[2013] Chapter [6]

"คุณคาวามูระ คุณคาวามูระ รับโทรศัพท์ที่ใต้หอด้วย" เสียงประกาศตามสายดังนั้น

มิซากิลุกขึ้นสวมรองเท้าแตะ ใส่เสื้อคลุมทับเสื้อกล้ามกับกางเกงบ๊อกเซอร์ เดินลงมาชั้นล่างของหอพัก ห้องพักของมิซากิอยู่บนชั้นสาม นิสิตปี 4 ได้รับอภิสิทธิ์ในการพักอยู่ห้องเดี่ยว แต่ส่วนใหญ่แล้วพวกรุ่นพี่ปี 4 มักจะเลือกอยู่อพาร์ตเม้นท์ส่วนตัวที่สะดวกสบายมากกว่า

ตู้โทรศัพท์อิมพีเรียลเน็ต อยู่ตรงหน้าห้องของผู้ดูแลหอพักที่เป็นชายชราชาวไทยสวมเสือพื้นเมืองสีกรม มิซากิลงบันไดมา ชายชราก็ชี้ไปที่ตู้โทรศัพท์

ใบหน้าของพ่อของเขาปรากฏอยู่บนจอภาพยิ้มให้กับเขา

"สบายดีหรือ มิซากิ"

ปีนี้คาวามูระ โซอิจิโร่ อายุได้ 60 ปีแล้ว ปีหน้าเขาก็จะเกษียณจากกรมการทางรถไฟแห่งจักรวรรดิ

"สบายดีครับ" มิซากิรู้สึกว่าพ่อดูแก่ลงจากเดิมที่พบกันครั้งสุดท้าย ผมของพ่อที่เคยดกดำ เริ่มบางและเปลี่ยนเป็นสีขาวโพลนไปทั้งศีรษะ "ที่นี่ร้อนมากครับพ่อ ที่ฉางชุนเป็นอย่างไรบ้าง"

"ตอนนี้พ่ออยู่มุกเด็น ...อากาศกำลังดีทีเดียว"

"พ่อไปทำอะไรที่มุกเด็น?"

"เรื่องงาน พ่อยื่นเรื่องขอเกษียณ และเดินเรื่องขอบำนาญ" พ่อพูด ก่อนจะเริ่มไอ "พ่อไม่ค่อยสบายเลย ช่วงนี้"

"พ่อต้องรักษาสุขภาพบ้างครับ"

"ไม่ต้องห่วงพ่อ พ่อยังอยู่ได้อีกนาน"

มิซากิรู้ดีว่าสุขภาพพ่อไม่ค่อยแข็งแรง เพราะในวัยหนุ่มของพ่อ พ่อต้องทำงานอยู่ที่โรงไฟฟ้านิวเคลียร์ทำให้สุขภาพของพ่อแย่เป็นทุนอยู่แล้ว ยิ่งหลังจากที่แม่ถูกจับไป สุขภาพของพ่อก็เหมือนจะแย่ลงเพราะความตรอมใจ

"อ้อ" คาวามูระ โซอิจิโร่พูดเหมือนจะนึกอะไรขึ้นมาได้ "พ่อมีเรื่องจะคุยกับแกอยู่ 2-3 เรื่องนะ เรื่องแรก พ่อได้ไปพบกับศาสตราจารย์หวัง คณบดีของคณะวิศวกรรมศาสตร์ มุกเด็นแล้ว ท่านยินดีรับแกเป็นอาจารย์ หลังจากการศึกษาให้แกมาพบท่านเลยนะ"

"ครับพ่อ" มิซากิฝืนยิ้ม ในใจเขาอยากจะไปสมัครเป็นทหารแบบทาคาฮาชิ แต่มันเป็นไปไม่ได้สำหรับลูกคอมมิวนิสต์แบบเขา การกลับไปเป็นอาจารย์ที่แมนจูกัวก็ไม่ได้เลวร้ายจนเกินไปอย่างน้อยก็ได้อยู่ใกล้ๆ พ่อ

"เป็นอะไรไปล่ะ ทำหน้าไม่่ค่อยดีเลย"

"ปะ เปล่าครับพ่อ"

"เอาเถอะ พ่อก็เข้าใจแกอยู่นะ ... แต่การได้ไปเป็นผู้ช่วยฯ ของศาสตราจารย์หวังก็เป็นเรื่องดีที่เดียวเขาเคยเป็นเพื่อนร่วมงานพ่อสมัยที่อยู่ฟุกุชิม่าเป็นคนดีทีเดียวล่ะ"

"ขอบคุณครับ หลังจากสอบไฟนอลแล้วผมจะขึ้นไปมุกเด็นทันทีครับ"

"..."

"ที่พ่อว่ามี 2 เรื่องนี่ มีอะไรอีกหรือเปล่าครับ"

"โอ๊ะ! เกือบลืมไปแน่ะ ...คนแก่ก็ยังงี้แหละ" พ่อเกาหัวแกรกๆ แก้เก้อ "ยังไงดีล่ะ... พ่อได้ยินมาว่าที่มหาวิทยาลัยของแกจะมีการประท้วงใหญ่..."

"อ๋อครับ ไม่มีอะไรหรอกคือ แค่แสดงพลังต่อต้านการรวบอำนาจเผด็จการของรัฐบาลสหรัฐไทยใหม่ พวกสหภาพมักจะชุมนุมช่วงนี้ของทุกปีอยู่แล้ว" มิซากิพูด เร่ิมสังเกตเห็นความกังวลในแววตาของพ่อ

"แกจะเข้าร่วม ?"

"ไม่หรอกครับพ่อ ผมมีงานแข่งรักบี้ประเพณีระหว่างมหาลัยกับโรงเรียนนายทหาร" มิซากิพูด "...แต่จียุนเห็นว่าจะเข้าร่วม"

พ่อถอนหายใจ

"พ่อได้ข่าวไม่ค่อยดีเท่าไหร่ ลูกจำลุงฮาระ ได้ไหม?"

"ที่เคยอยู่บ้านใกล้ๆ กับเราที่ฉางชุน ทำไมหรือครับ"

"เขาทำงานในฝ่ายปกครองของแมนจูกัว พ่อบังเอิญเจอลุงฮาระที่มุกเด็น เราก็เลยพากันไปนั่งกินสาเกไปตามประสาคนแก่ ทีนี้พอได้ยินว่าแกกำลังเรียนอยู่ที่เชียงใหม่-โตได แกก็ทำหน้าซีเรียสขึ้นมาทันทีทันใด" พ่อพูด "แกกำชับให้พ่อบอกแกว่าการชุมนุมอาทิตย์หน้าห้ามแกไปร่วมโดยเด็ดขาด"

"ทำไมครับพ่อ?" เขาเริ่มไม่ค่อยสบายใจ ในรอบ 2-3 วันมานี้มีคนเตือนเขาเรื่องการชุมนุมถึง 2 คน คนแรกคือทาคาฮาชิ คนที่สองคือพ่อของเขาเอง

"มีข่าวลือว่าพวกแดงอยู่เบื้องหลังการชุมนุมน่ะสิ ได้ยินว่าพวกตำรวจลับตอนนี้อยู่เต็มเชียงใหม่ไปหมดเลย"

พวกแดง.... ตำรวจลับ.... คำเหล่านี้ทิ่มแทงหัวใจของเขา

"บอกแม่หนูจียุนด้วย" พ่อพูดต่อ "จำไว้ว่าอย่าเข้าใกล้การชุมนุมอย่างเด็ดขาด พ่อไม่อยาก...."

พ่อพูดถึงตอนนี้ก็กลืนน้ำลายอย่างยากลำบาก

"ไม่อยากให้เป็นเหมือนแม่ ใช่ไหมครับพ่อ" มิซากิพูด "ไม่ต้องห่วงหรอกครับพ่อ ผมไม่มีวันคบหากับพวกคอมมิวนิสต์หรอกครับพ่อ"

"เห็นแกพูดอย่างนี้พ่อก็เบาใจ" พ่อถอนหายใจ

"พ่อครับ"

"หืม?"

"พ่อเคยโกรธหรือเกลียดคุณแม่ไหมครับ?"

คาวามูระ โซอิจิโร่ ถอนหายใจอีกรอบหนึ่ง "ถึงแม้พ่อจะไม่เข้าใจแม่เขาเลย แต่พ่อก็ไม่เคยโกรธหรือเกลียดแม่ของแก ความรู้สึกที่พ่อมีต่อแม่ของแกไม่เคยเปลี่ยนแปลง นับตั้งแต่วันแรกที่เราพบกัน" พ่อพูด "ความทรงจำสำหรับพ่อ มิซาเอะยังเป็นคนที่น่ารักและแสนดีเสมอ ถ้าแกรักใครสักคนแกจะเข้าใจ"

"..."

"แกไปพักเถอะ เดี๋ยวพ่อจะจับรถไฟกลับฉางชุนแล้ว"

"พ่อครับ..." มิซากิเหมือนจะนึกอะไรได้

"มีอะไร?"

"มะ ไม่มีอะไรครับ" ทีแรกมิซากิคิดจะเล่าให้พ่อฟังเรื่องที่โยชิสึเนะบอกเกี่ยวกับคนที่ชื่อกาญจนาที่มุกเด็น แต่เมื่อคิดว่าอิมพีเรียลเน็ตไม่ปลอดภัยเขาเลยเปลี่ยนใจ "ดูแลสุขภาพด้วยครับ ผมรักพ่อ"

คาวามูระ โซอิจิโร่ยิ้มก่อนจะตัดสายไป

Create Date : 31 พฤษภาคม 2556 Last Update : 31 พฤษภาคม 2556 11:02:31 น. Counter : 489 Pageviews.		0 comments
Share Tweet