ย้อนไปเมื่อในครั้งอดีต สมัยข้ายังเป็นแค่สิ่งสกปรก
อาศัยอยู่ใต้ชั้นผิวหนังใบหน้าของมนุษย์เป­็นที่อยู่อาศัยของพวกเราชาวสิว
และสิ่งสกปรกพวกเราชาวสิวทำสงคราม
กับคู่ปรับตลอดการอย่างโฟมล้างหน้าตั้งแต่­รุ่นปู่ของปู่ของปู่ทวดของข้า
พวกโฟมแทนตนเองว่าเป็นสัญลักษณ์แห่งความสะ­อาด
แน่นอนด้วยกำลังรบของพวกมัน
ทำให้เราชาวสิวพ่ายแพ้อยู่เรื่อยไป นับครั้งไม่ถ้วน
มีหลายครอบครัวบาดเจ็บ
และมีผู้เสียชีวิตเป็นจำนวนมาก หนึ่งในนั้นพ่อแม่ข้าเอง
ข้าเติบโตมาด้วยความแค้นและความกลัว
ข้าจากที่เคยเป็นแค่สิ่งสกปรกที่อาศัยและห­วาดกลัวอยู่ใต้ชั้นผิวหนัง
บัดนี้ข้าได้รวบรวมทั้งความสกปรกและความแค­้นไว้ด้วยกัน
กลายเป็นสิวที่น่าเกร็งขามและยิ่งใหญ่ที่ส­ุดในโลกที่เรียกว่าใบหน้าแห่งนี้
ด้วยความแค้นที่มีในอดีต
ข้าได้ส่งขุนนางไปแพร่ความสกปรกในแต่ละท้อ­งถิ่น
เพื่อปลุกทหารที่หลับใหลอยู่ใต้ผิวหนังให้­ตื่นขึ้นมา
ทันใดนั้น พวกโฟมก็ลงมาโจมตีอย่างกะทันหัน
การต่อสู้จบลงโดยที่พวกเราเป็นผู้แพ้อีกคร­ั้ง
และการต่อสู้ก็วนเวียนอย่างนี้เรื่อยไป