |
|
 |
|
|
|
"วันเวลาผ่านไป หวังว่าคงมีอะไรดีขึ้น"
ฉันมาออฟฟิศวันอาทิตย์อีกแล้ว มาแล้วก็ไม่มีสมาธิจะทำงาน ในสมองสับสน คิดนั่นคิดนี่ คิดอะไรก็ไม่รู้มากมายร้อยแปดพันเก้า ช่วงนี้ชีวิตยุ่งเหยิง นั่งทบทวนชีวิตตัวเองแล้วก็ปวดหัว ก็ได้แต่หวังว่า วันนึงมันคงจะลงตัวเข้าทีเข้าทางเหมือนคนอื่นซะที ตั้งแต่เรียนจบมา ฉันต้องรับผิดชอบอะไรๆ มากขึ้น ทั้งเรื่องครอบครัวที่มีกันอยู่ไม่กี่คน ฉันก็พยายามจะรับผิดชอบชีวิตอีกสองชีวิตที่บ้านให้ดีที่สุด แม่ก็สุขภาพไม่ดี จนต้องออกจากงานด้วยอายุแค่สี่สิบต้นๆ ตาแก่แล้ว เจ็บป่วยก็ต้องช่วยกันดูแลกันตามประสา ฉันไม่รู้ว่าครอบครัวอื่นเค้าเป็นยังไงกันนะ แต่ครอบครัวฉัน ก็อยู่กันตามประสาสุขทุกข์คละเคล้ากันไป ได้แต่พยายามทำหน้าที่ลูกให้ดีที่สุด ดูแลแม่ให้ดีที่สุด เท่าที่จะทำให้ได้ อยากจะโคลนนิ่งตัวฉันเองอีกซักคนไว้ที่บ้านจัง จะได้ไม่ต้องห่วงหน้าพะวงหลังแบบนี้ เรื่องงานอยู่มาซะเกือบสองปี ถึงจะได้เป็นพนักงานประจำ แต่ก็ประจำแบบไม่ถูกเท่าที่ควร ไม่รู้อะไรกันนักหนา เป็นพนักงานประจำเงินเดือนขึ้น งานก็เพิ่ม เป็นที่จับตามองทุกฝีก้าว ทำงานก็ต้องผิดพลาดน้อยที่สุด เป็นไปได้คือห้ามพลาด ทนได้ทนไปละกัน อีกปีสองปี คงต้องไปจริงๆแล้ว ไม่รู้เหมือนกันว่าจะทนแรงกดดันได้นานแค่ไหนกัน นี่ล่ะมั้งที่เค้าเรียกว่าชีวิต เกิดมาเพื่อใช้กรรม สุขทุกข์มากแค่ไหน ก็ขึ้นอยู่กับกรรมเก่าที่ทำมา ฉันรู้สึกว่าฉันเป็นคนที่มีความสุขได้ไม่นาน ก็มักจะมีเรื่องเดือดเนื้อร้อนใจเข้ามาให้ชีวิตวุ่นวายแก้ปัญหากันต่อไป สองมือสองเท้า หนึ่งสมอง ทำได้ก็ทำ ทำไม่ได้ก็ต้องทำ ทำให้ดีที่สุดเท่าที่จะทำได้ บางทีนั่งคิดอะไรเพลินๆ ก็ชอบคิดน้อยใจตัวเอง ว่าทำไมฉันต้องเป็นแบบนั้น ทำไมฉันต้องเป็นแบบนี้ แล้วก็ได้แต่โทษเวรกรรมไปตามเรื่องตามราว บางทีรู้สึกตัวเองเหมือนตัวคนเดียว คิดอะไร ทำอะไรด้วยตัวเอง ไม่มีใครช่วย ไม่รู้จะพึ่งใคร ก็ได้แต่พึ่งตัวเอง ปรึกษาตัวเอง หาทางออกด้วยตัวเอง เรื่องงานก็ไม่มีใครจะมาคอยช่วยเราตลอดเวลา เรื่องครอบครัวที่สุขๆทุกข์ๆ บางทีก็ต้องปล่อยไปตามชะตา เรื่องเงินมีมากก็ใช้มากมีน้อยก็ใช้น้อยให้มันพอใช้ไปเดือนๆนึงตามทฤษฎีมนุษย์เงินเดือน เงินเดือนเพิ่มก็รู้สึกว่ามีรายจ่ายเพิ่ม ไม่รู้เป็นเพราะอะไร คิดอีกทีก็คงไม่แปลกหรอก ปีนี้อายุ 25 ไม่ใช่วัยเด็กแล้ว เป็นผู้ใหญ่วัยทำงาน ก็ต้องรับผิดชอบงาน รับผิดชอบครอบครัว มันก็คงเป็นเรื่องธรรมดา ...... ก็ได้แต่หวังว่าซักวันอะไรๆ ก็คงดีขึ้นตามวันเวลา ทำวันนี้ให้ดีที่สุด พรุ่งนี้ก็คงดีขึ้นเอง .......
| Create Date : 11 กันยายน 2548 | | |
| Last Update : 11 กันยายน 2548 17:29:25 น. |
| Counter : 350 Pageviews. |
| |
|
| |
|
|
|
วันอาทิตย์ ... มาทำงานอีกแล้วเหรอฉัน!
วันนี้วันอาทิตย์ ตื่นสายเล็กน้อยแต่พองาม ตื่นมาก็ตั้งใจว่าจะลุกขึ้นอาบน้ำแต่งตัวมาทำงาน แต่นึกอีกที ฉันยังไม่ได้ซักผ้านี่นา... อืม! Devil สีแดง กะเทวดาสีขาวในตัวฉันเริ่มต่อสู้กันเอง Devil บอกว่าอาบน้ำไปทำงานเถอะ เย็นนี้ค่อยกลับมาซักผ้า แต่เทวดาสีขาวบอกว่าไปซักผ้าเถอะ เดี๋ยวค่อยไปทำงาน แต่แล้ว Devil สีดำทะมึนอีกตัวได้ปรากฎตัวขึ้น และสั่งฉันว่านอนต่ออีกนิดเถอะนะ เมื่อคืนเธอนอนไม่ค่อยหลับ อิอิ และแล้ว Devil สีดำทะมึนก็ชนะ นอนก็นอน แต่แล้วนอนได้ไม่นาน เทวดาสีขาวก็บอกว่าซักผ้าได้แล้ว ฉันเลยติดสปริงลุกขึ้นมาหยิบตะกร้าผ้าสีชมพูใบเขื่อง เฮ้อ!เกือบวายปราณด้วยผ้าตะกร้านั้น อิอิ ซักผ้าเสร็จก็โทรหาเพื่อนชาย ว่าจะชวนกันไปดูหนัง แต่มันก็พึ่งจะตื่น มันบอกเดี๋ยวขอนอนคิดก่อน ฉันก็บอกมันว่าตามใจ ไปนอนคิดก่อน ถ้าไปก็โทรมาบอกละกัน และแล้วฉันก็นั่งทบทวนเรื่องราวของเมื่อวาน ทบทวนแล้วก็เลยส่ง SMS ไปชวนอีกหนึ่งหนุ่ม แต่พีท่านก็เงียบหายกลีบเข้าเมฆไม่ตอบอะไรฉันกลับ ฉันเลยไปอาบน้ำดีกว่า ...อาบน้ำเสร็จก็เลยโทรไปหาอีกที ปรากฎว่า
วจนะภาษาของพี่ท่านทำให้ฉันเขินอายไปเลย พี่ท่านเล่นตอบมาว่า เมื่อคืนพี่นอนไม่ค่อยหลับเพราะคิดถึง แล้วถามฉันว่าฉันล่ะนอนหลับสบายดีมั้ย ฉันตอบว่าก็สบายดีค่ะ แต่จริงๆแล้ว ฉันนอนไม่ค่อยหลับ แต่ฉันก็ถือว่าเป็นเรื่องธรรมดาของฉันเพราะปรกติก็นอนไม่ค่อยหลับอยู่แล้ว แต่เมื่อคืนตอบไม่ได้ทำไมฉันนอนไม่หลับ โอเค ! เทวดาสีขาวในตัวฉันมาตามแล้ว "สาวน้อยทำงานได้แล้วจ้ะ เธอมีpresent งานตอนต้นเดือน แต่วันนี้เธอยังไม่ได้เตรียมข้อมูล ระวังถูกไล่ออกนะจ๊ะ" ขอบคุณเทวดาสีขาว :P
| Create Date : 22 พฤษภาคม 2548 | | |
| Last Update : 13 มิถุนายน 2548 18:24:22 น. |
| Counter : 274 Pageviews. |
| |
|
| |
|
|
|
|
|
|
ถึงหนูจะไม่สวยแต่หนูก็จนนะคะ
|
|
|
|
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [