|
|
ละครหุ่นเงา...กับชีวิตที่เชิดเอง
ช่วงนี้ ..... ผมได้ทำงานร่วมกับน้องๆ หลังจากที่ไม่ได้เล่นละครมายาวนาน
"ละครหุ่นเงา"
เป็นงานละครหุ่นเงา เล็กๆ เวลาแสดงจริงๆ คือ 15 นาที แต่ระยะในการสร้างงานหรือการฝึกซ้อมนั้น ยาวนานมากๆ
 
เริ่มตั้งแต่การผลิตหุ่นเงา จากกระดาษแข็ง ในส่วนนี้ ผมไม่ได้ทำหน้าที่นี้เป็นหลัก แต่มีรุ่นน้องเป็นคนวาด ผมและทีมงานคนอื่นๆก็ช่วยกันตัดกระดาษ และแปะกระดาษ แก้ว ที่มีหลากสี
การได้ทำงานครั้งนี้ ได้ทบทวนความรู้ของตัวเอง ได้ฝึกการทำงานกับคนอื่นๆที่ไม่เหมือนกัน ไม่เหมือนตัวเรา แตกต่างประสบการณ์และ อายุ
บางครั้ง เราก็ต้องโอนอ่อนไปตามสถานการณ์ที่เกิดขึ้น ณ ตรงนั้น
หลายครั้ง ที่การบริหารหรือการจัดการในการทำงานครั้งนี้ แม้ว่าไม่ค่อยได้ดั่งใจผมเท่าไรนัก ผมก็จะบอกกับตัวเองว่า..... อย่าเอาตัวเองเป็นเส้นแกนโลก เราไม่ได้จุดศูนย์รวมของโลก เราคิดแตกต่างกัน
หรือบางครั้ง ที่ผมโมโห.... หรือเกิดความขัดแย้งขึ้น ผมจะนับเลขไว้ในใจ
หนึ่ง.....สอง ......สาม.....สี่ ....ห้า..... แล้วหายใจลึกๆ.....
แล้วมันก็ได้ผล ใจผมนิ่งลง....เป็นผลดีต่อตัวเอง และทีมงาน...
เหตุผลอีกขึ้นหนึ่งคือ....บอกว่า เราอาจไม่สามารถปรับคนอื่นได้ แต่ต้องปรับที่ตัวเราเอง ปรับวิธีคิดของเราเอง..... เมื่อมีเหตุ จึงมีผลตามมา คือรับฟังแล้วลองมองในมุมของเขา.....
แต่ผมยอมรับว่า....ผมชอบเสนอความคิดเห็นหลายๆอย่าง ในส่วนที่ผมคิดว่า มันน่าจะเป็นประโยชน์ต่อการทำงานของกลุ่ม....
เช่น....เสนอให้มีการจัดระบบการแบ่งงานที่ชัดเจน ในขอบเขต ของการรับผิดชอบเพื่อที่แต่ละคนจะได้ รู้หน้าที่ของตัวเอง และพัฒนางาน และรับผิดชอบงานของตัวเอง ให้ดีที่สุด
หรือชอบเสนอ idea ภาพของการแสดง.... ฯลฯ
" นี่...พี่ว่า....ตัวละครมันน่าจะออกมาทางนี้ดีไหม...เพราะบลาๆๆๆ...ไม่รู้นะ แล้วแต่ผู้กำกับแล้วกัน " เพราะผู้กำกับต้องเป็นผู้มองภาพรวมทั้งหมด..
ข้อคิดในสิ่งที่ผมได้ในครั้งนี้คือ....
นักแสดง.... ต้องมีวินัย ผมยังขาดเรื่องนี้อยู่ คือเรื่องของเวลา(มาสาย) กับการทำการบ้าน หรือตีความบท ....ท่องจำบท มีสองส่วนที่ผมยังขาด....
ส่วนข้ออื่นๆที่นักแสดงต้องมี ผมว่าผมเต็มที่กับมันแล้วเช่น
ไม่งอแง.... เต็มทีกับการฝึกซ้อม มีร่างกายที่พร้อม สมาธิ สติ สิ่งที่สำคัญคือต้องมีสมาธิในเรื่อง แบ่งแยกระหว่างเรื่องงาน เรื่องส่วนตัว มาเป็นตัวละครที่เรากำลังสวมบทบาทอยู่
พูดเรื่องการฝึกซ้อมก็พูดได้ทั้งวัน .....
ส่วนผู้กำกับ ควรมี จิตวิทยาในการฝึกซ้อม รวมถึงวางระบบการในการฝึกซ้อมให้ดีเหมาะสมกับระยะเวลาในการทำงาน การมองภาพรวม การจัดสรรเวลา ขั้นตอนในการฝึกซ้อม ในแต่ละวัน...
การทำงานละครคือการได้เรียนรู้พฤติกรรมของมนุษย์ การได้เห็นข้อดี ข้อเสีย และแก่นแท้ นิสัยลึกๆที่เราไม่อาจได้รู้จักได้ในยามที่เราแค่พูดคุยทักทาย สวัสดีกันทั่วๆไป.....
ผมชอบละคร แต่บางครั้งก็เบื่อ... ผมรักละคร....รักที่จะดู หรือสนุก ทุกข์หรือเศร้าที่ได้ทำ แต่ผมก็ยังคงติดใจที่จะได้ทำ....
ช่วงนี้ผมเว้นว่างจากการค้าขายเสื้อผ้า แต่มาทำงานละครอีกครั้ง แม้ว่ามูลค่าทางด้านเม็ดเงินมันไม่อาจพอค่าใช้จ่ายในความเป็นจริงได้
แต่ผมก็มองว่ามันเป็นประสบการณ์ หรือมูลค่าทางใจ... สลับสับเปลี่ยนกับอาชีพทางด้านการค้า.... ที่แต่ละวัน นึกถึงแต่เรื่องกำไร กับขาดทุน
แต่ในวันนี้ ....ผมมองว่า ในช่วง 3 เดือนนี้เป็นการได้หวลคืนสู่..ศิลปะ อาหารทางด้านจิตใจที่ผมยังตัองการอยู่เสมอ....
และในเดือนต่อไปผมก็จะกลับไปค้าขายเสื้อผ้าเหมือนเดิม....
ผมเลยตั้งชื่อข้อความเขียนนี้ว่า "ละครหุ่นเงา..กับชีวิตที่เชิดเอง"
คือกำหนดเองว่า....ผมจะบินไปทางไหน ในช่วงเวลาใด
 ![]()
| Create Date : 27 กันยายน 2550 |
| Last Update : 27 กันยายน 2550 3:58:54 น. |
|
3 comments
|
| Counter : 1446 Pageviews. |
 |
|
|
โดย: mrs.postman  วันที่: 27 กันยายน 2550 เวลา:11:34:11 น. |
|
|
|
โดย: สัญญาลมปาก  วันที่: 4 พฤษภาคม 2555 เวลา:23:05:10 น. |
|
|
|
| โดย: สัญญาลมปาก วันที่: 5 พฤษภาคม 2555 เวลา:6:43:10 น. |
|
|
|
|
|
|
|
|
Location :
กรุงเทพฯ Thailand
[Profile ทั้งหมด]
|
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 Smember
 ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]
|
ขอบคุณที่เข้ามาดู profile นะครับ คงคิดว่า เอ๊...ไอ้เจ้าของความคิดนี้...มันคือใครหว่า
... ตอนนี้ขอยังไม่เปิดตัวนะครับ...
ที่ผ่านมาอาจสร้างศัตรูไว้เยอะ 555
พร้อมเมื่อไร แล้วจะเปิดตัวน๊า
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ลองเข้าไปดูเว็บของกลุ่มพระจันทร์พเนจรฯสิคะ
เห็นว่ากำลังจัดเวิร์คชอปอยู่