จุดเกิดเหตุ:
.......
โค้งของทางเลี่ยงเมือง ก่อนถึงปากทางเข้าหมู่บ้านเช่าของผมประมาณ 100 เมตร ตลอดแนวช่วงนั้นคือสวนมะม่วง ริมทางช่วงกลางของทางโค้งคือประตูเข้าสวนที่ทำจากสังกะสี ทุกครั้งที่ผมขับรถผ่านไม่มีครั้งไหนที่ผมจะไม่หันไปมอง.... หน่อย มือกีตาร์และมือพิณ ประจำวงของผม ถูกฟาดด้วยไม้ โดยไม่ทราบจุดประสงค์จากวัยรุ่นกลุ่มหนึ่ง ตรงจุดนั้น... หน่อยบอกว่า ท่อนไม้ไม่ทราบขนาดที่ฟาดใส่เขานั้นหักเป็นสองท่อน หักไปพร้อม ๆ กับกีตาร์โปร่งของเขา ที่วางประคองในอ้อมแขนข้างหน้า ขณะขับมอเตอร์ไซด์ออกจากหมู่บ้านในกลางดึกคืนวันหนึ่ง หลังกลับจากเล่นดนตรี หลังเกิดเหตุ หน่อยมิได้แจ้งความให้เป็นคดีเพื่อสืบสวนหาผู้ต้องหากระทำความผิดมารับโทษ ด้วยเหตุผลของเขา ขณะผมเองกว่าจะทราบว่ามีเหตุการณ์ลอบทำร้ายสมาชิกในวง ก็ปาเข้าไปสามวันหลังเกิดเหตุ หน่อยบอกว่า เขาโชคดีที่มอเตอร์ไซด์ของเขาไม่เสียหลักล้ม และท่อนแขนที่ถูกกระทบจากแรงฟาดเพียงแค่ถลอกนิดหน่อย เพราะได้กีตาร์โปร่งเป็นเกราะกำบัง ขณะหลังถูกตีหน่อยรีบกระชากมอเตอร์ไซด์ ออกจากที่เกิดเหตุ โดยไม่สามารถจำหน้าคนร้ายในเงามืดนั้นได้เลย
.......
จำความได้เมื่ออายุสักสิบขวบ ขณะนั่งกินน้ำแข็งไส ในร้านริมถนนลูกรังที่ลากโยงเข้าหมู่บ้านในช่วงบ่ายวันหนึ่ง ถ้อยสนทนาของคนใต้เพิงหมาแหงนถูกดับเงียบสนิทชั่วครู่หลังแว่วเสียงปืนดดังลั่นเป็นระยะขึ้น 4 นัด มาจากทิศทางบนถนนซึ่งไม่ห่างจากร้าน ครั้นสิ้นเสียงปืนมีเสียงหวีดร้องและเสียงคำรามของมอเตอร์ไซด์ ขณะคนในร้านวิ่งออกไปหน้าถนน แล้วส่งเสียงโวยวาย ว่ามีคนถูกยิงรถคว่ำ กลางวันแสก ๆ ของวันนั้น ภาพที่ได้เห็นยังคงติดตามาจนทุกวันนี้ ภาพของชายคนหนึ่งนอนคว่ำหน้าอยู่บนถนนลูกรัง ข้างมอเตอร์ไซด์ ร่างกายเกรอะกรังไปด้วยเลือดและรูกระสุน ขยายความที่ฟังต่อจากปากชาวบ้าน ว่าเขาคือหนุ่มใหญ่จากอีกหมู่บ้านที่เพิ่งพ้นโทษคดี ออกจากคุกมาได้ไม่กี่วัน และสาเหตุแห่งการถูกยิงครั้งนี้ หลายคนเชื่อว่าคงเป็นการ ตามเก็บ.... ผมเด็กเกินที่จะรับรู้เหตุและผลของคดี แต่ภาพที่เห็นกับตาในวันนั้นต่างหากที่ยังคงติดตรึงและเด่นชัดอยู่ทุก ๆ ครั้งที่ผ่านจุดเกิดเหตุนั้น.... จุดเกิดเหตุที่อยู่ระหว่างเส้นทางที่ต้องใช้สัญจรจากบ้านไปสู่ตลาด ต่อมาทุก ๆ ครั้งที่นั่งซ้อนท้ายจักรยานของแม่ผ่าน ณ. จุดนั้น แรงแขนกอดโอบเอวแม่ขณะผ่านจุดเกิดเหตุนั้นจึงดูแรงแนบแน่นผิดปกติจนแม่ต้องปราม.... ไม่เว้นแม้แต่ตอนเข้าวัยหนุ่มแตกพาน ขณะปั่นจักรยานกลับจากดูหนังกลางแปลงยามดึกดื่น ในวินาทีที่ใกล้ถึงจุดเกิดเหตุ คือวินาทีที่ต้องรวบรวมเรี่ยวแรงที่มีอยู่ทั้งหมด ทุ่มเทเป็นพลังเติมเต็มที่เพื่อส่งให้เป็นแรงขับเคลื่อนไปยังความเร็วรอบของวงล้อจักรยาน จนแม้ปัจจุบัน ขณะที่ต้องขับรถเก๋งกลับบ้าน น้อยครั้งที่ผมจะไม่สะดุดนึก เมื่อถึง จุดเกิดเหตุ
......
สองสัปดาห์ก่อน ขณะนั่งอยู่หน้าจอทีวี เห็นรายงานข่าวอาญชกรรม พบศพหญิงสาวไม่ทราบชื่อ ถูกฆาตกรรมหมกทิ้งศพไว้ในดงป่ากก ริมทางเลี่ยงเมืองสุพรรณฯ คาดว่าเสียชีวิตมาแล้วไม่ต่ำกว่า 5 วัน หลังฟังจุดพิกัดสถานที่เกิดเหตุ และภาพประกอบข่าวที่นำเสนอแล้ว จึงรู้ว่านั่นคือจุดที่อยู่ไม่ห่างจากหมู่บ้านที่ผมพักอาศัยอยู่เท่าไรนัก
......
นับวันขณะอายุวันเวลาของชีวิตที่เพิ่มขึ้น จุดเกิดเหตุ ที่ให้ต้องหันกลับไปมองระหว่างหลักกิโลเมตรที่ผ่านก็นับวันจะเพิ่มมากขึ้นเรื่อย ๆ เช่นกัน จนป่านนี้ผมยังไม่เคยลืมลบจุดเกิดเหตุที่สร้างความสะเทือนใจไปได้เลยสักแห่ง ไม่ว่าจะผ่านมาเนิ่นนานสักเพียงใด ทุกครั้งคราที่ขับรถเฉียดผ่าน ภาพแห่งความสะเทือนใจ ณ. จุดเกิดเหตุก็จะผุดพรายไล่เรียงเป็นฉากตอนปะติดปะต่อในความทรงจำ และจินตนาการ เป็นอยู่อย่างนี้ทุกครั้งอย่างไม่รุ้ลืม และนับวันจะเพิ่มจำนวนจุดเกิดเหตุมากขึ้นทุกที และมันกำลังรุกคืบเข้ามาใกล้ ๆ บ้านของผมทุกที ทุกที เช่นกัน แต่แปลก ขณะรู้ว่าจุดแห่งนั้นเคยมีเหตุ หลังจากเรื่องราวของหน่อยผ่านพ้นคำบอกเล่าไม่ถึงอาทิตย์จนปัจจุบันนี้ ค่ำคืนดึกดื่นเที่ยงคืน ตีหนึ่ง ตีสอง ผมยังคงขับมอเตอร์ไซด์ออกจากหมู่บ้านผ่านตรงจุดนั้นด้วยความรู้สึกที่มีเสมือนว่าก็แค่กลัวเท่านั้น เพื่อออกไปหาซื้อของกินในตลาดเมื่อรู้สึกหิวเต็มที่และไม่มีของกินหลงเหลืออยู่ในตู้เย็น นี่กระมังที่เขาเรียกว่า หิวจนตาลายเห็นควายตัวเท่ามด.... align="center"> ::::อ่านเรื่องย้อนหลัง:::
| Create Date : 19 กรกฎาคม 2551 |
| Last Update : 20 กันยายน 2553 1:32:55 น. |
|
1 comments
|
| Counter : 456 Pageviews. |
 |
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
