ไม่ได้เขียนบล๊อกมานานมากกกกกกกกกก

เป็นช่วงที่เรียกได้เลยว่าไม่ค่อยสนใจโลกไซเบอร์

ด้วยหลายๆเหตุผลที่ทำให้ห่างๆจากมุมส่วนตัวมุมนี้

เมื่อ 15 เมษาที่ผ่านมา ก็ได้ฉลองครบรอบ 7 ปีที่รักกัน

แปลกตรงที่ไม่รู้สึกนานเลย....กลับยังดี๊ด๊าเหมือนเคย

และอาจคุ้นเคยกันกว่าแต่ก่อน หัวเราะด้วยกัน

กระแทกแดกดันกันแบบเจ็บๆคันๆ

พอดีกว่า.....เกี่ยวกับเรื่องของตัวเอง...เด๋วเค้าจะอวกแตกกัน

.
.
.
.

เข้าเรื่องหนัง

ซื้อหนังมาเรื่องนึงชื่อเรื่อง + นางเอก(โซอี้)น่าสนใจ

และห่างหายจากการดูหนังรักที่ประทับใจมานาน

หนังรักช่วงนี้เป้นหนังรักแบบตลาดๆ

ทำให้ดูเบ็จเสร็จเกินไป.....

จะกล่าวคร่าวๆเกี่ยวกับหนัง.......

การที่เราหลงรักใครสักคนมักคิดเสมอว่าคนนั้นใช่...สำหรับเรา

จะมอง...และพยายามคิดแต่ด้านดีๆของตัวเค้า

จะทำทุกทางตามที่อีกฝ่ายต้องการ

เรื่องนี้ก็เป้นไปทำนองนั้น...............................

เมื่อเจอคนที่ใช่......อะไรๆมันก็ลงตัว..สวยงาม

และยิ่งคนๆนั้น.....ให้โอกาส.....ลึกซึ้ง...แต่มีช่องว่าง

มันก็เกิดอาการแบบ เครซี่.....ประมาณว่า  งมงาย

ไม่เป็นอันกินอันนอน

ชายหนุ่มชื่อ Tom ใช้ช่วง เวลาทั้งหมด 500 วัน เพื่อรักและลืม

สาวน้อย Summer.....เธอผู้สดใส..เป็นความมีชีวิตชีวา

และเป็นทุกอย่างที่ใช่ และใช่สำหรับ Tom..............

แต่สิ่งที่เธอมอบให้ Tom คือ คำว่าเพื่อน...แบบลึกซึ้ง

แต่ไม่ใช่แฟน.......งงๆ แต่ก็พอเข้าใจ  เพราะ Summerมีปมกับเรื่อง

ครอบครัวแตกแยก....และกลัวการสูญเสียมากๆ

ส่วน Tom เป็นชายหนุ่มแบบทั่วๆไป  เชื่อในความรัก ...พรหมลิขิต

เค้าใช่เวลาไม่กี่วันที่ได้  Summer มาเคียงใกล้ 

แต่ใช้เวลาหลายวันที่จะลืมเธอ

และเรื่องราวรักคุด......ก็เจ็บจี๊ดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

เมื่อ Summer หนีไปแต่งงานกับชายอื่นซะงั้น

เราก็เหี่ยวแทน Tom ทีเดียว เพราะตลอดมาTom ก็รักซัมเมอร์มากมาย

แต่ไม่กล้ารุกเพราะคำว่าเพื่อนที่ซัมเมอร์ ขีดไว้

ไหงเป็นงั้น.......................

แล้วซัมเมอร์ก็เฉลยว่าเธอเจอคนที่ใช่  และมันเป็นพรหมลิขิต

และเธอก็ไม่ใช่....คนๆนั้นของทอม

.....เมื่อใช่....ก็คือใช่......

มันมากกว่าความบังเอิญ.....และมันคือพรมหลิขิต

....................................................................................

กลายเป็นว่าคนที่ไม่เชื่อในเรื่องความรักกับหลงรัก

และทิ้งอีกคนให้งงๆกับนิยามความรักของตัวเอง

..................................................................................

แต่เมื่อ ทอม ก้าวออกมา  มองย้อนไปหลายต่อหลายครั้ง

เค้าเลือกที่จะมองแต่เรื่องราวดีๆของเค้ากับเธอ

เค้าหลงลืมหลายต่อหลายเหตุการณ์ที่ซัมเมอร์

ปฏิบัติกับเค้าอย่างคนรักชั้นสอง(ไม่เต็มที่กับทอม)

ซัมเมอร์จะร่าเริงต่อเมื่อเธอร่าเริง....จะใกล้ชิดทอม

ต่อเมื่อเธอต้องการ.....................

ทอม...ก็ตาสว่าง..........................................

รัก.............ต้องมีการตอบรับจากทั้งสองฝ่ายนั่นถึงสมบูรณ์

กว่าจะตาสว่างก็ ปาเข้าไป 500 วัน.................

เราหลงร้องไห้ให้ความรักของทอมที่มีต่อซัมเมอร์

เค้ารักเธอ.....คิดถึงเธอ...อยากใกล้ชิดเธอ

เธอคือชีวิตที่ลงตัวของเค้า...คือสีสัน....

ขนาดเราเป็นผู้หญิงเรายังหลงรักซัมเมอร์

แต่.........เมื่อทอมทำใจและก้าวต่อ

ทอมก็ได้พบว่า..................................................

ความจริงแล้วพรหมลิขิตไม่มีจริง

มันเป็นเรื่องของความบังเอิญ.และโอกาส

เค้า.....ต้องกำหนดมันเอง........................................

แล้วรักใหม่ก็เริ่มต้นขึ้นอย่างรวดเร็ว

..............................................................................................

นานๆจะได้เจอหนังรักแบบรักจริงๆ

ไม่ใช่แบบน้ำเน่า.....................

และเป็นรักแบบคนยุคใหม่คือ ต้องมีการเรียนรู้ที่จะรักกัน

............................................................................................

ส่วนตัวเรา.....มันคงเป็นความบังเอิญของหลายต่อหลายเรื่อง

ที่ทำให้เราได้มาพบกับคนๆนึง

ความบังเอิญที่ซับซ้อน...หลายเหตุกาณ์...หลายช่วงเวลา

สานทอกันเป็นโซ่...... ไอ้ตรงความบังเอิญหลายๆเหตุกาณ์

นี่แหละเค้าถึงเรียกว่า.....พรหมลิขิต...

Create Date : 29 เมษายน 2553
Last Update : 9 กรกฎาคม 2553 13:51:20 น.		4 comments
Counter : 618 Pageviews.
Share Tweet