Group Blog All Blog
|
ชีวิตกับโทรศัพท์
เมื่อวันพฤหัสบดีที่ 10 กันยายน 2552 อ่านข้อเขียนเรื่อง "ความลับไม่มีในโลก ทำอะไรอยู่ที่ไหนมือถือบอกหมด" โดย ปรารถนา ฉายประเสริฐ นสพ.เดลินิวส์ หน้าที่ 12
ทำให้ได้แนวคิดที่จะเขียนเรื่องใหม่ลงบล็อก หลังจากที่ไม่ได้เขียนมานานพอสมควร น่าจะเริ่มต้นดังนี้ครับ เมื่อ พ.ศ. 2504 เมื่อผมเข้าทำงานเป็นบรรณารักษ์จัตวา (เทียบกับ ซี 2 ปัจจุบันนี้) ที่หอสมุดแห่งชาติเดิม ริมสนามหลวงหลังวัดมหาธาตุ  ผมก็ได้รู้จักกับเจ้าเครื่องโทรศัพท์ตามรูปด้านบน มันมีลักษณะเคร่งขรึม ส่งเสียงดังกังวาลแสบหู เวลาที่มันบอกว่ามีใครโทรมา สมัยนั้นการที่ใครจะมีเจ้าเครื่องโทรศัพท์นี้ ขอบอกว่ายากมากๆ นอกจากหน่วยงานราชการ ซึ่งก็มีเพียงหน่วยงานละหนึ่งเครื่องเท่านั้น นอกจากนี้ก็เป็นบริษัท ห้าง ร้านใหญ่ๆ สำหรับโทรศัพท์ที่จะติดตั้งตามบ้านพักอาศัยนั้น จะต้องเป็นข้าราชการชั้นผู้ใหญ่ นักการเมือง เศรษฐ๊ เท่านั้น ชาวบ้านธรรมดาๆก็ฝันไปเถอะ ไม่มีทางจะมีโทรศัพท์ได้หรอก เลขหมายโทรศัพท์สมัยนั้นก็มีเพียง 5 หลักเท่านั้น นับแต่นั้นมาผมก็ฝังใจว่าสักวันหนึ่ง ผมจะต้องมีโทรศัพท์ให้ได้สักเครื่องหนึ่ง และเมื่อกาลเวลาผ่านไปจนถึง พ.ศ. 2515 เมื่อผมมาเช่าบ้านอยู่ข้างโรงงานผลิตถ่านไฟฉายไทยแลนด์พาณิชย์ (ปัจจุบันคือที่ตั้ง ห้างเทสโกโลตัส สาขาบางแค) เขตบางแค ถนนเพชรเกษม ก็มีข่าวดีแจ้งว่า สนง.โทรศัพท์สาขาภาษีเจริญ เปิดให้ขอติดตั้งโทรศัพท์ตามบ้านพักอาศัยได้ จำนวนเพียงพันกว่าลขหมาย ผมก็ไม่รอช้ารีบไปยื่นคำร้องขอติดตั้งทันที มีผู้ไปยื่นคำร้องติดตั้งจำนวนเป็นพันคน ต้องมีการจับสลากที่หอประชุมจุฬาลงกรณ์ ผมโชคดีจับสลากได้มาหนึ่งหมายเลข เลขหมายโทรศัพท์ตอนนั้นจำได้ว่ามี 6 หลักแล้ว เขตที่ผมอยู่ขึ้นต้นด้วย 467...ต่อมาก็เป็น 413...ปัจุบันนี้คือ 454...ตอนนี้มีจำนวน 9 หลักแล้ว โดยมีรหัสขึ้น 02 454.... ต่อมาประเทศไทยก็มีการนำเอาโทรศัพท์เคลื่อนที่ (ตอนแรกๆยังไม่ใช้คำว่า "มือถือ") เข้ามาใช้ เป็นที่ฮืฮากันมาก แต่สนนราคาของมันตอนนั้นประมาณแสนต้นๆ ประสิทธิภาพของมันสมัยนั้นเหมือนเด็กปัญญาอ่อนคือ ทำอะไรไม่ได้เลยนอกจากรับและโทรออกเท่านั้น รูปร่างเทอะทะน่าเกลียดมาก จนมีคนให้สมญานามมันว่า "กระดูกหมา" ดูรูปด้านล่างนี้  จากต้นตระกูลของมันที่นำมาใช้ประมาณ พ.ศ. 2530 มาถึงวันนี้ต้องบอกว่า โทรศัพท์เคลื่อนที่หรือวันนี้เรียกว่า "มือถือ" ได้พัฒนามาไกลมากมาก จนมันมีประสิทธิภาพที่เรียกว่าเข้าขั้นอัจฉริยะทีเดียว บริษัทผู้ผลิตมือถือยี่ห้อดังๆเช่น โนเกีย ซัมซุง ฯลฯ ได้พัฒนานำเอาสิ่งต่างๆที่ผู้คนสมัยนี้จำเป็นต้องใช้มาใส่ไว้ในมือถือมากมาย อาทิ กล้องถ่ายรูป เครื่องเล่นเสียง ทีวี แผนที่นำทาง เล่นอินเตอร์เน็ต ฯลฯ ส่วนรูปร่างก็เล็กลงสวยงามมาก ราคาก็ถูกอย่างที่คนทุกสาขาอาชีพก็สามารถซื้อมาใช้ได้ เช่น คนกวาดถนนของ กทม. กระเป๋ารถเมล์ วินมอเตอร์ไซต์ เด็กระดับอนุบาล ประถมศึกษา ฯลฯ เป็นต้น   สำหรับผมแม้วันนี้จะเกษียณงานมานานแล้ว ก็ไม่ยอมตกยุค ผมใช้มือถิอเครื่องโปรดคือ โนเกีย เอ็น81 ถ่ายรูป ฟังเพลง เล่นเน็ต เช็คเมล เป็นประจำทุกวัน เวลาเดินทางไปเที่ยวต่างประเทศและในประเทศ ก็ใช้เจ้าโนเกียนี่แหละถ่ายรูป สะสวกมาก ภาพก็ชัดเจนดี (ความละเอียด 2 ล้านพิกเซล) เวลานั่งรถก็ฟังเพลงจากมัน หรือจะเช็คเมลก็สะดวกดีเหมือนกัน งานมหกรรมสมุนไพรและแพทย์แผนไทย
 ห้างพันธุ์ทิพย์พลาซ่า เดิมคือห้างบางลำภู เมื่อได้เปลี่ยนมาเป็นห้างในเครือของห้างพันธุ์ทิพย์แล้ว ทุกอย่างได้รับการปรับเปลี่ยนไปหมด นับตั้งแต่อาคารสถานที่ บรรยากาศภายในห้าง อุปกรณ์อำนวยความสะดวกสบายให้กับลูกค้า ไม่เหลือร่องรอยของห้างเก่าให้เห็นอีกเลย  ทางเข้าบริเวณจัดงานที่ชั้น 8 จะมีแผ่นป้ายชื่องานติดตั้งไว้ชัดเจน เมื่อก้าวเข้าไปในบริเวณงาน จะเห็นบูธจัดแสดงสินค้าเกี่ยวกับสมุนไพรและผลิตภัณฑ์ที่ทำมาจากสมุนไพรตั้งอยู่เต็มไปหมด จำนวนนับเป็นร้อยบูธ ผมพยายามที่จะเขียนเรียงบูธภายในบริเวณงานให้ท่านเห็นอย่างง่ายๆดังนี้คือ อันดับแรกคือบูธเกี่ยวกับสมุนไพรที่เป็นต้นสมุนไพรสดๆ และสมุนไพรแห้ง ซึ่งมีอยู่จำนวนหลายบูธ ดังนี้      ส่วนที่น่าสนใจต่อไปคือ ผลิตภัณฑ์ที่ทำมาจากสมุนไพร อาทิ เครื่องสำอางหลากหลายชนิด เครื่องดื่มบำรุงสุขภาพ อาหารต่างๆ โดยเฉพาะเครื่องดื่มเพื่อสุขภาพนั้นได้พัฒนาขึ้นมาเป็นเครื่องดื่มหลายชนิด และก่อนจะดื่มจะต้องทำการเชคให้เครื่องดื่มที่ผสมนั้นเข้ากันแบบเหล้าค็กเทลตามผับ  นอกจากนี้ยังมีแผงหนังสือเกี่ยวกับความรู้ด้านสมุนไพรอีกหลายแผง สามารถเลือกซื้อไปอ่านตามความสนใจ  ในงานนี้ยังมีหน่วยงานที่ให้การศึกษาด้านแพทย์แผนไทย มาเปิดบูธให้ความรู้แก่ผู้มาชมงาน และสาธิตกิจกรรมที่น่าสนใจให้ชมด้วย     อีกส่วนของงานคือ เวทีการบรรยายทางวิชาการเกี่ยวกับสมุนไพรและเรื่องที่เกี่ยวข้อง ในงานนี้มีสองเวทีคือ เวทีใหญ่เป็นการบรรยายและอภิปรายเกี่ยวกับเรื่องสมุนไพร  เวทีเล็กเป็นการสาธิตการทำน้ำสกัดจากข้าวกล้องงอก   หากใครหิวหาซื้ออาหารสำเร็จรูปรับประทานได้ในงานนี้ ไม่ต้องออกไปนอกบริเวณงาน มีอาหารให้เลือกรับประทานหลายชนิด รสเลิศ ราคาไม่แพง แถมยังถูกตามหลักโภชนาการอีกด้วย  เกือบจะลืมไปอีกหน่วยงานหนึ่งที่มาร่วมงานนี้ด้วยคือ วัดคำประมง   วัดนี้ตั้งอยู่ที่จังหวัดสกลนคร โดยมีพระคุณเจ้าหลวงพ่อ ปพนพัชร์ จิรธัมโม เป็นเจ้าอาวาส และมีมูลนิธิอโรคยศาล เป็นผู้ให้บริการรักษาผู้ป่วยเป็นโรคมะเร็ง พก.ต่อยอดอาชีพให้คนพิการ
วันนี้คนพิการมีโอกาสที่จะเรียนรู้เรื่องราวต่างๆในโลก ไอที ไม่แพ้คนดีๆแล้ว เพราะ พก.พม. ต่อยอดโครงการต้นกล้าอาชีพให้คนพิการแล้ว  ต่อยอดจากต้นกล้าอาชีพ ประเดิมหลักสูตรอาชีพทำเว็บบล็อก เว็บไซต์ เพื่อสร้างรายได้บนอินเทอร์เน็ต เริ่มครั้งแรก 25 คน พร้อมงบฯ หนุนจากรัฐ 2.6 แสนบาท... นางมยุรี ผิวสุวรรณ ผู้อำนวยการ สำนักงานส่งเสริมศักยภาพ และสิทธิของผู้พิการ สำนักงานส่งเสริมและพัฒนาคุณภาพชีวิตคนพิการแห่งชาติ (พก.) กระทรวงการพัฒนาสังคม และความมั่นคงของมนุษย์ (พม.) กล่าวว่า จากโครงการต้นกล้าอาชีพที่รัฐบาล ช่วยเหลือประชาชนในช่วงวิกฤตเศรษฐกิจ ส่งผลให้เล็งเห็นถึงความของผู้พิการ และเกิดโครงการอบรม หลักสูตรอาชีพทำเว็บบล็อก เว็บไซต์ เพื่อสร้างรายได้บนอินเทอร์เน็ต หรือ WeBlog Camp 2009 ครั้งที่ 1 ผอ.สำนักงานส่งเสริมศักยภาพ และสิทธิของผู้พิการ พก.พม. กล่าวต่อว่า การร่วมมือครั้งนี้จะเป็นโอกาสให้ผู้พิการทั่วประเทศสร้างรายได้ ขณะที่ สำนักงานสถิติแห่งชาติ หรือสสช. ระบุยอดผู้พิการล่าสุดปี 2550 มีจำนวน 1.9 ล้านคน เพิ่มขึ้นจากเดิมปี 2545 ที่มีอยู่ 1.1ล้านคน อย่างไรก็ตาม โครงการดังกล่าวได้รับเงินสนับสนุนจากรัฐบาล จำนวน 2.6 แสนบาท นายปรีดา ลิ้มนนทกุล กรรมการผู้จัดการ บริษัท พีดับบิวดี เอาท์ซอร์ส เมเนจเมนท์ จำกัด กล่าวว่า โครงการดังกล่าว มีวัตถุประสงค์ ผู้เข้ารับการอบรมได้เรียนรู้การสร้างเว็บบล็อก เว็บไซต์ และทราบถึงแนวโน้มความสำคัญของวงการอินเทอร์เน็ตที่เข้ามามีบทบาทในชีวิตประจำวันของคนไทย อันจะนำไปสู่การสร้างรายได้บนอินเทอร์เน็ต โดยได้รับการสนับสนุนจากหลายหน่วยงาน เช่น พก.พม.สำนักงานอุทยานการเรียนรู้ หรือทีเคปาร์ค บริษัท แกรนด์ แพลนเน็ท เอ็นเตอร์ไพรส์ จำกัด บริษัท ฮัทชิสัน ซีเอที ไวร์เลส มัลติมีเดีย จำกัด บริษัท บัณฑิต เซ็นเตอร์ จำกัด เป็นต้น กก.ผจก.บริษัท พีดับบิวดีฯ กล่าวต่อว่า การอบรมครั้งนี้ ยังได้รับเกียรติจากคณะวิทยากรผู้มีความรู้ความสามารถในวงการไอที และอินเทอร์เน็ต โดยจะมีคนพิการ เข้ารับการอบรมจำนวน 25 คน ระหว่างวันที่ 16 ก.ค.2552 - 21ส.ค.2552 รวมทั้งสิ้น 22 วัน อีกทั้ง ยังจะได้รับเบี้ยเลี้ยง ค่าเดินทาง และโอกาสได้ร่วมงานกับทางบริษัทฯ หรือฝึกงานในบริษัทฯ ที่เกี่ยวข้องด้วย ข้อมูลจาก นสพ.ไทยรัฐ วันที่ 17 กรกฏาคม 2552 เราจะเป็นคนดี
เมื่อสองสามปีมานี้มีหนังสือเล่มหนึ่งชื่อ "ผมจะเป็นคนดี" เขียนโดย คุณวิกรม กรมดิษฐ์ ประธานกรรมการนิคมอุตสาหกรรม อมตะ และมูลนิธิ อมตะ ซึ่งเรื่องราวในหนังสือเล่มนี้เป็นอัตตชีวประวัติของท่านเอง ตั้งแต่สมัยวัยเยาอยู่ต่างจังหวัด และเดินทางเข้ามาทำงานในกรุงเทพ ประกอบธุรกิจจนประสบความสำเร็จอย่างงดงาม และมีชื่อเสียงเป็นที่รู้จักของวงการธุรกิจทั่วไป
ผมเกริ่นนำหนังสือเรื่อง "ผมจะเป็นคนดี" นี้ ก็เพื่อจะเรียนให้ท่านทราบว่าวันนี้เรามีมูลนิธิชื่อ "เราจะเป็นคนดี" ตั้งขึ้นมาครบรอบสองปีเมื่อวันที่ 11 กรกฏาคม นี้ โดยมี พล.ต.อ.เสรีพิศุทธ์ เตมียาเวส เป็นประธานกรรมการมูลนิธิฯแห่งนี้ และมีท่านผู้มีชื่อเสียงในวงสังคมไทยร่วมเป็นกรรมการบริหารมูลนิธิฯนี้จำนวนมากมายหลายท่าน อาทิ ศ.ดร.จิระ หงส์ลดารมภ์ คุณหญิงศรีศิริ กฤษณจันทร์ พล.ต.อ.จุมพล มั่นหมาย คุณหญิงเอื้อทิพย์ บุญทรง ฯลฯ เป็นต้น  "การก่อตั้งมูลนิธิ "เราจะเป็นคนดี" เกิดขึ้นเนื่องจากปี พ.ศ. 2549 เป็นปีแห่งการฉลองการครองสิริราชสมบัติครบ 60 ปี และในปี พ.ศ. 2550 เป็นวโรกาสที่ทรงมีพระชนมายุครบ 80 พรรษา ของพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวภูมิพลอดุลยเดช นับเป็นปีมหามงคลที่ปวงชนชาวไทยทุกหมู่เหล่า ได้ร่วมกันถวายพระพรชัยมงคล และร่วมกันถวายความจงรักภักดีในรูปแบบต่างๆ และกิจกรรมที่ถือว่าเป็นการถวายความจงรักภักดีที่ดีที่สุด คือ การทำความดี สมาคมนักเรียนเก่า/ศิษย์เก่าของสถาบันการศึกษาในโรงเรียนรัฐบาลกลุ่มหนึ่งในกรุงเทพมหานคร ได้ร่วมกันจัดทำโครงการ "เราจะเป็นคนดี" ขึ้น โดยตระหนักว่าเยาวชนเป็นอนาคตของชาติ ต้องปลูกฝังให้เห็นความสำคัญของ "การทำความดี" ละเว้นอบายมุข เช่นยาเสพติด การพนันและการประพฤติที่ขัดต่อศีลธรรมอันดี นอกจากมีการขยายโครงการ "เราจะเป็นคนดี"ให้กว้างขวางออกไปจากกรุงเทพมหานครและในจังหวัดต่างๆแล้ว คณะกรรมการโครงการ ฯได้ร่วมกันจัดตั้งมูลนิธิ "เราจะเป็นคนดี" พร้อมกับรวบรวมสมาคมนักเรียนเก่า/ศิษย์เก่า และโรงเรียน ตลอดจนองค์กรและบุคคลอื่นๆในกรุงเทพมหานครและต่างจังหวัดร่วมกันเป็นเครือข่ายสมาชิกของมูลนิธืฯ เพื่อขยายการดำเนินกิจกรรมของมูลนิธิฯให้แพร่หลายยิ่งขึ้น" เนื่องด้วยผมได้รับเกียรติจากมูลนิธิฯแต่งตั้งให้เป็นกรรมการฝ่ายประชาสัมพันธ์ ของงานครบรอบสองสองปี ที่จัดขึ้นเมื่อวันเสาร์ที่ 11 กรกฏาคม 2552 ณ หอประชุมคุรุสภา จึงใคร่เสนอภาพบรรยากาศของงานให้ทราบดังนี้   นิทรรศการของโรงเรียนต่างๆที่เป็นเครือข่ายสมาชิก จำนวน 17 โรงเรียน      งานครบรอบสองปีของมูลนิธิฯ ปิดงานเมื่อเวลา 16.00 น. ภาพประกอบถ่ายด้วยมือถือ NK N81 ทัวร์สุขภาพ "ดื่มนม ชมวัง ฟังบรรยาย"
วันนี้เรายอมรับกันอย่างกว้างขวางแล้วว่า การมีสุขภาพที่ดี เป็นสิ่งสำคัญสำหรับทุกชีวิต จนมีคำพูดว่า สุขภาพดีไม่มีการซื้อขาย
 ณ บริเวณชั้น 8 ซึ่งเป็นที่ตั้งสำนักงาน "คลีนิคชายวัยทอง" วันนี้จะมีรายการทัวร์สุขภาพ "ดื่มนม ชมวัง ฟังบรรยายเกี่ยวกับสุขภาพ" รายการจะเริ่มตั้งแต่เวลา 07.30-15.00 น. โดยประมาณ  จะเห็นโต๊ะลงทะเบียนผู้เข้าร่วมรายการ และตั้งแต่เวลา 07.30 น.เป็นต้นไป บริเวณนี้จะคลาคล่ำไปด้วยผู้คนทั้งหญิงและชายวัยทอง ที่จะมาร่วมรายการทัวร์สุขภาพในวันนี้ จำนวนประมาณ 300 คน ตามกำหนดการวันนี้ ผู้จัดรายการกำหนดโปรแกรมงานดังนี้ 1.ลงทะเบียน 2.รับฟังการปฐมนิเทศก์ว่าจะเข้าร่วมงานได้อย่างไร โดยแบ่งจุดร่วมงานเป็นสถานี 3.สถานีที่ 1 เป็นการวัดความดัน วัดส่วนสูง และลงรายละเอียดในเอกสารคู่มือสุขภาพ ที่รับแจกมาตอนลงทะเบียน 4.สถานีที่ 2 เจาะเลือดปลายนิ้ว เพื่อตรวจสอบว่าเป็นโรคเบาหวานหรือไม่ 4.1 หากตรวจพบว่าเป็นหรือมีแนวโน้วว่ากำลังจะเป็น ก็จะพบกับแพทย์เพื่อให้คำแนะนำ 4.2 หากตรวจแล้วไม่เป็นก็จะไปสถานีที่ 3 5.สถานีที่ 3 เป็นการตรวจด้วยเครื่องอุลต้าซ่าวด์ที่เท้าซ้ายทั้งชายและหญิง เพื่อตรวจดูว่าภาวะมวลกระดูกเป็นอย่างไร เครื่องที่ตรวจจะพิมพ์รายงานออกมาทันทีที่ตรวจเสร็จ (ใช้เวลาประมาณ 1 นาทีต่อคน) ถ้าเครื่องตรวจรายงานว่า "มีภาวะกระดูกบาง" ก็แสดงว่า ค่อนข้างปกติ ถ้าเครื่องตรวจรายงานว่า "มีภาวะกระดูกพรุน" ก็หมายความว่าจะต้องได้รับการดูแลรักษา เจ้าหน้าที่จะลงรายการในสมุดคู่มือสุขภาพของแต่ละคน จากนี้ก็ไปที่ 6. สถานีที่ 4 รับคำแนะนำจากแพทย์ผู้เชี่ยวชาญเรื่องกระดูก 7. สถานีที่ 5 รับการฝังเข็มเพื่อบำบัดอาการปวดเมื่อยของร่างกาย สถานีนี้ใครไม่สนใจก็ไม่ต้องรับการฝังเข็ม   บริเวณสถานีที่ 3 ตรวจภาวะมวลกระดูก    และขอชื่นชมการทำงานของเจ้าหน้าที่ทุกๆท่าน ที่ทำงานด้วยความเข้มแข็งและให้การต้อนรับกับผู้มาร่วมงานเปรียบเสมือนญาติอันสนิท ถึงแม้ว่าผู้มาร่วมงานจะมาเกินจำนวนที่กำหนดไว้คือ 100 คน แต่มีผู้มาร่วมงานประมาณถึง 300 คน จึงทำให้บริเวณคลีนิตชายวัยทองคับแคบไปถนัดใจ และอดที่จะขอบคุณท่านผู้นี้ไม่ได้ ที่ท่านต้อนรับผู่มาร่วมงานอย่างแข็งขัน ให้คำแนะนำที่ดีต่อทุกคนที่ไต่ถามท่าน และยังเป็นผู้บรรยายเรื่อง การเสื่อมสมรรถภาพทางเพศให้ผู้มาร่วมงานฟังอย่างสนุกสนาน ท่านคือ  ผมต้องขออภัยท่านผู้อ่านด้วยที่ไม่สามารถจะเล่าถึงรายการชมวังได้ เพราะผมติดภาระกิจสำคัญต้องออกจากงานก่อนถึงรายการชมวัง (พญาไท) ที่อยู่ภายใน รพ.พระมงกุฏ ภาพประกอบถ่ายด้วยมือถือ NK N81 |
หนุ่มร้อยปี
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 24 คน [?] บล็อกนี้สร้างสรรค์ขึ้นเมื่อวันที่ 15 กุมภาพันธ์ 2549 โดย ชายไทยวัยสูงอายุ มีวัตถุประสงค์ในการบันทึกและนำเสนอเรื่องราวต่างๆแบบครอบจักรวาล อาทิ ภาพยนตร์ ดนตรี รายการทีวี หนังสือน่าอ่าน อาหารน่ากิน ท่องเที่ยว สะสมสิ่งของ ตำนานชีวิตบุคคลน่าสนใจ รู้ไว้ใช่ว่า จิปาถะ ฯลฯ เป็นต้น คำขวัญประจำบล็อก ประสบการณ์ชีวิตที่ดีในอดีต คือทรัพยากรที่ทรงคุณค่าในปัจจุบัน คำขวัญประจำตัวเจ้าของบล็อก "อายุเป็นเพียงตัวเลข" บรรณาธิการบริหารบล็อกคือ หนุ่มร้อยปี บล็อกนี้ไม่สงวนลิขสิทธิ์ตามกฏหมาย ท่านใดเห็นว่าข้อเขียนหรือภาพประกอบในบล็อกนี้มีประโยชน์ สามารถนำไปใช้ได้ แต่โปรดอ้างอิงชื่อบล็อกนี้ด้วย จักขอบคุณยิ่ง  Friends Blog
|
