Bloggang.com : หนำใจ - ไม้เท้า

Bloggang.com : weblog for you and your gang

row-row-row your boat,life is but a dream.

ไม้เท้า

"มัทนี เกษกมล" เป็นนักแปลคนแรกๆ ที่ฉันรู้จัก และรักสำนวนแปลของเธอ
ความประทับใจที่มีต่อ"ต้นส้มแสนรัก" ในวัยเด็ก ทำให้ฉันจดจำชื่อของเธอได้ดี และได้ติดตามงานชิ้นหลังๆ ในเครือสำนักพิมพ์ดวงกมลต่อมาอีกหลายเล่ม แต่สมองทึบๆ ของฉันก็จดจำชื่อเรื่องได้ไม่หมด
(มีอยู่เรื่องหนึ่งเกี่ยวกับน้ำพุแห่งชีวิตอมตะ ทำหายไป ยังเสียดายทุกครั้งที่นึกถึง)
หนังสือเล่มล่าสุดที่คุณมัทนีแปล และฉันมีโอกาสได้อ่าน ทั้งๆ ที่เธอแปลมานานมากแล้วแหละ แต่เพิ่งไปคุ้ยเจอจากแผงหนังสือเก่า มีชื่อเรียบๆ แต่เร้าความสนใจ(ของฉัน)อย่างแรงว่า "ไม้เท้า"
แปลจาก "The Walking Stick" ต้นฉบับภาษาอังกฤษของ Mr.Winston Mewdsley Graham
ฉันอ่านอย่างตะกรุมตะกราม และจบภายในสองสามวัน น่าเสียดายจริงๆ ความจริงน่าจะ่ค่อยๆ ละเลียดอ่านวันละเล็กละน้อย แต่ความใจร้อนเป็นสันดานที่แก้ไม่มีวันหาย

บอกได้คำเดียวว่าประทับใจ ฉันชอบนวนิยายเรื่องนี้จังเลย
ชอบโครงเรื่องง่ายๆ แต่ยิงหมัดเด็ดตรงเป้าเพราะความฉลาดในการเล่าเรื่อง
ชอบภาษาเรียบๆ แต่เต็มไปด้วยชั้นเชิงแบบเซียนภาษา
ชอบความนิ่ง แต่แรง ที่หาได้ยากเต็มทนในนวนิยายแนวดราม่าทั่วๆ ไปตามแผง
แต่มากที่สุด คือชอบความเศร้าบาดลึก เจ็บหนึบในหัวใจแทนตัวเอกของเรื่อง

และนี่คือบางประโยคที่ฉันอ่านแล้วหัวเราะหึหึอยู่ในใจ
"แน่ล่ะ ฉันรักลูก แต่ก็ต้องให้ได้สัดส่วนกับที่รักตัวเองด้วย ไม่งั้นพออายุ 45 หรือ 50 เข้า ก็ว้าเหว่ทำอะไรไม่ได้ ไม่ศิวิไลซ์เสียเลย" 555+ ฉันเห็นด้วยว่ะ

แล้วก็นี่ด้วย
"อาราเบลลาน่ะ กว่าจะอายุเท่านี้(25)ก็อกหักไปแล้วหกครั้ง แต่ชั่วพริบตาเดียวเขาก็ลืมได้ แต่เธอไม่ใช่คนอย่างนั้น เธอจะจมอยู่กับความหลังและโศกเศร้าแทบตาย.."

คุณมัทนีค่ะ ถ้าคุณมีโครงการจะแปลเล่มไหนอีก ช่วยส่งข่าวให้แฟนเก่าอย่างฉันรู้ด้วยนะคะ

ป.ล. ค้นดูในเน็ตแล้วรู้ว่าทำเป็นหนังออกมาด้วย(ตั้งแต่ปี 1970) เดี๋ยวจะหามาดู