|
|
เซ็งเป็ด ตอนที่14
แต่ยังไงตอนนั้นมันก็ได้ใจผมไปโขอยู่..................
ผมนอนนึกถึงเรื่องโน้นเรื่องนี้ แต่สุดท้ายก็วกมาที่เรื่องของมัน ถามผมว่าผมใจหายมั๊ย เมื่อวันที่จะต้องพูดคำว่า "กรูไปก่อนนะ" กับมัน หายครับ หายไปทั้งใจแน่ ไหนจะห่วงแม่ ห่วงน้อง ห่วงมันอีก แต่ก็ ไม่รู้ว่ามันจะยอมมาส่ง
รึปล่าวก็ไม่รู้............
"เฮ้ย กรูตัดผมทรงแบงค์ เมิงว่าเป็นไง" มันยื่นรูปแบงค์วงแครชในหน้าหนังสือพิมพ์มาให้ผมดู
"เออ เข้ากับเมิงว่ะ ตัดปุ๊บเหมือน บังเลย"
"ไม่เอาดิ เอาจริงๆ กรูไว้ผมยาวมันรำคาญ กรูขี้เกียจสระ" มันทำท่ารวบผมซึ่งก็ไม่ได้ยาวนักหนา
"เออ เมิงจะตัดเมิงก็ตัดสิวะ มาถามอะไรกรู" ผมพูดตัดรำคาญ พลางหยิบก้อนหินโยนลงสระ(จตุจักร ตอนที่แล้ว ย้อนไปอ่านซะนะอิๆ เล่นให้งง)
"อ้าวกรูต้องถามเมิงสิ กรูตัดมาหล่อ เมิงจะได้ภูมิใจที่ผัวเมิงหล่อ เดินด้วยจะได้ไม่อายใครไง ดูๆ...คนนั้นมองกรูอีกแล้ว มองอะไรว่ะ" พูดเสร็จมันชี้ไปที่ผู้หญิง2-3คนที่นั่งอยู่ที่ม้านั่ง เค้าไม่ได้มองมันหรอก เค้าหาเพื่อนเค้า
"กรูว่าน้องเค้าคงไม่เคยเห็นแมลงวันหัวเขียวตัวเท่าคนมั้ง" ผมกัดไปนึงดอก
"ผั๊วะ กรูเป็นแมลงวันหัวเขียวเมิงก็เป็นหมาเน่าแหละว่ะ กรูจะดม จะชอน จะไช ทั้งตัว" ผมขนลุกพรึบเลยครับ เห็นภาพขึ้นมาทันที
"น่านะ พากรูไปตัดผมหน่อยนะ เดี๋ยวกรูเลี้ยงฟูจิ" ได้ยินฟูจิแล้วหูผึ่งครับ เอาก็เอา ผมตัดสินใจพามันนั่งรถไฟฟ้าต่อไป ชิกชับทันที มาถึงระหว่างทางเดิน มันเจอขอทานที่ไหนมันให้หมด จนผมบอกว่าให้มันแลกเศษตังค์เลยดิ ผมพูดประชด หันไปอีกที ไปยืนขอแลกตังค์อยู่หน้าเซเว่นจริงๆ เอากับมัน
"หวัดดีครับพี่" ผมทักทายพี่ที่ร้าน
"พี่ ผมเอาเพื่อนมา พี่ช่วยตัดหัวมันออกทีนะ" พี่เค้ายิ้มใหญ่
มันนั่งมองตัวเองด้วยความภูมิใจที่ชาตินี้สามารถหาร่างที่หล่อเหลาแบบนี้สิงสถิตย์ได้ (ผมว่าคิดเอาเอง)
"กรูก็หล่อเหมือนกันนะ เมิงว่าป่าว" มันหันซ้ายหันขวา
"อืม กรูก็ว่างั้น" ผมไม่สนใจยังคงนั่งอ่านหนังสือต่อไป
"หล่อแล้วทำไมเมิงไม่ชอบกรู"
"ก็เมิงไม่มีนม ไม่มี....เหมือนผู้หญิง" พิมพ์เองยังอดหัวเราะไม่ได้
"ใครบอกกูไม่มี นมกรูก็มี" มันขยำนมตัวเอง
"....กรูก็มี"พูดไม่พูดปล่าว ขยำเป้าตัวเอง
สักพักช่างเอาอุปกรณ์มา
"อ่ะ เมิงตัดไปก่อน กรูจะไปเดินศูนย์ฯจุฬา" ผมทำท่าลุก
"เฮ้ย ไม่เอา เมิงอยู่กะกรูก่อนดิสาดดดด "
"เรื่องอะไร เมิงบอกให้กรูพามากรูก็พามา ไม่ได้บอกให้กรูอยู่เป็นเพื่อน" พูดเสร็จผมลุกเดินออกไปเลย
................เดินมาถึงหน้าโรงหนังลิโด้ เหมือนมีคนเดินตาม หันไปดู.....
"อ่าว ไอ่เอ็ดเข้ ออกมาทำไม๊" ผมตกใจ มันยืนยิ้มแหยะ หัวลีบเพราะโดนฉีดน้ำมา
" เมิงไม่อยู่เป็นเพื่อนกรู กรุไม่มีอารมณ์ตัด"
"อะไรของเมิง แล้วเมิงจะไปเดินหัวเปียกเป็นลุกวัวเพิ่งเกิดเนี๊ยะนะ แมร่ง ภาระกรูจริงๆ"
"ฝากให้เธอเลี้ยงดู ให้อยู่กับเธอแล้วกัน" ตอนแรกนึกว่าเพลงอะไร มารู้ทีหลังเพลงของเจ เมื่อ 10 ปีก่อน ยังคงฮิตตลอดกาลสำหรับมัน...............เฮ้อออ
ผมยังคงนอนไม่หลับกระสับกระส่าย เป็นอะไรมากป่าวว่ะเนี๊ยะกรู ทำไมต้องกลัวมันเสียใจขนาดนั้น หรือว่าไอ่ที่กลัวๆน่ะ กลัวตัวเองต้องเสียใจซะเอง.............
.....................................................................
..........................................................
........................................
.............................
..................
.............
.........
.....
.....
..
.ตัดสินใจลุกขึ้นมาเปิดคอม เข้าพันทิพย์ หากระทู้ที่พิมพ์เองกับมือ ผมว่าความรู้สึกทุกอย่างที่ผมมีให้มันล้วนถูกเก็บไว้ในตัวอักษรทุกตัวที่ผมเขียน บางทีมันอาจสื่อความรู้สึกที่แท้จริงของผมได้มากกว่าคำพูดก็เป็นได้..............
.............................................................ผมก๊อปปี้ สิ่งที่ผมเขียน และความเห็นของเพื่อนในนี้ทุกคน ทุกคนที่เข้ามาและตอบกระทู้ให้กำลังใจ เข้ามาร้องให้ เข้ามาหัวเราะ เข้ามากด F5 เข้ามารอเร่งให้ผมรีบพิมพ์จนผมพิมพ์ผิดๆถูกๆ มือหงิก ทุกความเห็นที่เข้ามาเตือน หรือแม้แต่ความเห็นที่บอกให้เอาเรื่องของผมไปทำหนัง(ซึ่งคาดว่าจะเจ๊งกว่าโบย่า งูยักษ์เขมือบไอ่อ้อย) ทุกอย่างถูกผมนำมาเรียบเรียงลงใน word จัดหน้าอย่างปราณีต ก่อนจะกดสั่งปริ๊นส์ ผมรออยู่นาน.......
.........
.........
..........
...........
..........
.........
.ยังไม่เสร็จ ผมยังคงรอต่อไป.
.........
..........
..........
.........
............
.........
.........ยังอีกเหรอว่ะทำไมมันเยอะจัง
.........
.........
...........
..........
...........
.........อ้าวหมึกจะหมดแล้ว แต่ก็ใกล้เสร็จแล้ว
.........
.........
.........
...........
....โอเค เสร็จแล้ว โห 100 กว่าหน้า มันจะอ่านมั๊ยว่ะเนี๊ยะ
.......................................................................
แผนของผมคือ ผมจะไม่เผชิญหน้ากับมันโดยตรง ผมจะเอาสิ่งที่ผมเขียนและความเห็นของทุกคนที่เข้ามา ให้มันอ่าน อย่างน้อย ถ้ามันอ่านแล้วเศร้าก็จะมี ความเห็นของเพื่อนๆบางคนที่อาจทำให้มันหัวเราะ แล้วรู้สึกดีขึ้นมาได้บ้าง(เหมือนผม) หรือหากมันร้องไห้ ก็จะมีความเห็นของหลายๆคนที่คอยให้กำลังใจ และอยู่ข้างมัน(พวกที่เชียร์ให้ผมได้กับมันนั่นแหละ).....
....................ผมว่าวิธีนี้แหละดีที่สุด หลังจากนั้นผมและมันจะเป็นยังไงก็คงต้องให้เวลาเป็นเครื่องตัดสินและเยียวยาเอาแล้วกัน เออ ลืมอีกอย่าง พี่โบ้ด้วย หวังวาจะทำให้มันลืมผมได้นะ พี่โบ้
.......................................................................
เสร็จจากการปริ๊นมอราทอน ผมยังคงนอนไม่หลับ ตัดสินใจหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา
โห ลืมเปิดเสียงไว้ มีเบอร์โทรเข้ามา 8 เบอร์ เป็นของพี่โบ้ 7เบอร์ อีกเบอร์ เป็นของมัน ผมเลือกที่จะโทรหาพี่โบ้ก่อน ด้วยเหตุผลที่ว่ากินเส้นให้หมดห่อน เหลือลูกชิ้นกินทีหลัง(เกี่ยวมั๊ยหว่า)
" พี่โบ้ มีไร"
"โห ไม่ยอมรับสาย ปล่อยให้ชั้นกระหน่ำจิกถี่กว่าจิกผู้ชายอีก"
"อืม พอแล้วเจ๊ เข้าเรื่องมาเลย มา ว่ายังไง"
"คืนวันเสาร์ว่างมั๊ย ไปดู af กัน พี่ได้บัตรมา3ใบ" เพิ่งรู้ว่าจะไปดูแก๊งนี้ต้องใช้บัตรด้วย นึกว่าเดินเข้าไปดูได้เลย
"เอ่อ ขอคิดดูก่อนนะเจ๊ พอดีผมไม่ค่อยชอบดูอ่ะ ไม่รู้จักใครเลย" ผมยังคงไม่รับปากเพราะว่าไม่รู้จะไปดูทำไม ผู้หญิงน่ารักๆไปหมดแล้ว
"ไม่ได้แกต้องไป ชั้นเอาบัตรมาได้แล้ว ชวนน้อง...มาด้วย"
"อ้าววว ถ้ามันมาไม่ได้หล่ะ"
"แกก็ไม่ต้องมา.........ชั้นล้อเล่นน่ะ เอามาให้ได้นะ ถือว่าพี่ขอร้องง ง ง ง ง"
"โอเคครับผมจะลองโทรชวนดูนะ ไม่รู้มันจะมารึป่าว มันคงดูไม่รู้เรื่อง เห็นดูแต่ บันทึกการแสดงสด ศิริพร อำไพวงศ์" ผมเห็นที่ห้องมันมีแผ่นด้วย ว่าจะยืมมาดูมั่ง
" โห งั้นเข้าทางเลยแกคืนวันนั้นเค้าได้โจทย์เพลงลูกทุ่งกัน โอ้ยยยแกเห็นยัง ฟ้าดินเป็นใจ"
อืม โอเคๆ ผมก็รับปากว่าจะชวนให้ สิ้นจากเสียง 8ปรอทของพี่โบ้ ผมกดโทรออกหามันทันที หาข้ออ้างคุยกับมันได้แล้ว ว้าฮ่าๆๆๆๆ
ผมโทรไปครั้งแรกไม่ติด ฟังเสียงรอสายอยู่นาน จนอดคิดไม่ได้ว่าหรือมันไม่อยากรับสายหว่า กรูไปทำอะไรให้โกรธรึปล่าวฟะ(ปกติ ยิงเบอร์ไป นับ1 ยังไม่ถึง 3 ดีมันก็โทรมาแล้ว) ผมลองกดอีกที
"ฮือๆๆ อะโหล รู้แล้วว่าคิดถึง" เสียงมันเหมือนหมาหอบแดด
"ทำไรอยู่ ว่าวเหรอ เสียงหอบเชียวเมิง" ผมแซว
"ว่าวกับเอี๊ยะเมิงอะดิ กรูล้างห้องน้ำอยู่"
" 5 ทุ่มนี่อ่ะนะ ล้างห้องน้ำ....โบราณเค้าถือนะโว้ย เค้าไม่ให้ล้างห้องน้ำกลางคืนเค้าบอกเหมือนปัดเป่าโชคลาภ (จริงๆเค้าห้ามกวาดขยะกลางคืน)" ผมหลอกมัน
"จริงเหรอ...แมร่งซวยแล้วกรู แล้วกรูต้องทำไง" มันแมร่งโง่เชื่ออีก
"แก้เคล็ดก็ต้องทำให้ห้องน้ำซกมกเหมือนเดิม" 555
"เออ เดี๋ยวกรูจัดการเอาขยะมาเทๆกองไว้ก่อน กรุ่งนี้ค่อยทำก้ได้ แมร่ง เดี๋ยวสิ้นเดือนโดนหวยแ**กอีกกรู" สุดยอด หลอกง่ายยิ่งกว่าหลอกว่าหน้าตาดี
"กรูล้อเล่น แมร่ง ง งมงายนะเมิง"
"อ่าว ไอ่สาดดด หลอกกรู....ว่าแต่มีอะไร"
" อ๋อ กรูจะชวนเมิงไปดู af วันเสาร์"
"อะไรของเมิง af เครื่องเล่นดีวีดีเหรอ" กรูว่าแล้วคนอย่างเมิง.....
"บร้า นั่นมัน aj เล่นได้ไม่เลือกแผ่น af น่ะ academy fantasia อ่ะ"
"เง้อ กรูไม่รู้จักว่ะ แต่เมิงชวน กรูไปก็ได้" ผมรับปาก
"เมิงจะไม่คิดก่อนหน่อยเหรอ"
"ไม่อ่ะ ขี้เกียจ เมิงว่าดีกรูก็ว่าดี" โห มันจะรู้มั๊ยว่าคืนวันเสาร์จะเป็นการดูตัวคู่บ่าวสาว(พี่โบ้-มัน สมรสสมรัก กร๊ากกก)
"เออ แล้วพรุ่งนี้(วันศุกร์)กรูไปบ้านเมิงเช้าหน่อยนะ ไปหาไรกินก่อนออกไปหาหอ" มันทำตัวเหมือนบ้านมันเอง
"ตามใจเมิง แต่แม่กรูไม่อยู่ ไปวัดอัมพะวากับน้อง" แม่คงปวดหัวกับมัน ถึงขั้นหนีไปวิปัสสนาทีเดียว
"เหรอ ทิ้งเมิงอยู่บ้านคนเดียวอันตรายว่ะ กรูไปนอนเป็นเพื่อนนะ"
"..เอ่อ............................."
เสียงโทรศัพท์หายไปคาดว่าจะรีบวางก่อนที่จะได้ยินคำปฏิเสธ
........................................................................... ผมหยิบเอกสารที่ปริ๊นไว้มานอนอ่าน คืนวันเสาร์ ผมจะต้องเอาให้มันอ่านให้ได้......
.............ผมอยู่ไหนวะเนี๊ยะ ที่นี่ที่ไหนว่ะ แล้วผมมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง ผมเดินตุปัดตุเป๋ ผ่านกอหญ้า ไม่ใส่รองเท้า หักกิ่งไม่มา 1อัน เดินแกว่งไปแกว่งมา
"เฮ้ยยยย อยู่ไหนกันหมดว่ะ" ผมตะโกน แต่เสียงยังเงียบเหมือนเดิม หันไปมองข้างทางเจอทางลาดลงเนิน ผมเดินลงไปแบบไม่คิดอะไร เดินๆไป ผลุง!!! ขาเหยียบลงไปในหลุมอะไรสักอย่าง แหยะ ยกทีนขึ้นมารดู อี๋ กรูเหยียบไข่อะไรว่ะ เหลืองอ๋อยเลย ผมยกเท้ามาถูกับหญ้าข้างๆหลุม มองไปข้างหน้า ป่ายางนี่หว่า ตัดสินใจหันหลังกลับ
ขวับ!!!! แอๆๆๆๆๆ บรึ๋ยๆๆๆ งูตัวเท่าหมาได้มั้ง 2 ตัวอ่ะ แผ่แม่เบี้ย ขู่ฟ่อๆ อิ๋บอ๋าย ผมไปเหยียบรังไข่มันแน่ๆเลย ผมตัดสินใจวิ่งเข้าป่ายาง วิ่งๆๆๆๆๆๆๆๆ เหอๆๆๆ(หอบ) หันไปมันเลื้อยตามมากระชั้นชิด ผมเร่งสปีดเร็วกว่านรก ใส่เกียร์หมา วิ่งๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ แต่ให้ตายเหอะ วิ่งเท่าไหร่ทำไม่มันไม่ไปว่ะ กรูเหนื่อยแล้วนะ สุดท้ายผมลองกระโดดแผล๋ว เฮ้ยกรูเหาะได้ด้วย เข้าทางผมใช้วิชาตัวเบาเหยียบยอดไม้วิ่งฉิว แต่งูเจ้ากรรม(ตอนนี้เหลือตัวนึงแล้ว อีกตัวสงสัยกำลังเฝ้าที่รังมั้ง) มันบินได้ ตามไม่เลิก ผมขึ้นไปยืนบนยอดต้นยาง มองลงมาเห็นงูตัวนั้นเลื้อยอยู่ข้างล่าง ผมตัดสินใจ ใช้วิชาบาทาไร้เงา กระโดดลงมาจากยอดยาง ฟิ้ววววววว ด้วยความเร็วสูง งอขาข้างนึงยืดขาข้างนึง ลงมาในท่ายืน งูยังคงส่ายหัวไปมา หาผม ในที่สุด ......
........แผละ ผมใช้ส้นเท้าบี้หัวงูเละคาทีน
"........ออดดดดดดดดดดดดดดดดด" ผมสะดุ้งตื่น ใครแมร่งมากดออดหน้าบ้านแต่เช้าว่ะ หยิบนาฟิกามาดู ...............โอ้ยย 6 โมงเช้า กรูรู้แล้วเมิงเป็นใคร....
ผมงัวเงียเดินจากชั้นสอง แค่ร่าง ส่วนวิญญาณกำลังสู้กับงูอีกตัว
"ที่บ้านเมิงสว่างเร็วเหรอ แมร่ง มาบร้าอะไรป่านนี้" มันไม่รอให้ผมชวนเดินแทรกเข้ามาเฉย เดินแกว่งถุงเต้าหู้ กับโจ๊กอย่างละสองถุง
"ก็กรูนอนไม่หลับนิ วันนี้กรูจะได้อยู่กับเมิงท้างงงงงงงวัน" มันลากเสียงยาวววววววว
" เออ เมิงจะทำเอี๊ยอะไรก็ทำนะ กรูไปนอนต่อนะ" ผมคลานขึ้นบันได ไปนอนต่อ
ตื่นมาได้ยินเสียงก๊องแก๊งๆ หลังบ้าน เดินลงมาดู
"เมิงทำอะไรของเมิงเนี๊ยะ" ผมชะโงกไปดู
"กรูเจียวไข่โว้ย ตอนแรกกรูซื้อโจ๊กมาแต่ว่ามันหล่น แตก" มันชี้ร่องรอยให้ดู
"กรูกลัวเมิงไม่มีไรแดกกรูเลย ทำไข่เจียว นี่สูตรที่ตอนกรูอยู่วัดเลยนะ" ผมเดินไปดูใกล้ๆ อะไรของมันวะ
"เนี๊ยะ ตอนกรูอยู่วัดนะ ดึก กรูหิวก็ลุกขึ้นมาทำกับข้างเอง นี่เค้าเรียก ข้าวไข่เจียว" ผมงง แล้วมันแปลกตรงไหน
"นี่เมิงดู"มันตอกไข่3-4 ใบ ใสอ่าง ใส่มะนาว ใส่น้ำปลา
"เมิงกินหวานปล่าว" มันหันมาถามก่อนเติมน้ำตาล ผมส่ายหน้างึดๆ
"เออ เหมือนกรูเลย งั้นกรูไม่ใส่" หยิกแก้มผมไป 1ที
"อ่ะ อยู่บ้านท่านอย่านิ่งดูดาย หั่นหอมกระเทียมให้ไว้ใส่ในไข่เจียวกรู" อืมมม เป็นกลอนแรกที่จำได้แม่น เอ้ยยยยย นี่มันบ้านกรูไอ้สาดดดด
ทุกอย่างเหมือนไข่เจียวปกติทุกอย่าง
" นี่ กรูไม่เห็นมันจะพิสดารผาดโผนตรงไหน" ผมถาม..
"เดี๋ยวเมิงคอยดู เอาตีไข่กรูหน่อย"
"ตีไข่เมิงเหรอ" ผมทำท่าจะเอาซ้อมตีไข่มัน
"เออ เอ้า" มันแอ่นไข่มาให้ตี ผมวางซ่อม หันไปหยิบมีดทันที ผมเอามือกุมไข่.....
..............ผมตีไข่ไปสักพักจนเมื่อยมือ
"เอามา เมิงดู" พูดเสร็จมันเอาข้าวเทผลัวะ ลงไปคน 2-3 ที จนเข้ากันแล้ว เอาไปเทใส่กระทะ ท่าทางชำนาญน่าดู
เสียงดูซู่ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
"อ้าว เมิงถอย เดี๋ยวน้ำมันกระเด็นโดนเอา" อืม เป็นห่วงกรูหรือกลัวกรูเกะกะ ผมมองดูมันทำ แอบคิดขำๆ ถ้ามันมาเป็นผัวผมจริงผมก็สบายเลยดิ มีคนรับใช้ คริๆ ล้ำเลิศ
........................................................................
ข้าวไข่เจียวสูตรฮ่องเต้ ของมันมาอยู่ในจานผมเป็นแผ่นแล้วมีข้าวอยู่ข้างในพร้อมพริกน้ำปลา และน้ำเต้าหู้ อยากจะบอกว่าหน้าตาเหมือนข้าว+ไข่คน แต่ก็ต้องกิน
"โทรศัพท์อยู่ข้างนอกนะ ถ้ากรูตายโทรบอกแม่ด้วย" ผมแหย่มันเล่นพลางตักไข่มันใส่ปาก
"อืมมม สุดยอดว่ะ อร่อยโคตร อร่อย เชลล์ลืมชิม"
"เวอร์ ไปแล้วเมิง" มันว่า..............
.......................................................................
ผมทนนั่งกินไปสักพักก็เริ่มคิดว่า มันก็อร่อยดีเหมือนกันนะ หรือเพราะหิวหว่า
ผมเริ่มเล่าความฝันเมื่อคืนเรื่องงูให้ฟัง
"กรูว่า งู 1 ไข่ น่ะ 0 แล้วเมิงเหาะได้ 6 " มันเอาไปตีเป็นเลขเฉย
"เมิงบอกว่างู 2ตัว ตัวนึงเมิงเหยียบตาย อีกตัวนึงไปไหนหล่ะ"
"ไม่รุเว้ย ก็มันไล่กรูตัวเดียว สงสัยอีกตัวกะลังเช็ดรังมันอยู่มั้ง"
"แล้วเมิงเห็นไข่รึป่าวกี่ฟอง"
"ก็เมิงนั่นแหละ เสือกมาปลุก กูว่าจะวกกลับไปนับไข่มาบอกเมิงอยู่แล้ว" ผมว่า
"เออ กรูนี่มันเลวจริงๆนะ" อืม ผมก็ว่างั้นแหละ
.......................................................................
ผมขึ้นไปอาบน้ำ ระหว่างที่มันนั่งดูผู้หญิง-ผู้หญิง แต่งตัวไปสักพัก ได้ยินเสียงมันเคาะประตู รีบมาเปิด
| Create Date : 23 เมษายน 2550 |
| Last Update : 23 เมษายน 2550 22:06:34 น. |
|
2 comments
|
| Counter : 376 Pageviews. |
 |
|
|
| โดย: NuTSuNaKunG IP: 117.47.110.197 วันที่: 26 มีนาคม 2551 เวลา:10:38:40 น. |
|
|
|
| โดย: di IP: 124.122.200.176 วันที่: 16 พฤษภาคม 2551 เวลา:20:11:26 น. |
|
|
|
|
|
|
|
i live for music and what about you?
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
