เพลงคุณจิงโจ้ต่อยมวย
เซมารู~จิงโจ้ กระโดดเหยงๆไปมามอซซาเรลล่า เรล่าเรล่าเรล่า กระโดดใส่นวมกระโดดต่อยซ้ายต่อยขวา ไม่มีใครกล้าสู้แกงการูแกงการูบ็อกซิ่ง คิงออฟเดอะเวิร์ลดไรด๊าาาาาา แกงการู(เพลงอะไรของกูวะเนี่ย)คุณแม่ไปออสเตรเลีย เลยฝากซื้อจิ้งโจ้ บอก แม่ เอาจิงโจ้เจ๋งๆนะ จิงโจ้ธรรมดาไม่เอา แม่เลยซื้อไอ้ตัวนี้มา เอามาต่อยลูกซะเลลย เอิ้กอ้าก คุณแม่เรายอดที่สุดในโลกเลลยเนอะน่ารักป่ะล่ะ ทำอะไรไม่เข้ากับใบหน้าเลยตู
พฤติกรรมสุดยอดสมัยเด็กๆของคาราจิโอ้
พฤติกรรมสุดยอดสมัยเด็กๆของคาราจิโอ้กินยาสีฟันเจลเขียวใสรสเมล่อนเล่นเป็นแดรคคูล่าแล้วดันไปกัดคอเพื่อนเข้าจริงๆพี่สาวเล่นละครหลอกว่าหายตัวเข้าไปในกระจกได้ เลยลองมั่ง ผลคือวิ่งชนกระจกแตกกินขี้มูกตัวเอง เพราะไม่รู้แคะแล้วจะเอาไปไว้ที่ไหน(อันนี้ท่านแม่เล่าให้ฟัง)เดินออกนอกบ้านคนเดียวตอนสองขวบ ที่บ้านตกใจถามว่าไปไหน คาราจิโอ้ตอบว่า "ไปธุระ"โดนน้องชายกัด(ตอนนั้นน้องชายอายุขวบกว่าๆ ฟันเพิ่งขึ้น) แก้แค้นโดยการเอาตีนโปะหน้าน้องตอนน้องหลับอยู่ในเปลอึราดในห้องเรียน เอากางเกงไปซุกไว้ในกระเป๋าเพื่อนที่ไม่ชอบหน้า 555ต่อยกับเพื่อน แพ้ กลับมาร้องไห้ เพราะพ่อเพิ่งสอนวิธีการ์ด ยังไม่สอนชกตอนป.1 ตอนบ่ายของวันที่แสนน่าเบื่อ เอาดินสอไปขีดหลังเสื้อเพื่อนสนิทที่นั่งข้างๆ จนเลอะ โดนครูตีเลย (ตอนหลังครูถามเพื่อนว่าทำไมไม่ห้ามเค้า เพื่อนบอกสบายหลังดี -_-")กระโดดลงจากเครื่องบินเล็กในสนามเด็กเล่นโดยปลอดภัย เพื่อนที่โดดตามมาขาเคล็ด ฮ่าๆๆไอ้โง่หลอกเพื่อนว่าเรามีพลังจิต โดยการทำกลนิ้วขาดแล้วต่อใหม่ เพื่อนดันเชื่อ ฮ่าๆๆ ไอ้โง่อีกแล้วว่าแต่คนอื่น ตัวเองก็เคยโดนหลอกว่าคนเราหายใจในน้ำได้เหมือนกัน กลับมาลองที่บ้าน สำลักน้ำแทบตาย ฮ่าๆๆ กูโง่เคยตอบปัญหาภาษาไทยสมัยป.3ถูกอยู่คนเดียวในบรรดานักเรียน 250 คน (คงแก้ความโง่จากข้อที่แล้วได้บ้างนะ)ตอนเด็กๆ แม่ตั้งท้องน้องชาย แม่บอกว่าน้องอยู่ในท้อง ร้องไห้ใหญ่หาว่าแม่กินน้องเข้าไปแล้วดีที่ไม่เอามีดมาผ่าช่วยน้องออกมาเคยหลับคาส้วมในห้องน้ำที่โรงเรียนอนุบาลเคยตกส้วมอีกตะหาก เพราะไปเข้าห้องน้ำครู (ส้วมใหญ่เกินสเกล 55)แล้วจะหาว่าคุย ตอนอนุบาลเคยมีรุ่นพี่มาจีบตั้งสองคนแน่ะเลยทำให้ชอบหญิงสาวอายุมากกว่ามาจนบัดนี้ คิกคิก
อะไรบางอย่างที่อยากให้บางคนได้ฟัง (นะครับ^__^)
ไม่เคยจะรู้ ว่าโลกใบนี้ จะมีอีกคนที่ดีและเหมือนกัน แทบทุกอย่างและยิ่งไปกว่านั้น คือเธอคนนั้น เรามาพบกัน เช่นไรยังไม่รู้ ไม่เคยเข้าใจฉันไม่เคยคิด เพราะรู้สึกดี ทุกวินาทีก็มีแต่สองเรา ไม่เหินห่างแต่ฉันเริ่มจะคิด เพราะฉันเพิ่งเห็นที่เราคบกัน จะเรียกว่าอะไรก็ไม่รู้ เพราะคล้ายกัน จึงทำให้ตัวฉันใส่ใจ เพราะเหมือนกัน เลยคิดว่าเป็นเพื่อนกันดี (ก็)เพราะรักเธอ จึงทำให้ตัวฉันหวั่นไหว ไม่รู้ว่าเธอจะรู้สึกบ้างมั้ย(ฉันอยากจะ) ขอคำตอบหน่อย ช่วยฉันบอก ไม่เป็นไร หากฉันคนเดียวที่รู้สึก ฉันคนเดียวที่ฟุ้งซ่าน แค่เพียงอยากให้เราสองอยู่ใกล้ชิดกันก็พอ ไม่ได้เรียกร้อง และขอ(เธอ)ให้มากมายขอคำตอบหน่อยช่วยฉันบอก ไม่เป็นไร แต่ขอให้เธอได้มั่นใจ ขอให้เธอได้รู้สึกว่าทุกอย่างที่ตัวฉันทำและถามเธอเรื่อยมา คือชายคนนี้นั้นจะคบเธอ(รักเธอ)เหมือนเดิม ตลอดไป...
ในคืนที่เราเจอะเจอกันครั้งแรก
ไม่เกี่ยวกับเพลง แต่เกี่ยวกับคนๆหนึ่งที่ทำให้ชีวิตเราดูมีความหมายขึ้นมาได้สี่วันแล้วล่ะขอบคุณนะครับที่ทักมา ขอบคุณนะครับที่ตอบกลับขอบคุณนะครับที่ทำให้ชีวิตเราสดใสขึ้นไม่ว่าอะไรก็ตาม แต่ขอบคุณที่ทำให้เราได้รู้จักกันรักคุณครับ
เมา-มัน
เมา และ มันเมื่อวานไปพบหน้าเพื่อนฝูง กลุ่มจีแดง(ไม่ใช่เขมรแดงนะ)เก่าๆ ที่บัดนี้สมาชิกเหลืออยู่เพียงไม่กี่คน บางคนเรียนจบแล้ว บางคนยังไม่จบ บางคนมีงานทำแล้ว บางคนยังหางานอยู่แต่ทุกคนล้วนเป็นเพื่อนกันไป Inch ผับ รัชดา เพิ่งเคยไปเป้นครั้งแรก แพงโคตรๆ แต่ก็สนุกใช้ได้ (จริงๆก็ราคาผับทั่วไปน่ะแหละ แต่ตอนนี้ฉันกะลังกรอบอยู่พอดี) ไปนั่งรอตั้งแต่ผับเปิด คนยังไม่เข้าเลย รู้สึกเหมือนพวกเราเหมาร้านอยู่โต๊ะเดียวเจอกวิน ที่ไม่ได้เจอมาสองเดือน ตอนนี้กะลังเครียดกะการรับช่วงบริหารธุรกิจจีเวลรี่ของที่บ้าน ฉันก็ได้แต่ปลอบไป(แบบเมาๆ)ว่าอย่าคิดมากมึง มีอะไรก็ปรึกษากูได้ตลอด ฉันไม่สามารถเล่ารายละเอียดของการมีทติ้งครั้งนี้ได้ เพราะสิ่งสำคัญไม่ใช่รายละเอียด แต่เป็นความรู้สึกต่างหาก ขอบคุณพวกมึงทุกคนมากเลยที่เป็นเพื่อนกะกูมาจนถึงทุกวันนี้ ถึงแม้จะบ้าๆบอๆหาสาระไม่ค่อยได้ แต่กูว่าพวกมึงเป้นเพื่อนที่ดีที่สุดในชีวิตกูเลยว่ะ---------------------------------กลุ่มจีแดงเริ่มมาจากตอนเรียนม.4 ในขณะเรียนวิชาภาษาอังกฤษอันน่าเบื่อหน่าย ไอ้ป๊อกเอาปากกาสีแดงมาระบายตัวอักษร G ตัวใหญ่ๆในชีทแบบฝึกหัด ไอ้ตั้มและไอ้หนูทองซึ่งนั่งข้างๆเห็นดังนั้นก็ทำตาม ไม่นานนักกลุ่มเด็กหลังห้องทุกคนก็มีสีแดงระบายในตัว G กันถ้วนหน้านั่นคือจุดเริ่มต้นของความสุขแกงค์จีแดงมีฐานทัพกบดานอยู่ที่คอนโดของไอ้ตั้ม (เรียกย่อๆว่า คอนโดตั้ม-ซึ่งถ้าพวกเราตั้งวงดนตรีกันก็คงจะพอแข่งกับวงอพารืทเมนต์คุณป้าได้บ้างแหละ) ที่บดินทร์ สวีทโฮม อยู่ติดโรงเรียนบดินทรแต่มีรั้วกั้นไว้ (ไม่รู้ตอนนี้เจ๊งไปรึยัง ตอนนั้นไม่เห็นจะมีใครมาเช่าอยู่สักเท่าไหร่เลย) ปกติทางเข้าต้องออกมาทางถนนทาวน์อินทาวน์ประมาณ 100 เมตร เข้าซอยไปอีก 100 เมตร แต่พวกเรามีทางลับที่เป้นทางลัดได้ โดยการเดินข้ามสะพานคลองแสนแสบ(อันโคตรจะเน่า) ที่อยู่เลียบไปกับถนนข้างโรงเรียน แล้วปีนข้ามรั้วเตี้ยๆที่เป็นรั้วหลังคอนโดเข้าไป คอนโดตั้มอยู่ชั้น 5 และเป้นแหล่งที่เรามักจะมารวมตัวกันเสมอเวลาเบื่อๆเรียนตอนม.6 ซึ่งไอ้กลุ่มจีแดงนี่มันก็กินพื้นที่หลังห้องเรียนเข้าไปแล้ว (ในห้องเราจะแบ่งเป็นสองส่วน คือพวกหน้าห้องกับหลังห้อง พวกหน้าห้องเป้นเด็กเรียน ส่วนหลังห้องก็คือพวกเราเหี้ยๆเนี่ยแหละ including ข้าพเจ้าด้วย 555) ฉะนั้นเวลาที่พวกเราตกลงใจกันตอนเช้าก่อนเข้าแถวว่าจะโดด วันนั้นอาจารย์ก็จะรู้ทันทีเพราะที่นั่งหลังห้องมันจะว่างงงงง เป้นแถบไปเลย (เป็นการโดดเรียนที่ไม่เนียนที่สุดในโลก) เราจะพากันเดินออกนอกโรงเรียนอย่างองอาจ ถ้ามีใครถามว่าจะไปไหนกันพวกเราจะตอบว่า ไปทำรายงานครับ เดี๋ยวกลับมาก่อนเข้าแถว ....แต่เราไม่ได้บอกว่าไอ้ก่อนเข้าแถวน่ะคือก่อนเข้าแถววันรุ่งขึ้นต่างหาก แล้วเราก็จะพากันไปเสวยสุขที่คอนโดตั้ม ผู้ต้องมารับเคราะห์แหล่งสุมหัวเพื่อนๆไปโดยปริยายวีรกรรมสุดยอดที่เกิดขึ้นในคอนโดตั้ม1.ไอ้พิสิททำกระจกแตกจริงๆต้องบอกว่าไอ้กฤปเป็นคนทำ (อ่านว่า กริป แปลว่า ความเจริญรุ่งเรือง-เจ้าตัวบอกมางั้น) ฉันจำได้เลยว่าวันนั้นฉันนอนอยู่บนเตียง ฟังวอล์คแมนของใครสักคนอยู่ โดยหันหลังให้ประตูกระจกเปิดไประเบียง เพื่อนๆกำลังเล่นจับพิสิทแก้ผ้าอยู่ (พวกเราเล่นกันเหมือนเกย์มาก!) ไอ้พวกนั้นไล่กันไปไล่กันมา สักพักก็มีเสียงดัง ปึ้ง! มาจากข้างหลังฉัน หันไปดูก็พบว่าไอ้กฤปผลักพิสิทไปโดนกระจกร้าวเลย แต่ไม่มีใครได้รับบาดเจ็บ คนซวยสุดคือไอ้ตั้ม ที่ต้องหาเรื่องมาอธิบายให้พ่อตัวเองฟังว่าทำไมกระจกมันถึงร้าว (รู้สึกจะบอกว่าตัวเองเซไปชนกระจกมั้ง)2.นาฬิกาปลุกเรื่องนี้ทำให้ทุกคนรู้ซึ้งด้วยตัวเองทีเดียวว่านาฬิกาปลุกมันทำให้คนแทบจะเป็นบ้าไปได้ ต้องท้าวความก่อนว่า คอนโดตั้มเป็นห้องเล็กๆ ไม่หรูหรา คล้ายๆห้องพักในโรงแรมทั่วไป จะแบ่งเป้นสองส่วนคือเปิดเข้ามาก็จะเจอห้องนั่งเล่น แล้วก็จะมีประตูกั้นไว้ซึ่งจะเปิดไปยังห้องนอน (ที่มีทางไประเบียงอีกที ระเบียงที่กระจกแตกน่ะแหละ) เรื่องนี้ไม่ใช่ใครที่ไหน ฉันเองแหละที่เป็นคนทำ เรื่องมันเริ่มขึ้นตอนที่ทุกคนมานั่งเล่นวินนิ่งรวมกันในห้องนั่งเล่น ฉันไม่เล่นกะเขาเลยมายืนอ่านการืตูนอยู่ตรงประตูห้องนอนด้วยความระเบียบจัดของฉันเองที่ไม่เห็นใครในห้องนอน ฉันเลยเอื้อมมือไปปิดประตู ปิดปุ๊บ แกร๊กๆๆๆ อ้าว ใครกดล็อควะเนี่ย (ล็อคจากทางด้านในห้องนอน) ฉันหันมาบอกเพื่อนๆ ตอนแรกทุกคนนึกว่าอำ แต่สุดท้ายก็พบว่าเป้นเรื่องจริง พวกเราเลยต้องแออัดกันอยู่ในห้องนั่งเล่นเล็กๆ ขนาด 3x3 เมตร อยู่ในนั้นแหละ 9 คน (คนละตารางเมตรพอดี)ไอ้คนกดล็อคก็แย่พอแล้ว แต่ใครกันวะที่มันดันไปตั้งนาฬิกาปลุกไว้ ตอนนั้นเวลาเที่ยงๆ ทุกคนกำลังหาทางออกว่าจะเปิดล็อคยังไง และแล้ว นาฬิกาปลุกก็ดังขึ้น.... ดังโดยที่ไม่มีใครสามารถเข้าไปปิดได้ มันดังอยู่ถึงครึ่งชั่วโมง แทบจะเป็นบ้า ขนาดพวกเราหนีออกจากห้องไปอยู่ที่หน้าลิฟท์ ห่างจากห้องมาตั้งสิบเมตร เสียงยังดังฟังชัดแจ๋วอยู่เลย โคตรจะเกรงใจห้องข้างๆ(หนีออกมาข้างล่างไม่ได้ เพราะเดี๋ยวคนเห็นจะไปแจ้งโรงเรียนว่าพวกเราโดดเรียน) นาฬิกาปลุกก็ชิบหาย ปกติดังสิบนาทีก็ควรจะหยุดได้แล้ว นี่มึงดังอยู่ตั้งครึ่งชั่วโมง กะจะปลุกให้คนตื่นให้ได้เลยใช่มั้ย เสียแต่ว่าพวกเราไม่ได้หลับอยู่ ก็เลยต้องทนทรมานกับนาฬิกาปลุกด้วยประการฉะนี้เรื่องนี้จบลงด้วยการไปจ้างพี่ยามมาช่วยงัดประตู ฉันจ่ายค่าสินน้ำใจไปห้าสิบบาท-------------ยังมีเรื่องราวของจีแดงอีกมากมายที่ฉันยังไม่ได้เล่า ทุกคนตอนนี้ก็แยกย้ายกันไป ฉันว่าเป็นเรื่องดีที่เรายังมีเพื่อนสนิทๆที่สนุกสนานมาด้วยกันเป็นเวลานาน และจะคบหาไปได้ตลอดชีวิต ใครสักคนเคยบอกฉันไว้ว่า เพื่อนน่ะมีแค่สองคนก็พอแล้ว ถ้าไอ้สองคนนั่นมันไม่มีวันหมดอายุความเป็นเพื่อนปล.เมาคราวนี้ลืมหูฟัง ipod ไว้ที่ไหนสักแห่ง ฉันนี่เมาแล้วของหายประจำเลลย คราวก่อนก็ลืมหนังสือการ์ตูนไว้ที่มอลลี่ทีนึงแล้ว เฮ้อ
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
