|
|
|
เล่าหงี ตงฉินแห่งกลียุค
เล่าหงี(หลิวยี่)
เล่าหงี จีนคำหลวงเรียกเป็น หลิวยี่ แลเล่าหงีผู้นี้เป็นที่ขุนนางใหญ่ในพระเจ้าซีโจบู๊ฮ่องเต้ อันพระเจ้าซีโจบู๊ฮ่องเต้นี้ พงศาวดารสามก๊กเรียกว่าพระเจ้าสุมาเอี๋ยนซึ่งครองแผ่นดินไซจิ้น ครั้นพระเจ้าซีโจบู๊ฮ่องเต้ได้เมืองกังตั๋งของพวกแซ่ซุน แลเมืองเสฉวนของพวกแซ่เล่ามาอยู่ในอำนาจแล้ว ก็ครองแผ่นดินเป็นสุขสืบมา แลเล่าหงีนั้นเป็นที่ขุนนางใหญ่อยู่
แลอยู่มาวันหนึ่ง พระเจ้าซีโจบู๊ฮ่องเต้เสด็จว่าราชการ จึงให้ไปเอานางสนมซึ่งพระเจ้าซุนโฮเจ้าเมืองกังตั๋งเหลืออยู่นั้นมาไว้ ณ ที่ข้างในเป็นการสำราญส่วนพระองค์ แต่อายุยี่สิบปีลงมาให้ต้อนมาจงสิ้น เล่าหงีจึงว่า "ซึ่งพระองค์ให้เอาสนมพระเจ้าซุนโฮแต่ก่อนมาในการข้างในนั้นไม่ชอบ ด้วยตำแหน่งสนมกรมในก็เต็มอยู่แล้ว ครั้นจะให้สนมมาใหม่ก็จำจะต้องสร้างเก๋งตำหนักรับรอง เป็นที่เปลืองเงินแผ่นดิน ป่วยการเปล่าหาประโยชน์อันใดมิได้ แลพวกฮวนต่างเผ่านั้นก็ราญรอนแผ่นดินไซจิ้นให้เดือดร้อนมิได้ขาด บ้านเมืองก็ยังหาปรกติสุขไม่ ขอพระองค์ดำริให้จงแน่ชัดก่อน" พระเจ้าซีโจบู๊ฮ่องเต้ก็หาฟังไม่ ให้คนไปหาเอาสนมกรมในซึ่งพระเจ้าซุนโฮใช้มาแต่ก่อนนั้นเข้ามาไว้ ณ ที่ข้างในสิ้น
อยู่ต่อมาเงินแผ่นดินร่อยหรอลงด้วยนำไปสร้างเก๋งให้สนมใหญ่น้อย พระเจ้าซีโจบู๊ฮ่องเต้จึงให้ไพร่บ้านพลเมืองนำเงินมาซื้อยศราชการ เล่าหงีจึงว่า "ซึ่งพระองค์ทำดังนี้ไม่ชอบ แต่ก่อนมาพระมหากษัตริย์จะให้ซื้อยศราชการก็แต่เมื่อเกิดจลาจลขึ้น จะเอาเงินไปบำรุงบ้านเมือง พระองค์กลับจะให้ซื้อยศจะเอาเงินไปบำรุงสนมกำนัลทั้งปวงไม่ควรเลย หากบ้านเมืองเกิดเหตุประการใด พระองค์ดำริจะให้สนมกำนัลทั้งปวงนั้นมากันชนภัยไว้ได้อยู่หรือ ความนินทาจะมีแก่พระองค์เป็นอันมากว่าป้อยอสนมกำนัลเกินไป" พระเจ้าซีโจบู๊ฮ่องเต้สดับเล่าหงีว่าดังนั้นก็ละอายพระทัย หากยังหลงสนมกำนัลทั้งปวงอยู่ ก็มิได้ฟังคำเล่าหงีแต่ประการใด
อยู่มาวันหนึ่ง พระเจ้าซีโจบู๊ฮ่องเต้เสด็จไปชมสวนบุปผชาติ แลรำลึกถึงเล่าหงีขึ้นว่าเป็นคนเก่าพูดกันมาแต่ก่อน ก็ให้ไปหาเล่าหงีมาเฝ้า เล่าหงีจึงมาเฝ้า พระเจ้าซีโจบู๊ฮ่องเต้จึงตรัสว่า "แต่เราครองแผ่นดินมาก็ยี่สิบปีแล้ว ซึ่งตัวเรารักษาแผ่นดินไซจิ้นนี้ ท่านเปรียบจะเสมอด้วยพระมหากษัตริย์องค์ใดแต่ก่อน" เล่าหงีจึงทูลว่า "ซึ่งพระองค์ให้ข้าพระองค์ทำดังนั้น ข้าพระองค์จะทูลว่าพระองค์เสมอด้วยพระเจ้าฮั่นโกโจพระมหากษัตริย์ต้นวงศ์ไซฮั่นก็จะได้อยู่ดอก หากคนทั้งปวงจะนินทาขึ้นว่าข้าพระองค์เป็นแต่คนสอพลอ ด้วยพระเจ้าฮั่นโกโจนั้นเป็นใหญ่ก็ด้วยฝีมือความคิดตน หากพระองค์เป็นใหญ่ด้วยบารมีพระบิดาแลพระอัยกา อันพระองค์นั้นข้าพระองค์เห็นว่าจะเทียบได้ด้วยพระเจ้าฮวนเต้แลพระเจ้าเลนเต้ครั้งแผ่นดินตังฮั่น" พระเจ้าซีโจบู๊ฮ่องเต้จึงว่า "ท่านเห็นเราประพฤติการไปถึงเพียงนั้นเจียวหรือ" เล่าหงีจึงว่า "ครั้งแผ่นดินพระเจ้าฮวนเต้ เลนเต้นั้น ข้าราชการทั้งปวงซื้อยศกันดังแผ่นดินพระองค์ หากพระเจ้าฮวนเต้ เลนเต้ให้เอาเงินซึ่งขายยศได้นั้นไว้ในคลังสำหรับใช้ในการแผ่นดิน พระองค์กลับใช้แจกสนมกำนัลทั้งปวง จะจัดว่าเสมอด้วยกันนั้นยังหาได้ไม่" พระเจ้าซีโจบู๊ฮ่องเต้จึงว่า "เรายังคงคิดอยู่ว่าแผ่นดินเราจะได้เลวดังแผ่นดินพระเจ้าฮวนเต้ เลนเต้หามิได้ ด้วยแผ่นดินพระเจ้าเลนเต้ ฮวนเต้นั้น จะได้มีคนองอาจหาญเอ่ยขัดพระมหากษัตริย์ดังท่านก็หาไม่ แผ่นดินเรามีคนสัตย์สุจริตดั่งนี้เห็นจะเจริญสืบไป"
ครั้นเล่าหงีพูดด้วยพระเจ้าซีโจบู๊ฮ่องเต้แล้ว พระเจ้าซีโจบู๊ฮ่องเต้ก็ให้เอาเงินจากขายยศนั้นไว้สำหรับการแผ่นดิน หากจะได้ลดละเลิกการเล่นสนุกหาประโยชน์ไม่นั้นหามิได้ ขุนนางคนตงฉินทั้งปวงซึ่งคิดอยู่ว่าพระเจ้าซีโจบู๊ฮ่องเต้จะกลับตัวได้นั้นต่างคนก็เพิกเฉยเบื่อหน่ายไป
อยู่มาปลายรัชกาลพระเจ้าซีโจบู๊ฮ่องเต้ ขุนนางกังฉินทั้งปวงจึงว่า "ซึ่งพระองค์ให้คนสอบรับราชการเดินทางมาสอบถึงกรุงหลวงนี้ไม่ชอบ ด้วยคนสอบราชการก็จะเบื่อหน่ายด้วยมาไกล ชอบแต่จะให้หัวเมืองทั้งปวงจัดสอบขึ้น ครั้นได้ก็ส่งมายังกรุงหลวง พระเจ้าซีโจบู๊ฮ่องเต้ก็เห็นชอบจึงให้ประกาศไป
เล่าหงีขณะเมื่อพระเจ้าซีโจบู๊ฮ่องเต้ทำดังนั้นเป็นที่ขุนนางไทอวย คำไทยว่าที่ปรึกษา เล่าหงีจึงทำเรื่องราวเข้าไปถวาย พระเจ้าซีโจบู๊ฮ่องเต้นำออกอ่านได้ความว่า "ซึ่งพระองค์ทำนี้ไม่ควร ด้วยขุนนางซึ่งสอบได้ทั้งบุ๋นบู๊ ชอบแต่ให้ทำราชสัตยานุสัตย์ต่อหน้าพระที่นั่งก่อน แลผู้ซึ่งเป็นแม่กองหัวเมืองก็ไม่ได้ตั้งอยู่ในยุติธรรม คนใดมีเงินทองมากนำมากองให้ก็ให้เป็นที่ขุนนาง คนใดถึงมีปัญญาฝีมือแต่มิได้นำเงินมากองก็มิได้ตั้งเป็นที่ขุนนาง คนซึ่งคัดมานั้นก็มีคนอุดหนุนสิ้น หากทะเลาะกันขึ้นมิใช่พระองค์ผู้ใดจะตัดสิน แลขุนนางซึ่งจ่ายยศเพื่อเป็นนั้น ครั้นเป็นขุนนางก็จะหาเงินมาให้พอที่จ่ายไป ก็จะกดขี่อาณาประชาราษฎรให้ได้ความเดือดร้อน แลปิดความมิให้พระองค์ทรงทราบ ตงฉินสุจริตก็จะสูญหายสิ้น ฝ่ายแม่กองหัวเมืองเล่าจะรู้หนังสือสักกี่คนกัน เห็นว่าพระองค์จะได้ความรำคาญ"
พระเจ้าซีโจบู๊ฮ่องเต้จึงว่า "ซึ่งท่านพูดนี้ชอบ หากเราได้ส่งหนังสือไปแจ้งหัวเมืองทั้งปวงแล้ว ก็มิรู้จะแก้ไขกระไรได้"
อยู่ต่อมาเจ้าเมืองทั้งปวงก็ให้มีสอบขุนนางตามคำสั่งพระเจ้าซีโจบู๊ฮ่องเต้ แลพวกแม่กองเมืองก็รับสินบนส่งคนเข้ามาเป็นอันมากว่าคนนั้นดีคนนี้ดี พระเจ้าซีโจบู๊ฮ่องเต้เห็นมากเหลือประมาณก็มิรู้จะทำประการใด กลัวขุนนางเซ้าซี้เข้าก็ไม่ได้เสด็จออกว่าราชการ ประทับอยู่แต่ข้างในแต่นั้นมา..
แลหลังจากนั้นผู้เรียบเรียงก็มิได้พบบทบาทของเล่าหงีอีกเลย ในพงศาวดาร "ไซจิ้น"
หมายเหตุ : บทความนี้ได้นำข้อมูลมาจาก พงศาวดารจีนชุดไซจิ้น โดยสำนักพิมพ์ พีเอส-กรุ๊ป ก็ขอขอบคุณมา ณ ที่นี้ด้วยครับ และถ้าทำผิดพลาดไปก็ขออภัยด้วยครับ
| Create Date : 26 สิงหาคม 2549 | | |
| Last Update : 28 ตุลาคม 2549 21:00:52 น. |
| Counter : 1449 Pageviews. |
| |
|
 |
|
|
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [