|
เมื่อพวก "อกหักปากแข็ง" อย่างเรา...กำลังถูกความเหงาเล่นงาน...เฮ้อ
ปิดเทอม...เหงา เหงา เหงา และเหงา ทำไมความเหงามันช่างโหดร้ายอย่างนี้นะ เฮ้อ ในขณะที่เพื่อนคนอื่นก็ไปฝึกงานกัน แล้วฉันล่ะ นั่งแกร่วอยู่บ้านทั้งวันทั้งคืน(ก็คณะเราไม่บังคับฝึกงานอะนะ) ที่ผ่านมาก็รับจ๊อบนั่นนี่ไปเรื่อย ช่วยพิมพ์งานของคณะ ไปขายหนังสืองานสัปดาห์หนังสือ เป็นอาสาสมัครพิพิธภัณฑ์เด็ก และก็เตรียมสอนพิเศษจีน เฮ้อ แต่พอไม่ได้ทำมันก็ว่างอะ พอว่างปุ๊บ มันก็เหงาปั๊บ...เหมือนถูกตั้งโปรแกรมมาก็ไม่ปาน
จริงๆเราก็เลิกกะตาคนนั้นมาได้สี่เดือนกว่าแล้วนะ คิดว่าตัวเองเข้มแข็งแล้วด้วย ไม่ร้องไห้มาสามเดือนละ แต่ช่วงนี้ไม่รู้เป็นไร...อยู่ดีๆก็อยากร้องไห้ขึ้นมาซะงั้น ตอนแรกก็คิดว่าตัวเองอยู่ได้ ผู้ชายคนนั้นก็ไม่ได้สำคัญอะไรกับชีวิตเรานี่ แต่วันนี้ผีน้ำตามันดันมาเข้าสิง เกิดบ้าอะไรไม่รู้ ไปอ่านไดอารี่ที่ไม่เคยแตะเลยตั้งแต่เลิก แถมยังไปขุดรูปเก่าๆมาดูอีก น้ำตามาเป็นเขื่อนเลยยยย
เฮ้อ...จริงๆจะว่าไปเราเองก็คงไม่ได้เข้มแข็งอะไรหรอก ที่ผ่านมาก็คงเป็นเพราะเราหลอกตัวเองมั้ง ว่าเราเข้มแข็ง แต่จริงๆเราอ่อนแอมากกกก เราไม่อยากให้คนอื่นเห็นเราร้องไห้ ไม่อยากให้คนอื่นมองเราด้วยสายตาสงสาร ก็เข้ากับเพลง "อกหักปากแข็ง" อะนะ แล้วเป็นไงล่ะ อยู่กับเพื่อนก็ทำร่าเริง มีความสุข แต่พอมาอยู่คนเดียวก็โดนความเหงาเล่นงานซะงั้น เมื่อไหร่จะหลุดพ้นจากมันซะทีนะ
เฮ้อ(ถอนใจรอบที่ล้านแปด) ถ้าเปิดเทอมอะไรๆอาจจะดีขึ้น เอ หรือว่าแย่ลงนะ เราจะได้เจอเพื่อนๆทุกวัน ได้เรียน เรียนให้หนักๆ จะได้ไม่มีเวลามาฟุ้งซ่าน แต่...ปัญหาคือ เราก็ต้องเจอหน้าแฟนเก่าทุกวันด้วยนี่สิ (ดันเรียนคณะเดียวกันอีก ฮ่วย) ความอ่อนแอต้องมาเยือนอย่างไม่ต้องสงสัย จะย้ายคณะก็คงไม่ทันละ เพราะขึ้นปี4แว้วววว 555
ทำไมสาวอักษร(อย่างเรา) ถึงได้อาภัพรักอย่างนี้นะ อุตส่าห์โชคดี(เหรอ)มีหนุ่มอักษรแท้ๆ(ซึ่งปริมาณชายแท้มีเพียง1ต่อ10) มาตกหลุม(พราง)รัก ทั้งที ก็ดันต้องมาผิดหวัง สงสัยคงเป็นเพราะเราพูดจากันคนละภาษากระมัง (ก็เรียนคนละเอกไง 555)
(โหมดซึ้ง) วันที่ 9 ที่ผ่านมา ถ้าเรายังคบกันอยู่ เราก็คงจะได้ฉลองครบรอบคบกัน 2ปี 8เดือนด้วยกันแล้วเนอะ เฮ้อ แต่เธอคงลืมและไม่ใส่ใจกับมันแล้วล่ะ มีแต่ฉันที่ยังนับมันอยู่(แม้มันจะไม่มีทางเป็นจริงแล้วก็ตาม)
อยากรู้จริงๆ ว่าในขณะที่เรากำลังคิดถึงเค้าอยู่ เค้าจะคิดถึงเรามั่งมั้ยน้า(คิดว่าคงไม่) เค้ากำลังทำอะไรอยู่ มีภาพเราแว้บๆมาในห้วงความคิดบ้างรึเปล่าเป็นห่วงจัง ตาคนนี้ยิ่งไม่ค่อยจะแข็งแรงอยู่ด้วย ป่วยบ่อย แล้วใครจะดูแลเธอนะ แต่เอาเถอะ ฉันก็คงทำได้แค่คิดถึงเธอ ห่วงใยเธออยู่ไกลๆนั่นแหละ ถ้าเธอมีความสุข ฉันก็คงมีความสุขด้วย ก็อย่างที่เค้าบอกกันว่า "ถ้าคนที่เรารักมีความสุข เราก็จะมีความสุขด้วย แม้ว่าเราจะไม่ได้เป็นส่วนหนึ่งของความสุขนั้นก็ตาม"
ฝากถึงเธอ(รู้ว่าเค้าไม่ได้มาอ่าน แต่ก็อยากจะบอก) - อย่ากินjunk foodมากนะ มันไม่ดีต่อสุขภาพ - ออกกำลังกายซะมั่ง อย่าเอาแต่เล่นกีตาร์กะเกมส์ - ใกล้จะเปิดเทอมแล้ว ขยันๆหน่อยนะ เป็นห่วงการเรียนของเธอเหลือเกิน - กิจกรรมก็เพลาๆหน่อย รู้ว่าชอบทำ แต่นี่ทำซะจนลืมว่าต้องเรียนก็ไม่ไหวนะ - ไปหาหมอบ้างนะ แล้วก็อย่าลืมหยอดตาล่ะ - อย่าเพิ่งรักใครเลย ไม่ใช่ว่าฉันหวงเธอไม่อยากให้เธอมีคนใหม่หรอกนะ แต่ฉันอยากให้เธอรักตัวเองให้ได้ก่อน จัดการกับชีวิตของตัวเองให้ได้ก่อนนะ จะเรียนจบแล้ว ทุ่มเทให้กับมันหน่อย ฉันเห็นเธอเครียดแล้วฉันก็เครียดไปด้วยอะ ถ้าเธอรักใครตอนนี้ เธอคงดูแลเค้าไม่ได้ ก็เพราะตัวเธอเอง เธอยังดูแลไม่ได้เลย แล้วเธอจะดูแลใครได้ - สุดท้าย อยากบอกเธอว่า ฉันรักเธอนะ รักเสมอ แม้เธอจะทำให้เจ็บปวดแค่ไหน ฉันก็ไม่เคยโกรธเธอเลย ฉันยังรักและหวังดีกับเธอเสมอ...และก็คงจะรักเธอตลอดไป
"Love You Always, My One and Only"
Create Date : 12 พฤษภาคม 2550 |
Last Update : 12 พฤษภาคม 2550 2:36:58 น. |
|
9 comments
|
Counter : 310 Pageviews. |
|
|
|
โดย: ยัยหมามุ่ย (bon_bonkatz ) วันที่: 12 พฤษภาคม 2550 เวลา:2:22:29 น. |
|
|
|
โดย: the Vicky วันที่: 12 พฤษภาคม 2550 เวลา:2:38:34 น. |
|
|
|
โดย: โปรปิติ วันที่: 12 พฤษภาคม 2550 เวลา:2:47:31 น. |
|
|
|
โดย: Stjerne Ng วันที่: 12 พฤษภาคม 2550 เวลา:4:13:06 น. |
|
|
|
โดย: rokoko วันที่: 12 พฤษภาคม 2550 เวลา:16:05:21 น. |
|
|
|
โดย: N3K วันที่: 12 พฤษภาคม 2550 เวลา:23:47:39 น. |
|
|
|
โดย: fraise วันที่: 13 พฤษภาคม 2550 เวลา:0:25:13 น. |
|
|
|
โดย: Almondblist วันที่: 13 พฤษภาคม 2550 เวลา:1:05:52 น. |
|
|
|
โดย: นันทดา วันที่: 13 พฤษภาคม 2550 เวลา:22:56:41 น. |
|
|
|
| |
|
|
ถึงแม้จะไม่ได้อยู่เคียงข้างกันแล้ว
เพียงแค่ฝากความรู้สึกดีๆ ให้กันก็มากมายเกินพอแล้วค่ะ
เป็นกำลังใจให้เสมอค่ะ