Bloggang.com : padme' amidala - เรื่องเก่ามาเล่าใหม่ ไปทำไม เวียตนาม (I)

born to be me อ่ะ

Group Blog

Travel

All Blogs

เรื่องเก่ามาเล่าใหม่ ไปทำไม เวียตนาม (I)

เออ นั่นสิ ไปทำไม ฉันก็ไม่รู้หรอกว่ามันมีอะไรที่นั่น แค่เคยดูหนังเรื่อง Good Morning Vietnam ที่ Robin Williams แสดงคู่กับจิตรา สุขพัฒน์ที่แสดงเป็นสาวเวียตนาม แล้วก็ได้ยินเรื่องสงครามเวียตนามมานิดๆหน่อยตามคำบอกเล่าของย่า เคยไปกินอาหารเวียตนามกับแม่และน้าๆครั้งนึง จำได้ว่าหนึ่งในรายการอาหารครั้งนั้นเราสั่ง “เฝอ” มากินกัน แต่ก็ไม่รู้หรอกว่ามันคืออะไร สั่งไปกินกันสามชามแล้วยังไม่รู้เลยว่าคืออะไร เค้าเอามาวางๆๆ เราก็กินๆๆ จนต้องเรียกพี่พนักงานมาถามว่า “เฝอ”ของฉันอยู่ไหน “ชามนี้ไงครับ” ซัดกันไปซะพุงตึงแล้วจึงได้เดินทางถึงบางอ้อกัน

ทั้งหมดนั่นคือเวียตนามที่ฉันได้สัมผัส และได้ยินได้ฟังมา และย่าเล่าให้ฟังด้วยว่า สาวเวียตนามสวย..และใส่ชุดอ๋าวหญ่าย โอววว มันเป็นยังไงกันนะ

หลังจากเรียนจบได้ 2 ปี บริษัทที่ฉันทำงานอยู่ขณะนั้นได้รับเชิญจาก serviced apartment แห่งหนึ่งไปงาน thank you party ช่วงปีใหม่ และมีแต่งแฟนซี ผู้หญิงคนนึงเธอใส่ชุดอ๋าวหญ่ายสีชมพูอ่อนมาร่วมงาน น่ารักจัง..ฉันอยากใส่ชุดแบบนั้นบ้าง

อีกประมาณหนึ่งปีให้หลังฉันไปทำงานกับบริษัททัวร์แห่งนึงในซอยหลังสวนอยู่แผนกตั๋วเครื่องบิน เอ...ทำไมตั๋วกรุงเทพ-โฮจิมินห์ซิตี้ แล้งกลับมาจากฮานอย มันขายดีเหลือเกินนะ แต่ฉันก็ชอบทำตั๋วรูทนี้มากเพราะเวียตนามแอร์ไลน์ไม่ได้มีกฎเกิ่ดอะไรซับซ้อนมาก เพราะรูทมันสั้น โอกาสทำพลาดก็ยากเต็มที (แต่ก็มีที่พลาดมาแล้วตอนทำรูทอินเตอร์ไปออสเตรเลีย รูทนั้นเกือบตายเพราะมันนาทีสุดท้ายแขกกำลังจะบินแว้วว)

อยู่มาวันนึง พวกนายๆเค้าไปทำ inspection กันที่เวียตนาม พอกลับมาเราก็ถามกันเป็นไงๆ สนุกไหม
พี่ลิซ่าที่เป็นนายจ้างฉันในขณะนั้นเล่าให้ฟังหน้าตามีความสุข “ฮาลองเบย์สวยมาก อ่าวพังงาบ้านเรายอมแพ้ไปได้เลย เรือเค้าพาเลาะๆๆๆๆไปตามเกาะแก่งในทะเล ...สวย....”

ฉันนึกภาพตาม...ฉันอยากไปเห็นกับตาตัวเองจัง มันจะสวยกว่าภาพอ่าวมังกรร่อนลง (ฮาลอง) ที่แปะอยู่ที่ผนังออฟฟิศเราไม๊น๊า แต่ตอนนั้นฉันไม่มีทุนทรัพย์ที่จะไป ค่าตั๋วเครื่องบินของเวียตนามแอร์ไลน์นี่ถือว่าถูกแล้วถ้าเทียบกับสายการบินอื่น แล้วรูทที่ไปเวียตนามนี่ก็ถือว่าถูกมาก ถึงกระนั้น ฉันก็ยังไม่มีตังค์ไปอยู่ดี

อีกปีนึงฉันเปลี่ยนงานไปทำงานที่ฉันชอบมากกว่า เพราะตั๋วเครื่องบินมันไอ้นั่นไอ้นี่ไอ้โน่นเยอะแยะ แถมต้องรับโทรศัพท์ทั้งวัน ไหนจะพวกแขกวีไอพีที่เอาแต่จะฝืนกฎของสายการบิน พอไม่ได้ดั่งใจเพราะสายการบินเค้าไม่ยอม ก็มาลงที่คนทำตั๋ว (จะบ้าเรอะ)

ทำงานที่ใหม่..ฉันเริ่มเซ็งๆในชีวิต เลิกกับแฟน (ไอ้อ้วน) งานแม่ม ไม่โหดหรอกแต่ อ่ะนะ เจ้านายไม่ได้ดั่งใจ (555) อยู่มายี่สิบกว่าปีแล้วหนอ ลองทำอะไรบ้าๆดูบ้างดีไหม อยากไปไหนที่ไม่มีใครรู้จัก แล้วเวียตนามก็ผุดขึ้นมาในหัว

ฉันนึกถึงมิ้นท์เพื่อนฉันจากมหาวิทยาลัย มิ้นท์เคยถูกบริษัทส่งตัวไปทำงานที่ไซ่ง่อนพักนึง แล้วมาเล่าให้ฟังว่ารถมอเตอร์ไซค์ที่นั่นมันเยอะขนาดไหน
ฉันนึกถึงมด... มดก็เคยถูกส่งไปทำงานที่เวียตนาม และมดก็มารู้ตัวทีหลังว่าตัวเองก็เป็นลูกครึ่งเวียตนาม
ฉันนึกถึงคุณ McClain เพื่อนสนิทของคุณ John นายเก่า แกมาเล่าเรื่องที่แกไปไซ่ง่อนให้ฟัง แกบอกว่า โอ๊ยยย แกไม่เคยเห็นมอร์ไซค์ที่ไหนเยอะเท่าที่นี่มาก่อน ตายได้ทุกขณะ
ฉันนึกถึงตั๋วเครื่องบินที่เคยขาย ฉันชอบทำตั๋วไปเวียตนามของเวียตนามแอร์ไลน์ที่สุดเลย

ฉันนึกถึงเพื่อนแก่ๆคนนึงชื่อ Dave ที่รู้จักกันมานานแล้ว เคยชวนฉันไปเที่ยวเวียตนาม และฉันก็เป็นคนจองตั๋วให้เขากับมือ เข้ากลับมาแล้วเล่าให้ฉันฟังว่าเข้าไปฮาลองเบย์มาด้วย
ฉันนึกถึงพี่ลิซ่า ใช่แล้ว...ฉันจำได้ ฉันอยากไปเห็นฮาลองเบย์

แล้วฉันก็เริ่มเก็บตังค์ ไปฉลองวันเกิดที่ฮานอยดีกว่า แก้เซ็ง

แต่ชีวิตฉันไม่ได้ราบรื่นขนาดนั้น กว่าฉันจะหาวันลางานได้มันช่างแสนยากเย็น นายฉันต้องไปเมืองนอกตอนที่ฉันจะลาพอดี เราต้องเลยไปตกลงเรื่องสลับกันหยุด เพราะนายไม่ยอมให้ฉันไปไหนถ้าแกไม่อยู่ออฟฟิศ ถึงนายฉันคนนั้นจะมีเรื่องร้ายๆอยู่มากมาย แต่ในบางมุม แกก็มีเรื่องน่ารักๆมาสลับให้พอหายเซ็งกันบ้าง การเจรจาครั้งนั้นใช้เวลาประมาณหนึ่งเดือน กูจะได้ไปมั๊ย เร็วๆๆๆ เดี๋ยวตั๋วเครื่องบินมันขึ้นราคา (แอร์เอเชียเปรียบเหมือนแม่พระมาโปรด เพราะฉันสามารถซื้อตั๋วไป-กลับได้ในราคาแค่ประมาณ 4000 บาทเท่านั้น)

ระหว่างที่รอนายจัดการเรื่องบิซเนสทริป ฉันพยายามหว่านล้อมเพื่อนๆให้มาช่วยแชร์กับฉันหน่อยเถอะ ฉันยังไม่เคยไปเวียตนาม ช่วยมาเป็นเพื่อนให้ฉันได้อุ่นใจหน่อยนะ นะ...นะ

เงียบ...เงียบ...และเงียบ....
ทุกคนถามฉันว่าฮานอยมีอะไร ไม่สนใจ ไม่น่าไป ไปทำไม ใกล้ๆแค่นี้คงไม่ต่างจากบ้านเราเท่าไหร่ ไปดูอะไรที่มันแตกต่างกว่านี้ไม่ดีเหรอ (ถ่อ...ยังไม่เคยไปกันเลย รู้ได้ไง)

ฉันเกิดความเซ็งขึ้นมาอีก ได้แต่บอกตัวเอง “ก็กูอยากไปนี่ กูอยากเห็นฮาลองเบย์” ไม่มีใครไปด้วย ฉันต้องพลาดบางสิ่งบางอย่าง และความสุขในชีวิตที่ฉันต้องการงั้นเหรอ นี่ถ้าไม่มีใครไปด้วย ก็หมายความว่าตูต้องอดเที่ยวงั้นเหรอ มันเป็นความสุขอันนึงในชีวิตของตูนะ ตูจะยอมให้มันพังต่อหน้าต่อตาเพราะหาคนไปเที่ยวด้วยไม่ได้งั้นรึ

มันจะอะไรกันนักหนา เอาวะ...ไปคนเดียว

Create Date : 21 กรกฎาคม 2550

Last Update : 21 กรกฎาคม 2550 14:59:38 น.

0 comments

Counter : 283 Pageviews.