|
|
ชีวิตก้าวต่อไป หาเส้นทางก้าวไม่เจอเลย
วันนี้ได้รับโอกาสดีจากหัวหน้าเก่าค่ะ กรุณาให้โอกาสดีๆ ในการไปศึกษาต่อต่างประเทศค่ะ แม้จะเป็นปริญญาโทแต่ก็เป็นโอกาสเหมาะที่มีคนยื่นโอกาสมาให้ โดยเราไม่ต้องไขว่คว้าค่ะ
สิ่งที่ควรทำคือ การตอบรับแสดงความยินดีค่ะ โอกาสไม่ได้มาหาเราง่ายๆ นิคะ และคนให้อาจเสียใจหากเราปฏิเสธ
แต่ ทุนนี้ก็ไม่ได้ยืนยันว่าเราจะได้ 100% ค่ะ เนื่องด้วย ภาษาอังกฤษที่อ่อนแอมาก แต่หัวหน้าก็ว่าจะพยายามช่วยให้ค่ะ
แต่ หัวหน้าคนปัจจุบันได้เคยยื่นทุนป.เอกมาให้แล้ว แต่ติดที่คะแนนภาษายังไม่ดี ทำให้ต้องรอปี 2552 ก่อนค่ะ ว่าไปแล้ว การที่เราเลือกไปทุนป.โท จะทำให้คนในที่ทำงานไม่พอใจหรือป่าวนั้น ก็ยังไม่รู้
แต่ยังไงก็ตาม เราอาจไม่ได้ทุนจากทั้ง 2 แห่งเลยก็ได้ เพราะปัญหาเรื่องภาษาอีกนั่นแหล่ะค่ะ
แล้วเมื่อหันมาถามตัวเองว่า เราอยากเรียนต่อจริงๆ เหรอ ก็ยังไม่แน่ใจในตัวเองเลย การที่บอกหัวหน้าไปว่า สนใจในหลักสูตร เพราะความเกรงใจหรือป่าวนั้นก็ยังไม่รู้ แต่ก็เป็นเรื่องที่ดีไม่ใช่เหรอ ที่มีคนยื่นโอกาสมาให้เรา
เราสมควรรับไว้ใช่มั๊ย เพื่อนหลายคนว่า ว่าให้คิดถึงคนที่ไม่มีโอกาสบ้าง ถ้ามีโอกาสก็ควรจะรับไว้สะ แต่เส้นทางเดินที่ดีที่หลายคนว่าไว้นั้น บางทีมันก็ไม่เหมาะกะใครบางคนหรอกค่ะ
สุดท้ายแล้วเราจะเลือกอะไรดีหล่ะคะ บางครั้งเคยคิดที่จะลาออก ด้วยเหตุผลปัญญาอ่อนหลายเรื่อง แต่มาคิดอีกที มันคือการหนีปัญหานิค่ะ
เราเป็นคนขี้เกียจ ไม่เก่ง ชอบใช้ชีวิตหนุกหนาน
อยากทำงานที่ไม่ต้องมีคนคาดหวังมาก แต่ก็ไม่ชอบทำให้คนผิดหวัง เลยต้องทำให้ดีที่สุด ผลออกมาคือ เวลาที่น้อยลง แม้ช่วงนี้จะมีเวลามากแล้วก็เหอะ แต่มองอีกแง่หนึ่ง เราเห็นหลายคนที่ก้าวหน้าในอาชีพการงาน เค้าก็ไม่ได้ใช้ชีวิตอย่างสบายให้เห็นกันมากนัก นอกจากคนรวยโดยกำเนิด ไม่ต้องทำงานก็มีเงินใช้ สบายแฮ
ถ้าอยากมีเงินก็ต้องทำงาน แล้วงานที่เงินดีก็ใช่ว่าหาง่าย แล้วเงินมันสำคัญกะชีวิตมากนักเหรอ ตอบไม่ค่อยได้ แต่รู้ว่า ช่วยให้ชีวิตเราสบายขึ้นก็แล้วกัน
สุดท้ายแล้ว เราก็ยังหาคำตอบไม่ได้ว่า จะต้องทำอย่างไรต่อไปกะชีวิตดี
การเรียนไม่ใช่สิ่งสูงสุดของชีวิต
เงินก็ไม่ได้ทำให้เรามีความสุขหรือได้ทำอะไรอย่างใจต้องการไปทุกเรื่อง
ความฝัน ในบางครั้งก็ต้องยอมรับว่า ในโลกความจริง มันย่อมต่างกัน
แล้ว สุดท้ายแล้ว อนาคตเราจะเป็นยังไงต่อไป ต้องรอให้ดวงดาวนำพาไปรึคะ  ถ้าปล่อยให้อะไรต่ออะไรเดินต่อไปเรื่อยๆ โดยเราไม่ถามตัวเราเองว่า เรารู้สึกหรือต้องการอย่างนั้นจริงๆ แล้วผลสุดท้ายเราก็ต้องรับผิดชอบกับสิ่งที่เกิดขึ้น จะทำยังไงดีหล่ะ
คิดไม่ออกเลย
| Create Date : 24 เมษายน 2551 |
| Last Update : 24 เมษายน 2551 21:34:56 น. |
|
7 comments
|
| Counter : 481 Pageviews. |
 |
|
|
โดย: dogamania  วันที่: 7 พฤษภาคม 2551 เวลา:23:19:29 น. |
|
|
|
| โดย: ความเจ็บปวด วันที่: 9 พฤษภาคม 2551 เวลา:0:32:21 น. |
|
|
|
| โดย: dogamania วันที่: 9 พฤษภาคม 2551 เวลา:1:41:31 น. |
|
|
|
| โดย: :OnNaNoKo: วันที่: 10 พฤษภาคม 2551 เวลา:15:48:11 น. |
|
|
|
| โดย: mod_tanoid (la_ongrat ) วันที่: 14 พฤษภาคม 2551 เวลา:8:44:35 น. |
|
|
|
| โดย: ying IP: 118.172.101.42 วันที่: 20 พฤษภาคม 2551 เวลา:2:34:59 น. |
|
|
|
| โดย: chocomania วันที่: 20 พฤษภาคม 2551 เวลา:16:18:22 น. |
|
|
|
|
|
|
|
ถ้าปล่อยให้อะไรต่ออะไรเดินต่อไปเรื่อยๆ โดยเราไม่ถามตัวเราเองว่า เรารู้สึกหรือต้องการอย่างนั้นจริงๆ แล้วผลสุดท้ายเราก็ต้องรับผิดชอบกับสิ่งที่เกิดขึ้น จะทำยังไงดีหล่ะ
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [