ยิ่ง
ยิ่งกล้าด่าคนอื่นเขาโง่เง่านัก
ยิ่งจมปลักความหลงตัวเมามัวใหญ่
ยิ่งพิเคราะห์แต่ผู้อื่นทำมึนไป
ยิ่งสิ้นไร้ปัญญาพิจารณาตน
ยิ่งฉลาดก็ต้องยิ่งหัดนิ่งเฉย
ยิ่งไม่เผยความฉลาดประกาศผล
ยิ่งประเสริฐเลิศล้ำคำผู้คน
ยิ่งอดทนย่อมบ่งชี้มีปัญญา
ยิ่งพิเคราะห์ตนเองเลิกเบ่งอวด
ยิ่งสำรวจทุกแก่นสารการศึกษา
ยิ่งแกล้งโง่ปล่อยวางอย่างเนียนตา
ยิ่งมีค่าแห่งบัณฑิตพิชิตชัย
ยิ่งจับผิดคนอื่นมาด่าว่าโง่
ยิ่งคุยโวอวดเบ่งกูเก่งไหม
ยิ่งดูถูกคนอื่นทำมึนไป
ยิ่งสิ้นไร้คุณค่าปัญญาชน