• กระดาษทดคำ
• สถานีต่อไป..
• Feeling
• เปิดผนึกบันทึกเด็กฝึกงาน

walk rally ที่ เยาวราช วันเสาร์สิ้นเดือนสิงหาคม เยาวราชกำลัง งง กับคนกลุ่มหนึ่ง ฉันและเพื่อนในชุดแฟนซีสีสด เดินดุ่มๆหา RC ในภารกิจ walk rally พิชิต midterm คนประมาณ เกือบ 90 คนในชุดชาติต่างๆ เหมือนหลุดออกมาจากโรงลิเกก็ไม่ปาน เดินสาวเท้าเข้าออกตามซอกซอยเพื่อไปให้ถึงจุดหมายเร็วที่สุด ท่ามกลางผู้คนไม่รู้จัก การยิ้ม และยกมือไหว้ขอบคุณ เมื่อได้รับความช่วยเหลือ เป็นมหาเสน่ห์ที่จะว่าไป มันคือเงื่อนไขที่ทำให้เราผ่านพ้นภารกิจนี้มาได้ด้วยดี เราต้องกิน กิน และ กิน อาหารขึ้นชื่อในเยาวราชจำนวนมาก ซึ่งมันต้องสามัคคีในการกินอย่างมาก คนกลุ่มละ 10 คน กินยังไงก็ได้ให้หมด หากเราไม่ช่วยเพื่อน เพื่อนก็ไม่ช่วยเรา นอกจากมิตรภาพขงคนคุ้นเคยแล้ว ฉันชอบและประทับใจกับมิตรภาพของคนไม่รู้จักยิ่งกว่า หากไม่มีอาม่า อาแปะ ช่วยบอกคำแปลภาษาจีน เราคงไม่ได้ RC บางข้อ หากไม่มีคุณลุง คุณป้าบอกทาง เราคงหาทางไปไม่ถึงจุดหมาย หากไม่มีคุณลุงล่ามภาษาจีน เราคงสื่อสารกับอาแปะที่เขียนป้ายภาษาจีนไม่ได้ หากไม่มีคุณลุงร้านขายของหน้าวัดเล่งเน่ยยี่บอกชื่อเทพเจ้า เราจะผ่านข้อนั้นมายังไง หากไม่มีพี่ชาวอินเดียบอกข้อมูลเกี่ยวกับร้านค้าในพาหุรัด เราคงต้องเดินกันมากกว่านี้ และหากไม่มีทุกสายตาที่จ้องมอง และถามว่าเรามาจากไหน เราจะไม่มีโอกาสได้รู้สึกเลยว่า การถูกสนใจจากประชาชนจำนวนมากแบบที่ดาราเค้าเป็น เป็นยังไง (555) ปฎิเสธไม่ได้ว่า รอยยิ้มของพวกเขา ทำให้เราก้าวเท้าเดินในที่ที่แปลกสำหรับเรา และเราทำตัวแปลกสำหรับเขา ได้ง่ายขึ้น ขอบคุณวันนั้นมากจริงๆ   Create Date : 27 สิงหาคม 2551     Last Update : 27 สิงหาคม 2551 1:03:18 น. Counter : 440 Pageviews.   1 comment Share Tweet

อีกหนึ่งโลกข้างใน จะกว้างใหญ่ไปถึงไหนกัน? จากที่เห็นและเป็นอยู่ หอพักรายรอบมหาวิทยาลัยที่ผุดขึ้นเป็นจำนวนมาก เหมือนจะไม่หยุดการก่อสรางเสียที นั่นหมายความว่า มีความ demand สูง supply ต่ำ และเท่าที่เห็น หลายห้องมีสมาชิกเพียงคนเดียว ทุกวันนี้ผู้คนต้องการความเป็นส่วนตัวมากขนาดนั้นเลยหรือ? อาจเป็นไปได้ด้วยเหตุผลหลายอย่าง ในปัจจุบันเอง ก็มีสิ่งที่สนับสนุนให้คนหายใจเข้าออก เห็นเพียงแต่ตัวเองคนเดียว และจากที่ซักถามคนเหล่านั้นมาได้ความว่า เป็นคนโลกส่วนตัวสูง ไม่ชินกับการมีคนมาอยู่ด้วย ชอบอยู่คนเดียวมากกว่า แล้วที่แปลกคือ หายใจอยู่คนเดียวท่ามกลางลมหายใจที่มองไม่เห็น ไม่ผิด , ส่วนใหญ่ใช้เวลาอยู่หน้าจอคอมพิวเตอร์ สงสัยเหลือเกินว่า ในความจริงที่รับรู้อยู่ทุกวี่วัน คนเราอยู่คนเดียวเพราะต้องการแบบนั้นจริงๆหรือ ไม่มีเพื่อน รสนิยมไม่เหมือนกัน ความต้องการแตกต่างกัน ทำให้เราแยกตัวเองออกมาจากโลกที่หัวไหล่ต้องกระทบกัน ใช่อย่างนั้นหรือ? เราไม่มีใคร หรือเราไม่เอาใคร มันต่างกันนะ ต่างทั้งวิธีคิดและวิธีปฏิบัติ หลายบอกว่าคนสนิทกับคนที่สนทนาผ่านจอสี่เหลี่ยม มากกว่าคนที่นั่งกินข้าวด้วยกัน รึลมหายใจรดกัน อันนี้ไม่แปลก ที่ไม่แปลกเพราะคนที่เราไม่เจอเค้า เค้าจะเป็นอะไรก็ได้ เหมือนกับที่เราเป็น และสิ่งนั้น บังเอิญมันเท่ากันพอดี ส่วนโลกจริงนั้น ทุกอย่างเป็นเหมือนด้นกลอนสด มันไม่ได้สร้าง หากแต่มันคือความจริง ที่เมื่อถูกเปรียบเทียบกับสิ่งที่มองไม่เห็น ความจริงเป็นฝ่ายพ่ายแพ้ ยอมรับกันไหม? แล้วตกลงว่าเราจะสนิทกันได้จริงๆหรือ ในเมื่อทุกวันเราเดินสวนกันอย่างคนไม่รู้จัก แต่เมื่อไม่เห็นหน้า ไม่สบตา เราสนทนากันอย่างออกรส เราเข้าไปไม่ถึงข้างในของคนอื่นที่เราต้องพบเจอในความจริงไม่ได้ เพราะเราเองหรือเปล่าที่ปิดใจ เพราะเราเองหรือเปล่าที่เข้าใจว่าตัวเองมีโลกข้างใน ที่กว้างใหญ่ และไม่อนุญาติให้ใครเดินเฉียดหากไม่ได้รับเชิญ หากเราไม่สนใจใคร แล้วใครเขาจะสนใจเรา มากบ้างน้อยบ้าง การกระทำใดๆย่อมมีผลของการกระทำนั้นๆ หากยังไม่สายเกินไป ช่วยลดขนาดพื้นที่ข้างใน แล้วลองเปิดให้อากาศจริง ต้นไม้จริง ท้องฟ้าจริง ได้เข้าไปอยู่ในหัวใจดูบ้าง ไม่ใช่ปล่อยให้ทุกอย่างถูกเก็บกักไว้ภายใน ในสิ่งที่เราเองก็ไม่ได้เข้าใจมันเท่าไหร่ แต่ให้นิยามว่าโลกส่วนตัว (สูง)   Create Date : 28 กรกฎาคม 2551     Last Update : 28 กรกฎาคม 2551 22:54:08 น. Counter : 317 Pageviews.   4 comment Share Tweet

บางทีโลกนี้อาจมีมากกว่าความสวยงาม ฤดูฝน ในวันที่ฝนพรำๆ เย็นนั้นฉันกำลังรอให้ฝนหยุดอย่างใจเย็น ถูก , ต้องใจเย็น เพราะไม่อาจจะใจร้อน และไม่รู้ว่าจะใจร้อนท่ามกลางอากาศเย็นๆไปทำไม ระหว่างท้องหิว หาอะไรใส่ท้องไม่ได้ ต้องหาอะไรใส่สมองให้ลืมหิวแทน และในโทรทัศน์วินาทีนั้น L Change the world กำลังดำเนินเรื่องใกล้จะถึงตอนจบพอดี จริงๆแล้ว หนังเรื่องนี้ผ่านสายตาฉันไปแล้วรอบนึง ด้วยความตั้งใจว่าจะตามดู เพราะชอบในความคมคายของฮีโร่คนนี้มากๆ บางครั้ง นั่นอาจไม่ใช่เหตุผลด้วยซ้ำ สำหรับการชอบใครสักคน แต่ก็ช่างมันเถอะ เพราะนอกจากฝนตกแล้ว ประโยคจบของ แอล ทำให้ฉันนิ่งไปพักหนึ่ง "ผมยังไม่อยากตาย ผมอยากอยู่ต่อไปอีกสักหน่อยบนโลกใบนี้" จะว่าไป สิ่งที่แอลเจอมาตลอด ไม่น่าจะมีอะไรสวยงามมากมาย แต่ก็ไม่ได้ถึงกับน่าจะทำให้ใครคนหนึ่งหมดอาลัยตายอยาก จนถึงกับต้องเลือกเดินจากโลกใบนี้ เพราะว่าสิ่งสวยงามยังมีอีกมากต่างหาก และแอลยังไม่ทันได้พบมันมากกว่า.. โลกนี้สวยงาม ไม่ว่าใครจะเจอมันมาในรูปแบบไหน หรือได้รับบาดแผลอะไรก็ตาม แต่มันเทียบกันไม่ได้เลย หากจะมองโลกในแง่ร้าย เพราะคนเพียงคนเดียว พอเข้าสู่ภาวะปกติ หลังจากการหยุดนิ่งตอนนั้น ฝนก็หยุดตก วันแล้ววันเล่าที่เป็นแบบนี้ แต่นี่คือฤดูฝน คนใต้ฟ้าสามัญยังเปียกปอนเพราะฝนได้ ถือว่าโชคดีมากกว่า เวลาผ่านไป ฉันก็ลืมเรื่องแอลไปสนิทใจ จนคืนนี้ ในเย็นที่ฝนตกลงมาอีก(แล้ว) หลังละสายตาจากคำให้สัมภาษณ์ของคุณประภาส ในนิตยสารดีๆเล่มนึง ฉันหาเพลง รึอะไรที่เกี่ยวกับคำว่า depapepe ทันที และหลังจากที่ได้ฟัง ฉันก็เกิดอาการตกหลุมรัก start , wedding bell , canon ทำฉันนอนไม่ได้ ทั้งสามเพลงเพราะเกินกว่าจะฟังแล้วผ่านเลยไป โดยเฉพาะ wedding bell ที่หวานยิ่งกว่าเพลงไหนที่ฟังมา ยิ่งตอกย้ำคำพูดของแอลที่ว่าอยากอยู่ต่อไปบนโลกใบนี้ เพราะมันจริงยิ่งกว่าสิ่งอื่นใด แค่ได้ฟังเพลงนี้แล้ว อยากถามคนหมดหวังว่าจะอยากดูโลกนี้ไปอีกนานๆไหม เรื่องราวดีๆ เพลงเพราะๆ ความงดงาม อะไรต่ออะไรยังมีอีกมากมาย รอเราเข้าไปค้นหา เพลงนี้ กับค่ำคืนแห่งฤดูฝนนี้ก็ไม่ต่างกัน ฉันว่ามันเป็นเสียงเพลงที่.....ไม่มีคำบรรยาย   Create Date : 25 กรกฎาคม 2551     Last Update : 25 กรกฎาคม 2551 11:45:20 น. Counter : 377 Pageviews.   3 comment Share Tweet

ในกรณีที่มีคนรักกันมากกว่าหนึ่ง เพื่อน..หรือสิ่งที่มีความหมายใกล้เคียง สองสามวันก่อน ข้างมหาวิทยาลัย มีโรงหนังกลางแปลง ด้วยความที่อยากดูหนังเรื่อง รัก สาม เศร้า ก็เลยตัดสินใจไปนั่งล่อเป้ายุงกับเพื่อนสองคน บรรยากาศหนังกลางแปลง เท่าที่จำได้ นี่เป็นเรื่องแรกที่นั่งดูเป็นเรื่องเป็นราว ไม่ได้ย้อนยุคอะไร แต่เพราะหากจะไปดูตากแอร์ ต้องนั่งรถเข้าเมืองไปเกือบ 13 กิโลเมตร ไม่เป็นไร ดูไปตบยุงไปอาจจะสนุกกว่า แทนที่จะได้อารมณ์ หนังกลางแปลงคืนนั้น ให้ความรู้สึกสุดๆ ฉันชอบบรรยากาศของหนังอย่างบอกไม่ถูก จริงๆแล้ว มันอาจจะเป็นความรักของเพื่อน มากกว่าเรื่องเพื่อนรักกัน ฉันรู้สึกได้เลยว่าทั้งสามคนรักกันมาก รักกันมากอย่างที่ในชีวิตจริง ฉันคงไม่อาจจะหาใครมาร่วมรู้สึกด้วยกันแบบนี้ได้ หรือจริงๆแล้ว เพื่อนรัก มันจะมีแต่ในนิยาย ส่วนความจริง มีแต่คนที่แอบรักเพื่อน เกินกว่าเพื่อนกัน ฉันขยับตัวหลายครั้ง เพื่อปัดยุงหนึ่ง และเพื่อหลบน้ำตาหนึ่ง ดูเหมือนอันหลังจะสำคัญกว่า หลายฉากใน รัก สาม เศร้า ทำฉันสะเทือนใจ ฉากที่ ฟ้า กับน้ำ กอดกันร้องไห้ มันทำให้รู้ว่า เพื่อนมีค่าและยิ่งใหญ่แค่ไหน ฉากที่ พายุบึ่งรถออกไปต่อยไอ้เอก ทำให้รู้ว่า เพื่อนคือคนที่จะเคียงข้าง ไม่ว่าเราจะไปเจ็บมาจากไหน ฉากที่ ฟ้าหนีไปเจ็บ ไปปวด ไปทรมาน อยู่เกาะคนเดียว กำลังบอกฉันว่า เพื่อนคือคนที่เสียสละมากแค่ไหน และอีกหลายๆฉาก ทำให้ฉันเงยหน้าขึ้นฟ้า เพียงเพราะไม่ต้องการให้น้ำตาเอ่อล้นเบ้าออกมาเท่านั้น ฉันไม่เคยรู้ ไม่เคยเข้าใจ และไม่เคยคิด ว่า เพื่อน จะเป็นได้มาก และทำได้มากถึงเพียงนี้ เพื่อนที่ดี คือสิ่งมีค่าที่สุดในชีวิต ที่คนคนหนึ่งพึงจะมีได้ (ในกรณีที่คนนั้นโชคดีที่หากันเจอ) หลายต่อหลายนักปรัชญาของโลกเคยพูดถึงเพื่อนว่า เพื่อนที่ดี มีเพียงคนเดียว สองคนถือว่าโชคดีมาก แต่หาก สามคน นั่นเป็นไปไม่ได้.. ไม่ต้องตีความยืดยาว ทั้งหมดกำลังจะบอกว่า ในโลกที่เราต้องเจอผู้คนมากมาย ในหลายจังหวะที่ไหล่เบียด เฉียด กระทบ มีคนเพียงคนเดียวที่สามารถทำหน้าที่ เพื่อน ได้ดีที่สุด แต่ มันก็ขึ้นอยู่กับว่า เราจะโชคดี มากพอที่จะพบเขาหรือไม่ ฉันไม่ค่อยแน่ใจ ว่าฉันมีเพื่อนที่ดีขนาด น้ำ ฟ้า พายุ สักคนไหมในชีวิต แต่ที่ฉันแน่ใจคือ ในวัยวันที่เพื่อนคือคนสำคัญของชีวิต ฉันพยายามมองหาชิ้นส่วนที่ว่านั่นอยู่ ฉันพยายามทำตัวให้เป็นเพื่อนที่ดี แต่ฉันอาจจะโชคร้าย ที่ชิ้นส่วนที่ว่า คงเป็นเพียงเรื่องราวในนิยาย ก่อนที่จะทำร้ายกันระหว่างฉันกับยุงไปมากกว่านี้ ใช่ , หนังกลางแปลงคืนนั้น ให้ความรู้สึกสุดๆ ทั้งคัน ทั้งเจ็บ ทั้งยุง ทั้งมด ฉันเพิ่งนึกได้ว่า.. หากไม่ใช่นิยาย ฉันคงเป็นชิ้นส่วนขาดหาย ที่ดีไม่พอ..   Create Date : 17 กรกฎาคม 2551     Last Update : 17 กรกฎาคม 2551 21:48:28 น. Counter : 446 Pageviews.   4 comment Share Tweet

ร่องรอยของการทำซ้ำ โทรศัพท์ของฉันกำลังส่งเสียงเรียกร้องให้ฉันเอื้อมมือไปกดรับ 2-3 วินาทีก่อนวางน้ำหนักนิ้วโป้ลงบนปุ่มสีเขียว ฉันอ่านชื่อสหายคนเดิมก่อนเอ่ยปากสวัสดี ไม่ต่างจากทุกครั้งที่เราพูดจาถามไถ่สารทุกข์สุกดิบ ไม่ต่างจากทุกครั้ง เรามักแบ่งปันปัญหาต่างๆให้แก่กันและกัน มีทั้งที่ช่วยบรรเทาได้ บางครั้งทำได้แค่รับฟัง เวลาเราชอบใครสักคน เราชอบเค้าจริงๆ หรือเพราะเราไม่มีใคร? ฉันก็ไม่รู้ ไม่ใช่ไม่รู้ว่าตัวเองรู้สึกอย่างไร แต่ไม่รู้ว่าเราจะชอบใครบ่อยๆทำไมต่างหาก ฉันไม่ได้ตอบเพื่อนออกไป ได้แต่เอามันกลับมานั่งทบทวนคนเดียว ไม่ใช่แต่เพื่อนฉันที่เป็นแบบนั้น ฉันเองก็เป็น เคยมีเพื่อนคนหนึ่งเรียกอาการทำนองนี้ว่าความ sensitive คือเป็นอาการของคนที่ไม่มีใคร แต่เหงาใจมากหากไม่มีใครให้คิดถึง มันจะเหมือนกับการที่เราชอบซื้อของซ้ำๆ ซื้อเสื้อผ้าแบบเดิมๆ แต่ต่างสี หรือการไปกินอาหารร้านเดิม แต่เปลี่ยนเมนู รึเปล่านะ? คิดไปคิดมาฉันว่าไม่น่าจะใช่ อาการที่เราทำอะไรซ้ำๆ น่าจะมาจากความเคยชิน แต่เราเคยชินกับสิ่งไม่มีชีวิต เช่น เราจะชอบเสื้อตัวนี้มากๆ มันก็ไม่ได้ทำร้ายเรา แต่ถ้าเราชอบคนคนนี้มากๆ เค้าอาจทำให้เราเสียใจ อืมมม ฉะนั้น เมื่อมาถึงคำถาม ที่ว่า เวลาเราชอบใครสักคน เราชอบเค้าจริงๆ หรือเพราะเราไม่มีใคร? ถ้าเป็นฉัน ฉันจะบอกว่าเวลาที่ฉันชอบใครคนหนึ่ง ฉันก็ชอบเขาจริงๆ ไม่ได้แกล้งชอบ หรือหยอดให้เขาเอาไปคิดเอง แต่ถ้าถามว่าชอบไปเพราะไม่มีใครหรือเปล่า อันนี้ตอบไม่ได้เหมือนกัน ว่าที่ชอบเพราะติดตาต้องใจ หรือแค่ต้องการหาใครให้คิดถึงเท่านั้น.. ไอ้ที่ว่าจิตใจมนุษย์นั้นยากแท้หยั่งถึงนั้น สุดจะจริงเกินกว่าจะหาคำอื่นมาบรรยาย และก็คงไม่แปลกอะไร เพราะปกติมนุษย์ก็มักมีพฤติกรรมชอบทำซ้ำอยู่แล้ว เพียงแค่ว่าบางครั้ง การทำซ้ำดังกล่าว อาจนำมาซึ่งบาดแผลบางอย่าง ..เท่านั้นเอง..   Create Date : 28 มิถุนายน 2551     Last Update : 28 มิถุนายน 2551 14:35:26 น. Counter : 319 Pageviews.   6 comment Share Tweet

• Webmaster - BlogGang

• My Space
• My hi5
• BlogGang.com