Dinner31
Location :


[Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed

ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]




Group Blog
 
All Blogs
 
Friends' blogs
[Add Dinner31's blog to your web]
Links
 

 
เมื่อเศร้าเข้าปาก

เหล้า
ผมไม่กินเหล้า
แต่ก็เคยลิ้มรสทดลองมาบ้างในช่วงสมัยมัธยม
รวมถึงการไปเที่ยวกับเพื่อนบ้างเป็นครั้งคราว
แต่จำนวนหนก็นับด้วยนิ้วได้ไม่ยากเย็น

ที่ไม่กินก็ไม่รู้สาเหตุ เหมือนกับที่ผมไม่รู้สาเหตุว่าทำไมต้องกิน
แต่ถ้ากินแล้วไม่ทำใครเดือดร้อนมันก็ไม่เสียหาย - ผมทราบดี

เย็นวันหนึ่งเมื่อหลายเดือนที่ผ่านมา
ผมได้รับโทรศัพท์จากเพื่อนสาวคนหนึ่ง ว่าให้เข้าไปที่บ้านหน่อย
มีเพื่อนหลายคนมารวมตัวกัน ขอให้ไปนั่งคุยกัน
มีเบียร์ - เธอเอามาล่อผม
ผมไม่ติดกับ แต่ก็ตกลงใจไปหาเพื่อน

การกินเหล้าเข้าสังคม เป็นสิ่งแท้จริงจีรังปฏิเสธไม่ได้
แต่อีกสิ่งหนึ่งที่ปฏิเสธไม่ได้คือเพื่อน
ประโยคที่ว่า "เพื่อเพื่อน" ช่างเป็นประโยคยอดฮิตในการขอให้เพื่อน 'ดื่ม'
คืนนั้นก็เช่นกัน ผมเจอวลีที่พยายามหนีมาตลอดนี่
แต่ก็หนีไม่พ้น จึงต้องเลยตามเลย

เบียร์สิงห์รินลงแก้ว ไหลลงคอผมไป

ว่าผมคออ่อนก็ได้
แต่เชื่อเถอะว่าไม่ถึงแก้วที่สองร่างกายของผมก็เริ่มต่อต้านแอลกอฮอล์แล้ว
เขาว่ากันว่าร่างกายเป็นระบบที่พร้อมต่อต้านบางสิ่งที่ไม่จำเป็น
อาการพะอืดพะอมอยากอ้วกเป็นหนึ่งในกระบวนการนั้น
เพราะมันต้องการบีบสารพิษ หรือสิ่งผิดปกติออกไปให้ไกลพ้น

ถึงแม้จะน้อยนิด แต่ร่างกายก็รู้สึกว่ามันเป็นสิ่งผิดปกติ
เป็นสิ่งที่อยู่ภายนอกร่างกาย ไม่จำเป็นต่อการใช้ชีวิต
หรือเป็นสิ่งที่ร่างกายไม่คุ้นเคย มันก็พร้อมจะบีบออกมา
ถึงแม้ว่าเราอยากให้มันเป็นหนึ่งเดียวกับตัวเราแค่ไหนก็ตาม
เราหนีความจริงไม่พ้น...

เหล้า-เป็นสิ่งแปลกปลอมสำหรับผม

เศร้า
อย่างที่ทราบหากอ่านบล็อกของผมชิ้นก่อนหน้านี้
ผมเพิ่งผ่านพ้น (ไม่แน่ใจว่าพ้นรึยัง) ช่วงชีวิตที่ไม่สู้ดีนัก
จนทำให้ความคิดจมไปกับความเศร้าเคล้าน้ำตา
กลางคืนนอนไม่หลับ กลางวันทำอะไรไม่เป็น
อาหารก็ยังกินไม่ค่อยลง จนพ่อต้องต่อว่าต่อขาน

ตื่นขึ้นมาตอนเช้า เพื่อบอกตัวเองว่าวันต่อไปจะดีขึ้น
นับถอยหลังวันเหล่านั้น รอให้ลืมสิ่งเลวร้าย

จนเข้าวันหนึ่ง เริ่มดีขึ้น
ที่หน้าออฟฟิศ, ผมนั่งคุยกับเพื่อนและรุ่นพี่สองคน
เป็นบุคคลที่ตลกอย่างเหลือร้ายทั้งคู่
อารมณ์ดีเป็นโรคติดต่อ เมื่ออยู่ใกล้คนประเภทนี้แล้วก็อดยิ้มไม่ได้

เรื่องตลก เสียงหัวเราะถูกส่งออกมาไม่ขาดสาย
แต่ผมจะอ้วก...

รอยยิ้มที่ปริออกเหมือนเป็นสิ่งแปลกปลอมต่อกล้ามเนื้อใบหน้า
ต้องพยายามหุบยิ้มก่อนที่สีหน้าจะเปลี่ยนแปลง
ภายในท้องเริ่มมวนก่อนส่งอาการไปที่คอ
จนทำให้ผมต้องพยายามไม่สนใจกับเรื่องที่อยู่ตรงหน้า

อาการมันเหมือนเมื่อผมกินเหล้า
เหล้าที่เป็นสิ่งแปลกปลอมต่อร่างกาย

แต่ตอนนี้เป็นความสุข เป็นช่วงเวลาที่ผมจะลืมเรื่องเลวร้ายได้
เป็นวินาทีที่สามารถปล่อยเสียงหัวเราะแทนเสียงโฮ

ร่างกายของผมต่อต้านมัน?
ความสุขกลายเป็นสิ่งแปลกปลอมต่อร่างกาย???

เคยได้ยินว่าพระที่ถ้ำกระบอก สถานบำบัดผู้ที่ติดยาเสพติด
เขาใช้น้ำเปล่าบริสุทธิ์เป็นส่วนหนึ่งในการบำบัด
กินน้ำบริสุทธิ์เข้าไปเยอะๆ สิ่งสกปรกที่เป็นพิษจะออกมาตามน้ำเหล่านั้น
ในรูปแบบน้ำหู น้ำตา น้ำอ้วก...

ผมไม่แน่ใจว่าตัวเองอยู่ในภาวะนี้รึเปล่า
ภาวะแห่งความเศร้า จนมันซึบซับเข้าสู่เม็ดเลือด กลายเป็นหนึ่งเดียวกับร่าง
บีบความสุขทั้งหลายออกพ้น แทรกกายเข้าแทนที่
ร่างกายจึงเต็มไปด้วยความเศร้า

เมื่อความสุขผ่านเข้ามาอีกครั้ง
มันถึงได้ต่อต้านด้วยอาการเดียวกับเหล้า
พะอืดพะอม พร้อมต้านออกด้วยร่างกายทุกส่วน
ไม่ว่าเป็นสมอง หัวใจ ลมหายใจ อวัยวะทุกส่วน

หรือว่าอาจเข้าใจผิดอีกครั้ง
เหล้า = ความสุข ได้รึเปล่า?
การเสพเหล้าสำหรับคนที่ทุกข์ใจก็ทำให้ลืมเรื่องราวในชีวิตที่กลุ้มได้จริง
การเสพความสุขจนเมามาย ก็ทำให้ลืมเรื่องทุกข์ไปได้เช่นเดียวกัน

มนุษย์เกิดมาด้วยความเศร้าโศกรึ?
หรือมนุษย์คือความสุข แต่โลกนี้มันเศร้าจนทำให้เขากลายพันธุ์?
แต่ก็น่าจะมีอยู่, คนที่ต่อต้านความเศร้าด้วยร่างกายตัวเอง
เมื่อความเศร้าเข้าปาก ก็ทำให้เขาอ้วกจนไม่เหลือสิ่งร้ายๆ
อยู่ต่อไปในร่างที่เต็มไปด้วยความสุข

สำหรับผมตอนนี้
ไม่ว่า 'เหล้า' หรือ 'เศร้า' มันก็เป็นสิ่งที่ไม่ใคร่จะเสพ
แต่ถ้าเพื่อนชื่อ 'ความเป็นจริง' เอ่ยปาก
ยามนั้น ก็ยากจะปฏิเสธ
ใจแข็งแค่ไหน..ก็คงต้องยอมให้เศร้าเข้าปากได้อยู่ดี

แต่เมื่อกินจนกรึ่ม ผมอาจจะอ้วกออกมาจนหมดก็ได้
และเมื่อสร่างเศร้า ฟ้าก็คงสว่าง อย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน



Create Date : 26 เมษายน 2551
Last Update : 26 เมษายน 2551 15:49:49 น. 3 comments
Counter : 444 Pageviews.

 
อืม...กินเหล้า?
แต่คงไม่อยากถูกเหล้ากิน...


โดย: อัสติสะ วันที่: 26 เมษายน 2551 เวลา:21:19:07 น.  

 
หวัดดีคับ

ลองหัดกินหลายครั้ง ได้ไม่เกินแก้วที่ 2 ทั้งๆที่ผสมอ่อนแล้ว
เลยเลิกฝืน ทุกวันนี้ กินสาโท ได้แค่วันละจิบก็พอใจแล้วนะ อิอิ..



โดย: นายปลาดาว.. (yjam ) วันที่: 26 เมษายน 2551 เวลา:23:20:11 น.  

 


หึ หึ


โดย: KuG@ IP: 203.151.225.218 วันที่: 2 พฤษภาคม 2551 เวลา:22:51:38 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 
 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.