ยินดีต้อนรับสู่ club.bloggang.com
...magazine online โดยหนุ่มสาวชาว =Neo=
ยิ้มเลือดโชก...เกล็ดเลือดต่ำ

เหนื่อยกายเท่าไหร่ แม่ทนได้...แต่เหนื่อยใจ...ยากที่จะทนได้...แต่ยังไงแม่ก็ต้องทนกับโรคเกล็ดเลือดต่ำของลูก ที่ไม่ทราบสาเหตุว่า ต่ำเพราะอะไร

ลูกหินมีปัญหาเรื่องเกล็ดเลือดต่ำตั้งแต่ ขวบกว่าๆ ซึ่งตอนแรกเราก็ไม่รู้จักโรคนี้เลยว่า มันเกิดจากอะไร มีอาการของโรคอย่างไร ต้องรักษาอย่างไร แล้วที่สำคัญที่สุด...ลูกอาจจะเสียชีวิตได้ง่ายจากโรคนี้

เพราะประสบการณ์ของแม่บอกว่า เกล็ดเลือดคนเรามีตั้งแต่ 1 แสนขึ้นไป ยิ่งตัวเลขมาก ยิ่งดี เพราะมันไปทำหน้าที่เลือดหยุดแข็งตัวเมื่อเลือดออก เช่น เมื่อเราโดนมีดบาดมือ เลือดก็จะไหลประเดี๋ยว สักพัก ถ้าเราเอานิ้วมือกด มันก็จะค่อยๆ หยุดเอง เพราะเกล็ดเลือดทำให้เลือดแข็งตัว แล้วเลือดก็จะหยุดเอง

แต่ลูกหินเป็นเกล็ดเลือดต่ำ แค่เป็นหลักหมื่น เลยทำให้เส้นเลือดฝอยแตกได้ง่าย เห็นเป็นจุดๆ ขึ้นตามตัว ถ้าคนทั่วไปจะนึกออก ว่าเราบอกว่าเป็น ไข้เลือดออก...เกล็ดเลือดก็ต่ำได้เช่นกัน

จริงๆ สาเหตุก็มีเยอะ แต่เท่าที่ฉันรู้ คือ เป็นไขเลือดออก เป็นมะเร็งไขกระดูกสันหลัง และอื่นๆ อีกมากมายที่ฉันไม่รู้ แต่ผลมันก็คือ เมื่อมันต่ำแล้ว สิ่งที่อันตรายสุดชีวิตคือ เลือดออกจากตัว ไหลไม่หยุด ช็อก และเสียชีวิตในที่สุด

ลูกหินเคยต่ำสุด 8000 ซึ่งอยู่ในสภาวะต้องนิ่งอย่างเดียว ห้ามเคลื่อนไหวตัวใดๆ ทั้งสิ้น เพราะแค่กระทบกระเทือนเล็กน้อย เลือดอาจไหลไม่หยุด ต้องใช้ยาชื่อ ฮีโมโกบิล เข็มละ 3 หมื่น จะใช้กี่เข็ม ก็ต้องอยู่ที่น้ำหนักตัวเด็กด้วย

เคยดูดดูไขกระดูกสันหลัง หาว่าเป็นมะเร็งหรือเปล่า ก็เปล่า
เคยให้พลาสมา....พลาสมาคือภูมิคุ้มกันของคนนับพันคน มาผลิตเป็นพลาสมา ฉีดให้ลูกเพื่อให้มีภูมิเลย...ก็เลยทำมาแล้ว ก็เปล่าประโยชน์
เคยให้เกร็ดเลือดเข้าสู่ร่างกาย...แต่วิธีนี้จะไม่เหมาะสำหรับการรักษาระยะยาว เพราะเดี๋ยวร่างกายลูกจะไม่สามารถเกล็ดเลือดเองได้ตามปกติ



มาถึงวันนี้ วันที่ลูกหินเข้าร.พ. ป่วยด้วยโรคเกล็ดเลือด...และเข้าเขตอันตราย...ฉันทำหน้าของความเป็นแม่...อย่างถึงที่สุด และเชื่อว่าทุกคนที่เป็นแม่...ทำได้ดีไม่แพ้กันอย่างแน่นอน
• 13 ต.ค. 49 โทรไปร.พ.รามาธิบดี...ขอจองเตียงพิเศษด็ก ถ้าได้เตียงเมื่อไหร่ จะไปรักษาเกล็ดเลือดต่ำทันที (ที่อยากได้เตียงพิเศษ เพียงเพื่อหวังจะเฝ้าไข้ลูกตอนกลางคืนเท่านั้น) คุณหมอโทรกลับตอบรับทันทีว่ามีห้องว่าง...ให้รีบมารักษาโดยด่วน

• 14 ต.ค. 49 หมอบอกกว่า เกล็ดเลือดต่ำมากต้องรีบรักษาอย่างใดอย่างหนึ่ง และวิธีที่คุณหมอเลือกเป็นวิธีที่ปลอดภัย และได้ผลเร็วที่สุด แต่ต้องเสียเงินค่ายา 2 กระปุก 50000 บาท โดย 30 บาทรักษาทุกโรคไม่ครอบคลุม ฉันต้องจ่ายเงินเอง ฉันยอม

• 15 ต.ค. 49 ลูกหินได้รับการดูแลอย่างต่อเนื่องในเรื่องหมอกระดูกที่หลุด...เรื่องโภชนาการ...อาหารที่กินแล้วอ้วก เรื่องกระเพาะปัสสาวะอักเสบที่เกิดจากสมองสั่งการไม่เพียงพอ เรื่องไข่ไม่ยอมลงในถุงอันฑะ เรื่องสมองที่ติดตัวมาตั้งแต่เกิด ฉันรู้สึกโชคดีอย่างมากที่ได้รับการรักษาอย่างดี และคิดเสมอว่า คงเป็นผลที่ฉันเคยช่วยคนอื่นไว้ แล้วถึงวันนี้ สิ่งเหล่านั้น กลับมาตอบแทนบ้าง

• 16 ต.ค. 49 เกล็ดเลือดลูกหินอยู่ในภาวะปกติ...หมอบอกว่า อีก 1-2 กลับบ้านได้

• 18 ต.ค. 49 ลูกหินกลับบ้านได้...และต้องไปเคลียร์ค่าใช้จ่ายทั้งหมดในร.พ. ฉันตื่นเต้นกับค่าใช้จ่ายที่จะเกิดขึ้น เตรียมตัว เตรียมใจ...พร้อมจ่ายเงิน และคิดว่า น่าจะ 50000 บาทขึ้นไป



• นอน 5 วัน 5 คืน ค่าใช้จ่ายทั้งหมด 68,800 บาท คุณแม่ต้องจ่ายส่วนเกิน...4,200 บาท ห่ะ!!! เจ้าหน้าที่การเงินคิดเงินผิดหรือเปล่า...ไม่ผิดหรอกค่ะ 30 บาท ครอบคลุมยาเกล็ดเลือดด้วย เลยเหลือ แค่ 4200 บาทเอง...ฉันดีใจยิ่งกว่าถูกหวยอีก...และคิดว่า สิ่งเหล่านี้เป็นผลบุญที่ฉันเคยช่วยคนอื่นหรือเปล่า...แล้ววันนี้กลับมาสะท้อนช่วยฉันอีกครั้ง

ฉันมานั่งนึกย้อน...ว่าตั้งแต่ลูกหินเกิดมา...ทำให้ฉันและคนรอบข้างของลูก ได้มีโอกาสได้ทำบุญ ทำความดีอยู่ตลอดเวลา ด้วยการให้โอกาสที่ลูกหินเคยได้รับ และปัจจุบันบ้านของเราก็เป็นโรงเรียนสำหรับเด็กของเราโดยตรงและคิดว่า โรงเรียนของเราจะเป็นที่ที่พิสูจน์ให้คุณหมอเห็นว่า เรื่องไหนที่เป็นไปไม่ได้ พวกจะรวมตัวกันฝึกลูก ฝึกอย่างไม่มีข้อแม้ ให้เรื่องร้ายกลายเป็นดี สิ่งที่เป็นไปไม่ได้...อาจเป็นไปได้...ถ้าเราไม่ยอมแพ้เสียก่อน ...และนี่คือโอกาสอันยิ่งใหญ่ที่ลูกหินมอบให้แม่อย่างไม่รู้ตัว...ขอบใจจ๊ะ...ลูกรัก


เวลาลูกป่วยฉันก็รักษาทางอาการ..แต่พอเวลาลูกปกติฉันจะใช้ชีวิตเหมือนคนอื่นๆ ทั่วไป และกีฬา เป็นสิ่งที่ฉันชอบเป็นชีวิตจิตใจ เมื่อได้เล่น ฉันพบความสุขทุกครั้ง

วันเสาร์ที่ผ่านมา ได้ออกกำลังกาย โดยมีกิจกรรมที่ทำงาน คือการแข่งขันแชร์บอล ระหว่างเอเจนซี่ด้วยกัน...ฉันบอกน้าจิตรและสามี ขอให้ดูแลลูกชายหน่อย ในระหว่างที่ไปแข่งขัน... การที่ฉันได้ทำในสิ่งที่ชอบ เป็นความสุขอย่างหนึ่งที่ทำให้รู้สึกเหมือนว่า ตัวเองไม่เคยมีปมด้อยเรื่องลูกเลยแม้แต่นิดเดียว...ถึงแม้ว่า บางช่วงเวลา ฉันต้องทุ่มเทกำลังกาย กำลังความคิดทุกวิถีทาง...ที่จะช่วยลูกให้ผ่อนหนักเป็นเบา และมันทำให้ต้องเหนื่อยจนสายตัวแทบขาด...แต่พอผ่านพ้นช่วงนั้น ชีวิตก็กลับมามีความสุขเหมือนเดิม


โรคปัจจุบันที่ต้องจับตาดูอย่างใกล้ชิดคือ เรื่องเกล็ดเลือดต่ำ เพราะเมื่อ 2 อาทิตย์ก่อน เข้านอนร.พ. ด้วยโรคนี้ คุณหมอแสนดี ให้ยารักษา กระปุก ละ 25,000 บาท 2 กระปุก ก็หาย หมอบอกว่าจะช่วยได้ประมาณ 1 ปีอีก 20 % อาจไม่เห็นผล..ลูกหินสามารถตอบสนองกับยาได้ดีด้วยเกร็ดเหลืด 140,000 ...หลังจากนั้นก็ได้นัดหมอเลือดเพื่อติดตามอาการอีก 1 สัปดาห์ ปรากฏว่า เกร็ดเลือดลงมาอีก เหลือ 60,000 ทำไมก็ไม่รู้



ฉันรู้ดีว่ายิ่งนับวัน ลูกหินยิ่งเลี้ยงยากขึ้น ยากขึ้น ทุกวัน แม้ฉันจะพยามยามสัก ร้อยเท่า พันเท่าก็ตาม แต่ด้วยอาการที่เรารู้อยู่แล้วว่าโรคที่เค้าเป็นหนัก...บางทีก็ไม่ทุเลาลงบ้างเลย...ถึงกระนั้น ฉันก็ยังไม่เคยท้อ...ยังย้ิมสดใส เล่นกีฬา...ของโปรดอย่างเคย (แต่ต้องแน่ใจแล้วว่าไม่รบกวนเวลาน้าจิตร และสามี)


เช้าวันจันทร์...ลูกหินตื่นเช้าเช่นเคย...อุ้มลูกลงมา พ่นยา ดูดเสมหะ อย่างเคย...ฉันค่อยๆ ใช้สองมือประคองให้นอนบนโซฟาพื้นนุ่ม แล้วกำลังจะพ่นยา...ทันทีนั้น ลูกหินไอ...ไอ ออกมา เป็นเลือด เลือดสีแดงสดๆ กลบปากลูกหินเต็มไปหมด เหมือนโดนใครชกต่อยมาอย่างแรง แต่ลูกชายคนเก่ง..กลับย้ิมหวานเหมือนไม่มีทุกข์ มีร้อน

น้าจิตรเองต่างหาก ที่ตกใจ...วิ่งวนเป็นวงกลม เหมือนหนูถีบจักร ฉันบอกให้น้าตั้งสติ...อย่าตีโพย ตีพาย สติเท่านั้นจะช่วยลูกได้...เราเช็คเลือดตรงบริเวณหน้าท้องที่ถูกเจาะให้อาหาร ลองเอาสลิ้ง ดึงอาหารออกมาจากท้อง ว่ามีเลือด หรือเปล่า เพราะรู้ดีว่าตอนนี้ลูกหินเกล็ดเลือดต่ำ เลือดอาจจะออกได้ง่าย...

หลายคนอาจสงสัยว่า ทำไมไม่รีบพาส่งร.พ. ...ฉันดูอาการทุกวันอย่างใกล้ชิด เลือดไม่ได้ออกมามาก อาจเป็นเพราะลูกไอแรงไปหน่อย เส้นเลือดฝอยที่คอคงแตก เพราะออกครั้งเดียว ....การพาส่งไปร.พ.รัฐบาล ถ้าไม่หนักหนาสาหัสมากนัก การพาลูกไป จะป่วยมากกว่าเดิม เพราะประสบการณ์เดิมบอกเราไว้อย่างงั้น...ฉะนั้น อยู่บ้านจะปลอดภัยกว่าร.พ. แต่เราก็มีโทรศัพท์สายด่วนของหมอเรื่องเกล็ดเลือดติดตัวอยู่...ประจำ ฉุกเฉินเมื่อไหร่สามารถโทรถามทันที โดยไม่มีวันหยุด

ลูกชายคนเก่ง หลังจากไอออกมาเป็นเลือดแดงสดๆ แล้ว เธอก็ส่งยิ้มปนเลือด หวานจับใจ... ให้แม่ทันทีฉันใช้สองมือประคองอย่างแผ่วเบา เข้าไปสวมกอดลูกชายไว้แนบกับอก แล้วพูดกับเค้าว่า ลูกหินเป็นลูกแม่หรือเปล่าคับ ลูกหินเป็นลูกชายของแม่ใช่ไหมคับ ?
ฉันไม่ได้คำตอบจากลูก...แต่กลับมีรอยยิ้ม หลังจากที่ฉันถามลูกไป เป็นรอยยิ้มแสนหวาน เป็นคำตอบที่เค้าบอกฉัน ..... “คับแม่”...



เราประคับประคองลูกมากช่วงนั้น...แล้วภาวะเกร็ดเลือดต่ำก็ไปผ่านไปอีกครั้ง เพราะไม่ใช่ครั้งแรก...ที่เรารู้จักมัน
ฉันมีความสุขกับลูกชายได้เสมอ แม้ว่าสถานการณ์ จะน่ากลัวขนาดไหนก็ตาม



ข้อมูลจาก: รร.บ้านแม่นก
//cp-homeschool-learning.blogspot.com/



Create Date : 19 มกราคม 2551
Last Update : 19 มกราคม 2551 18:08:46 น. 0 comments
Counter : 3691 Pageviews.

ชื่อ : * blog นี้ comment ได้เฉพาะสมาชิก
Comment :
  *ส่วน comment ไม่สามารถใช้ javascript และ style sheet
 

=Neo=
Location :


[Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed

ผู้ติดตามบล็อก : 15 คน [?]




Group Blog
 
All Blogs
 
Friends' blogs
[Add =Neo='s blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.