วราภรณ์ ลูกศร วัย 35 ปี อดีตบัณฑิตคณะครุศาสตร์วิชาเอกศิลปะจากจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย กว่า 7 ปีกับชีวิตของพนักงานประจำในบริษัทผลิตเสื้อผ้าของเมืองหลวง ที่เจ้าตัวเองได้เล่าว่า ก็ทำอย่างเต็มที่ เต็มความสามารถจนตำแหน่งงานและเงินเดือนก็เจริญก้าวหน้าไปได้ด้วยดี แต่เธอก็ยังไม่ทิ้งความฝันที่จะทำงานแฮนด์เมกที่เธอรัก งานประดิษฐ์ของใช้จากผ้า แบบที่ผู้หญิงหลายคนหลงรักแต่มีความพยายามและความอดทนที่จะทำให้สำเร็จนั้นแสนยาก บางคนก็ยังไม่สามารถผ่านไปได้ แต่กับวราภรณ์ หรือคุณเอ๋นั้น เหมือนพรสวรรค์ที่แม้ไม่ได้มีพื้นฐานด้านการใช้จักรเย็บผ้ามาก่อน มีพื้นฐานการเย็บปักถักร้อย จากเมื่อสมัยเรียนจากห้องเรียนในชั้นประถมศึกษาเท่านั้น แต่ด้วยความชอบออกแบบ บวกกับท้าทายที่ต้องทำให้ได้ จึงลองศึกษาจากอินเทอเน็ต และดูจากหนังสืองานประดิษฐ์ที่มีวางขายทั่วไป เมื่อรวมกับความเป็นคนรักศิลปะและการชอบออกแบบตัวการรูปคน รูปสัตว์น่ารักๆ บวกกับการลองผิดลองถูกในการวงแพทเทิลที่ง่ายๆ ไล่ไปจนแบบที่ซับซ้อน จนการเป็นชิ้นงานที่มีความเรียบร้อย ประณีต ทั้งภายนอกและภายใน อีกทั้งประโยชน์ของการใช้สอยก็ยังถูกอกถูกใจผู้ใช้งาน 3 ปีก่อน ที่คิดจะก้าวออกจากงานประจำ บริษัทที่คุณเอ๋ทำงานอยู่นั้นประสบปัญหาเศรษฐกิจอย่างหนัก ทั้งที่ตัวคุณเอ๋เองทำงานอยู่ในจุดที่ใครมองเข้ามาแล้วถือว่ามั่นคง แต่เมื่อค้นพบความไม่แน่นอนในชีวิต หลายๆวิกฤตที่เกิดขึ้นกับบริษัท อีกทั้งโหยหาชีวิตที่เรียบง่ายแบบวิถีคนจันทบุรีกลับมาลงทุนเปิดกิจการเล็กๆที่บ้านเกิดอย่างจันทบุรี แม้จะไม่มีความแน่ใจในตัวกลุ่มลูกค้าเลย เนื่องจากงานแฮนด์เมกมักได้รับความนิยมในเมืองท่องเที่ยวใหญ่ๆ กลุ่มลูกค้ามักเป็นผู้หญิงคนทำงานมีรายได้ที่แน่นอน ส่วนอีกกลุ่มเป็นนักท่องเที่ยวต่างชาติที่เห็นงานแฮนด์เมดเป็นของที่ระลึกชั้นดี มีชิ้นเดียวในโลก อีกทั้งประโยชน์ที่ได้ใช้เกือบทุกวันยังสามารถมอบเป็นของขวัญของฝากให้กับคนรับ
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 52 คน [
