• Here I am! เป็นตัวฉัน อยู่แบบฉัน นี่คือฉันเอง
• About my Soft side :: ด้านที่ อ่อนโยน ก็พอมีอยู่บ้าง
• About my Hard side :: ด้านที่เข้มแข็ง แกร่งกล้า ปนบ้าบิ่นเล็กน้อย
• About my lovely boy :: หลานชายคนโปรด ที่ช่างจำนรรจาซะเหลือเกิน
• About my crazy Sport :: เราจะบ้าเล่นโบว์ลิ่งไปถึงไหนฟะ
• About my favorite series :: หนังชุดในดวงใจ
• About lovely issue

• กะว่าก๋า
• รักดี
• whitebouquet
• mambococonut
• กำปงพิราเทวี
• travelaround
• OHaNa625sAnDwicH
• maew_kk
• KungGuenter
• Candydolls
• หนูหลงทางมา
• Just a life
• pumpond
• lozocat
• พลังชีวิต
• KOok_k
• แม่ส้มแป้น
• ญามี่
• doby
• boonblue
• กาแฟดำไม่เผ็ด
• เจ้าจัน
• กึ่งยิงกึ่งผ่าน
• tookbus
• ปรารถนา
• yyswim
• Colina-Angel
• bankercool
• interioronscale
• Webmaster - BlogGang

• BlogGang.com

Men's World Championships 2008 เมื่อวานหนีงาน(ลาป่วย) ไปเฝ้าผู้ชายมา อิ อิ พูดไปได้ ไม่ได้เพิ่งไปนะ เมื่อวันอาทิตย์(23/08/08) ก็ไปเฝ้ามาแล้วเต็มวัน ช่วยไม่ได้จริงๆคะ ก็ผู้ชายมากันมากมายทั่วโลก ตั้ง 53 ประเทศ นักกีฬาโบว์ลิ่งมากกว่า300 ชีวิต(ชายล้วน) มาร่วมแข่งขันเพื่อชิงตำแหน่ง Men’s World Championships 2008 ซึ่งปีนี้จัดในประเทศไทยนี่เอง สถานที่จัดงานก็คือ SF Strike Bowl The Mall งามวงค์วานไม่ไปดูกับตาไม่ได้แล้ว ในเมื่อชอบเล่นโบว์ลิ่ง โอกาสมาถึงที่แล้ว ต้องไปคะพี่น้อง นอกจากดูการโยนโบว์ลิ่งเต็มๆวันจนชุ่มตา ดูตัวเป็นๆของนักกีฬาโบว์ลิ่งดังๆทั่วโลก มีทุกสีผิว ทุกสีผมและทุกสไตล์การโยน จนเข้าใจเป็นอันดีว่า ระดับ worldclass เค้าเล่นกันแบบนี้นี่เอง นี่คือทีมของอเมริกา คุ้นหน้ามานานจาก clip ใน internet เท่านั้น แต่วันนี้ข้าพเจ้าพาตัวเองไปใกล้ชิด สัมผัส ถ่ายรูปด้วย(แถมโดนโอบกอดเล็กน้อย) พร้อมทั้ง(บังคับ)ขอลายเซ็นต์มาเรียบร้อย อิอิ เซ็นต์กันบนหลังเสื้อเรย เก๋ไก๋มิใช่น้อย เดี๋ยวจะโชว์หลักฐานให้ดู การแข่งขันจะแบ่งนักกีฬาออกเป็น squad (กลุ่ม) ตามประเภทและจำนวนนักกีฬาที่ส่งเข้าแข่งขันแต่ละรายการ ซึ่งประเภทการแข่งก็มีทั้ง ชายเดี่ยว ชายคู่ ทีม3 และทีม 5 คนผู้ชนะ 4 อันดับต้นของแต่ละ squad ก็จะนำมาแข่งขัน รอบ 8 ทีม 4 ทีม และชิงชนะเลิศ เหรียญทอง เหรียญเงิน และเหรียญทองแดงจะมี2ทีม ซึ่งจะเริ่มแข่งกันตั้งแต่9 โมงเช้า บางวันก็เลิกยัน 5 ทุ่ม อย่างเช่นเมื่อวาน(27-08-2008)ที่ข้าพเจ้าลางานไปเฝ้า ก็เชียร์กันมันส์หยดติ๋งเลยพะยะคะ เพราะคงมีไม่กี่ครั้งนักในการแข่งขันโบว์ลิ่งระดับโลก ที่ทีมชาย 5 คน โยนคนละ 1 เกม แล้วจะได้คะแนนรวมเท่ากัน อย่างเช่นทีมอเมริกา และ ทีมเกาหลีที่แข่งกันตอน 4ทุ่มกว่าเมื่อคืนนี้ ท่ามกลางกองเชียร์หลายร้อยชีวิตและผู้สื่อข่าวมากมาย มันเกิดขึ้นจริงๆคะพี่น้อง ข้าพเจ้าดีใจที่ได้อยู่เป็นพยานอีกคนหนึ่งในสถานที่นั้นด้วย นี่คือคะแนนหลังแข่งจบคนละ 1 เกม ทั้ง 2 ทีม มีคะแนนท่ากันเด๊ะ อยู่ที่ 1084 คะแนน โอ้พระพุทธ มันเกิดขึ้นได้อย่างไรกันเนี่ย score 1084 เท่ากันทั้ง 2 ทีม เลยได้ความรู้มาประดับสมองดำๆวันนี้เองว่า ถ้าคะแนนเท่ากัน ต้องตัดสินโดยให้คนสุดท้ายของแต่ละทีม มาแข่ง เฟรม 9 และ 10 ใหม่... เกาหลีเริ่มก่อน สไตรค์คะ ก็ถือว่าได้เปรียบแล้ว สหรัฐขึ้นมาโยนบ้าง หนุ่มล่ำขวัญใจ Rhinao Pageไงคะ แม่เจ้า ได้แค่ สแปร์ สหรัฐเริ่มเครียดแล้วทั้งทีมเลย เพราะสถานการณ์เป็นรอง Rhino เริ่มโยนต่อเฟรม 10 เลย ได้ 2 สไตรค์ และ 9 แต้ม คะแนนรวมรอบนี้เป็น 49คะแนน ก็ถือว่าทำได้ดีที่สุดแล้ว คราวนี้ก็ต้องมาลุ้นว่าเกาหลีจะทำได้แค่ไหน โอ้แม่เจ้า เค้าเริ่มโดยไม่สไตรค์ได้ แค่9 และสแปร์ นั่นหมายถึง มีโอกาสโยนแค่อีก 1ครั้ง คะแนนสูงสุดจะได้แค่ 40 คะแนน เหรียญทองตกเป็นของสหรัฐคะ เกาหลีเก่งมากๆ ได้ใจผู้ชม แม้ไม่ได้เหรียญทองแต่เค้ายังเด็กนัก เพิ่ง 17-18 เองมั๊ง ยังมีโอกาสอีกเยอะ แจ็คเกือบจะฆ่ายักษ์ได้อยู่แล้วเชียว...เฮ้อ ดีใจที่นักกีฬาเอเชียพัฒนาจนชาวยุโรปหน้าซีดได้ อิอิ ทวีปนิยมเหลือเกิ้น.... อิชั้น โอบกับ Walter Ray Williams Jr. ประทับใจในความเป็นกันเองของเค้ามากๆ รูปแรกเค้ายืนตัวตรงเชียว เราก็ซุกจั๊กแร้เค้าซะดูต่ำเตี้ยเชียว เลยขอถ่ายใหม่ อิอิ ค่อยสมกันหน่อย ในเรื่องส่วนสูง แถมเค้ายังควักรูปเค้ามาเซ็นต์แจกอีกรูปด้วย ปลื้มซะ ผลงานในทัวร์นาเมนท์นี้เค้าทำได้ดีทีเดียว winning the Masters event ช่วยให้สหรัฐได้เหรียญทองเพิ่มเป็น 4 เหรียญ เรียกว่าเค้าเป็นนักกีฬาคุณภาพคนหนึ่งที่เล่นได้แน่นอน มรรยาทน่าประทับใจ แม้แต่ตอนพิมพ์อยู่เนี่ยก็ยังแอบปลื้มเค้าอยู่เยย อิอิ ประคองกับ Pattrick Allen พ่อหนุ่มนุ่มนิ่ม มรรยาทอ่อนโยนสุดในทีม ขำท่าลุ้นสไตรค์ของเค้าตอนแข่งชิงเหรียญกับเกาหลี โยนเสร็จเค้าจะเดินออกข้างไปซัก3เลน แล้วนั่งลงเอามือตบพื้น 3 ครั้งเรียกเสียงฮาดังทั่วลานโบว์ คนอื่นๆมีตะโกน มีกระโดด แต่คนนี้นิ้ม...นิ่ม แต่เล่นแน่นอนคะ 249 คะแนน สูงสุดของทีมเชียวนะ ซึ้งกับ Rhino Page กัปตันทีมชาติสหรัฐ ทำคะแนนได้ 244 แต่สามารถฝ่าด่านความกดดันจนคว้าเหรียญทองทีมชาย 5 คนมาได้สำเร็จ เค้าจะห้าวๆ ชอบตะโกนด้วยความสะใจหลังทำสไตรค์ได้ เป็นคนที่ตาหวานมากแถมตั้งใจเซ็นต์ซื่อยังกับวาดรูปแน่ะ ไม่เชื่อก็ดูลายเซ็นเค้าซิ เคียงคู่กับ Tommy Jones เจ้าพ่อ bowling clip เรียกว่ามี Clip มากมาย มีทุก act ทุก tournament เห็นกันมานานมากแล้ว วันนี้ได้สัมผัสตัวเป็นๆ น่าสงสารเค้าออก ต้องตกเป็นเป้าสายตาคนทุกคนตลอดเวลา ประมาณว่าทุกคนจะฮือฮา (ข้าพเจ้าก็ด้วย) Tommy Jones มาแล้ว ๆๆๆๆๆ เค้ามักจะฟัง MP3 และเล่นเกมส์กดอยู่ตลอดเวลาสงสัยเป็นทางออกให้ไม่ต้องมองใคร แต่ขอโทษ อิชั้นสะกิดเลยคะ ขอรบกวนหน่อย I am your BIG fan นะจ๊ะ...5555 ไม่อายเลยค่า once in my lifetime เพราะคงไม่มีโอกาสแถกเหงือกไปหาเค้าที่ USA หรอก คนนี้คือ Chris Barns เล่นดี แถมมีเมียเก่งโบว์ลิ่ง แบบมีชื่อเสียงทั้งคู่ ภรรยาเค้าชื่อ Lynda Barnes มาดไม่เบาเชียวละได้แชมป์มาหลายทัวร์นาเมนท์แล้ว เรียกว่าเป็นครอบครัวนักโบว์ลิ่งเลยก็ว่าได้ ตระเวณแข่งกันทั้งคู่ แต่โดยส่วนตัวแล้วข้าพเจ้าไม่ค่อยปลื้มเค้าซักเท่าไหร่ เพราะดูเค้าขี้หงุดหงิด หรือจะเป็นเพราะเที่ยวนี้ ภรรยาไม่มาด้วยหว่า... คนนี้ไม่ใช่ทีมชาติสหรัฐ แต่เป็นตัวเด่นของฟินแลนด์ ชื่อMika Koivuniemi มีชื่อเสียงอยู่ในวงการโบว์ลิ่งมานานมากแล้ว ชอบมาดเค้า ดูดี หล่อแบบมีอายุ ยิ้มสวย ผลงานทัวร์นาเมนท์นี้ เข้าชิงประเภททีม 3 คนในรอบ 4 ทีม และแพ้เกาหลีตกรอบไป Mika ทำคะแนนได้ 222 คะแนน/ 1 เกม เค้าหล่อดี ว่ามั๊ย นี่คือผลงานความพยายามของข้าพเจ้า เสื้อยืดตัวนี้ซื้อมาแค่ 100 กว่าบาท ทำสกรีนเอง ด้วยคำว่า 100% BOWLER แล้วบากหน้าไปขอลายเซ็นต์ผู้ชายที่กล่าวมาแล้วข้างต้น ขาด Bill Hoffman ไป 1 คน เนื่องจากเค้ายังเด็กและยังไม่มีชื่อเสียง(ทำคะแนนรอบชิงได้แค่ 185) เลยข้ามไป MY precious T-Shirt ของข้าพเจ้าตัวนี้ ตอนนี้หาราคาไม่ได้แล้วในความรู้สึกของข้าพเจ้า เพราะจะเก็บไว้เป็นแรงจูงใจในการเล่นโบว์ลิ่งเพื่อสุขภาพในโอกาสต่อไป ยอมรับว่านักกีฬาสหรัฐไม่ได้เก่งที่สุดในโลก คนเอเชียเรามีที่เก่งกว่าอีกเยอะแยะ เพียงแต่โบว์ลิ่ง เล่นกันแพร่หลายในสหรัฐ และมีการจัดการแข่งขันอยู่บ่อยๆ จึงทำให้คนเหล่านี้มีชื่อเสียง เป็นที่รู้จักในวงการโบว์ลิ่งโลก นับว่าเป็นโชคดีของข้าพเจ้าที่การแข่งขันปีนี้จัดขึ้นในประเทศไทยและไม่ไกลบ้านจนเกินไป ทำให้ได้เปิดหูเปิดตา หาประสบการณ์แสนเร้าใจ เสียดายที่ไม่ได้อยู่ตอน Wallter Ray ชิงชนะเลิศ ชายเดี่ยว ต้องไปหา Clip มาดูซะแว้ว...ว My precious t-shirt ต้องเก็บยังไงดีละเนี่ย แต่จะไม่ซักเด็ดขาด 55555   Create Date : 28 สิงหาคม 2551     Last Update : 1 กันยายน 2551 17:27:40 น. Counter : 352 Pageviews.   3 comment Share Tweet

Hammer Psycho bowling ball clip Time changes, people change ..I got that well. นี่คือโบว์ลิ่งบอลใหม่ ที่เลือกแล้ว ว่าแต่เมือไหร่จะได้ฟะ   Create Date : 01 สิงหาคม 2551     Last Update : 4 สิงหาคม 2551 18:08:03 น. Counter : 358 Pageviews.   0 comment Share Tweet

Rama Medical's Cup โบว์ลิ่งการกุศล คณะแพทยศาสตร์ โรงพยาบาลรามาธิบดี ณ. บลูโอ สยามพารากอน 13 กรกฎาคม 2551 วัน ดี ดี อีก หนึ่ง วัน ที่ น่า จด จำ กริ๊งงงงงงงงงงงงงงง พี่ๆ วันอาทิตย์ที่13 เดือนนี้ว่างป๊ะ อืม..ม ว่างมั๊งเดี๋ยวดูก่อน อื้อ.. ก็ยังไม่มีอะไรในปฎิทินอะนะ มีอะไรก็ว่ามา คืองี้นะพี่ คณบดีของคณะหนู ให้หนูไปแข่งโบว์ลิ่งการกุศลของคณะแพทย์ รามาฯ พี่ช่วยหน่อยดิ จัดทีมตามใจพี่เลย 3 คน แต่ขอให้มีผู้ชายในทีมคนหนึ่ง แน้ อยู่ๆให้เราหาผู้ชายไปให้ เออ เอาดิ เดี๋ยวจัดให้ .และ นี่คือที่มาของภารกิจ กว่าจะมีภาพนี้ได้ ก็ต้องลุ้นกันค่อนวันคะ คือไปถึงตั้งแต่ 9โมงเช้า คนที่ไปถึงคนแรกก็คือผู้ชายที่หาได้นั่นละค่า ก็ต้องชักชวน วิงวอน ขู่ แกมบังคับ ว่า ไปช่วยทำกุศลหน่อยนะ เราอาจจะสร้างประวัติศาสตร์ด้วยกันก็ได้นะ อิอิ ตอนนั้นก็ยาหอมมันไปงั้นแหละ อาศัยว่าพอมีเครดิตอยู่บ้าง ตรงที่มีรางวี่รางวัลติดตัวอยู่เล็กน้อย ไอ้น้องชายมันเลยหลงลมปาก 555 แหกตาตื่นไปถึงสยามพารากอนก่อนใครเพื่อน คงตั้งแต่ 8.30 น.ละมั๊ง บลูโอ สยามพารากอนมีทั้งหมด 30 เลน ใช้ทั้งหมด นั่นหมายถึง ต้องแข่งขันกัน 60 ทีมเป็นอย่างน้อย เยอะเหมือนกันนา แต่เอาเหอะ งานการกุศล อย่าคาดหวังอะไรให้มาก ทีมเราตั้งชื่อทีมว่า มีเฮ ข้าพเจ้าก็ เฮฮา กับคนโน้นคนนั้นจนเหนื่อยแล้ว การแข่งขันก็ยังไม่เริ่ม ก็ทั้งลานเป็นคนมหิดลทั้งนั้นนี่คะ เมาท์กันไป ในใจก็แอบด่าคนชวนเรามา มันไม่บอกอะไรเลย นี่เป็นครั้งแรกที่ชั้นมาเหยียบบลูโอ-สยามพารากอนนะเนี่ย ห้างอะไรฟะ เวิ้งว้าง กว้างขวาง เดินที ยังกะลืมนุ่งกุงเกงในมา (รู้สึกอย่างนั้นจริงคะ ไม่ได้กล่าวความเท็จ) แค่จะจอดรถยังวนซะจนเวียนหัวเล้ย กติกาการแข่งขันที่แจ้งไว้ในแผ่นพับ คือแข่งแบบนับคะแนนจริง เล่นคนละ 2 เกม ทีมละ3 คน แต่เอาเข้าจริง ทุกสิ่งก็เปลี่ยนแปลง ซึ่งเริ่มโดยเปลี่ยนกติกาให้นับคะแนนแบบคู่สไตรค์-คี่สแปร์ เอ้า แล้วชั้นจะหอบบอลมา 2 ใบทำไมละเนี่ย (เจ้าชัยหอบมา 3 อิอิ) เจ้าเคี่ยมซิ หนีใครมาหรือเปล่า บอลเบินก็ไม่เอามา เจ้าปุ้มก็หอบกองเชียร์มาเต็มอัตราศึกเหมือนเคย ขอท้าวความนิดหนึ่งว่า หลังจากถูกทาบทามมาเล่นโบว์ลิ่งการกุศลรายการนี้ จากทีมคณะวิทยาศาสตร์เป็นรายแรก ซึ่งเราก็ผลีผลามรับปากไปแล้วนั้น ก็ยังมีอีก 2 รายที่โทร.มาชวนให้เล่นรายการเดียวกันนี้ ดูซิ เนื้อหอมไม่เบานะเนี่ย ขอโม้หน่อย อีกรายหนึ่งก็คือเจ้าเคี่ยมทีมเก่าที่เคยร่วมเล่นจนได้รับถ้วย Princess’s Cup นั่นไง โทร.มาชวนให้เข้าทีมเดิม แต่ข้าพเจ้าก็ไม่สามารถคืนคำได้ รายการนี้เราเลยต้องอยู่กันคนละทีม แต่พอไปเจอก็วี้ดว้ายใส่กันอย่างมีความสุข เพราะดีใจที่ได้เจอกัน เอาละ การแข่งขันได้เริ่มขึ้นแล้ว 30 ทีมแรกก็เริ่มลงเลน เพื่อทำการซ้อม จอยกับชัย ซึ่งไม่เคยเห็นฝีมือกันมาก่อนก็เริ่มดูเชิงกัน แต่หลังจากผ่านไป 2-3 เฟรม ก็เริ่มผ่อนคลายลง เพราะ กีฬานำมาซึ่งมิตรภาพจริงๆ ทีมเราก็ไม่สนอื่นใด เริ่มให้กำลังใจ เชียร์กันเอง เริ่มสนุกสนาน และสนิทสนมกันมากขึ้น (ชัยกับจอยอะนะ ข้าพเจ้าหนิดหนมกับเค้าทั้งคู่อยู่ก่อนแล้ว) เกมแรก ทุกคนเล่นได้ดี คะแนนเกาะกลุ่มกัน ที่น่าขำคือ 2 เลนข้างๆเราแอบมองเรา และแอบเชียร์เราด้วย มีตบมือให้ ยิ้มแย้มดี นี่คือเสน่ห์ของกีฬา พวกเค้าพอเล่นได้แต่คะแนนไม่สูงคงเป็นมือใหม่ น่ารักดีทำให้หวนคิดถึงบรรยากาศตอนเราเริ่มเล่นใหม่ๆ ล้มซัก7-8 พิน ก็ดีใจแล้ว ยิ่งถ้าสไตรค์ซักครั้งนี่ เฮดังกว่าที่เราทำติดกัน5-6 เฟรมซะอีก สรุปว่า เกมแรกผ่านไป ทีมข้าพเจ้าทำคะแนนได้ 710 คะแนน อยู่เป็นอันดับ 2 ของ 30 ทีม เอาอีกแล้วชาวบ้านเล่นแย่อีกแล้วข้าพเจ้าคิดในใจ เพราะคิดว่า คะแนนของทีมข้าพเจ้าก็ไม่ได้สูงอะไรนัก ต้องขอบคุณ คุณพ่อ เจ้าปุ้มที่ให้กำลังใจและ spy คะแนนให้ตลอดเวลา ทำให้ทีมเราทราบสถานการณ์และมุ่งมั่นกับการเล่นแบบมีหวังหน่อยๆ อิ อิ ถ้าหวังมากก็กลัวจะผิดหวังไง ทีมเราเริ่มหันมาปรึกษากันว่า เราทำได้ประมาณนี้อีก 2 เกมที่เหลือจะได้หรือเปล่า เพราะที่ทำคะแนนเกมแรกได้เท่านั้น น่าพอใจมาก แต่ต่างก็ไม่กดดันกัน ให้กำลังใจกันตลอดเวลา ขอรวบรัดตัดความเลยละกัน ในรอบแรก 30 ทีม คะแนนของทีมข้าพเจ้ามาเป็น อันดับ 1 คุณพระช่วยอีกแร้ว ทุกคนหน้าตาดีขึ้นมาแบบกระทันหัน เพื่อนๆหลายคนเข้ามาแสดงความยินดี โดยให้กำลังใจว่า ที่ 1 หลุดยาก ยังไงซะ คงต้องได้รางวัลใดรางวัลหนึ่งแน่ๆ เอาละซิ ชั้นต้องรอรับรางวัลอยู่นี่อีกกี่ชั่วโมงฟะ ค่าจอดรถชั่วโมงละ 50 บาทเชียวนา การแข่งขันรอบที่ 2 อีก 30 ทีม ด้วยเหตุที่เราว่างก็เลยเสนอตัวช่วยทีมของผู้จัดที่ขายบัตรการกุศลได้แต่ไม่มีนักกีฬา ทีเด็ดคือเจ๊ติ่ง ผู้ซึ่งไปเป็นเพื่อนข้าพเจ้า เรียกว่าไปเปิดหูเปิดตาที่สยามพารากอน เจ๊แก ขายตัว เอ้ย อุทิศตัวให้กับทีมรพ.รามาฯ ตามที่ว่า โดยไปเล่นคู่กับผู้ชายอีก 2 คน ตรงนี้ก็เป็นการเปลี่ยนกติกา ทีมนี้มีผู้ชาย 2 คนขึ้นมาแระ ก็ไม่มีใครว่าอะไรได้ ก็จัดกันไป อย่าให้เสีย(บัตรการกุศล ว่างั้น) ข้าพเจ้ากับ เจ้าเคี่ยมก็ถูกชวนไปเล่นกับเจ๊แอ๋ว รวมเป็น ทีม..หญิงล้วน ซะงั้น ดูซิ กติกาเปลี้ยนไป๋ ทิ้งblog ไปนานจนไม่ต่อเนื่องอีกแล้ว ทำไงดีละบันทึกอะไรไปก็ไม่จบซักเรื่องเลย สรุปเลยละกัน ทีมเจ๊ติ่งทำคะแนนแซงขึ้นมาเป็นที่1 ได้รับถ้วยรางวัลของนายแพทย์สุรพงค์ สืบวงค์ลีไป (สมน้ำหน้า อิอิ)ส่วนทีมข้าพเจ้าได้ตำแหน่งรองชนะเลิศอันดับ 2 ได้ถ้วยมาหนึ่งใบ และเสื้อนักกีฬาสีเหลืองของสมาคมศิษย์เก่าแพทย์รามาฯ อีก 3 ตัว เราก็มีเฮ ตามชื่อทีมเป๊ะเลย กล้องที่เตรียมไปถ่ายรูป(เผื่อได้รางวัล) ก็ได้ทำหน้าที่สมความตั้งใจ แต่เจ้ากรรมจริงๆ ที่เจ๊ติ่งไม่ได้ชาร์จถ่านมาให้ เลยถ่ายได้แค่ 5-6 รูปเอง ทำเอาเซ็งเป็ดไปเลย ฮึ่ม.....ม ช่วงเย็นก็เลยหอบหลานชายลงมาเดินฟู้ดพลาซ่าชั้นล่างพารากอน กินก๋วยเต๋ยวชามละ75 บาท นั่งดูปลาเพลินๆ เพราะจะพาหลานลงไปดูปลา Ocean world ก็ไม่ไหว เพราะไหนจะแพงเอาการอยู่ และจะมืดค่ำแล้ว ป่านนี้ค่าจอดรถจะบานไปเท่าไหร่แล้วก็ไม่รู้ ในที่สุดการมาเล่นโบว์ลิ่งการกุศลครั้งนี้ก็ได้ชื่นมื่นสมประสงค์กันถ้านหน้า ก็ถึงเวลากลับบ้านด้วยความสุขใจ แค่เนี๊ย จบละ   Create Date : 24 กรกฎาคม 2551     Last Update : 1 กรกฎาคม 2552 14:27:10 น. Counter : 286 Pageviews.   0 comment Share Tweet

Princess's Cup เช้าวันเสาร์ที่28 มิถุนายน 2551 มีนัดซ้อนนัด ตั้งแต่เช้า(เช้ามากๆ ประมาณ8โมงเช้า) ต้องเดินทางจากพุทธมณฑลสาย4 ไปยังเมเจอร์รัชโยธิน เพื่อร่วมแข่งโบว์ลิ่งการกุศล ของจุฬาฯ ซึ่งบอกตัวเองและคนอื่นๆผิดมาตลอดว่าจะมีแข่งในวันอาทิตย์ เพิ่งรู้เอาคืนวันศุกร์นี่เองว่าต้องแข่งวันเสาร์ต่างหาก ดังนั้นวันนี้นอกจากแข่งโบว์แล้ว ยังต้องพยายามจัดเวลาตามที่นัดน้องสาวสุดที่รักว่าจะดู sex and the city ด้วยกันที่นี่ในช่วงบ่ายอีกด้วย จึงคิดว่าจะแข่งให้เสร็จก่อนเที่ยง แล้วดูหนัง แล้วนัดเพื่อนอีกคนที่เดอะมอลล์งามวงค์วานช่วงบ่ายแก่ๆเพื่อshopping และยังนัดพ่อ-แม่ ไว้ที่บ้านว่าจะพาไปหาหมอกระดูกในช่วงค่ำก่อน2 ทุ่ม โอ้..สิ่งศักดิ์สิทธ์ นี่ลูกจะแยกร่างเพื่อทำธุระทั้งหมดนี้ทันในวันเดียวได้หรือไม่ ขอกำลังใจจากใครก็ได้โดยด่วนคะ หลังจากตื่นก็เริ่มจากเดินทางถึงเมเจอร์ประมาณ 8.20 ก็ตรงขึ้นไปชั้น4 ไม่รีรอ สิ่งที่เห็นประจักษ์ต่อสายตาคือแผ่นผ้าผืนนี้คะ ติดหราอยู่กลางลานโบว์ คุณพระคุณเจ้า นี่ลูกจะได้เข้าร่วมแข่งขันเพื่อชิงถ้วยรางวัลซึ่งมีพระนามของสมเด็จพระเทพรัตน์ ฯจารึกอยู่ด้วยหรือนี่ คิดแล้วก็....... ♥ ขนลุกซู่♥ มีเรื่องบังเอิญอีกเรื่องที่น่าขำคือ อันผิวผ่องของข้าน้อยนี้มิคู่ควรกับการสวมใส่เสื้อสีชมพูเลย ไม่เคยมี ไม่ชอบใส่ แต่วันนั้นไม่รู้นึกอะไรขึ้นมา หยิบเสื้อยืดสีชมพูที่ตั้งใจจะซื้อมาทำสกรีนใส่ไปซะงั้น พอเหยียบย่างเข้าลานโบว์ ก็พบว่าทุกผู้คนในสถานที่นี้ 95% ใส่เสื้อสีชมพู เนื่องจากเป็นชาวจุฬาฯเสียเป็นส่วนใหญ่ ดูซิเข้ากั๊นเช้ากันเชียว ข้าพเจ้าเลยทำตัวกลมกลืน จากคนมหิดลก็ปรับสภาพเป็นชาวจุฬาได้อย่างแนบเนียนในบัดดลคะ การแข่งขันจะแบ่งเป็น 2 รอบรอบละประมาณ 30 ทีม ทีมละ 3คน เล่นคนละ3เกม นับคะแนนแบบคู่สไตรค์ คี่สแปร์ มีถ้วยรางวัลประเภททีม 3รางวัลเท่านั้น และมีรางวัลเกมเดี่ยวสูงสุด คะแนนรวมสูงสุด แยกชายและหญิงอีก 4 รางวัล งานนี้เป็นงานการกุศลไม่มีเงินรางวัลมาเกี่ยวข้อง ตัวข้าพเจ้าเองก็ไม่ได้ใช้เงินซื้อบัตรการกุศลกับเค้า แค่ใช้แรงกายมาร่วมแข่ง ประมาณว่าเป็นนักกีฬารับเชิญว่างั้น (ฟังดูดีมั๊ยล่า) แต่ถึงไม่มีเงินรางวัลทุกคนที่มาร่วมแข่งก็ดูคึกคัก มาจากทุกสารทิศ เรียกว่าศิษย์เก่าชาวจุฬาฯที่ไปทำงานใหญ่โตที่ไหนๆคงโดนเรียกมาระดมทรัพย์ พบปะ และร่วมสังสรรค์กันงานนี้แหละ ที่ไม่ได้มาร่วมก็ส่งของรางวัลมาสนับสนุน มากมายท่วมท้น ดูละลานตา บรรยากาศการแข่งขันเป็นไปอย่างสนุกสนาน ทุกอย่างได้ผ่านการเตรียมงานมาเป็นอย่างดี ต้องขอขอบคุณผู้จัดที่จัดงานได้อย่างมืออาชีพ มีขั้นตอน แบ่งงานกันทำอย่างราบรื่น แม้แต่การแจกรางวัลยังมีสาวๆมายืนกันสลอน อัธยาศัยดีมากๆ ยิ้มแย้มตลอดทำให้นักกีฬาตั้งใจเล่นเพื่อวิ่งไปรับของรางวัลกันประหนึ่งเดินพาเหรด ในภาพนี้แสดงรางวัลของคุณประภัสสรเค้า คือถ้านักกีฬาชายทำสไตรค์ได้ติดกัน 4 ช่องคะแนนก็จะได้เบียร์ 1 ขวด ไม่รู้เป็นไงซิน่า คุณประภัสสรก็เล่นดีแต่ไม่เคยทำสไตรค์ได้ติดกันเกิน 4 ตัวเลย ต้องมีสแปร์มาคั่นทุกครั้งไป ด้วยเหตุนี้โต๊ะเราจึงดูขี้เมาชอบกลเพราะขวดเบียร์ซึ่งได้รางวัลมาวางเรียงกันหลายขวดนั่นเอง เราเลยเอามาถ่ายรูปเล่นกันครื้นเครง โชคดีอีกแล้วที่หยิบกล้องถ่ายรูปติดมือขึ้นไปด้วย ก็เลยมีหลักฐานมาประดับ blogด้วยประกา ระ ฉะ นี้ แล ข้าพเจ้าเองก็กวาดรางวัลมาไม่น้อย 2สไตรค์ติดกัน 5-6ครั้ง ก็ไปรับอาหารสำเร็จรูป 3 สไตรค์ ก็ไปรับแก้วน้ำใส่ของร้อน-เย็น 5 สไตรค์ไปรับกระเป๋าผ้าของ กฟผ. 6 สไตรค์รับสมุดโน้ตออกาไนซ์ของ TOT สวยงามมากๆ ปกหนังอย่างดี มีปากกา เครื่องคิดเลขพร้อม ยังไม่พอคะ สูงสุดของข้าพเจ้า ได้ถึง 7 สไตรค์ ได้ เครื่อง Back up sim card ของ TOT หรูหรามากๆ ดูรางวัลซิ มากมาย เราก็ไม่อยากได้นักหรอก แต่คนจัดงานก็บังคับให้เราทำสไตรค์เยอะๆเพื่อว่า เค้าจะได้ไม่ต้องขนรางวัลกลับบ้านให้ยุ่งยากไง เราก็นะ เหมือนงกเลย ก็ไปรับมา เอาแรงกายกับฝีมือมาแลกเอานะเนี่ย กระเป๋าที่ถ่ายรูปโชว์ทั้ง 2 ใบนี้ ล้วนอัดแน่นไปด้วยของรางวัล เรียกว่า 3 คนพี่น้องไม่มีใครยอมใคร เคี่ยมเองก็ลาก X ยาวไปได้ถึง 10 ตัว ได้รับรางวัลเป็น golden card โบว์ลิ่งฟรี 10เกม สร้างความฮือฮาให้กองเชียร์ (เธอลากสามีมาเชียร์ด้วย) ก็สนุกกันไป แต่ที่จะต้องบันทึกไว้คือ เราถ่ายรูปเล่นโดยถือขวดเบียร์กันคนละขวด ดูคล้ายๆจะไม่มีอะไร แต่.....มันเป็นลางคะ that’s a good sign .isn’t it? ♥♥♥ ♥ นี่เราจะคว้า ถ้วยรางวัล ที่มีพระนามของ สมเด็จพระเทพฯ..ได้มั๊ย. แล้ว...จะได้พินอันนั้น ที่เราฝันอยากได้.. หรือเปล่าน้า♥♥ ♥♥ จริงๆคะ เป็นลางดีที่เกิดขึ้นแล้วกับทีมเรา จะขอเล่าว่าตั้งแต่เริ่มเล่นแล้ว เลนที่เราเล่นอยู่เยื้องๆกับโต๊ะที่วางถ้วยรางวัล ข้าพเจ้ามองพินรางวัลนี้มาตลอด ไม่ได้มองอย่างเดียวนะคะ บอกน้องทุกคนในเลน บอกหลายครั้งว่าอยากได้พินเล็กอันนี้แหละ จะได้ไปวางคู่กับถ้วย Super star ไม่ได้สนถ้วยใหญ่หรือรางวัลใดๆเลย การแข่งรอบแรก ใน 30 กว่าทีม คะแนนรวมของทีมเราได้เป็นอันดับ 4 เราก็เศร้าใจเล็กน้อย ว่าคะแนนเกือบถึงรางวัลแล้วนะ เพราะมีอยู่แค่ 3 รางวัลเอง เลยมาตั้งใจกันใหม่ในรอบ 2 เล่นมัน 2 รอบเลย ยอมไม่ได้แล้ว ธุระอื่นก็ไม่สนแล้ว มุ่งมั่นคะ มุ่งมัน ร่วมใจกันซึ่งก็เริ่มได้ดีกันทุกคน มีคะแนนเกมแรก 255 255 และ 225 มั๊งถ้าจำไม่ผิด คะแนนเราเกาะกลุ่มกันมาก จบรอบ 2 ด้วยคะแนนรวมมากกว่ารอบแรก เกือบ 100 คะแนน ซึ่งส่งผลให้ทีมเรามีลุ้น ♥ อันดับ3 ทันที ♥ ปลื้มปิติเป็นล้นพ้น ที่สามารถรีดฟอร์มการเล่นในช่วงเวลาที่ต้องการออกมาได้ การเล่นเป็นทีม คะแนนต้องไปด้วยกันทั้งทีม สูงด้วยกันจึงจะอยู่ใน 3 อันดับต้นได้ อันดับ 4 คะแนนน้อยกว่าทีมเราประมาณ 40 คะแนน ถ้วยรวมใบใหญ่ คนที่จ่ายเงินซื้อบัตรการกุศลก็รับไป นักกีฬาก็ได้ในสิ่งที่อยากได้ คือพินอันนี้ แค่นี้เอง เรียกว่า สาสมใจจริงๆคะพี่น้อง ต้องย้อนไปขอบคุณพ่อ-แม่ซะหน่อยที่ให้กำลัง-แรงกาย(แรงควาย) แก่ข้าพเจ้า ถ่ายภาพร่วมกับประธานผู้แจกรางวัล และผู้อุปถัมป์ที่ซื้อบัตรการกุศลให้เราได้มาเย้วๆกัน หน้าแป้นแล้นกันทั้งทีม มีการทาบทามให้ทีมเราเข้าร่วมแข่งขันในครั้งต่อไปอีก ประธานถึงกับชมว่า ทีมเราเล่นกันแข็งแรงดี (นี่เค้าแอบด่าว่าเราแรงฟายหรือเปล่าฟะ) เราก็ขอบคุณ และบอกไปว่านี่ทีมเรายังไม่ได้ตั้งใจนะ อิอิ ♥ I’m not looking for more, I already GOT it all. ♥ จริงๆแล้ว ความสุขหาได้ไม่ยาก ถ้าตั้งใจจะหา ซึ่งคงต้องเริ่มต้นจากภายในตัวเองก่อน เพราะถ้าเราหาความพอใจ สุขใจจากตัวเองไม่ได้ คงเป็นไปได้ยากที่จะหาจากที่อื่น จากคนอื่น ว่ามั๊ย เพราะงั้นถ้าอิชั้นชอบเล่นโบว์ลิ่ง อิชั้นก็จะตะบี้ตะบันเล่นมันต่อไป หาความสุขใจให้ตัวเอง ว่าแต่ว่า วันนี้ดีใจ มีฟามสุขจังวุ้ย... อิอิ อิอิ เข้าใจว่าคุณประภัสสรก็คงดีใจที่ทีมเราติดอันดับได้รางวัล แต่ที่หน้าตาเธอเป็นแบบนี้คงเป็นเพราะห่วงสาวๆที่แจกรางวัลอยู่คะ เผากันตรงนี้เลย ไอ้ปุ้ม 555555555. จบแระ   Create Date : 01 กรกฎาคม 2551     Last Update : 30 มิถุนายน 2552 17:39:11 น. Counter : 280 Pageviews.   3 comment Share Tweet

Naresuan Games พักนี้หายหน้าไปจมปลักอยู่กับ Hi5 เลยไม่ได้เขียนอะไรเพิ่มเติมใน blog มานานโข ขอรวบรัด(อิกละ) บันทึกถึงผลการแข่งขันโบว์ลิ่งในการแข่งกีฬา สกอ.(กีฬาระหว่างสถาบันการศึกษาซึงก็คือมหาวิทยาลัยต่างๆในประเทศไทยนี่แหละ ซึ่งปี2551นี้ ม.นเรศวรเค้าเป็นเจ้าภาพ จึงเรียกว่า นเรศวรเกมส์) และ นี่คือสัญลักษณ์ คณะของเราเหล่านักกีฬาโบว์ลิ่งและโค้ช ก็ออกเดินทางไปพิษณุโลกตั้งแต่เช้าวันที่1 พ.ค 51 โดยรถบัสของมหาวิทยาลัย โดยร่วมเดินทางกับนักกีฬาฟุตบอลอีก10กว่าชีวิต สรุปจำนวนนักกีฬาโบว์ลิ่งของมหิดลที่ร่วมเดินทางไปครั้งนี้ก็ 10 คนพอดิบพอดี ชาย 5 หญิง5 ส่วนตัวข้าพเจ้าเองได้รับการวางตัวให้ลงแข่ง 3 ประเภทเลยทีเดียว เรียกว่าเต็มอัตราศึก ใช้คุ้มกับเบี้ยเลี้ยง 150 บาทต่อวัน เพราะนักกีฬา1คนสามารถแข่งได้สูงสุดไม่เกิน 3 ประเภท คือ บุคคลเดี่ยว ทีมหญิง3คน และทีมหญิง5 คน ไปถึงวันแรก ฝนก็ตกต้อนรับซะหนักเชียว ลมพัดยังกะพายุ จนเดินทางไปฝึกซ้อมตามกำหนดการที่วางไว้ไม่ได้ เนื่องจากติดฝนอยู่ตรงทางเดิน ขณะรอรถไฟฟ้าภายในมหาวิทยาลัยนเรศวรนั่นเอง โอ้สมเด็จพระนเรศวร คณะเราไม่มีรถเป็นของตัวเอง ช่างเข็ญใจแท้ๆ แล้วเราจะไม่ต้องเซ็งจิตไปตลอด 7-8 วันที่เหลือหรอกรึเนี่ย ละเหี่ยใจอย่างสุดเศร้า และแล้วโค้ชก็แจ้งให้ทราบว่า เราต้องกลับที่พักกันเองแล้วหาข้าวปลารับประทานตามอัธยาศัย จะต้องนัดเจอ1 ทุ่มตรงเพื่อประชุมนักกีฬาและพบปะผู้จัดการทีม ลอยแพกันตรงนั้นเลยค่า โชคดีที่เรายังเหลือบุญติดตัวอยู่บ้าง ที่ได้คบหากับด๊อกเตอร์แสนดีไว้1คน (ซึ่งก็มากพอ) ก็จัดการโทร.หาไม่รอช้าเพื่อขอให้น้องเค้ามารับไปหาอาหารใส่ท้องภายในเวลาอันจำกัด 5โมง-1 ทุ่มเนี่ยแหละ นอกจากตัวเองแล้ว ยังพาพี่น้องในคณะนักกีฬาโบว์ลิ่งให้รอดตายไปได้อีก2-3คน บุญแท้ๆเชียว และนอกเหนือจากปากท้องแล้ว ยังได้พากันไปสักการะพระองค์ดำ ณ.ลานสมเด็จฯ ในมหาวิทยาลัยให้เป็นมงคลแก่ตัวอีกด้วย นึกแล้วดีใจที่ได้สร้างสายสัมพันธ์ไว้เมื่อครั้งกระโน้น วันที่2 หมู่คณะก็ออกเดินทางไปสนามแข่ง คือห้างโลตัสในตัวเมืองพิษณุโลก ซึ่งมีเลนโบว์ลิ่งอยู่แค่ 8 เลนเอง ประชากรแน่นขนัด ยัดเยียดอยู่ในนั้น หลังจากซ้อมด้วยสายตาอยู่ไม่นานนักก็ถูกเรียกลงแข่งเลย ผลนะเหรอ ทำได้ไม่ดีนัก แต่ยังดีที่ติด1ใน10 อันดับแรก ซึ่งก็ไม่มีผลอะไร มหิดลก็พลาดเหรียญบุคคลหญิงไปด้วยประการ นี้แล วันที่3 ข้าพเจ้าก็มีรายการแข่งขันประเภททีมหญิง3คน ซึ่งโค้ชแจ้งให้ทราบว่า ตารางการแข่งของมหาวิทยาลัยเราประมาณบ่าย3โมงโน่นแนะ เพราะต้องแข่งเป็นรอบที่3 ก็ปล่อยให้มหาวิทยาลัยอื่นๆเค้าวาดลวดลายกันไปก่อน ชาวคณะเราก็เขาห้องอบรม(ขอกระซิบว่า นี่คือโค้ดของคำว่าเล่นป๊อกเด้ง) ก็ อบ -กันไปจนเกือบบ่ายโมง จึงได้ยกพลออกจากที่พัก ดูความใจเย็นของคณะเราซิ พอไปถึงสนามแข่ง กินข้าวเสร็จก็ถุกเรียกลงสนามเลย เกมแรกก็เล่นกันไม่ค่อยออก แต่ไม่ถึงกับตกต่ำมากนัก เก็บสแปร์พินง่ายๆหลุดกันบ่อยๆ โค้ชเริ่มหันไปมองทางอื่น แล้ว เพราะผิดหวังในฟอร์มของเรา ผ่านมาเกม2 สถานการณ์ก็ยังไม่ดีขึ้น เราต่างพยายามหาวิธีแก้ แทบจะต้องยกมือไหว้เจ้าที่ เพราะต่างก็งง กับฟอร์มตัวเอง ว่าหลุดไปได้ไงฟะ ลูกโบว์ลิ่งอยู่กับมือแท้ๆ พอโยนดันกระแทกขาตัวเองซะเป่ไป เสียทิศทาง บางทีก็เหลือพินใน แบบ split คือเก็บไม่ได้ โอ้พระพุทธ เราจะทำอย่างไรกันดีละเนี่ย เครียดเด้อคะ เอาวะเหลือเกมสุดท้ายอีก1เกม ไม่ต้องคิดอะไรมากแล้ว ทุกคนต่างอยากรีบๆเล่นให้จบไป เพราะยิ่งอยู่ในเลนด้วยคะแนนที่น่าเกลียดแบบนี้ สู้ออกไปนั่งดูอยู่ข้างๆดีกว่า พอคิดได้ดังนั้นก็เริ่มเล่นเกม3 อย่างไม่หวังอะไรแล้ว แน้....ดูโชคชะตา ชอบเล่นตลกกับเราซะจริงเชียว ข้าพเจ้าโยนเป็นคนแรก สไตรค์ ครับพี่น้อง พี่ตุ้มโยนถัดมาก็ สไตรค์ เจ้าเคี่ยมโยนคนสุดท้ายก็ สไตรค์ อีกคน เอาละซิ เราเริ่มมองหน้ากัน ขำๆแล้ว กองเชียร์ของคณะเราก็เริ่มมาแหย่เล่น เราทั้ง3คนก็เริ่มท้าทายกันเองว่าใครจะหลุดก่อนกัน เชื่อมั๊ย ทั้งเกม 10 เฟรม ข้าพเจ้าไม่หลุดเลย ถ้าไม่สไตรค์ ก็เก็บสแปร์ไว้ได้ จบเกมด้วยคะแนน 202 คะแนน พี่ตุ้มก็ เล่นได้ดี จบเกมด้วยคะแนน 170 กว่า ทีเด็ดคือเจ้าเคี่ยม มันลาก X ตั้งแต่เฟรม6 ไปจนถึง เฟรม 10 จบเกมด้วยคะแนน 219 คะแนน เป็นการเล่นโบว์ลิ่ง 1 เกม ที่สนุกมาก เพราะเหมือนตายแล้วเกิดใหม่ เงียบมา2 เกม แล้วมามีชีวิตชีวาเอาเกมสุดท้ายทุกคนทั้งคนมหิดล และคนมหาวิทยาลัยอื่นๆต่างช่วยเชียร์จนกระหึ่ม และแล้วผลคะแนนก็สรุปว่า มหาวิทยาลัยมหิดลมีคะแนนรวมเป็นอันดับ 2 ได้รับเหรียญเงินค่า สร้างความฮือฮา มิใช่น้อย ดูซิเล่นเกมเดียว ได้เหรียญ เงิน รู้งี้น่าจะเล่นซัก 2 เกมนะ เผื่อจะได้เหรียญทอง เอ้า เริ่มละโมบ เดี๋ยวก็เริ่มเครียดเล่นไม่ได้อิกหรอก รู้จักพอซะหน่อยก็จะดี นี่เป็นการถ่ายภาพร่วมกันของนักกีฬาทุกมหาวิทยาลัย ครึกครื้นมาก เพราะต่างก็แลกเสื้อกันวุ่นวายแล้ว ข้าพเจ้าก็กลายเป็นคนมหาวิทยาลัยนเรศวรไปตามที่ตั้งใจไว้ เพราะเสื้อเค้าสีสดดี ไปกันได้กับผิวผ่องของเรา อิอิ ในที่สุดก็มีผลงานแล้ว ชาวคณะเราก็เริ่มยิ้มออก ไม่กลับมือเปล่าแล้ว ส่วนที่เหลืออีก3-4 รายการก็พยายามรีดฟอร์มกันต่อไป หวังไว้อย่างนั้น สิ่งที่เพิ่งค้นพบคือ ทุกมหาวิทยาลัยจะส่งนักกีฬาลงแข่งประเภทละ 2ทีม เพื่อกันท่า หรือเพื่อโอกาสที่มากกว่า ที่รู้เพราะก่อนมหิดลจะลงแข่ง ทีมหญิง 3คน ผลคะแนนมีดังนี้ รามทีมที่1 อันดับ1 เชียงใหม่ อันดับ 2 และ รามทีมที่2 เป็นอันดับ 3 พอมหิดลเข้าแทรกเป็นอันดับ2ได้ รามทีมที่ 2 เลยตกอันดับไป แต่ รามทีมที่1 ก็ยังคงได้เหรียญทอง เพราะคะแนนมากกว่า ดูซิเค้าเกือบได้ทั้ง 2 เหรียญแล้วเชียว แต่ มหิดลส่งนักกีฬาลงแข่งประเภทละทีมเดียวเท่านั้น เรามั่นใจคะ ว่าเราเก่ง(มั๊งคะ) สรุปคือไม่รู้เหตุผลโค้ชเค้า ก็เป็นเหรียญเดียวเท่านั้นที่ทำได้ โค้ชไม่พานักกีฬาไปร่วมงานเลี้ยงสังสรรค์ แต่เราก็ยังไปคะ โดยให้น้องชายแสนดีมารับกลับที่พักตอนเที่ยงคืน ซึ่งเค้าก็มาคะ ก็บอกแล้วไงเค้าเป็นคนแสนดีนี่นา นี่ไงคะหน้าตาแสนหล่อของเค้า ข้าพเจ้ากลับจากพิษณุโลกด้วยเสียงอันแหบแห้ง มีมิตรภาพที่น่าจดจำกับเพื่อนหลายคน นับว่าแตกต่างกันโดยสิ้นเชิงกับการไปหาดใหญ่เมื่อ 2 ปีก่อน ก็คาดหวังว่าจะได้เล่นกีฬาที่ตนเองรักอีกต่อไป แต่ไม่หวังว่าปีหน้าจะได้ไปโคราชกับเค้าหรอกจ้า (ปีหน้า ม.สุรนารีเป็นเจ้าภาพ)   Create Date : 30 พฤษภาคม 2551     Last Update : 30 มิถุนายน 2552 17:40:45 น. Counter : 652 Pageviews.   0 comment Share Tweet