|
ทางแห่งความสำเร็จ
อิทธิบาทสี่...ล้ำ.............................เลิศคุณ ฐานแห่งสำเร็จหนุน......................ส่งให้ ธรรมสี่อย่างเจือจุน........................กันอยู่ ปฏิบัติครบถ้วนได้.........................สิ่งพร้อมอเนกอนันต์
ฉันทะ...รักสิ่งนั้น..........................เป็นกำลัง รักใคร่ในสิ่งหวัง............................ก่อนสร้าง พอใจยิ่งเสริมพลัง...........................สำเร็จ ธรรมหนึ่งพึงอย่าร้าง.......................เริ่มไว้ในใจ
วิริยะ...ไม่ท้อ................................พยายาม บากบั่นพากเพียรตาม.....................ต่อตั้ง ทำติดต่อทุกยาม............................เสมออยู่ ธรรมสื่อหมายรวมทั้ง......................แกร่งกล้าหาญจริง
จิตตะ...ไม่ทอดทิ้ง.........................สิ่งใด ฝักใฝ่ใสใจใน................................สิ่งนั้น สมาธิแน่วแน่ใจ.............................จดจ่อ ทำสิ่งมุ่งหวังนั้น.............................แจ่มแจ้งแสดงมา
วิมังสา...ลึกซึ้ง...............................ตริตรอง หมั่นตรวจสอบทดลอง.....................พิสูจน์ไว้ ปัญญาสอดส่องมอง.........................ผลเหตุ ทุกสิ่งสำเร็จได้...............................อย่างนี้หรือไฉน
ฉันทะ วิริยะ จิตตะ วิมังสา นี้เรียกว่าอิทธิบาท 4 เป็นหัวใจแห่งความสำเร็จทั้งมวล แปลอย่างจำง่ายว่า ปักใจ บากบั่น วิจารณ์ ทดลอง ไม่ว่าจะทำกิจการใดถ้าประกอบด้วย 4 อย่างนี้เป็นสำเร็จทั้งสิ้น
1. ต้องปักใจ รักการนี้จริงๆ ประหนึ่งชายหนุ่มรักหญิงสาว 2. ต้องบากบั่น พากเพียรเอาจริงเอาจัง 3. วิจารณ์ ตรวจดูการปฏิบัติให้ถูกต้องตามแนวสอนของอาจารย์ให้ดีที่สุด 4. ทดลองในที่นี่ได้แก่หมั่นใคร่คราญสอดส่องดูว่าวิธีการที่ทำไปนั้นมีอะไรขาดตกบกพร่องบ้าง
จากพระธรรมเทศนาของหลวงพ่อวัดปากน้ำ ภาษีเจริญ บทกวีโดยคุณ Oracle รูปจากอินเตอร์เน็ต
มีสุภาษิตบทหนึ่งว่า "ธรรมใดใดก็ไร้ค่า ถ้าไม่ทำ" งานบางอย่างต้องใช้เวลานาน ควรต้องปฏิบัติไปตามแผนโดยปักใจไม่ทอดทิ้ง เพราะการผัดวันประกันพรุ่งเป็นศัตรูกับความสำเร็จในกิจทั้งปวงครับ
Create Date : 04 กันยายน 2551 |
Last Update : 4 กันยายน 2551 16:07:24 น. |
|
0 comments
|
Counter : 1413 Pageviews. |
|
|
|
| |
|
|
Location :
กรุงเทพ Thailand
[Profile ทั้งหมด]
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]
|
พระพุทธเจ้าทรงมอบสิ่งที่ดีที่สุดไว้ให้แก่มวลมนุษยชาติ สิ่งนั้นคือพระธรรมที่ใช้เป็นกรอบในการดำเนินชีวิตไปสู่สิ่งที่ดีงาม สู่ความเจริญสูงสุดของชีวิต ในฐานะชาวพุทธ ทุกคนมีหน้าที่ที่จะต้องดูแลรักษาสิ่งที่ดีเหล่านี้เอาไว้ให้ได้นานที่สุด อย่างน้อยก็ในช่วงชีวิตเราแต่ละคน
|
|
|
|
|
|
|