เริ่มต้นเล่า




  นาน ไม่นาน
เขาคนนั้นมีผิวขาวใสกว่าคนจีนทั่วไป จมูกโด่งและดวงตาโต น่าเสียดายที่ตาขวาของเขามีแผลเป็นจากรถชน แต่นานวันเข้า ยิ่งเห็น ยิ่งหลงรักบาดแผลจุดนั้น
เขา หน้ากล้องมีความสุข หลังกล้องเป็นทุกข์ แล้วความทุกข์สูงสุดมันดันเกิดขึ้น ตอนที่คนทั้งมวลหันหน้าแล้ววิ่งตรงไปหาเขา ด้วยเหตุนี้ ตั้งแต่วันแรกที่รักและได้เจอเขา ทุกครั้งที่เจอคือเขาที่เปลี่ยนไป
แล้วเปลี่ยนยังไง
อารมณ์ผุนผัน ถ้าเป็นคนที่ช่างสังเกตุจะดูออกว่าเขานอยนิดๆ แต่เขาพยายามเก็บไว้ภายใต้รอยยิ้มต่อหน้าทุกคน 
ตลอดปีกว่าที่รักเขา ใช้ความรักที่จะมีให้คนคนหนึ่ง 10 ปีทุ่มไปใน 1 ปีเดียว
ขณะเดียวกันสิ่งที่ได้รับ แม้จะไม่ใช่จากตัวเขา แต่ก็เป็นสิ่งที่แม้คนที่รักเขา 10 ปีก็อาจจะยังไม่ได้ด้วยซ้ำ
ใกล้มาก ใกล้เกิน จนกลายเป็นความทุกข์ บางทีการจากไป เหตุผลของมันก็แค่ รักจางแล้ว กับ รักเข้มข้นเกินไป  
น่าเสียใจที่เราเป็นอย่างหลัง หลายวันมานี้ ขบคิดเรื่องจะเลิกรัก เพราะเจ็บปวดเกินไป รู้ทุกอย่าง แต่กลับไม่สามารถทำอะไรได้ อยากถอยออกมาเป็นไม่รู้สักอย่าง บางทีจะมีความสุขกว่า 
หากไม่รู้ว่าเขาทุกข์ หากไม่รู้ว่าเขาน่าสงสาร หากไม่รู้ว่าเขาเจ็บปวดแค่ไหน แค่อยู่ห่างๆ หากไม่รู้ว่าทุกวันเขาอยู่ที่ไหนทำอะไร เป็นแค่คนอยู่ห่างๆ บางทีอาจจะสบายใจกว่า
แต่แล้วก็ทำไม่ได้ พอจะบอกว่าไม่อยากรู้แล้ว ก็ทำใจไม่ได้
น่าเบื่อจริงๆ ความรักที่ไม่มีวันได้ตอบแทน
บอกว่าจะรอ รอ รอวันที่ได้พูดคุย รอวันที่จะได้รู้จัก แต่ไม่รู้ว่าต้องรอนานแค่ไหน บอกว่ารอได้ตลอดไป แต่ตลอดไปมันนานแค่ไหน?
บอกว่าจะรักและสนับสนุนตลอดไป นั่นคือความจริง 



Create Date : 02 มีนาคม 2560
Last Update : 2 มีนาคม 2560 0:12:25 น.
Counter : 847 Pageviews.

0 comment

Epitomist
Location :
  

[ดู Profile ทั้งหมด]
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 Smember
 ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]