Love is like Chocolate, it delights your Heart. 我爱巧克力
Group Blog
 
All blogs
 
เมื่อพวก "อกหักปากแข็ง" อย่างเรา...กำลังถูกความเหงาเล่นงาน...เฮ้อ

ปิดเทอม...เหงา เหงา เหงา และเหงา
ทำไมความเหงามันช่างโหดร้ายอย่างนี้นะ เฮ้อ ในขณะที่เพื่อนคนอื่นก็ไปฝึกงานกัน แล้วฉันล่ะ นั่งแกร่วอยู่บ้านทั้งวันทั้งคืน(ก็คณะเราไม่บังคับฝึกงานอะนะ) ที่ผ่านมาก็รับจ๊อบนั่นนี่ไปเรื่อย ช่วยพิมพ์งานของคณะ ไปขายหนังสืองานสัปดาห์หนังสือ เป็นอาสาสมัครพิพิธภัณฑ์เด็ก และก็เตรียมสอนพิเศษจีน เฮ้อ แต่พอไม่ได้ทำมันก็ว่างอะ พอว่างปุ๊บ มันก็เหงาปั๊บ...เหมือนถูกตั้งโปรแกรมมาก็ไม่ปาน

จริงๆเราก็เลิกกะตาคนนั้นมาได้สี่เดือนกว่าแล้วนะ คิดว่าตัวเองเข้มแข็งแล้วด้วย ไม่ร้องไห้มาสามเดือนละ แต่ช่วงนี้ไม่รู้เป็นไร...อยู่ดีๆก็อยากร้องไห้ขึ้นมาซะงั้น ตอนแรกก็คิดว่าตัวเองอยู่ได้ ผู้ชายคนนั้นก็ไม่ได้สำคัญอะไรกับชีวิตเรานี่ แต่วันนี้ผีน้ำตามันดันมาเข้าสิง เกิดบ้าอะไรไม่รู้ ไปอ่านไดอารี่ที่ไม่เคยแตะเลยตั้งแต่เลิก แถมยังไปขุดรูปเก่าๆมาดูอีก น้ำตามาเป็นเขื่อนเลยยยย

เฮ้อ...จริงๆจะว่าไปเราเองก็คงไม่ได้เข้มแข็งอะไรหรอก ที่ผ่านมาก็คงเป็นเพราะเราหลอกตัวเองมั้ง ว่าเราเข้มแข็ง แต่จริงๆเราอ่อนแอมากกกก เราไม่อยากให้คนอื่นเห็นเราร้องไห้ ไม่อยากให้คนอื่นมองเราด้วยสายตาสงสาร ก็เข้ากับเพลง "อกหักปากแข็ง" อะนะ แล้วเป็นไงล่ะ อยู่กับเพื่อนก็ทำร่าเริง มีความสุข แต่พอมาอยู่คนเดียวก็โดนความเหงาเล่นงานซะงั้น เมื่อไหร่จะหลุดพ้นจากมันซะทีนะ

เฮ้อ(ถอนใจรอบที่ล้านแปด) ถ้าเปิดเทอมอะไรๆอาจจะดีขึ้น เอ หรือว่าแย่ลงนะ เราจะได้เจอเพื่อนๆทุกวัน ได้เรียน เรียนให้หนักๆ จะได้ไม่มีเวลามาฟุ้งซ่าน แต่...ปัญหาคือ เราก็ต้องเจอหน้าแฟนเก่าทุกวันด้วยนี่สิ (ดันเรียนคณะเดียวกันอีก ฮ่วย) ความอ่อนแอต้องมาเยือนอย่างไม่ต้องสงสัย จะย้ายคณะก็คงไม่ทันละ เพราะขึ้นปี4แว้วววว 555

ทำไมสาวอักษร(อย่างเรา) ถึงได้อาภัพรักอย่างนี้นะ อุตส่าห์โชคดี(เหรอ)มีหนุ่มอักษรแท้ๆ(ซึ่งปริมาณชายแท้มีเพียง1ต่อ10) มาตกหลุม(พราง)รัก ทั้งที ก็ดันต้องมาผิดหวัง สงสัยคงเป็นเพราะเราพูดจากันคนละภาษากระมัง (ก็เรียนคนละเอกไง 555)

(โหมดซึ้ง)
วันที่ 9 ที่ผ่านมา ถ้าเรายังคบกันอยู่ เราก็คงจะได้ฉลองครบรอบคบกัน 2ปี 8เดือนด้วยกันแล้วเนอะ เฮ้อ แต่เธอคงลืมและไม่ใส่ใจกับมันแล้วล่ะ มีแต่ฉันที่ยังนับมันอยู่(แม้มันจะไม่มีทางเป็นจริงแล้วก็ตาม)

อยากรู้จริงๆ ว่าในขณะที่เรากำลังคิดถึงเค้าอยู่ เค้าจะคิดถึงเรามั่งมั้ยน้า(คิดว่าคงไม่) เค้ากำลังทำอะไรอยู่ มีภาพเราแว้บๆมาในห้วงความคิดบ้างรึเปล่าเป็นห่วงจัง ตาคนนี้ยิ่งไม่ค่อยจะแข็งแรงอยู่ด้วย ป่วยบ่อย แล้วใครจะดูแลเธอนะ แต่เอาเถอะ ฉันก็คงทำได้แค่คิดถึงเธอ ห่วงใยเธออยู่ไกลๆนั่นแหละ ถ้าเธอมีความสุข ฉันก็คงมีความสุขด้วย ก็อย่างที่เค้าบอกกันว่า "ถ้าคนที่เรารักมีความสุข เราก็จะมีความสุขด้วย แม้ว่าเราจะไม่ได้เป็นส่วนหนึ่งของความสุขนั้นก็ตาม"

ฝากถึงเธอ(รู้ว่าเค้าไม่ได้มาอ่าน แต่ก็อยากจะบอก)
- อย่ากินjunk foodมากนะ มันไม่ดีต่อสุขภาพ
- ออกกำลังกายซะมั่ง อย่าเอาแต่เล่นกีตาร์กะเกมส์
- ใกล้จะเปิดเทอมแล้ว ขยันๆหน่อยนะ เป็นห่วงการเรียนของเธอเหลือเกิน
- กิจกรรมก็เพลาๆหน่อย รู้ว่าชอบทำ แต่นี่ทำซะจนลืมว่าต้องเรียนก็ไม่ไหวนะ
- ไปหาหมอบ้างนะ แล้วก็อย่าลืมหยอดตาล่ะ
- อย่าเพิ่งรักใครเลย ไม่ใช่ว่าฉันหวงเธอไม่อยากให้เธอมีคนใหม่หรอกนะ แต่ฉันอยากให้เธอรักตัวเองให้ได้ก่อน จัดการกับชีวิตของตัวเองให้ได้ก่อนนะ จะเรียนจบแล้ว ทุ่มเทให้กับมันหน่อย ฉันเห็นเธอเครียดแล้วฉันก็เครียดไปด้วยอะ ถ้าเธอรักใครตอนนี้ เธอคงดูแลเค้าไม่ได้ ก็เพราะตัวเธอเอง เธอยังดูแลไม่ได้เลย แล้วเธอจะดูแลใครได้
- สุดท้าย อยากบอกเธอว่า ฉันรักเธอนะ รักเสมอ แม้เธอจะทำให้เจ็บปวดแค่ไหน ฉันก็ไม่เคยโกรธเธอเลย ฉันยังรักและหวังดีกับเธอเสมอ...และก็คงจะรักเธอตลอดไป

"Love You Always, My One and Only"




Create Date : 12 พฤษภาคม 2550
Last Update : 12 พฤษภาคม 2550 2:36:58 น. 9 comments
Counter : 310 Pageviews.

 
สวัสดีค่ะ วันนี้บล็อกเศร้า แต่ก็แอบอบอุ่น
ถึงแม้จะไม่ได้อยู่เคียงข้างกันแล้ว
เพียงแค่ฝากความรู้สึกดีๆ ให้กันก็มากมายเกินพอแล้วค่ะ
เป็นกำลังใจให้เสมอค่ะ


โดย: ยัยหมามุ่ย (bon_bonkatz ) วันที่: 12 พฤษภาคม 2550 เวลา:2:22:29 น.  

 
มาเป็นกำลังใจให้นะคะ เดี๋ยวก็หายค่ะ บล้อกสวยมากค่ะ


โดย: the Vicky วันที่: 12 พฤษภาคม 2550 เวลา:2:38:34 น.  

 
กดเข้ามาอ่านค่ะ แล้วก็ต้องสะดุดกับ Slogan ที่ จขบ. ใช้
มันคล้ายๆ กับของเราเลยค่ะ


โดย: โปรปิติ วันที่: 12 พฤษภาคม 2550 เวลา:2:47:31 น.  

 
เข็มแข็งไว้นะค่ะ ผ่านมนได้ตั้งสี่เดือน ต้อง ผ่านไปได้อีกค่ ขอเป็นกำลังใจ


โดย: Stjerne Ng วันที่: 12 พฤษภาคม 2550 เวลา:4:13:06 น.  

 
แวะมาทักทายบ้างค่ะ
จะบอกว่าแอบน้ำตาไหลตาม
ช่วงเวลาพอๆกันเลย
เฮ้อ....แล้วก้อคิดว่าตัวเองเข้มแข็งแล้วด้วย
แต่มาวันนี้มัน อ่อนแอยังไงไม่รู้ ลำบากเนอะที่ต้องเจอกันทุกวัน..
เอาเป็นว่า....อยากทำอะไรทำตามใจของตัวเองเลยดีที่สุด....
เชื่อสิคะวันนึงน้องจะหันกลับไปมองแล้วยิ้มให้กับมันเพียงแค่วันนี้เรายังยิ้มไม่ออกแค่นั้นเอง
สู้ๆนะคะ เอาใจช่วย..
ปล.เรียนเอกอะไรหรอ อิอิ


โดย: rokoko วันที่: 12 พฤษภาคม 2550 เวลา:16:05:21 น.  

 
เข้มแข็งไว้ค่ะ เด๊ยวเวลาผ่านไปก็จะรู้สึกดีขึ้นแหละค่ะ ^_^

ปล.เรียนอักษรหรออ เก่งจังค่ะ เราอ่ะ อ่อนภาษาสุดๆ - -" แต่ประทับใจกับห้องพักอาจารย์มากเลยค่ะ แถวๆชั้น 9-10 สวยค่ะๆ


โดย: N3K วันที่: 12 พฤษภาคม 2550 เวลา:23:47:39 น.  

 
มาให้กำลังใจค่า อย่าเศร้าไปเลยค่ะ ยิ้มเข้าไว้

หวังว่าจะเจอกันในงานรับน้องนะคะ


โดย: fraise วันที่: 13 พฤษภาคม 2550 เวลา:0:25:13 น.  

 
แวะมาเยี่ยมค่ะ
เป็นกำลังใจให้ค่ะ
เคยเป็นแบบนี้เหมือนกัน
มองหน้าเขาไม่ติดเป็นปีเลยค่ะ
ไม่อยากมองหน้าเค้าเพราะกลัวจะร้องไห้น่ะค่ะ
กว่าจะกลับมาคุยกันได้ ทำใจอยู่นานเลยค่ะ
สู้ ๆ นะคะ

ขอบคุณที่แวะไปให้กำัลังใจที่บล็อกนะคะ


โดย: Almondblist วันที่: 13 พฤษภาคม 2550 เวลา:1:05:52 น.  

 
ยังไงก็เป็นความทรงจำที่ดีช่วงหนึ่งของชีวิตแหละเนอะ...เก็บเอาไว้สร้างรอยยิ้มให้กับตัวเองเมื่อมองย้อนกลับมาดีกว่า...อย่าเศร้าเลยค่ะ

มีความสุขในทุกๆวันนะคะ


โดย: นันทดา วันที่: 13 พฤษภาคม 2550 เวลา:22:56:41 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

mimoza
Location :
Shanghai China

[Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]




ผู้หญิงอารมณ์อ่อนไหว ที่รักการกินช็อกโกแลตเป็นชีวิตจิตใจ
Friends' blogs
[Add mimoza's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.