daclub :: The Club

ลมหวน (นิยายไทย)

เรื่องย่อตามคำไม่เรียกร้องซักกะนิด!!!
หมายเหตุ:: ย่อจากในหนังสือนะ ไม่ใช่จากละคร
วิธีอ่าน:: scroll down ลงไปเรื่อยๆเลยค่ะ ช่วงแรกจะเป็นข้อเขียนตั้งแต่มีข่าวว่าเรื่องนี้จะทำเป็นละครใหม่ๆ เรื่องย่อจะอยู่ช่วงท้าย อาจจะย่อไม่จบในคืนนี้ แต่จะทยอยลงจนจบนะคะ



แปลกแฮะ บางเรื่องอ่านหลายรอบได้ไม่มีเบื่อ บางเรื่องอ่านได้แค่รอบเดียว รอบที่สองนี่อ่านไม่จบ เช่นเรื่องลมหวน นี่ก็เป็นอีกเรื่องที่อ่านตั้งแต่สมัยมัธยม ก็สนุกดีแต่ก็ไม่ได้คิดจะซื้อเก็บไว้ จนกระทั่งได้ข่าวว่าช่องสามจะเอามาทำละคร พอดีได้เข้ากรุงช่วงงานสัปดาห์หนังสือเมื่อ ปี สองปีก่อน เลยซื้อไว้ ถูกดีด้วย

ตอนแรกทีวีซีนโดยคุณปิ่นวางตัวแอนดริวกับเบนซ์ไว้ แฟนคลับแอนดริวได้เฮ เพราะบทดีจริงๆและแอนดริวก็เหมาะ พระเอกเป็นลูกครึ่งอินเดียนแดงชิปปิวา โดนวางยาทำให้ปัญญาอ่อนแบบชั่วคราว น้ำลายไหลยืดเลยทีเดียวเชียว ชื่อแอนดรู มัดวายาเช่ แบรดเลย์ ไอ้มัดวายาเช่นี่แหละที่แปลว่าทอร์นาโดหรือลมหวน เอ…แต่ถ้าจะพูดให้ถูกล่ะก็พระเอกก็ไม่ใช่ลูกครึ่งซะทีเดียวเพราะแม่มีเลือดผสมชิปปิวาผิวแดงก็แสดงว่าแม่ไม่ได้เป็นชิปปิวาเต็มตัว ถึงงั้นก็เหอะญาติฝ่ายพ่อก็ยังรังเกียจ อ่านเรื่องนี้แล้วได้ความรู้เรื่องชนเผ่าอินเดียนแดงในอเมริกา พิธีกรรมของเขา แล้วก็การเหยียดผิว เรื่องหลังๆของโสภาค สุวรรณนี่มีหลายคนเห็นว่ามันชักเหมือนสารคดีเข้าไปทุกทีทำให้น่าเบื่อ เราก็ไม่รู้นะว่าเป็นงั้นรึเปล่า เพราะไม่ได้ติดตามนิยายของโสภาค ในช่วงหลังนี้ แต่ยุคแรกๆที่อ่านมาได้ทั้งความสนุกและความรู้
เกือบลืมพูดถึงนางเอก—วกุล แอร์โฮสเตสสาวสวย ที่จับผลัดจับผลูมาดูแลคนใข้ในโรงพยาบาล เราว่าเชอรี่อ่ะเหมาะ ดูเก๋ๆ(ดาวหลงฟ้า)และอ่อนโยน(แม่มุกของน้องออม) สำหรับเบ๊นซ์หลายคนวิจารณ์ว่าไม่เหมาะเพราะหน้าตาออกแนวดุ เธอเหมาะกับบทอย่างในเรื่องทับตะวันหรือเมียหลวงมากกว่า ข่าวการทำละครเรื่องลมหวนออกมาไล่เลี่ยกับช่วงที่เบ๊นซ์โดนมรสุมคู่กรรมอยู่ หลายคนเลยอยากให้เปลี่ยนนางเอก ตอนนี้ก็มีข่าวว่าจะให้เอ๊ะเล่น ข่าวก็คือข่าวเอาแน่เอานอนตอนนี้ยังไม่ได้ ต้องรอตอนเปิดกล้องนู่นแหละถึงจะรู้แน่ว่าใครเล่นบ้าง

ลองพลิกๆดูลมหวนเมื่อตะกี้ ก็เริ่มมีใจอยากอ่านขึ้นมาอีกรอบละ

“คุณจะเปลี่ยนความรู้สึกแบบผู้ใหญ่มองเด็กกับผมเสียทีจะได้ไหม เผื่อว่าคุณกับผมจะพูดกันอย่างคนโตๆ…ผมไม่อยากคิดว่าวิธีการที่…ผมทำ…ทำไปแล้วจะผิดแบบฉบับของผู้ใหญ่”
“ไม่ผิดหรอกแอนดรู…แม้วิธีการ…ก็…ไม่ผิด”
“คุณคงหมายถึงว่า ไม่ผิดสำหรับคนที่เพิ่งออกจากโลกแคบๆของแบรดเลย์ฮอลกระมัง”
หล่อนมองคนตรงหน้า ร่างสูงๆที่เด่นกลางห้อง ไม่มีภาพผู้ชายผอมเกร็งไปทั้งเนื้อทั้งตัว ปากเบี้ยวบูด น้ำลายไหลยืด หรือจะเป็นภาพของคนที่นั่งไหล่งองุ้ม หน้าตาสับสนงุนงงเหมือนในอดีตที่ผ่านมา บุรุษตรงหน้าหล่อนขณะนี้ เป็นคนโตๆที่สมบูรณ์ทั้งร่างกาย จิตใจและสมอง…เพลิงร้อนแรงที่สุมอยู่ในดวงตาคมจัดคู่นั้น ราวจะเผาผลาญความรู้สึก และความตั่งใจอันแน่วแน่ของหล่อนให้ละลายหายไป เพื่อจะปลดปล่อยความรู้สึก ความต้องการที่หล่อนเพียรแอบแฝงให้โลดแล่นขึ้นมาแทนที่
เล่ม ๒ หน้า ๔๕๖–๔๕๗

สงสัยล่ะสิว่าไอ้วิธีการของคนโตๆที่เขาพูดถึงกันนี่มันคืออะไร---อิอิ ก็จูบยังไงล่ะ
บางทีก็หมั่นไส้นางเอกที่ช่างบำเพ็ญตนเป็นแม่พระเอกได้อย่างยอดเยี่ยม ทั้งๆที่พระเอกแก่กว่า ๒ ปี

“วกุลสวยมั้ย แอนดรู กับมาเรียในครัวน่ะ ชอบคนไหน”
“มาเรียเป็นยายเนื้อตัวเหี่ยวแต่ใจดีนะมาร์ค” ริมฝีปากหยักได้รูปเผยอขึ้นเจรจา ดวงตาคมกริบแลเลยมาที่คนข้างๆ “วกุลให้เรียกตัวเขาว่าแม่…เขาเป็นแม่ฉันได้ มือเขานิ่ม… แขนก็นิ่ม”
เสียงมาร์คหัวเราะดังสนั่นจนวกุลนึกเคือง เขาโยกไหล่คู่สนทนาอย่างชอบอกชอบใจ หันมาพยักพเยิดกับหล่อนว่า “เห็นมั้ยคุณ นี่แหละความสำเร็จขั้นแรก ลูกผู้ชายแท้ต้องรู้อย่างนี้”
“ฉันไม่เห็นว่าจะน่าสนุกสักนิด” หล่อนว่าแล้วส่ายหน้า
“โธ่ คุณแม่” มาร์คทำเสียงล้อเลียน ที่หล่อนแสนจะคุ้นหู
เล่ม ๒ หน้า ๑๑๘

เรื่องนี้พระเอกสูง ผิวสีแทน หล่อมักมัก ส่วนนางเอกก็…
ผู้หญิงน้อยคนที่จะมองสวยไปทุกด้านอย่างวกุล ผิวหน้าเป็นสีน้ำตาลอ่อนเนียนด้วยไม่ใช่คนขาวผ่อง จะเรียกวกุลว่าเป็นผู้หญิงผิวสองสีก็ได้กระมัง…มวยผมที่เกล้าเรียบจนตึงเปรี๊ยะตรงท้ายทอยนั้น เปิดให้เห็นลำคอระหง หูได้รูป กระทั่งศีรษะโหนก ผมดำสนิทเหมือนดวงตากับขนตางอนๆ ที่วกุลไม่เคยต้องเป็นธุระดัดเติมเสริมทาทับอย่างหล่อน…หล่อนมองเครื่องแบบสีน้ำเงินอมเทาแบบกะทัดรัดบนเรือนร่างของวกุลอีกครั้ง ชายกระโปรงยาวปิดเข่า ทันสมัยล่าสุด เสื้อคลุมแขนยาว และเชิ้ตยาวแบบเรียบเน้นทรวดทรง อันประกอบด้วยเอวเล็กบาง และทรวงอกเต่งตึงได้รูป เป็นภาพของผู้หญิงสวยที่มองไม่เบื่อ ขาของวกุลเรียวยาวไม่เล็ก จนน่ากลัวจะหักอย่างผู้หญิงผอมบางคน หากได้รูปน่าพิศ วกุลสวมถุงสีกลมกลืนกับผิวสีน้ำตาลอ่อนเนียนของหล่อน วกุลไม่เคยใช้รองพื้น หรือเครื่องสำอางใดๆ นอกจากลิปสติกสีพีช ซึ่งก็กลมกลืนกับผิวหน้า ไม่เคยดัดผม เพราะหล่อนเกล้ามวยได้คล่องแคล่วหลายแบบ ภายในเวลาไม่กี่นาที ไม่ก็ปล่อยผมยาวดำสนิทนั้นตามสบาย เมื่อพ้นหน้าที่ออกย่ำตามถนนในเมืองหลวงต่างๆทั่วโลกหากมีโอกาสและเวลาเล่ม ๑ หน้า ๑–๓

ขอบคุณนะจ๊ะแม่ทิพยงค์ที่ให้เราเห็นภาพนางเอกผ่านสายตาของเธอ ผู้หญิงด้วยกันเห็นแล้วยังตะลึงตึงตึงเลยนะนี่


หลายเดือนผ่านไป...
ช่องสามยิงตัวอย่างละครออกมาแล้วจ้า
วกุล คือ เบ๊นซ์ พรชิตา แอนดรู คืออั้มอธิชาติ
ความต่างอย่างชัดเจนของหนังสือกับละครคือโทนเรื่อง
หนังสือเรื่องราวเกิดในต่างแดน พระเอกไม่ใช่คนไทยและออกแนวดราม่าเข้มข้น

ในละครคงทำให้เป็นเรื่องคนไทย ในประเทศไทย
และโรแมนติกกว่าในหนังสือมากๆด้วย เห็นแอนดรูหนุ่มปัญญาอ่อนนอนหนุนตักวกุลหวานแหววๆ

เอ...คงไม่ใช่แอนดรูแล้วมั้ง เขาคงเปลี่ยนชื่อเป็นไทยตามไปด้วย วันก่อนนู่นได้อ่านเรื่องนี้ในหนังสือพิมพ์ ชื่อเสียงของตัวละครเปลี่ยนไปเกือบหมดเพื่อให้เข้ากับบรรยากาศประเทศไทยในละคร เดาว่าแม่ขาวน่าจะเป็นยายมาเรีย เมธีก็น่าจะมาจากมาร์ค
ต้องชมคนเขียนบทอีกแล้ว เจ้าเก่าเจ้าเดิม ต้องลำบากในการเปลี่ยนฉากจากต่างประเทศมาเป็นในประเทศกันล่ะคราวนี้


เรื่องย่อนิยาย ย้ำ! ไม่ใช่ละครเน่อ
:: เปิดฉากบนเครื่องบิน นางเอกเป็นแอร์โฮสเตส ::

วกุลเป็นเด็กกำพร้า ถูกทิ้งไว้ที่โรงพยาบาลตั้งแต่เกิด มิสโรส เซซิล นางพยาบาลชาวอมริกันนำมาเลี้ยงเป็นลูก วกุลเรียกติดปากว่าม็อม ๒๓ปีผ่านไป ม็อมต้องกลับไปรับมรดกที่อเมริกา วกุลก็เลยลาออกจากงานแอร์โฮสเตสและตามไปดูแลม็อม วกุลเป็นคนสวยใครๆก็ชอบรวมถึงกัปตันไมค์ กัปตันมีครอบครัวแล้วแต่น้องชายยังโสด กัปตันเลยให้น้องชายคอยดูแลวกุลเมื่อเธอมาถึงอเมริกา มาร์ค เกลเดอร์ นักกฎหมายหนุ่ม น้องชายของกัปตัน เป็นคนดีมาก (เป็นพระเอกได้เลยนะเนี่ย) ทำงานให้ตระกูลแบรดเล่ย์ ซึ่งตอนนี้เหลือแค่ลูกชายคนเดียวซึ่งปัญญาอ่อน พ่อกับแม่เครื่องบินตกตายไปเมื่อ ๒๕ ปีก่อน คุณเมอเรย์ลุงเขยเลยดูแลกิจการแทน มาร์คพาไปงานเลี้ยงที่บ้านแบรดเล่ย์ วกุลได้เจอทรอย เมอเรย์ลูกชายจอมเจ้าชู้ของคุณเมอเรย์เป็นครั้งแรก รวมถึงยายมอนโร คนรับใช้ผิวดำ เป็นใบ้ ของที่นี่ด้วย ยายมอนโรท่าทางน่ากลัวมาก มาร์คเล่าเรื่องของตระกูลนี้ให้ฟัง ยายมอนโรเป็นคนรับใช้เก่าแก่ของคุณแบรดเล่ย์ พอเจ้านายตายก็ไม่ยอมไปไหน (จริงๆแล้ว ยายมอนโรเป็นห่วงแอนดรูเลยไม่ไป) เรื่องราวรักแท้ของคุณแบรดเล่ย์กับผู้หญิงอินเดียนแดง ทำให้วกุลสนใจมาก ต่อมาม็อมตาย มาร์ค เลยชวนวกุลไปทำงานเป็นเลขาของทรอย

วกุลต้องพักที่แบรดเล่ย์แมนชั่น เธอเห็นยายแม่บ้านพบชายชราแปลกหน้า ทำพิธีแปลกๆในบ้านตุ๊กตาในบริเวณแบรดเล่ย์แมนชั่นก็เกิดความสงสัย นอกจากชายชราแล้ว ก็มีหญิงแก่อีกคนที่แวะเวียนมาหายายแม่บ้านมอนโร ทั้งสองใช้ภาษามือ วกุลเลยอยากเรียนภาษามือขึ้นมา เพื่อเป็นการผูกมิตรกับนางมอนโร และจะได้เข้าใจว่าเขาคุยอะไรกัน

ลมหวน (ต่อ)

วกุลรู้จากมาร์ควันหลังว่าผู้หญิงที่มาหายายมอนโรชื่อโจดี้เป็นใบ้ หูหนวก ทำงานเป็นคนทำความสะอาดที่แบรดเล่ย์ฮอล วันหนึ่งยายมอนโรไม่สบาย วกุลไปเยี่ยม ใช้วิชาการพยาบาลเบื้องต้นที่ม็อมเคยสอนมา เอาชนะใจยายมอนโรได้ในขั้นแรก

ต่อมาวกุลกับมาร์คต้องไปประชุมด้วยกันที่ดีทร้อยต์ วกุลเล่าเรื่องพิธียิงธนูใส่รูปสลักไม้ ที่ตัวเองเห็นในบ้านตุ๊กตาวันนั้นให้มาร์คฟัง มาร์คถึงกับขมวดคิ้วเมื่อได้ยินว่ามีไม้แกะสลักรูปคนนั่งรถเข็นด้วย (อ่านมา ๑/๔ ของเรื่องแล้ว ยังไม่เจอนายลมหวนของเราเลยค่ะ)

คุณเมอเรย์ไม่ชอบใจที่ลูกชายรับวกุลเข้าทำงาน เขาเรียกวกุลว่างูพิษ เพราะวกุลฝึกภาษามือเพื่อสื่อสารกับยายมอนโร สั่งให้ทรอยไล่วกุลออก แต่ลูกชายไม่ยอม คุณเมอเรย์ก็เลยให้คนสนิทชื่อวอเร็นจับตาดูวกุลแทน เพราะตัวเขาเองนั่งบนรถเข็น ทำอะไรไม่ถนัด




โปรดติดตามต่อไป


Create Date : 26 มิถุนายน 2548
Last Update : 11 พฤษภาคม 2550 14:27:22 น. 16 comments
Counter : 3407 Pageviews.  

 

แวะมาเยี่ยมค่ะ


โดย: sn IP: 203.170.228.172 วันที่: 26 มิถุนายน 2548 เวลา:23:00:51 น.  

 
มาแวะอ่านและเชียร์เชอร์รี่ให้รับเล่นเรื่องนี้ค่ะ


โดย: พิม IP: 221.128.106.202 วันที่: 27 มิถุนายน 2548 เวลา:16:28:59 น.  

 
อยากให้เชอรี่เล่นค่ะ


โดย: แอม IP: 203.145.26.65 วันที่: 28 มิถุนายน 2548 เวลา:18:20:25 น.  

 
แวะมาเยี่ยมและลุ้นเชอรี่ด้วยค่ะ


โดย: ไออิ IP: 58.10.132.175 วันที่: 30 มิถุนายน 2548 เวลา:15:35:31 น.  

 
เชียร์เชอร์รี่ค่ะ บุคลิกตัวละคร ใช่เชอร์รี่เลย พระเอก ขอเป็นอั้มเถอะนะ ขอร้อง (ยังอินกับดาวหลงฟ้าไม่หายเลย ทำไงดี) เนียะ ..อุตสาห์เปลี่ยนมาเป็นสาวกช่อง 3 นะ จะบอกให้


โดย: บุคคลภายนอก IP: 61.91.156.66 วันที่: 2 กรกฎาคม 2548 เวลา:13:08:50 น.  

 
เชียร์เชอร์รี่ค่ะ บุคลิกตัวละคร ใช่เชอร์รี่เลย พระเอก ขอเป็นอั้มเถอะนะ ขอร้อง (ยังอินกับดาวหลงฟ้าไม่หายเลย ทำไงดี) เนียะ ..อุตสาห์เปลี่ยนมาเป็นสาวกช่อง 3 นะ จะบอกให้


โดย: บุคคลภายนอก IP: 61.91.156.66 วันที่: 2 กรกฎาคม 2548 เวลา:13:09:15 น.  

 
เชอรี่ด้วยคนคะ เหมาะสุดแล้ว


โดย: ปิง IP: 202.57.175.153 วันที่: 6 กรกฎาคม 2548 เวลา:0:38:09 น.  

 
เป็นเบนซ์ก็ดีเหมือนกันค่ะ หน้ารักดี เบ็นซ์แสดงได้ทุกบทบาทอยู่แล้ว เก่งกว่านักแสดงบางคนเสียอีก


โดย: ศิลป์ IP: 203.188.21.178 วันที่: 3 มีนาคม 2549 เวลา:11:33:19 น.  

 
ดูตัวอย่างก้อน่ารักดี


โดย: 123 IP: 61.7.137.89 วันที่: 6 มีนาคม 2549 เวลา:8:02:04 น.  

 


โดย: ว IP: 84.153.9.252 วันที่: 15 มีนาคม 2549 เวลา:5:20:24 น.  

 
ตอนแรกก็เสียดายที่แอนดริวไม่รับเล่นทั้งที่เรื่องนี้คุณปิ่นแน่ใจมากว่าจะได้แอนดริว
แต่เข้าใจแอนดริวก็ต้องอยากทำละครของตัวเองมากกว่า
และคงเป็นไปไม่ได้ที่จะเล่นให้ทีวีซีนติดๆกัน ซ้ำนางเอกเป็นเบนซ์อีก
ชักอยากดูละครเรื่องแรกแล้วว่าบทจะดีแค่ไหน แอนดริวถึงสละบทลมหวนไป


โดย: privilege IP: 58.8.90.80 วันที่: 17 มีนาคม 2549 เวลา:3:38:38 น.  

 
เบนซ์กับอั้ม นั่นแหละเราว่าเหมาะแล้ว
ดู 2 ตอนแล้วสนุกน่าติดตามมาก ๆ เลย
อยากให้เอาเรื่องย่อมาลงให้ละเอียดกว่านี้นะคะ


โดย: ying IP: 203.113.16.241 วันที่: 19 มีนาคม 2549 เวลา:0:07:56 น.  

 
เบนซ์เหมาะมากๆ ตอนอ่านก็นึกหน้าเบนซ์เนี่ยแหละ ผิวสีน้ำผึ้ง อั้มก็พอได้เพราะพระเอกต้องล่ำ เสียดายว่าพระเอกต้องสูงใหญ่ หล่อโครตๆ และเสียดายว่าอั้มเป็นเกย์


โดย: ชอบเรื่องนี้ IP: 161.200.41.140 วันที่: 19 มีนาคม 2549 เวลา:12:26:26 น.  

 
ร้ากกกลมหวนมากค่ะ ชอบทั้งอั้ม+เบนซ์เลย ว่าจะไปหานิยายมาอ่านบ้างเหมือนกันค่ะ อยากลองอ่านแบบนิยายบ้าง ขอบคุณที่เอามาลงให้ดูกันค่ะ


โดย: รัตน์ IP: 58.9.60.43 วันที่: 10 เมษายน 2549 เวลา:16:02:28 น.  

 
ตั้งใจรอดูแอนดริว เล่นเรื่องนี้มาก เราชอบนิยายของคุณโสภาคอยู่แล้ว แต่พอเปลี่ยนตัวพระเอกจาก แอนดริว เป็นอั้ม ก็เลยไม่ดูแม้แต่ตอนเดียว ยังเสียดายบทดีๆแบบนี้ ต้องพระเอกมากฝีมืออย่างแอนดริว ยิ่งกับเชอรี่น่าจะเปรี้ยงกว่านี้อีก

แต่เราชอบมากๆ กับเรื่อง สะดุดรัก สำหรับผู้จัดมือใหม่แต่ไฟแรง เรื่องนี้เนื้อหาดี นักแสดงเหมาะและเก่งทุกคน
แอนดริวยังเยี่ยมเหมือนเดิม ทั้งเล่นเองและเป็นผู้จัด เธอแน่จริงๆ ขอเป็นกำลังใจให้เสมอ

แต่การตลาดและโปรโมทละครยังน้อยไป เรื่องเลยไม่เปรี้ยงเท่าไร

ก็ยังหวังว่าจะได้เห็นงานชิ้นต่อไปของดริวอีก


โดย: Magnolia IP: 58.9.136.40 วันที่: 4 กันยายน 2550 เวลา:16:02:02 น.  

 
มานอนยัน ว่า ลมหวน ภาคละคร สนุกมากกกกกก
รักอั้มไปเลย ลมหวนน่ารัก ใส ไร้เดียงสา มั๊ก


โดย: thipjang [ ตั ว ต้ น คิ ด ] วันที่: 7 กุมภาพันธ์ 2553 เวลา:16:33:27 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิกช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

mrguide
Location :


[Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed

ผู้ติดตามบล็อก : 5 คน [?]




สวัสดีค่ะ
เคยเจอปัญหา อยากจะซื้อหนังสือนิยายมาอ่านซักเล่ม
แต่ก็ไม่รู้ว่า จะซื้อเรื่องอะไรดี หรือบางทีเรื่องที่ใครๆเขาว่าดี เรากลับเห็นว่าไม่เห็นจะสนุกตรงไหน ต่างจิตต่างใจนะคะ แต่อย่างน้อยถ้ามีใครมาเล่าเรื่องให้ฟังคร่าวๆ ประกอบการตัดสินใจซื้อ หรืออ่าน ก็น่าจะดี
ก็เลยเกิด blog นี้ขึ้นมาเพื่อบอกเล่าเรื่องที่เคยอ่านมา
และเป็นเวที แลกเปลี่ยนความคิดเห็น ประสาคนรักนิยายค่ะ

[Add mrguide's blog to your web]