Bloggang.com : carousal - [ไม่เชิงรีวิว] นิกกับพิม

[ไม่เชิงรีวิว] นิกกับพิม

วันนี้นั่งคุยกับเพื่อนที่อายุห่างกันราว 5 ปี เรื่องหนังสืออ่านนอกเวลาสมัยมัธยม ระยะเวลาที่ต่างกันเล็กน้อย ทำให้หนังสืออ่านนอกเวลาของเราสองคนไม่เหมือนกันเป็นบางเรื่อง แต่นั่นไม่ใช่ปัญหา เพราะถึงเขาไม่กำหนดให้อ่าน ก็อ่านอยู่ดีนั่นแหละ

แล้วเลยถามกันและกันว่า หนังสืออ่านนอกเวลาเล่มไหน ที่อยากจะเห็นเป็นละครที่สุด

แล้วมติก็ออกมาว่า นิกกับพิม

ข้าพเจ้าอ่านนิกกับพิมครั้งแรกสมัยประถม จำได้ว่าพี่ชายยืมมาจากห้องสมุดเพราะตัวเองต้องสอบ (แต่ไม่เคยหยิบมาอ่านเลย และเมื่อถึงวันจะสอบ ก็ให้น้องสาวย่อเรื่องให้ฟัง) ความไร้เดียงสาก็ทำให้เชื่อมั่นว่านิกกับพิมส่งจดหมายถึงกันจริง ๆ (ก็สำหรับเด็ก ๆ น่ะ การที่สัตว์หรือสิ่งของจะมีความสามารถในการพูดจาหรือเขียนจดหมายมันเป็นเรื่องธรรมดานี่นา) จนกระทั่งโต มาอ่านเจอบทความอันหนึ่งที่เขียนถึงเรื่องนี้ ว่าพิเชษฐ์ (พระเอก) กับมนทิรา (นางเอก) เขียนจดหมายถึงกัน โดยสมมติตัวเองเป็นนิกกับพิม

O_O เออว่ะ จริงด้วย หมามันจะเขียนจดหมายได้ไงเนอะ จนโตแล้วก็ยังไม่เคยย้อนกลับไปนึกถึงความเป็นจริงเลย

อารมณ์ประมาณเดียวกันกับตอนที่มวยปล้ำมาเมืองไทยครั้งแรก แล้ว undertaker มาไม่ได้เพราะพ่อตาย ฟังแล้วหลายคนรอบตัว (มากกว่า 3 คน) อุทานเป็นเสียงเดียวกันว่า "อ้าว ไม่ได้ตายไปตั้งนานแล้วเหรอ" (เพราะใน story line Taker เป็นคนที่ฆ่าพ่อแม่ของตัวเองเนื่องจากเป็นคนวางเพลิงเผาบ้าน Kane ผู้เป็นน้องชายต่างพ่อยังมาแก้แค้น และยังขุดศพพ่อศพแม่มาเผาอยู่เลย - อืม พอมาพิมพ์อย่างนี้แล้วก็รู้สึกฝรั่งมันเล่นกันแรงเหมือนกันเนอะ) ยังไงยังงั้น

กลับมาที่นิกกับพิม

ถ้าจะมีใครทำจริง ๆ ละก็ ก็อยากจะให้เป็นช่องสามนะ เพราะว่าละครช่องสาม ภาพจะ soft กว่าละครช่องเจ็ดซึ่งคมกว่าอย่างเห็นได้ชัด ฉากที่อยากเห็นคงเป็นบรรยากาศของบ้านภูเขียวและทะเลสาบที่สวิสซึ่งพระเอกนางเอกจูงหมาไปเดินเล่นด้วยกัน (ซึ่งเพื่อนบอกว่า สงสัยจะต้องไปถ่ายทำที่เขาใหญ่ แต่ข้าพเจ้าไม่ยักกะรู้สึกว่ามันใช่บรรยากาศแบบบนเขาใหญ่แฮะ)

ยุ่งชะมัดเป็นสัตวแพทย์ ยังทำเป็นละครได้เลย นิกกับพิมก็ไม่ยากเกินไปหรอกน่า ยังไงซะก็ไม่ต้องพยายามถ่ายฉากที่หมานอนเท้าคางเขียนจดหมายแล้วนี่

ปัจฉิมลิขิต

*ในห้องนอนกว้างใหญ่ของคุณพิเชษฐ์ คุณพิเชษฐ์กำลังดูดบุหรี่พ่นควันปุ๋ย ๆ อยู่บนเตียง ข้าง ๆ มีใครคนหนึ่งนอนตะแคงหันหลังให้อยู่ใต้ผ้าห่มรูปตัว L*

นาย : (จับแขนของคนข้าง ๆ ให้หันมาหาตัว) พรุ่งนี้ ขึ้นมาเร็วหน่อยนะ

*คนข้าง ๆ พลิกกลับมา เป็นเด็กหนุ่มผอม ๆ ท่าทางเก้งก้าง หัวเหม่ง บุคลิกเหมือนเชสเตอร์ เบนนิงตันที่ห่มผ้าคลุมกาลเวลาย้อนกลับไปสมัยอายุ 17 แววตาแสดงถึงความรักความชื่นชมเต็มเปี่ยม*

นาย : (จับคางเชยขึ้นพลางยิ้มน้อย ๆ) เราจะได้ติวกันจริง ๆ จัง ๆ ภาษาอังกฤษแกยังออกจะแย่ ๆ นี่ จริงไหม ชด?

Create Date : 01 ตุลาคม 2554
Last Update : 23 มกราคม 2555 21:13:46 น.
Counter : 982 Pageviews.

0 comments