หม่อมราชวงศ์พุฒิภัทร หรือคุณชายภัทรเป็นโอรสคนที่ 3 ของหม่อมเจ้าวิชชากร จุฑาเทพและหม่อมหยก หญิงสาวเชื้อสายจีน ลูกเจ้าสัวค่ะ
นายแพทย์หนุ่มผู้หล่อเหลา (ยังไม่เคยเจอพระเอกคนไหนหน้าตาไม่ดีเลยนะ...) ผู้นี้นั้นเป็นคนเงียบขรึม เอาจริงเอาจังในหน้าที่การงาน เขามีความเป็นสุภาพบุรุษสูง เฉลียวฉลาด (ก็นะ เป็นถึงหมอ) แต่พูดไม่ค่อยเก่ง

ไอ้อันสุดท้ายนี่ล่ะค่ะที่ทำให้คุณชายพุฒิภัทรต้องปวดหัว เพราะเมื่อพี่ชายทั้งสองคนรอดพ้นจากบ่วงสัญญาที่ผูกมัดทายาทหนุ่มแห่งจุฑาเทพไว้กับสาวๆ ตระกูลเทวพรหมแล้ว คุณชายภัทรก็เลยกลายเป็นเป้าหมายรายต่อไป

หม่อมหลวงมารตี เทวพรหม พยาบาลสาวคนงามนั้นง่ายๆ เลยก็เป็นพวกจมไม่ลงนั่นเอง แต่ทรัพย์สินที่แทบจะไม่ค่อยมีหลงเหลืออยู่ของครอบครัวหรือเงินเดือนอันน้อยนิดก็ไม่ใช่อุปสรรคกับการจับจ่ายใช้สอยอย่างสุรุ่ยสุร่ายแต่อย่างใด เมื่อเธอเล็งเห็นว่าเธอจะได้เข้าไปเป็นสะใภ้จุฑาเทพอยู่แล้ว ตามแบบฉบับเลยเธอก็จึงทำทุกวิถีทางเพื่อจะจับคุณชายของเรานั่นล่ะค่ะ แต่เมื่อเข้าทางคุณชายภัทรแล้วเหมือนยืนอ่อยรูปปั้น ก็ไม้นี้เลยค่า มัดใจผู้หลักผู้ใหญ่ เอาผักชีโรยหน้าเข้าไว้แล้วเข้าไปออดอ้อนออเซาะ โชว์คุณสมบัติกุลสตรี(จอมปลอม)อันดีเลิศกับหม่อมเอียด และคุณย่าอ่อนแทน

เอากับชีสิ...

โบราณเขาว่าเกลียดอะไรก็ได้เช่นนั้นใช่ไหมล่ะค่ะ คุณชายพุฒิภัทรค่อนข้างจะดูถูกผู้หญิงที่เข้ามาประกวดนางงามศรีสยาม ประมาณว่า มาเดินอวดความงามให้ใครต่อใคร มันช่างไม่น่าชื่นชมอะไรประมาณนี้เชียว หม่อมราชวงศ์รณพีร์ น้องชายต่างมารดาก็คะยั้นคะยอให้ไปดูการประกวดเป็นเพื่อน

แล้วเป็นไงล่ะคะ .. ไปจ๊ะเอ๋กับนางเอก (ใครเดาไม่ออกบ้างเนี่ย เพย์ตั้นคาดไว้ตั้งแต่เล่มก่อนแล้ว ฮา)

'โฉมเอย โฉมงาม อร่ามแท้ แลตะลึง...'

กรองแก้ว สาวน้อยวัยสิบเก้าปี (ถ้าจำไม่ผิด ..ฮา) ผู้แสนกตัญญู จำต้องหาเงินมาช่วยรักษาบิดา (...the classic cliché ) ชีวิตนี้เธอมีท่านเพียงคนเดียว เธอเลยตัดสินใจเข้าประกวดนางงามศรีสยาม แต่แล้วสาวบ้านนอกอย่างเธอก็โดนหลอกเข้าจนได้ ‘คนพระนครรู้หน้าไม่รู้ใจ’ ...เพราะเมื่อเข้ามาอยู่กับอิงอร เจ้าของร้านเสริมสวยที่เป็นตัวแทนส่งเธอเข้าประกวด ก็ได้ทราบว่าเธอกำลังถูกส่งไปเป็นของขวัญบำเรอความใคร่ให้แก่นายพลพินิจ นายทหารใหญ่ผู้ชื่นชอบสาวๆ สวยๆ โดยเฉพาะจากเวทีนางงาม

แต่จะหนีก็หนีไม่ได้ เพราะเธอต้องการเงินรางวัลการประกวดมาช่วยพ่อ ก็เลยเอาให้แน่ใจว่าจะได้เงินรางวัลแน่เสียก่อน ...แต่อย่างที่คุณชายรณพีร์บอกค่ะ ทั้งสวยทั้งกตัญญูแบบนี้ (แถมเป็นนางเอกของเรื่องอีก) มีหรือจะไม่ได้ตำแหน่งนางงามศรีสยาม
รอจนวินาทีสุดท้าย ได้รางวัลแล้ว....ชีก็เดินตกเวที

(ยั่งกับดูซิทคอมแน่ะ แต่เห็นเธอบอกว่า ดีใจจนเผลอเดินตกเวทีนะคะ เอิ้กๆ) ต้องเข้าโรงพยาบาลเย็บแผล
แล้วไงล่ะคะ ตามฉบับก็กลายมาเป็นคนไข้ของคุณชายภัทร เนื่องจากเธอแผลงฤทธิ์เสียเต็มที่ เพื่อเลี่ยงที่จะกลับบ้านไปกับอิงอรและสุนันท์ลูกสาวของนาง เพราะไม่งั้นก็ไม่รอดน้ำมือนายพลพินิจนั่นล่ะค่ะ

คุณชายภัทรตอนแรกๆ ก็โมโห และไม่ชอบใจกรองแก้วเลยแม้แต่น้อย ออกจะนึกรังเกียจด้วยซ้ำ เพราะเธอทำให้ใครๆ วุ่นวายไปหมด แต่พอเริ่มสังเกตว่ามันมีอะไรไม่ชอบมาพากล แล้วทำให้สาวเจ้ายอมเผยเหตุผลที่แท้จริง ก็เข้ามามอบความช่วยเหลือ...และหัวใจ

อิอิ จากนั้นก็คิวของเหตุการณ์สารพัดค่ะ นายพลพินิจตามหาตัวกรองแก้ว อิงอรก็เริ่มเดือดร้อนเพราะรับเงินนายพลมาแล้ว แต่นางงามสาวยังไม่ส่งมาให้สักที พอจนตรอกก็เลยบอกท่านว่าคุณชายภัทรลักพาตัวไป ทั้งๆ ที่กรองแก้วอยากจะมาเป็นเด็กนายพลใจจะขาด ... ยายคุณมารตีมาป่วนอีก หม่อมเอียดและคุณย่าอ่อนไม่ยอมรับกรองแก้ว ฯลฯ

ลุ้นระทึกใช้ได้ กว่าจะจบก็เหนื่อยแทนพระ-นางเหมือนกันค่ะ  

แต่อย่างที่บอกค่ะ ตอนแรกๆ ยังคงอารมณ์ค้างจากคุณชายรุจอยู่ พออ่านไปเจอคุณชายรุจทีไร ก็ดิ้นๆ ยิ้มดีใจเหมือนคนบ้า เสียดายคุณชายโผล่มานิดเดียวเอง แต่แล้วในที่สุด ทั้งอพาร์ตเม้นท์ก็เหลือหญิงภัควลัญชญ์ตัวคนเดียว (เนื่องจากไม่มีใครอยากอยู่ใกล้ ...ชิส์)

ก็ไม่เป็นไร้ ออกจะเหมาะเจาะเสียอีกค่ะ เพราะได้เข้าสู่โหมดนางเอกนิยายไปได้สบายๆ บีบน้ำตาประหนึ่งว่าชีวิตเรานั้นช่างรันทดเหมือนกรองแก้ว แต่นางเอกของเรื่องล่ะก็นะ กุลสตรีไทยแห่งศัตวรรษเลยทีเดียว เธอสวยสุดๆ นิสัยอ่อนหวาน กตัญญู รู้คุณ เป็นแม่บ้านแม่เรือน ‘นางสาวศรีสยาม’ ของแท้ไม่มีสิ่งแปลกปลอม

โอ้... ต้นตำหรับของคำว่านางเอกก่อนเกิดการปฏิรูปเลยกระมังคะ บุคลิกผู้หญิงที่พ่อแม่คนไหนก็คงอยากได้ไปเป็นสะใภ้ล่ะ ทำเอาสาวสมัยใหม่ไร้ความเป็นนางงามทุกกระเบียดนิ้วอย่างข้าพเจ้าถึงกับต้องขยับตัวแบบร้อนๆ หนาวๆ

แต่แหม...ถึงนิสัยเราจะเอนเอียงไปทางท่านหญิงวรรณรสามากกว่ากรองแก้ว แต่หาใช่ปัญหาไม่ค่ะ เพย์ตั้นก็ยังมีความสามารถที่จะพลิกตัวเองเป็นนางเอกนิยายได้นะเออ คิกๆ

ไม่ต้องอะไรมากหรอกค่ะ แค่เชื่อมั่นว่าตัวเองสวยสู้นางเอกได้ก็เป็นอันพอ (โห ดูมัน...)

แต่เพราะความดีของเธอ กรองแก้วก็เลยชนะใจหม่อมย่าเอียดและคุณย่าอ่อนได้ในที่สุดค่ะ (แอบฮาคุณย่าอ่อนเหมือนกัน ว่าท่านไปประทับใจกรองแก้วมากที่สุดเอาตอนไหน แต่ขออุบไว้ดีกว่า ไม่บอกหรอก คิคิ )

แต่ๆ ...แต่ว่าคุณชายพุฒิภัทรเป็นพวกชอบผู้หญิงสไตล์ช้างเท้าหลังค่า อย่างกรองแก้วนั่นเอาคะแนนใจเฮียแกไปเลย 10 เต็ม 10 !

โอย... ขืนเพย์ตั้นไปเป็นนางเอกแทนกรองแก้ว มีหวังตาคุณชายได้ต้องผ่าตัดสมองตัวเองชัวร์ (พูดอย่างกับว่าเขาจะสนใจหล่อนแน่ะ)

ถึงกระนั้นประโยคจีบสาวหวานๆ ความรักความเอาใจใส่ที่มีต่อนางเอก และบุคลิกดั่งอัศวินขี่ม้าขาวก็เพิ่มคะแนนให้คุณชายภัทรไปโดยปริยายค่ะ
คุณชายขา ถ้าเมียไม่อยู่ก็มาส่งสายตาหวานฉ่ำให้เพย์ตั้นได้ทุกเมื่อนะคะ ก๊าก

แต่เรื่องนี้เพย์ตั้นไม่ร้องไห้หนักเท่าเรื่องก่อน เพราะรอบคุณชายรุจก็อย่างที่รู้ๆ กัน ข้าพเจ้านั้นอ่านไปสะอึกสะอื้นไปเหมือนใครตาย เจ็บแทนท่านหญิงและคุณชายรุจจนแทบนอนไม่หลับ - -*
พอมาเรื่องนี้ก็... น้ำตาคลอตามนางเอกบ้าง แต่เพราะนางเอกร้องไห้บ่อยจัด (เจ้าน้ำตา อ่อนไหวจริงๆ แม่คู้นนน) ในฐานะคนอ่านก็เลยเริ่มชิน ติดจะรำคาญนิดๆ...พอฉากเศร้าจัดๆ ทำนบน้ำตามันก็เลยไม่พังทะลาย (คือบีบน้ำตาตามไม่ทันอ้ะนะคะ ก๊าก)

แต่โดยรวมแล้ว ก็หัวใจปวดระบมให้กับโชคชะตาชองกรองแก้วจริง ๆ ค่ะ แล้วก็ชื่นชมเธอมากด้วย ...ยกตัวอย่างถ้าเจอหม่อมย่าเอียดหรือคุณย่าอ่อนต่อว่าแบบนั้น
ไม่มีดีกรีเป็นนางงามศรีสยาม ทนไม่ได้นะนั่น จะบอกให้ เพราะถ้าเป็นเพย์ตั้นหน่อย คงแค้นฝังหุ่นน่าดู อิอิ