...ไม่ได้เที่ยวงานกาชาดมานานมากๆๆๆๆ...
...ปีใหม่นี้มีโอกาสเลยพาแม่เข้าไปเที่ยวกัน...
...ถือเป็นการออกเดทรำลึกความหลังกับแม่ไปในตัว...
...ในงานมีข้าวของวางขายมากมายเหมือนเดิม...
...ยิ่งเดินลึกเข้าไปมากเท่าไร...
...คนยิ่งเดินขวั่กไขว่มากมายเท่านั้น...
...สองแม่ลูกเดินจูงมือกันไปจนถึงโซนเครื่องเล่น...
...เห็นมุมม้าหมุน...เด็กเล่นหัวเราะไป...ผู้ปกครองก็ยืนรอกันไป...
...คิดถึงสมัยเด็กๆ...ชอบเล่นม้าหมุนมากๆ...
...ร้องไห้กระจองอแง...จะเล่นแล้วเล่นอีกไม่ยอมเลิก...
...แม่ก็เลยแก้เกมส์...ให้เล่น...เรื่อยๆๆๆๆ....
...จนกระทั่งเวียนหัว...และอาเจียน...
...และตั้งแต่นั้นมา...
...ก็ไม่ปรากฏว่าเด็กคนนี้ร้องจะเล่นม้าหมุนอีกเลย....
...คงจะรู้สึกพอเกินพอ...
...ไม่ก็เข็ด...
...ไปนานเท่านาน...
5555
...ขากลับออกมา...
...คนเยอะขึ้นเยอะขึ้น...
...สองแม่ลูกจับมือกันแน่นขึ้น...
...แต่ความรู้สึกได้เปลี่ยนไปแล้ว....
...เมื่อก่อนแม่จับมือเราแน่น...
...คงเพราะกลัวจะล้มและหลงหายไป...
...แต่ในวันนี้...กลายเป็นเรา...
...ที่ต้องคอยระวังทางให้...
...และจับมือไว้ไม่ให้ไปไกลคลาดสายตา...
...บทบาทของคนสองคนได้สลับกันแทบสิ้นเชิงแล้ว...
...เราจับมือกันแน่นขึ้น...
...อบอุ่นหัวใจ...
...ออกเดทกะแม่ในงานกาชาด...
...เป็นอะไรที่ฟินไปอีกแบบ...
...อ้อ! ... ระหว่างเดินเที่ยวกัน...
...เจอรอยยิ้มปริศนา...
...ตีความไปเองว่า...
...เพื่อนคงจะอยากให้คิดว่า...
...นี่นะปีใหม่ๆ...อะไรไม่ดีก็ปล่อยมันไป...
...ยิ้มให้กับสิ่งดีๆใหม่ๆที่จะเข้ามาเถอะนะ...
...ดูหน้าและแววตานางแล้วประทับใจ...
...แปะไว้ดูอีกขำๆ...เรื่อยๆๆๆๆ...
...โดยรวมๆแล้ว...คิดถึงเพลงนี้ :)
https://youtu.be/xGkCsSBYjQQ
ผู้ติดตามบล็อก : 4 คน [
