โฟล์คเหน่อ เล่นดนตรี เขียนกวี วิถีชีวิตริมฝั่งแม่น้ำสุพรรณฯ

Group Blog
 
All blogs
 
:::ตัวเหี้ย:::

ตัวเหี้ย

1.

พอรถแลนด์โรเวอร์ของพวกเรา ขับจากพ้นจากตีนสะพานข้ามแม่น้ำสายหนึ่ง มาได้สักสิบห้าเมตร โชเฟอร์ของเราก็ต้องเหยียบเบรกตัวโก่งกระทันหัน พร้อมแสดงอาการตกใจนิดหน่อยของพวกเรา ขณะที่ด้านหลังเสียงอุปกรณ์เครื่องดนตรีบางชิ้นเบียดกระแทกกันตามแรงหยุดเบรกของรถ เดชะบุญโชคดีที่ไม่มีรถตามหลังรถของเรามา

“เฮ้ยอะไรวะ ... เบรคกะทันหันไม่บอกกัน” เสียงใครหนึ่งในรถแสดงอาการตกใจและไม่พอใจโชเฟอร์

ไม่มีเสียงตอบโต้ จากโชเฟอร์ หากแต่สายตาทุกคนในรถนั่นต่างหาก ที่ต่างมองไปข้างหน้ารถไม่เกิน 3 เมตรแล้วก็ได้คำตอบว่าทำไมต้องเบรกรถกะทันหันเช่นนี้

“เหี้ย..” เสม มือแอคคอร์เดียนประจำวง พูดแบบเต็มปากเต็มคำ เมื่อเห็นเป้าหมายชัดเจนว่ามันคืออะไร ตามด้วยเสียงหัวเราะลั่นรถ

ต้วมเตี้ยม ๆ แบบใจเย็น ๆ ไม่อนาทรร้อนใจ ตั้งแต่หัวจรดหาง ก็เกือบครึ่ง ๆ ถนนเชียวแหละ ถ้าปากแกไม่แหลม เกินไป เอ็งก็จระเข้ดี ๆ นี่เอง

“ปล่อยเขาข้ามถนนไปก่อน เปิดไฟกระพริบไว้” ผมบอกโชเฟอร์ที่กำลังระแวงรถหลัง และกลัวแกจะตัดสินใจออกรถ ขณะที่เจ้าถิ่น กำลังวางกล้ามคลานข้ามถนนอย่างช้า ๆ

“กลัวบาปหรือพี่” หน่อยมือพิณถามเชิงหัวเราะ

“นี่แหละตัวนำโชค” ผมบอกน้องไปเช่นนั้น ตามความรู้สึกที่เป็นจริงในส่วนลึกที่มีอยู่

ไม่ใช่คำพูดที่เป็นทีเล่น ทีจริง แต่พูดจากใจจริง ๆ นะ

2.

ตลอดช่วงเวลา 4 ปี ก่อนหน้านี้ ผมและเสม คือเพื่อนผุ้ฝากชะตากรรมชีวิตไว้กับ วิถีการเดินทางเพื่อขายเทปและซีดีเพลง ที่พวกเราแต่งเอง ร้องเอง แบบไปตอนบ่ายกลับตอนดึก จุดหมายปลายทางของพวกเราทุกเย็นนั่นก็คือตลาดนัดเปิดท้ายขายของ เขตจังหวัดภาคกลาง ที่มีเกือบทุกวันให้พวกเราได้ตะลอนไป

หน้าโรงแรมแกรนด์ จังหวัดอยุธยา คืออีกเป้าหมายหนึ่ง ที่พวกเราจะต้องไปเยือนทุกเย็นวันเสาร์

และเส้นทางที่พวกเราใช้ผ่านสัญจรเพื่อไปก็คือเส้นทางสายป่าโมก – สุพรรณฯ

และเส้นทางสายนี้อีกเช่นกันที่พวกเราสองคนเจอตัวเหี้ยมากที่สุด มากจริง ๆครับ ไม่ใช่มากเล่น ๆ

แต่น่าเศร้าใจครับ การพบเจอตัวเหี้ยของเรา ประมาณ 70 เปอร์เซ็นต์ ของการเจอ มักจะเป็นเหี้ยที่เสียชีวิต ในสภาพแหลกเละจากรถเหยียบรถชนซะส่วนใหญ่

ไอ้เรื่องคลานมากลั้นใจตายเอง ให้คนเห็นอกเห็นใจริมถนนคงไม่มี

สรุปง่าย ๆ ให้เข้าใจตรงกันนะครับ ก็คือ สมมุติ เสาร์นี้ผมเจอเหี้ย 10 ตัว บนถนนเส้นนี้ มีเหี้ยประมาณ 7 ตัวที่เสียชีวิตกลางถนน ริมถนน ส่วนอีก 3 ตัว ไม่คลานต้วมเตี้ยม อยู่ริมถนน ก็คลานต้วมเตี้ยม ข้ามถนนให้พวกเราต้องลุ้นว่ารถที่สวนมา หรือตามแซงเรามาจะเหยียบไหม

ส่วนพวกเรา 100 เปอร์เซนต์ครับ ไม่เหยียบท่านอยู่แล้ว ให้เกียรติกัน และเมตตากัน

แต่ก็ไม่ใช่ทุกครั้งนะครับ ที่เราผ่านถนนสายนี้แล้วจะต้องเจอตัวเหี้ย บางวันก็ไม่เจอเขานะครับ ไม่รู้ยกพวกไปขโมยกินไก่บ้านใคร หรือว่าเข้าสภาประชุมเหี้ยหรือเปล่าก็ไม่รู้ บางวันไม่เห็นพวกเขาซักตัวจริง ๆ

แต่คุณเชื่อผมไหมครับ บนถนนสู่อยุธยาสายนี้ ถ้าวันไหนเราเจอเหี้ยแบบเป็น ๆ ซักตัวสองตัว เหอะ วันนั้นยอดเทปใต้ดินศิลปินคนสุพรรณ กระฉูด ขายดีเป็นเทน้ำ เทเทป เลยนะครับ

เอ้าไม่เชื่ออย่าลบหลู่ ผมเจอมาแล้ว กล้ายืนยันด้วย

แล้วอย่างนี้จะไม่ให้ผมเรียก เขา (เหี้ย) ว่าเป็นตัวนำโชคได้อย่างไร

เขียนมาถึงตรงนี้ อย่าเข้าใจว่า ผมกำลังเป็นสื่อ ปั่นสร้างราคาเหี้ย เหมือนที่เขากำลังปั่นเขากำลังสร้างกันอยู่ขณะนี้นะครับ ผมไม่มีเจตนาเช่นนั้น ส่วนใครจะเชื่อหรือไม่เชื่อ นั่นเป็นสิทธิ์ส่วนบุคคล ผมห้ามไม่ได้ แต่อย่าไปสร้างเป็นเหรียญรุ่น ๆ ให้เขานะครับ ขอร้อง เพราะรูปทรงของเขาทำบล๊อกกับเครื่องปั๊มยาก....มาก..5555

3.

“ปรี๊น...ปรี๊น....” เสียงรถข้างหลังบีบแตรไล่รถพวกเราดังลั่นหลายครั้ง แต่รถของเรายังไม่ขยับ

เพราะพี่ท่านตัวนำโชคของพวกเรา ดันมาหยุดคลานเอาซะดื้อ ๆ ที่หน้ารถเรา เสมือนจะหยุดทัศนาหน้ารถเรา หน้าตาพวกเรา หรือว่าจะลองวัดใจอะไรซักอย่างนี่แหละ ทำให้โชเฟอร์เงอะงะ เหมือนจะต้องตัดสินใจอะไรบางอย่าง เพราะแรงกดดันจากรถคันหลัง ที่ยังบีบแตรไล่แต่ยังไม่แซง เนื่องจากเกรงว่ารถที่กำลังจะวิ่งสวนมาอีก 2 คัน จะชนเอา

“อย่า...” ผมปราม โดยใช้น้ำเสียงบารมีของตำแหน่งหัวหน้าวงสำทับไป

พลันที่รถสองคันสวนมาพ้นไป ไอ้รถคันหลังก็บีบแตรเสียงดังลั่นแบบกดยาว แล้วหักหลบท้ายรถเราแซงขึ้นมาแล้วปาดแว๊บ มาข้างหน้ารถเราทันที เฉี่ยวปลายหางตัวเหี้ย ไปแบบเส้นยาแดงผ่าแปดแล้วพุ่งทะยานจากไป คงเพราะความโมโห จังหวะเดียวกับที่ตัวเหี้ยของผม ก็เผ่นแผล็วรวดเร็วไวปานกามนิตหนุ่มพุ่งลงข้างทางแทบมองตามไม่ทันเหมือนดร็อกบราทะลวงประตูแมนยูยังไงยังงั้น

และก็เป็นจังหวะเดียวกับที่พวกเราทุกคนในรถรวมทั้งผมด้วย ก็ล้วนตะโกนออกมาเกือบจะพร้อม ๆ กัน ว่า...

“ไอ้เหี้ย...เอ๊ย....” พร้อมเสียงหัวเราะกันลั่นรถ ก่อนที่โชเฟอร์จะค่อย ๆ คลานรถเคลื่อนไป โดยที่ในใจและความรู้สึกของแต่ละคนนั้น ที่ได้ตะโกนคำว่า “ไอ้เหี้ยเอ๊ย” ของแต่ละคนนั้น ผมเข้าใจว่าเป้าหมายของแต่ละคนในรถคันนี้อาจต่างกันหรืออาจจะเหมือนกันทุกคนก็ได้

แต่ผมไม่ได้ถามแต่ละคน

ส่วนเป้าหมายของผมที่ตะโกนประโยคนั้นออกมานั้น ไม่ใช่ที่ตัวเหี้ยแน่นอน

คุณลองทายดูสิ ว่าผมด่าใคร?...ฮิ..ฮิ




Create Date : 09 ธันวาคม 2550
Last Update : 9 ธันวาคม 2550 3:25:07 น. 7 comments
Counter : 558 Pageviews.

 
ไอ้รถที่กดแตรไล่ ยาวแน่ๆ เรย เพ่......มันจะได้ยินไหม หน้า.....

ปล.. ไม่ได้แวะมานาน..คับ...ยังไง สู้ๆ เด้อ....


โดย: ลิงจ๊ากจ๊าก วันที่: 9 ธันวาคม 2550 เวลา:3:49:10 น.  

 
แถว สถาบัน AIT เจ้าตัวนี้ เค้าเป็นเจ้าถิ่นคะ...
มีเดินให้เพียบ แบบไม่เกรงกลัวใคร


โดย: a_mulika วันที่: 9 ธันวาคม 2550 เวลา:11:46:34 น.  

 
ชีวิตใคร ใครก็รักครับ

เคารพในชีวิตเขา เขาก็เคารพในชีวิตเรา



โดย: Mr.ใหม่_01 วันที่: 9 ธันวาคม 2550 เวลา:12:35:12 น.  

 
เอาดอกไม้สวยๆแวะมาเยี่ยมทักทายค่ะ

ขอให้วันนี้และวันต่อๆไป เป็นวันดีดีของเจ้าของบล็อคค่ะ



โดย: สาวอิตาลี วันที่: 9 ธันวาคม 2550 เวลา:17:46:19 น.  

 
แถวบ้านผมมีแต่ "แลน" ครับ
สบายดีนะครับ...


โดย: pu_chiangdao วันที่: 9 ธันวาคม 2550 เวลา:22:49:23 น.  

 


โดย: printcess of the moon วันที่: 9 ธันวาคม 2550 เวลา:23:40:28 น.  

 


เลือดสุพรรณเหมือนนิ


โดย: เจ้าเจี๊ยบจอมเจื้อยแจ้ว วันที่: 11 ธันวาคม 2550 เวลา:20:28:46 น.  

ชื่อ : * blog นี้ comment ได้เฉพาะสมาชิก
Comment :
  *ส่วน comment ไม่สามารถใช้ javascript และ style sheet
 

โฟล์คเหน่อ
Location :
สุพรรณบุรี Thailand

[Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]




ผลงานโฟล์คเหน่อ

สี่สิบสอง นักเขียน คนบ้า กวีหน้าราม กีตาร์โปร่ง
Friends' blogs
[Add โฟล์คเหน่อ's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.