ซ่งเฉิง (宋城) สถานที่ไฮไลท์อีกแห่งหนึ่งของเมืองหังโจว ซึ่งเป็นเมืองจำลองตำนานของราชวงศ์ซ่ง (สำหรับใครที่ยังไม่รู้ เมืองหังโจวเคยเป็นเมืองหลวงในสมัยราชวงศ์ซ่งเมื่อครั้งโบราณกาล) พี่จีนจึงหวังทำให้สถานที่นี้เป็นสถานที่ท่องเที่ยวจุดขายและดึงผู้คนจากทั่วทุกสารทิศให้เข้ามาที่นี่ จึงไม่ต้องแปลกใจหากค่าผ่านประตูของซ่งเฉิงแห่งนี้ มีราคาถึง 80 หยวน (400บาท) !! เท่านั้นไม่พอ พี่จีนหัวใสได้สร้างมูลค่าความอลังการด้วยการจัดแสดงโชว์ชุด The Romance of Song Dynasty (世界三大名秀之一) ซึ่งเป็นโชว์ในทำนองเดียวกัยสยามนิรมิตบ้านเรานี่แหละ กล่าวถึงประวัติศาสตรฺความเป็นมาของเมืองหังโจวในราชวงศ์ซ่ง ร่ายราวมาจนถึงปัจจุบัน ซึ่งหากรวมค่าตั๋วชมการแสดงด้วย ราคาค่างวดก็จะสนนที่ราคา 260 หยวน (1,300 บาท) !!สถานที่ตั้งของซ่ง เฉิงนับได้ว่า ไกลปืนเที่ยงมาก หากนั่งรถเมล์ให้นั่งสาย Y4 ลงที่ซ่งเฉิงเลย ราคา 3 หยวน ผมมาถึงที่นี่ในตอนบ่ายๆ ซึ่งการแสดงในวันนั้นืเริ่มตอนทุ่มครึ่ง พนักงานขายตัวบอกว่าถ้าเข้าไปดูแล้วเกิดเบื่อๆ ก็กลับไปก่อนได้แล้วค่อยมาใหม่...เข้าไปในซ่งเฉิง เป็นเมืองจำลองที่จำลองสภาพเมืองของราชวงศ์ซ่งจริงๆ มีพนักงานแต่งตัวเป็นทหาร ชาวบ้าน คนรับใช้ ขอทาน ฯลฯ แต่ทุกคนไม่มีใครอยู่ในคาแร็คเตอร์ ทหารยืนหาว ขอทานนั่งกดมือถือ เสี่ยวเอ้อขากถุย ทำให้รู้สึกว่ามันดูปลอมๆ ไม่ต่างอะไรกับให้คนไทยใส่ชุดลิเกแล้วเดินป้วนเปี้ยนในเพลินวานนั่นแลพี่จีนจะทำอะไรก็ต้องใหญ่ไว้ก่อน ซ่งเฉิงจึงเต็มไปด้วยความใหญ่โตมโหระทึกทั้งกำแพงเมืองป้อมปราการอันยิ่ง ใหญ่, บัลลังก์จักรพรรดิสีทองอร่าม, พระพุทธรูปอันใหญ่โต และพื้นที่อันกว้างใหญ่ไพศาลที่บางทีก็นึกไม่ออกว่าจริงๆ ว่าจะทำให้มันใหญ่โตอะไรมากมาย เพราะเอาเข้าจริงๆ แล้ว มันไม่มีอะไรน่าดูขนาดนั้น
ความใหญ่ของประตูทางเข้า
สภาพภายนอกเมืองซ่งคนไทยคงไปบ่อย เพราะมีพัดสวยสวยใครๆ ก็เป็นจักรพรรดิได้ชุดนางในวังสมัยราชวงศ์ซ่งประตูทางเข้าซ่งเฉิงในยามคืนค่ำ
เดินได้พักใหญ่ๆ ถ่ายรูปเรียบร้อย ก็กลับหอพักเตรียมมาใหม่ตอนเย็น พอมาถึงตอนกลางคืนซ่งเฉิงงามงดด้วยแสงไฟซึ่งดูดีกว่าตอนกลางวันหลายเท่า นักท่องเที่ยวกรุ๊ปทัวร์หลั่งไหลมาที่นี่ แต่ก็ถือว่าไม่เยอะมาก อาจเป็นเพราะช่วงตรุษจีนด้วยเข้าไปรอบค่ำเป็นก็เป็นเรื่องซะแล้ว...พนักงานไม่ให้เข้าเพราะ ตั๋วเข้า (ซึ่งเป็๋นกระดาษธรรมดาไม่สมราคา 1300 บาทสักนิด) ถูกพนักงานฉีกไปตั้งแต่เมื่อตอนกลางวัน พอเราจะเข้าอีกครั้ง เขาก็บอกว่าเราเข้าไปแล้วอีกทั้งไม่ได้ลงชื่อแจ้งไว้ว่าจะเข้ามาอีก เป็นเรื่องล่ะสิผมและเพื่อนใช้ภาษาจีนสื่อสารอย่างสุดความสามารถ บอกว่าเราไม่รู้ว่าต้องแจ้งชื่อ พนักงานก็ถามว่ามีกล้องถ่ายรูปมายืนยันไหม เราก็เอาให้เขาดู เขาก็บอกว่าเอารูปที่เราถ่ายกับสถานที่มาให้ดู โธ่ถัง! เราไม่ได้ถ่ายรูปตัวเองกับสถานที่ด้วยสิ มันแปลกมากหรือไง เพื่อนก็บอกเขาไปว่าไม่ชอบถ่ายรูปตัวเอง คุยไปคุยมาพนักงานสาวๆ ก็แห่กันเข้ามา จนแล้วจนรอด พนักงานก็ถามต่อไปว่า เข้าไปที่นั่นเห็นอะไรบ้าง เราก็จัดการตอบเสร็จสรรพจนในที่สุดก็ได้เข้า...หลังจากเข้ามาแล้ว เพื่อนก็พูดอย่างอารมณ์ดีว่า รู้งีั้น่าจะอยู่ตรงนั้นให้นานอีกหน่อย สาวๆ น่ารักทั้งนั้นเลย...
ภาพรวมของซ่งเฉิง ถือว่าถ้าไม่ได้ไปก็คงไม่ใช่เรื่องที่น่าเสียดายอะไรนักสโลแกนของซ่งเฉิงบอกว่า ให้เวลาฉัน 1 วัน ฉันจะให้เธอกลับไป 1,000 ปีผมว่ามันเว่อร์ไปหน่อย...