วิจารณ์ 127 Hours (2011)
127 Hours
แดนนี่ บอยล์ แห่งหนังอินดี้ออสการ์ Slumdog Millionaire กลับมาทำหนังเรื่องต่อไป ก็ยังได้เข้าชิงออสการ์หนังยอดเยี่ยมอีกรอบ แถมส่งให้พระเอกหนุ่ม เจมส์ ฟรังโก้ ได้เข้าชิงออสการ์สาขานักแสดงนำชายได้เป็นครั้งแรกอีกด้วย หนังชีวประวัติเรื่องนี้เล่าเรื่องจริงที่เกิดขึ้นกับนักปีนเขามือสมัครเล่น 'แอรอน รอลสตัน' เมื่อหนุ่มแอรอนไปปีนเขาในวันหยุดตามปกติ ตามสไตล์หนุ่มนักผจญภัย แต่กลับโชคร้ายพลัดตกลงไปในร่องหุบเขา อีกทั้งยังโดนหินก้อนใหญ่ทับแขนเอาไว้ ทำให้เขาติดแหง็กอยู่ในร่องลึกของหุบเขาที่ไม่มีผู้คนผ่านไปมา โดยของที่เขาติดกระเป๋ามาด้วยมีเพียงน้ำหนึ่งกระติก ของขอบเคี้ยวทานเล่น กล้องวิดีโอ และอุปกรณ์ปีนเขาของมือสมัครเล่นทั่วไป ยิ่งเวลาผ่านไปความกลัว ความหวั่นวิตก ความหลอน และความหดหู่ของแอรอนก็เพิ่มมากขึ้น นำมาสู่การตัดสินใจเอาตัวรอดครั้งสำคัญของเขา
ผมไม่แปลกใจที่เจมส์ ฟรังโก้ ได้เข้าชิงออสการ์ เพราะกว่าร้อยละ 90 ของเรื่อง มีเขาปรากฏอยู่บนจอ และทำหน้าที่ขับเคลื่อนเรื่องราวของหนังทั้งหมดเพียงตัวคนเดียว นอกจากนี้ยังถ่ายทอดความรู้สึกของตัวละครออกมาผ่านสีหน้า ท่าทาง และแสดงอาการพารานอยด์ สติหลุดลอยฟุ้งฝันอย่างเข้าถึงบทบาท ซึ่งแน่นอนว่าคนดูย่อมผูกพันกับตัวละครได้ตั้งแต่ 15 นาทีแรกของหนัง และรับรู้ถึงบรรยากาศอึดอัด กดดัน เสมือนว่าติดอยู่ในที่แคบที่ไม่สามารถออกไปได้เหมือนกับตัวละครด้วย จึงไม่น่าแปลกใจที่คนดูจะลุ้นเอาใจช่วย มีอารมณ์ร่วมไปกับเรื่องราวในหนัง
ต้องชมผู้กำกับแดนนี่ บอยล์และทีมเขียนบทด้วย ที่สามารถปรุงแต่งเรื่องราวที่เล่าสามนาทีจบ ออกมาเป็นหนังยาวหนึ่งชั่วโมงครึ่งได้อย่างไม่น่าเบื่อ และใส่เทคนิคการกำกับที่น่าสนใจเพิ่มเข้าไป ทั้งการถ่ายทำแบบสารคดี การลำดับเรื่องราวย้อนไปมา และการกำกับฉากสติหลุดลอยฟุ้งฝัน ที่ผสมปนเประหว่างเรื่องจริงกับเรื่องที่อยากให้เป็น ทำให้สุดท้ายแล้ว 127 Hours กลายเป็นหนังชีวประวัติ ผจญภัย แทรกกลิ่นอายหนังสารคดี ที่ออกมาน่าชื่นชม ทั้งสนุกลื่นไหล ตื่นเต้น กดดัน ซาบซึ้ง และน่าประทับใจ ,, ไม่แปลกใจที่ได้เข้าชิงออสการ์ครับ
8.5/10
| Create Date : 07 กุมภาพันธ์ 2554 |
| Last Update : 7 กุมภาพันธ์ 2554 22:09:40 น. |
|
6 comments
|
| Counter : 1345 Pageviews. |
|
 |
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 2 คน [
ฉากมีเลือดถึงขั้นเดินหนี