ขี้ดังงานศิลป์
ซำบายดีโลกยามแลง
ข้อยกะยังมีแฮงทนแล้งได้
อึดควมฮักจังใด๋ก็บ่อึดตาย
ม่วนคักมักหลายบ่มีฮักกิน
ข้อยโฮข้อยไห้อยู่ผู้เดียว
ไผสิเหลียวเบิ่งหน้าคนบ้าบิ่น
กระทืบตีนโดดหน่ำย่ำแปดิน
แปแลดแปดสิ้นสุดควมฮัก
จังแม่นเคียดฮัดฮึดงึดนำโลก
ซะแตกควมโสโครกความโศกประจักษ์
ฮ้องไห้ฮูดังปึงน้ำตาทะลัก
โอดโอยดิ้นชักบักห่าตำ
จั๊กสิเคียดจั๊กสิม่วนชวนแค่นหลาย
ตาอยากอายขี้ดังโหย่ยโหยดไหล่ต่ำ
จวบมันแห้งจังปั้นเป็นคำ
ตาอยากขำปั้นไก่ปั้นกา
จังคึดปั้นเป็นหุ่นให้น้อง
ขี้ดังของควมเป็นฮ้ายของอ้ายหนา
จากควมเศร้าความโศกโลกโศกา
นำความฮักบ่หัวซามาสร้างงาน
ปั้นขี้ดังอยู่ทนจนเหมิดคืน
ท่าน้องตื่นมาเบิ่งอยู่เทิงบ้าน
อ้ายออนซอนไก่กาเฮ็ดหน้าบาน
ฮูดังปึงเบิ่งปานถูกไผตี
ซำบายดียามเซ่า
ควมทุกข์เซาถืกสวมควมสุขี
นำของเล่นจากความฮักบ่ฮักดี
ปั้นงานศิลป์จากขี้ดังให้น้อง
ผู้ติดตามบล็อก : 3 คน [
