ต๊ก-กะ-ใจ หมดเลย เจอกันซะที

วันที่ 31 สิงหาคม 2549 เราก็ยังมาทำงานตามปกติ ตอนนี้ได้ 32 สัปดาห์แล้ว ท้องใหญ่มากๆ แต่ก็ไม่มีปัญหาเรื่องเท้าบวมขาบวม ยังคงปกติดี
น้ำหนักจนถึงตอนนี้ขึ้นมา 14 เกือบๆ 15 กิโลกรัม

วันนี้ตอนเย็นคุณแฟนเลิกงานช้าหน่อย เราเลยไปเดินเล่นรอที่อนุสาวรีย์ชัย
ของขายเยอะ แต่ก็มีแต่เสื้อผ้าคนที่ไม่ได้ท้อง เดินๆดูไปแล้วก้มุ่งมั่นว่าหลังคลอดแล้วเจอกัน

หลังจากสามีเลิกงานแล้วกลับมาถึงบ้านทานข้าวกันเรียบร้อย นอนดูทีวีจนหลับไปอาการก็ยังปกติอยู่ แต่พอประมาณตี 2 เรารู้สึกมีน้ำเปียกๆไหลออกมา ก็ตกใจปลุกสามี "ไปดรงพยาบาลกันเถอะ มีน้ำอะไรไม่รู้ไหลออกมาเต้มเลย" พอไปถึงโรงพยาบาล เค้าก็ให้เข้าห้องไปเตรียมคลอด ก็แจ้งพยาบาลว่าฝากพิเศษไว้กับหมอดาเนียล (หมอหล่อมั่กๆ)

ขั้นตอนการเตรียมคลอดนี่น่ากลัวจริงๆเลย โดนสวนก้น โดนโกน แล้วก็ให้ไปนอนรอในห้อง พยาบาลเอาอะไรไม่รู้มาติดที่ท้องแล้วมี สายมาให้เรากำไว้ บอกว่าถ้ารู้สึกบีบๆให้กด ถ้าทนไม่ไหวให้เรียกเลย

เราก็บีบๆๆๆๆ ตามจังหวะที่ปวดท้อง ซักพักหมอมา หมอว่าบีบถี่จัง แล้วตรวจปากมดลูก ก็เปิดนะแต่ช้ามั้ง ไม่รู้นึกไง ประมาณตีหา หมอให้พยาบาลมาพาเข้าห้องผ่าเลย

เข้าไปก็กลัวหายใจหอบไปหมด พี่พยาบาลบอกว่าอย่าหายใจแบบนั้น เดี๋ยวฟ้นมายังไม่ได้กินน้ำจะคอแห้งนะ เท่าที่รู้สึกตัวก็แค่นั้น

ตื่นมาอีกทีเหมือนได้ยินเสียงคนเรียก แล้วก็หลับต่อไปอีก จนตื่นมาประมาณ 8 หรือ 9 โมงเช้า พยาบาลยังไม่เอาลูกมาให้ คุณแฟนก็ยังไม่มา รู้สึกหวิวๆ เอามือคลำท้อง ไม่มีแล้ว นึกในใจว่าลูกเราปลอดภัยดีหรือเปล่านะ

พอประมาณ 11 โมง สามีมา พยาบาลก็เอาลูกมาให้ดู (สามีบอกว่าไปทำเรื่องเบิกต้นสังกัดให้เราที่ที่ทำงานเรามา เลยมาช้า เรานกในใจว่า เก่งวุ้ย เรายังไม่รู้เรื่องเลยว่าต้องไปทำ สงสัยพี่พยาบาลเค้าแนะนำมั้ง)

เค้าเอาลูกมาให้ดูแปล๊บเดียวก็เอากลับไป เจ้าตัวเล็กหนัก 2650 กรัม แฟนเราว่าตัวเล็กจัง แถมแอบตั้งชื่อว่า "ลูกกรอกคะนอง" ซะอีก

เรากับแฟนทำอะไรให้ลูกไม่เป็นเลย พอตอนเย็นๆแม่เรามาจาก ตจว. ก็เลยได้แม่ช่วยทำให้(แม่เป็นเจ้าหน้าที่สถานีอนามัย เรียนมาทางด้านการผดุงครรภ์ เลยค่อนข้างชำนาญ) แถมเราเองก็เจ็บมากๆ ลุกขึ้นมานั่งไม่ไหวเลย คืนแรกพยาบาลมาเป็นคนทำความสะอาดให้ น่าอายจริงๆเลย คืนแรกได้นอนห้องพิเศษรวม เค้าให้แต่ผู้หญิงเฝ้า แม่เลยนอนเฝ้าเรามีเตียงเสริมให้ อบอุ่นใจ

พอวันที่สอง เค้าบังคับให้เราลุกขึ้นเดิน กว่าจะลุกขึ้นมาได้ เจ็บมากๆ จะไม่ลุกก็โดนแม่ดุอีก พอสายๆก็ได้ย้ายไปนอนห้องพิเศษเดี่ยว ค่อยสบายขึนหน่อย สามีก็ไปแจ้งเกิด ทำเรื่องย้ายเจ้าตัวเล็กเข้าบ้านกับแม่เรา

วันที่สาม วันนี้สามีแอบไปสั่งทำป้ายที่ระลึกไว้ตั้งแต่ตอนเราคลอด มีปั๊มรอยเท้าลูก กับนาฬิกาไว้ ช่างก็มาถ่ายรูป ปั๊มรอยเท้าลูกไป หลังจากออกจาก รพ.มาได้เกือบเดือน ถึงจะเสร็จไปรับได้

ออกจาก รพ.ก็มาเลี้ยงลูกอยู่ กทม. 1 อาทิตย์แล้วก็กลับไปอยู่ที่ ตจว. มีแม่ช่วยดูแล อีก 3 เดือน ระหว่างนี้ก็ขึ้นๆลงๆ กทม. ไปด้วย เพราะเรากำลังเรียนโท ปีสุดท้ายแล้ว เหนื่อยแต่อดทน

มองๆดูเจ้าตัวเล็กแล้วไม่อยากจะเชื่อว่าเราสร้างคนขึ้นมา 1 คนเลยเหรอเนี่ย มหัศจรรย์จริงๆเลย

และแอบดีใจที่ไม่ได้เสียเค้าไปตั้งแต่เมื่อตอนแท้งคุกคามเมื่อตอน 5 เดือน



>


>

>

>

>

Create Date : 26 ธันวาคม 2551 Last Update : 22 กุมภาพันธ์ 2553 11:54:51 น. Counter : 387 Pageviews.		5 comments
Share Tweet