ใกล้ถึงจุดหมายปลายทางแล้ว.... มธุบัน (ป่าน้ำผึ้ง)

เสียงเพลงตามสายปลุกให้เตรียมตัวไปนั่งสมาธิ

คุณแม่ปลุกน้องสาวให้ตื่น.....น้องสาวลุกไปไม่ไหว

พลอยก็เลยไปกับคุณแม่ ....เรารีบไปยังตึกโกลบอล(Global)

เพื่อนั่งสมาธิ ประมาณ 45 นาทีแล้วกลับมายังที่พัก

แวะถ่ายภาพ ตอนเช้า

แวะกินไจ๋ เพิ่มความอบอุ่นให้ร่างกายก่อนขึ้นไปนอนต่อที่ห้อง

6.30 รุ่นพี่ปลุกให้ตื่นเพราะมีคลาสเรียน ตอน 7โมงเช้า

คุณแม่ กับ รุ่นพี่ ออกไปก่อน....เหลือเรา 2 คน

พวกเราเตรียมอุปกรณ์การเรียน มี สมุด ปากกา และ วิทยุพร้อมหูฟัง

บัตรกินข้าว

เรา 2 คน ไปรอรถหน้าตึก ...............................บรรยากาศยามเช้า....

รถมาแล้ว................พวกเรารีบวิ่งขึ้นรถ.......คนขึ้นเยอะ แยะ เลยค่ะ

โดยเฉพาะพวกฝรั่ง.........โห....ไม่มีที่นั่ง..........เลยต้องยืน

บนรถ............. ฝรั่งถามน้องสาวว่า where you from?..........

น้องสาว....... ไม่ ตอบ.............

ฝรั่ง ถามต่อ.....Korea..... Japan...... china…

น้องสาว...... ตอบ ..... Thailand......................

เขาทำหน้าดีใจ ......บอกเคยไปไทยแลนด์ด้วย.....

ไปถึง ชานติวัน (Shantivan) รีบเข้าคลาส

เรียนเสร็จก็ออกมากินข้าวที่โรงอาหาร

หลังจากนั้นก็ไปเดิน ช้อปปิ้งกันต่อที่ร้านค้า

มีสินค้ามากมาย เช่น กระเป๋าเดินทาง สมุด หนังสือ นาฬิกา รูปภาพ

เข็มกลัด หมวก ถุงมือ  .........

เพื่อน ๆ ได้หมวก มาคนละใบ ส่วนพวกเรา ซื้อเข็มกลัด คนละอัน

รุ่นพี่บอกว่า ไปได้แล้ว วันนี้เราต้องเช็คเอ้าท์ ออกจากที่นี่

เพื่อไปยัง....... มธุบัน (Madhuban)

พวกเรากลับไปยังที่พักเพื่อเก็บข้าวของใส่กระเป๋าเดินทาง

น้องสาว เริ่มเป็นไข้อีกแล้ว เลยให้นอนพัก....พลอยก็เลยนอนกับน้องด้วย

ประมาณ บ่ายสาม.....รุ่นพี่มาปลุกให้ขนกระเป๋าลงข้างล่าง....ที่ หน้าตึก

เราจะไปถึง มธุบันในตอนเย็น

.........ลงมานั่งรอรถ ...ที่ชิงช้ามีที่ว่างเลยย้ายไปนั่งเล่นชิงช้ากัน

ทุกคน ก็กำลังรอรถ เพื่อไป มธุบัน ..... รถยังไม่มา

คุณแม่ ไปเก็บภาพ ก่อน ออกจากที่นี่

มีเด็กวัยรุ่นอินเดีย เดินผ่านมาเห็นพวกเรานั่งอยู่ เขาก็มองมาที่เรา

...สักครู่....ก็........โ..ค..ร...ม ....พวกเราหัวเราะ ขำกลิ้ง.....

เพราะเขามัวแต่มองพวกเรา เลยเดินชนป้าย ของมหาลัย....

ยามรีบวิ่งมาช่วยพยุงเขาลุกขึ้นและยกป้ายตั้งขั้นเหมือนเดิม...

แล้ว เขาก็เดิน งง... งง....จากไป...

รถมาแล้ว ......บราเดอร์หลายคนช่วยขนกระเป๋าของพวกเรา ขึ้นไปบนหลังคารถ

พวกเราก็ทยอยกัน ขึ้นรถ

รุ่นพี่ตะโกนบอกว่า.....อ้าว...ใครที่เมารถให้มานั่งข้างหน้า....

คุณแม่ กินยาแก้เมารถเรียบร้อยแล้ว...

พวกเรานั่งเกือบหลังสุด

พลอยเริ่มตัวร้อนเป็นไข้ ก็เลยนอนหลับบนรถ

น้องสาวหายไข้แล้ว....ก็เริ่มสนุกกับวิวข้างทาง

ถ่ายรูปไว้ ด้วย

ทางขึ้นเขา เลี้ยวไปเลี้ยวมายิ่งกว่าร้อยโค้ง....

ถนนก็เล็ก ๆ เวลารถจะสวนกันก็ต้องคอยหลบน่าหวาดเสียว

เสียงบีบแตรไปตลอดเส้นทาง

ได้ยินเสียง ใคร อ๊วก....รุ่นพี่ ........เมารถ

ประมาณ 1 ชมกว่า เราก็มาถึง มธุบัน...ซึ่งเป็นจุดหมายปลายทางของเรา...........

เมื่อลงจากรถก็สัมผัสถึงอากาศ อันหนาว ๆ ๆ ๆ  เย็น...สดชื่น.............

มองไปอีกด้าน มีแต่ภูเขา...ที่นี่เงียบสงบ...ไม่วุ่นวาย เหมือน ที่ชานติวัน

พวกเรานั่งรอเช็คอิน เข้าห้องพัก

เพื่อน ๆ กำลังรอ เช็คอิน

พลอยเริ่มเป็นไข้ตัวร้อนมาก......ต้องไปหาหมอแล้วค่ะ

พวกเราขนกระเป๋าเดินทางและสัมภาระไปยังห้องพัก

ซึ่งเป็นห้องพัก 10 เตียง พวกเรา 7 คนเป็นน้องใหม่ เลยอยู่รวมกัน กะรุ่นพี่อีกคนซึ่งคอยเท็คแคร์พวกเรา

ส่วน อีก 2 เตียง เป็นนักเรียนมาจาก มาเลเซียค่ะ

แต่ อีก 2 วัน เขาจะกลับแล้ว พวกเราต้องนอนรวมกัน ไปก่อน

รุ่นพี่พาไปหาหมอ ที่นี่  ...เป็นคลินิค เล็กๆ ไว้คอยดูแล นักเรียนที่ป่วย

แต่ถ้าป่วยหนัก ต้องไปโรงพยาบาลซึ่งอยู่ไม่ไกลนัก

คุณหมอ ดูอาการ แล้วก็ให้ยา พร้อมทั้ง บอกพยาบาล ให้ ทำสตีม (Steam)

โดยการ ต้มสมุนไพรกับน้ำร้อนแล้วเอาผ้าคลุมหัว

ให้ไอน้ำจากสมุนไพรรักษาระบบทางเดินหายใจ ทำประมาณ10 นาที ก็โล่งจมูก ค่ะ

จากนั้นก็กลับที่พัก

คุณแม่กับน้องสาวไปสำรวจสถานที่คะ

แล้วก็แวะไปทานอาหารเย็นที่ห้องอาหารของมหาลัย

เอาข้าวมาฝากพลอยด้วยค่ะแต่กินได้ไม่มากนัก

คงต้องนอนพักแล้วค่ะ ...ไข้ขึ้น.....

Create Date : 31 สิงหาคม 2555 Last Update : 31 สิงหาคม 2555 22:38:29 น. Counter : 1650 Pageviews.		0 comments
Share Tweet