มาดูหน้าตาสมาชิกวง DBK กัน
รูปนี้ตอนเรียนปีสุดท้ายซ้ายสุด - สอง เล่นเบส2จากซ้าย - โจ้ เล่นกลอง (เจ้าของบล็อก555)2จากขวา - ฮัท กีต้าร์ร้องนำ (เสียงเหมือน ปู แบล็กเฮดมากขอบอก)ขวาสุด - มด กีต้าร์โซโล่
กว่าจะเป็นมือกลองในตำนาน
หากจะย้อนกลับไปว่าเรารู้จักดนตรีครั้งแรกเมื่อไหร่...คำตอบคือ...ตั้งแต่จำความได้เลยเชียวละผมยังจำได้ดีบ้านผมเป็นครอบครัวเชื้อสายจีนอยู่กัน10กว่าคนแออัดพอสมควร สมัยนั้นอาๆผมก็วัยรุ่นกัน วงเพื่อน คีรีบูน ชาตรี นกแล XYZหรือเพื่อชีวิตอย่างคาราบาว คาราวาน คนด่านเกวียนหรือแม้แต่เพลงจีนของ อาม่า ผมก็ได้ฟังจนมันเข้าไปในสายเลือดโดยไม่รู้ตัว........เครื่องดนตรีชิ้นแรก...........ถ้าถามว่าชิ้นแรกเล่นอะไรคงต้องย้อนไปสมัย ป.3เครื่องดนตรีชิ้นแรกคืออังกะลุง จากนั้นก็ต่อด้วยขลุ่ยซึ่งครูที่โรงเรียนเขาสอนเป็นวิชาเสริม ก็สนุกดีแต่มาจริงๆจังๆตอน ม.4 มีวิชาเลือกเสรี เพื่อนๆลงเรียนดนตรีสากลเราก็เอามั่ง อาจารย์ให้เลือกเครื่องดนตรีก็เลือกกีต้าร์ เพราะน่าจะง่ายสุด ขอตังพ่อ1000ตรงดิ่งไปหลังกระทรวง ได้กีต้าร์ค่อนข้างห่วยมา1ตัวเจ้าของร้านบอกว่าเนี่ยหัดเล่นเอาไปเลยถูกๆ800เล่นเสร็จก็เผาทำฟืนไปเลย -_-" แต่ก็เอาวะ800เองก็ใช้ฝึกมาได้สักพักเล่นกันกับเพื่อนทั้งห้อง30กว่าคนเรียนกีต้าร์ 15 คน ครึ่งห้องโอ้แม่เจ้าวันไหนตรงกับวันเรียนนี่ไม่ต้องห่วงเลยมีแต่กีต้าร์10กว่าตัว จนเรียนจบเทอม จาก15 ก็เริ่มลดจำนวนลงเรื่อยๆ13...11....9.....7...........................จนในที่สุดเหลือตัวเดียวที่ยังคงเอามาโรงเรียนประจำตั้งแต่ ม.4ยัน ม.6 ซึ่งก็คือของผมนั่นเองถามว่าไอ้ตัว800เนี่ยนะทรหดขนาดนั้น.............ไม่เลยหลังจากจบเทอม กีตาร์ตัวนั้นก็กลายเป็นฟืนไปจริงๆอาผมให้ยืมกีตาร์เขามาใช้ เป็นกีตาร์ค่อนข้างแพงยี่ห้อ Cort เสียงนี่อย่างเจ๋ง แล้วผมก็ยึดมาเป็นของตัวเองชัวคราวจนจบ ม.6เป็นมือกลองโดยไม่ได้ตั้งใจ......................พอเข้าเรียนระดับอุดมศึกษา ด้วยใจที่รักดนตรีจึงเริ่มมองหาเพื่อนร่วมอุดมการจนในที่สุดก็รวมตัวได้ซึ่งผมก็รับหน้าที่กีตาร์ แต่มือกลองนี่สิหาไม่ได้เลยเอาเพื่อนที่เรียนมัธยมด้วยกันมาตี ก็ไม่ได้เรื่องเพราะมันก็ไม่เคยตีกลองเหมือนกัน เอาวะในฐานะที่เคยไปแอบๆดูมือกลองของโรงเรียนตอนมัธยมมันไปเรียนกลอง เห็นนับ 1-2-3-4 1-2-3-4เราก็เอามั่ง ตีมันมั่วๆนะละ จนโชคเข้าข้างได้เงินแต๊ะเอีย ตอนตรุษจีนมา4,000เอาไปรวมกับเพื่อนในวง ซื้อกลองชุดมาได้ 1ชุดตั้งแต่นั้นก็เริ่มตั้งทีมเป็นนักล่ารางวัลกับเพื่อนๆมาโดยตลอด งานไหนมีประกวดอย่าให้รู้ส่งมันหมด แต่ก็ไม่เคยชนะเลยสักเวทีสูงสุดก็เข้ารอบ10วง ซะส่วนใหญ่ ยังเคยคุยกับเพื่อนๆว่าพวกเรานี่มันยังไงกันแน่ เข้ารอบลึกๆแต่ไม่เคยชนะเลย แต่ก็เอาเถอะเรามันเด็ก คอมฯนิ ไปสู้เด็กดนตรีคงไม่ไหวแต่อย่างน้อยเราได้เล่น ได้แสดงออกก็โอเคแล้วแม้ทุกวันนี้จะไม่ค่อยได้เล่นได้จับเท่าไหร่แต่ก็ยังดีที่มีน้องชายมาเป็นตัวตายตัวแทนตอนนี้ก็ได้แต่ถ่ายทอดประสบการณ์ให้น้องชายที่เรียนอยู่ ม.4 และ ม.6 หวังว่าพวกน้องๆจะประสบความสำเร็จมากกว่าตัวเราทุกวันนี้กลองชุดนั้นก็ยังอยู่...ยังคงทำหน้าที่ของมันต่อไป...แต่เราคงได้แต่ดูและนึกถึงความหลังเท่านั้น.................แต่ย้อนนึกกลับไปทีไรก็อดยิ้มให้ตัวเองไม่ได้................................"มือกลองในตำนาน"