ร่วงริน


ชีฟองพลิ้วปลิวไหวในทุ่งหญ้า
ของนางฟ้าจากสวรรค์แต่ชั้นไหน
เร้าสำเนียงเสียงเห่ของเรไร
ที่หวั่นไหวร้องระงมชื่นชมตาม


ผมสลวยสวยยาวเหย้าหยอกโลก
พระพายโบกไหวไหวเหมือนไถ่ถาม
หนาวที่บาดผิวรุกเร่งคุกคาม
หนาวแค่ไหนหนอคนงามในยามนี้


ซาบซึ้งดวงตะวันท่านปกป้อง
ฉาบเปลวทองทิพย์แท้แผ่รังสี
อบอวลอุ่นอาบไอให้คนดี
ธรณีก็แซ่ซ้องสาธุการ


ทั้งท้องทุ่งสีทองร้องรำฟ้อน
ดอกไม้อ้อนเอ่ยย้ำกรีดคำหวาน
นกน้อยขับเพลงสวรรค์อันเบิกบาน
ชลธารก็ตอบถ้อยร้อยเรียงจินต์


ภาพนางฟ้าฟ้อนรับกับธรรมชาติ
ใช่ภาพวาดแห่งพรหมปฐมศิลป์
แท้คือถ้อยลำนำคำศิลปิน
ซึ่งร่วงรินจากสวรรค์บันดาลเอย





Create Date : 29 มกราคม 2552
Last Update : 18 กุมภาพันธ์ 2552 12:59:40 น.
Counter : 423 Pageviews.

3 comments
  
โดย: batzgirl วันที่: 29 มกราคม 2552 เวลา:9:40:12 น.
  
เวอะมาทักทายค่ะ
โดย: CrackyDong วันที่: 29 มกราคม 2552 เวลา:9:40:41 น.
  
กลอนไพเราะยิ่งนัก
โดย: jmeejan วันที่: 29 มกราคม 2552 เวลา:10:08:59 น.
ชื่อ : * blog นี้ comment ได้เฉพาะสมาชิก
Comment :
 *ส่วน comment ไม่สามารถใช้ javascript และ style sheet
 

เชษฐภัทร
Location :
  

[ดู Profile ทั้งหมด]
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 Smember
 ผู้ติดตามบล็อก : 3 คน [?]



New Comments
MY VIP Friend