บ๊ายบายพันทิป..บ๊ายบายMSN:'(

หลังจากคิดไม่ตกเรื่องทางเดินก้าวต่อไปของชีวิตมาหลายเดือน..


ในที่สุดปลายเดือนสิงหาคม2548..
แมลงสาบสาวสวยก็ตัดสินใจได้..


ที่จะลาออกจากที่ทำงานที่แรกในชีวิต..
ที่แมลงสาบมีโอกาสได้เข้ามาทำอยู่กว่า1ปีครึ่ง..


ก็ไอ้ที่ทำงานที่เจ้านายที่รักติดกล้องวงจรปิด..
แล้วก็บอกว่าเป็นสปริงเกอร์นั่นแหละทั่น..
-*-


ใจจริงก็เศร้าๆหน่อยๆนะ..
เงินก็ดี..เพื่อนร่วมงานก็ดี
(แม้บางทีเรื่องมาก+ไฮเปอร์จนน่า.. ไปหน่อย)..
ลูกค้าก็น่ารัก..เจ้านายก็ใจดี เป็นผู้ใหญ่หัวใจสปอร์ตง่ะ..

ก็เรียกว่าดีในระดับนึงเลยแหละ..

แต่เรื่องก็คือไม่ได้ชอบงานที่ทำอยู่เลยนี่สิ..

กับคนที่ออนไลน์คุยกะแมลงสาบบ่อยๆก็คงได้ยินทุกวัน..
ว่าอีนี่บ่นๆๆๆๆจะออกจากงานทู้กกกกวัน..

เด๋วก็หงุดหงิดโน่นเบื่อนี่..
เด๋วก็เซ็งปัญหานั้นปัญหานี้..


แต่แมลงสาบเก๊าะปฏิญาณตนไว้แล้ว..
ว่าจะไม่ออกจากที่นี่เด็ดขาด ถ้ายังไม่ได้งานใหม่..
กลัวอดตายว้อย-*-

(แม่ก็ไม่เลี้ยงด้วยดิ..-_-'')


แต่ก็ยังไม่รู้เลยว่าจะเบนเข็มไปทางไหนดี..
ไม่รู้ว่าตัวเองชอบทำอะไร ไม่รู้ว่าอยากทำอะไร..

เป็นปัญหาโลกแตกสำหรับคนจบเอกอังกฤษเรยนะ..
แบบว่าภาษาอ่ะ มันเอาไปทำไรได้หลายอย่าง..

อยู่ที่ว่าจะเลือกเอาไปทำด้านไหนก็แค่นั้น..

ตอนนี้รู้แล้วว่าวงการนำเข้า ส่งออกอะไรนี่คงมะใช่แนวอ่ะ..
อิชั้นมะได้มีหัวธุรกิจขนาดนั้น-_-''

แต่ถ้าอิชั้นไม่เริ่มหางานใหม่ซะที..
อิชั้นก็ต้องอดทน หน้าชื่นอกตรมทำที่นี่ต่อไปเรื่อยๆ..

ซึ่งมันจะบ้าเอานะเนี่ย-*-


แต่แล้ววันนึงก็ได้มีโอกาสไปสมัครงานกับสถาบันสอนภาษาไฮโซแห่งนึง..

สมัครวันเสาร์.. วันอาทิตย์เค้าก็เรียกให้ไปรับงานทันที..

เงินเดือนแน่นอนว่าน้อยกว่าที่เดิม..
(ไม่มีที่ไหนใจป้ำกล้าให้เท่าที่นี่แล้วอ่ะ..)

แต่เมื่อเทียบกับที่ตั้งของมันแล้ว..
หลายต่อหลายคนยืนยันว่า อยู่ได้แน่นอน..

เปลี่ยนสาขาที่ทำเป็นคนละเรื่องไปเลย..

ปลายเดือนสิงหา..แมลงสาบก็ทำใจกล้าหน้าทน..
ใช้ให้พี่หัวหน้าไปลาออกกะเจ้านายให้..
บอกว่าจะออกปลายเดือนกันยา..

(ก็คนไม่เคยลาออกจากงานนี่หว่า..
ไม่รู้ว่าเค้าต้องพูดยังไงกันมั่งอ่ะ-_-'')

ทั่นเจ้านายช๊อคไป1วันเต็มๆ..
คงดีใจมากที่ไอ้ตัวแย่งความเร็วอินเตอร์เน็ตสำนักงาน..
จะได้ออกไปพ้นๆที่นี่ซะที..
-_-''


จริงๆแล้วเค้าเสียดายน่ะ..

ไม่ได้เสียดายที่จะสูญเสียคนเก่งๆ(อุ..อ้วกกกก)
อย่างอิชั้นไปนะ..

แต่เสียดายความรู้เกี่ยวกับด้านส่งออกที่อิชั้นรับมาจากทั่น1ปีเต็มๆอีก6เดือนตะหาก..


อิชั้นก็เข้าใจแหละ..
แต่ให้ทำไง..ทุกวันอิชั้นก็หน้าชื่นอกตรมแล้วนะคะนายขา..


ทุกๆคนในที่ทำงานต่างก็ตกใจ..
อิชั้นก็ตกใจ..


เมื่อนึกขึ้นได้ว่า..
อิชั้นจะต้องยกเครื่องคอมที่อิชั้นยึดเป็นเจ้าของ..
ให้กับคนใหม่ที่จะเข้ามาทำงานแทนอิชั้นซะแล้ว..


แล้วตลอดเวลา1ปีก่าๆที่ผ่านมา..
อิชั้นก็ทำการโหลดเพลงลงเครื่องมามากกว่า100เพลง..
โหลดMSN แถมplusมาอีก..

ยังไม่พอเซฟFavoritesที่มีทั้งบล็อกแกงค์ตัวเอง บล็อกแกงค์พี่จิ้งจอก..

ไดพี่จิ้งจอก.. พันทิปห้องเหลิมไทย..
ไหนจะเวปช้อปปิ้งกระจายของอิชั้นอีกเป็น10..

ไม่หมดค่ะ..
ในคอมยังมีบันทึกการสนทนาตั้งแต่เดือนสิงหาปี47..

แล้วก็รูปที่เพียรตามเซฟมาจากกระทู้อีกเป็น10ๆเม็ก..
-_-''

อิชั้นมีเวลา3วันในการเอาข้อมูลส่วนตัวทั้งหมดนี้กลับบ้าน..
บางส่วนต้องตัดใจลบทิ้งไป..


เพราะคนใหม่ที่จะเข้ามาทำงานแทน..
จะมาเริ่มทำตั้งแต่วันที่1กันยานี้แล้ว..
โอ้แม่เจ้า..

ที่ตกใจไปมากกว่านั้นคือ..


อิชั้นเพิ่งนึกออก..
ว่านับแต่1กันยาเป็นต้นไป..
อิชั้นจะไม่มีสิทธิ์เข้าเวปพันทิปเพื่ออ่านกระทู้..

หรือจะออนไลน์MSNเพื่อแชทกระจายเหมือนที่ผ่านๆมาอีกแล้ว..


เรื่องนี้ทำให้อิชั้นใจหายวูบจนแทบเป็นลม..
ยิ่งกว่าวูบตอนที่ตัดสินใจว่าจะลาออกซะอีกนะคุณ..
-_-''


คนเคยออนเอ็มเม้าท์แตกกะลุงๆป้าๆอยู่ทุกวัน..
ไหนจะกระทู้ห้องนอกเรื่องเหลิมไทย..
ที่อิชั้นเป็น1ในจอมตอบกระทู้ของห้อง..
(ไม่มีความเห็นอะไรก็ขอเข้าไปปล่อยมุกก็ยังดี..
ซะงั้นอ่ะ-_-'')

มาวันนึง จะต้องห่างหายไป ไม่ได้มาตอบไม่ได้มาเม้าท์เหมือนอย่างเคย..


อิชั้นก็ใจหายสิ..


มาวันนี้ก็อย่างที่เห็น..
อิชั้นหายไปจากMSNแบบลาขาด..

กลางคืนอิชั้นก็ไม่ได้ออน..
เพราะที่บ้านเพิ่งฟอร์แม็ตเครื่อง..
ยังไม่ได้อัพเดทแอนตี้ไวรัสเลยซักขนาน..

อิชั้นกะทั่นพี่เลยไม่มีใครกล้าเอาเอ็มมาลง..

กระทู้ห้องนอกเรื่องเหลิมไทย..
อิชั้นก็หมดสิทธิ์เข้าไปตอบตอนที่ฟ้ายังมีพระอาทิตย์ขึ้น..

มีก็แค่แอบแวะเวียนมาดูตอนที่คนในบ้านเค้าหลับกันหมดแล้วนั่นแหละ..
(ทำไมต้องแอบด้วยฟะ-*-)


แต่จะเอาเข้าจริงๆนะ..

อิชั้นก็อยู่ที่นี่มานานพอสมควร..
แม้จะไม่นานเท่าหลายๆคน..

แต่ไม่มีวันไหนเลยตั้งแต่วันที่27กรกฎา2547จนถึงวันนี้..
ที่แมลงสาบจะไม่ตอบกระทู้..

แรกๆอิชั้นก็มุกเยอะดี..
แต่พอเริ่มทำงานมากขึ้นๆ..

อิชั้นก็รู้ว่า ในหัวอิชั้นไม่ได้ใสปิ๊งเหมือนเด็กจบใหม่..
ไม่ได้มีแต่มุกฮาๆที่มาจากสมองกลวงๆอีกต่อไป..

อิชั้นเริ่มคิดเรื่องชีวิต เรื่องที่บ้าน..
เรื่องที่ทำงาน แถมปัญหามากมายมากขึ้น..


อิชั้นหมดมุกที่จะเอาไปเล่นในกระทู้แล้วค่ะ..
อิชั้นหมดมุกที่จะเอามาปล่อยในบล็อกแล้วด้วย..


นั่นก็เป็นอีกสาเหตนึง..
ที่แมลงสาบไม่ได้มาอัพบล็อกนานทีเป็นเดือน..

ในหัวไม่ได้สดใส ไม่ได้คิดแต่เรื่องฮาๆอีกต่อไปแล้ว..

งานอิชั้นไม่ได้ทำแล้วสนุก..

ชีวิตแมลงสาบก็ยังมีเรื่องอื่นให้ต้องคิดอีกเยอะแยะไปหมด..

ไม่รู้ว่านี่คือการเปลี่ยนแปลงของวัยรุ่นไปสู่วัยผู้ใหญ่ป่าวนะ..

แต่ถ้าเป็นงั้นจริง..
อิชั้นก็คงเป็นผู้ใหญ่ไม่รู้จักโตคนนึงเท่านั้นล่ะมั้ง..
-_-''

จริงๆแล้วมีเรื่องอื่นที่ต้องคิดอีกมากเลย..
แต่จะมาบ่นทำไมนักหนาใช่มะ..

--------------------------------------

ตกลงแล้ว..
เพราะว่าต้องไปทำงานที่อื่น..
ที่อินเตอร์เน็ตไม่เอื้ออำนวยต่อการปั่นกระทู้คนอื่น..
ไม่เอื้ออำนวยต่อการเม้าท์แตก..


แถมตัวแมลงสาบเองก็ไม่ได้เหมือนเดิม..
ที่ควรค่าแก่การไปปล่อยมุกแป้กในกระทู้อีกต่อไปแล้ว..


อิชั้นจึงเห็นเวลาสมควร..
ที่จะต้องห่างหายไปจากห้องเหลิมไทย..
แล้วก็เอ็มเอสเอ็น..

อย่างน้อยก็ซักระยะนึงซะที..


วันไหนที่อิชั้นคิดน้อยกว่านี้..
อิชั้นจะกลับมา..

เพาะว่าความบ้า..
มันอยู่ในสายเลือด..
ไม่ใช่ในสมอง..


แล้วเจอกันsoon!

จากใจ: แมลงสาบเทวีราชินีกะจั๊ว

ลป. ใครดีใจขอให้แฟนเป็นหมัน-_-''

Create Date : 03 กันยายน 2548 Last Update : 3 กันยายน 2548 19:23:48 น. Counter : 500 Pageviews.		16 comments
Share Tweet