|
กาซิโกกิ...หลงรักพลางร่ำไห้
อ่านเธอครั้งแรกในยามเย็นวันหนึ่ง อากาศทึม ๆ ฉากแรกเปิดมาด้วยเม็ดฝนและสองพ่อลูก เด็กน้อยชื่อทาอุม พ่อของเขาเป็นนักเขียน
ตัวอักษรของเธอบันดาลความทราบซึ้งกินใจ ไอความอบอุ่นความผูกพันระหว่างพ่อลูกแผ่มาถึงใจฉัน ทว่าก็เศร้าเมื่อรู้ว่าทาอุมป่วย...ลูคิเมียใจร้าย ด้วยความหวังของพ่อ ลูกจะหายกลับมาแข็งแรง พ่อทำทุกอย่างเพื่อลดทอนความทรมานของแก้วตาดวงใจ แม้ตัวเองจะพานพบกับความทรมานใด ๆ ก็ตาม รอยยิ้มของลูกคือความสุข น้ำตาของลูกกรีดใจให้เจ็บปวดได้เสมอ
เธอทำให้ฉัน เศร้าหมอง สงสาร น้ำตาไหล สะอึกอะอื้นไม่อายใคร เกลียดแม่ของทาอุม กลับมาทำไม กลับมาพรากเด็กน้อยไปจากพ่อทำไม เพื่อชีวีตของลูกได้เติบโตงอกงามในอนาคต พ่อยอมใจร้ายไม่แยแสลูก...ผลักไส ในวันที่ต้องพรากพ่อ ทาอุมยังคงคิดถึงไม่เปลี่ยน ยังคงคิดถึง...แม้ในวันพ่อจากเขาและโลกนี้ไปแล้ว...ทั้งที่ไม่รู้
หน้าสุดท้ายของเธอ ฝนในดวงตาฉันยังคงตกออกมาจากใจ แม้จะอ่านเธอนานแล้ว แต่เมื่อนึกถึง ทำให้ปวดหัวใจประหลาด
ฉันหลงรักเธอเข้าแล้ว แม้เธอทำให้ฉัน เศร้าหมอง สงสาร น้ำตาไหล สะอึกอะอื้นไม่อายใคร
ตอนนี้...อีกแล้ว เขียนถึงเธอ ฉันกำลังปวดหัวใจประหลาด
Create Date : 06 กรกฎาคม 2552 |
Last Update : 6 กรกฎาคม 2552 18:03:39 น. |
|
7 comments
|
Counter : 648 Pageviews. |
|
|
|
โดย: ศรีสุรางค์ วันที่: 7 กรกฎาคม 2552 เวลา:12:39:09 น. |
|
|
|
โดย: ละอองลม (wind_drizzle ) วันที่: 7 กรกฎาคม 2552 เวลา:15:29:11 น. |
|
|
|
โดย: เจ้าชายต๊องด๋องส์ส์ส์ (PTNCenter ) วันที่: 8 กรกฎาคม 2552 เวลา:0:53:17 น. |
|
|
|
โดย: รสา รสา วันที่: 3 พฤษภาคม 2553 เวลา:19:53:32 น. |
|
|
|
| |
|
|
แม้จะเป็นเรื่องเศร้า