|
|
Rama Medical's Cup
 | |  | |
วัน ดี ดี อีก หนึ่ง วัน ที่ น่า จด จำ
กริ๊งงงงงงงงงงงงงงง
พี่ๆ วันอาทิตย์ที่13 เดือนนี้ว่างป๊ะ อืม..ม ว่างมั๊งเดี๋ยวดูก่อน อื้อ.. ก็ยังไม่มีอะไรในปฎิทินอะนะ มีอะไรก็ว่ามา คืองี้นะพี่ คณบดีของคณะหนู ให้หนูไปแข่งโบว์ลิ่งการกุศลของคณะแพทย์ รามาฯ พี่ช่วยหน่อยดิ จัดทีมตามใจพี่เลย 3 คน แต่ขอให้มีผู้ชายในทีมคนหนึ่ง แน้ อยู่ๆให้เราหาผู้ชายไปให้ เออ เอาดิ เดี๋ยวจัดให้
.และ นี่คือที่มาของภารกิจ
กว่าจะมีภาพนี้ได้ ก็ต้องลุ้นกันค่อนวันคะ คือไปถึงตั้งแต่ 9โมงเช้า คนที่ไปถึงคนแรกก็คือผู้ชายที่หาได้นั่นละค่า ก็ต้องชักชวน วิงวอน ขู่ แกมบังคับ ว่า ไปช่วยทำกุศลหน่อยนะ เราอาจจะสร้างประวัติศาสตร์ด้วยกันก็ได้นะ อิอิ ตอนนั้นก็ยาหอมมันไปงั้นแหละ อาศัยว่าพอมีเครดิตอยู่บ้าง ตรงที่มีรางวี่รางวัลติดตัวอยู่เล็กน้อย ไอ้น้องชายมันเลยหลงลมปาก 555 แหกตาตื่นไปถึงสยามพารากอนก่อนใครเพื่อน คงตั้งแต่ 8.30 น.ละมั๊ง
บลูโอ สยามพารากอนมีทั้งหมด 30 เลน ใช้ทั้งหมด
นั่นหมายถึง ต้องแข่งขันกัน 60 ทีมเป็นอย่างน้อย เยอะเหมือนกันนา แต่เอาเหอะ งานการกุศล อย่าคาดหวังอะไรให้มาก ทีมเราตั้งชื่อทีมว่า
มีเฮ ข้าพเจ้าก็ เฮฮา กับคนโน้นคนนั้นจนเหนื่อยแล้ว การแข่งขันก็ยังไม่เริ่ม ก็ทั้งลานเป็นคนมหิดลทั้งนั้นนี่คะ เมาท์กันไป ในใจก็แอบด่าคนชวนเรามา มันไม่บอกอะไรเลย นี่เป็นครั้งแรกที่ชั้นมาเหยียบบลูโอ-สยามพารากอนนะเนี่ย ห้างอะไรฟะ เวิ้งว้าง กว้างขวาง เดินที ยังกะลืมนุ่งกุงเกงในมา (รู้สึกอย่างนั้นจริงคะ ไม่ได้กล่าวความเท็จ) แค่จะจอดรถยังวนซะจนเวียนหัวเล้ย
กติกาการแข่งขันที่แจ้งไว้ในแผ่นพับ คือแข่งแบบนับคะแนนจริง เล่นคนละ 2 เกม ทีมละ3 คน แต่เอาเข้าจริง ทุกสิ่งก็เปลี่ยนแปลง ซึ่งเริ่มโดยเปลี่ยนกติกาให้นับคะแนนแบบคู่สไตรค์-คี่สแปร์ เอ้า แล้วชั้นจะหอบบอลมา 2 ใบทำไมละเนี่ย (เจ้าชัยหอบมา 3 อิอิ) เจ้าเคี่ยมซิ หนีใครมาหรือเปล่า บอลเบินก็ไม่เอามา เจ้าปุ้มก็หอบกองเชียร์มาเต็มอัตราศึกเหมือนเคย
ขอท้าวความนิดหนึ่งว่า หลังจากถูกทาบทามมาเล่นโบว์ลิ่งการกุศลรายการนี้ จากทีมคณะวิทยาศาสตร์เป็นรายแรก ซึ่งเราก็ผลีผลามรับปากไปแล้วนั้น ก็ยังมีอีก 2 รายที่โทร.มาชวนให้เล่นรายการเดียวกันนี้ ดูซิ เนื้อหอมไม่เบานะเนี่ย ขอโม้หน่อย อีกรายหนึ่งก็คือเจ้าเคี่ยมทีมเก่าที่เคยร่วมเล่นจนได้รับถ้วย Princesss Cup นั่นไง โทร.มาชวนให้เข้าทีมเดิม แต่ข้าพเจ้าก็ไม่สามารถคืนคำได้ รายการนี้เราเลยต้องอยู่กันคนละทีม แต่พอไปเจอก็วี้ดว้ายใส่กันอย่างมีความสุข เพราะดีใจที่ได้เจอกัน
เอาละ การแข่งขันได้เริ่มขึ้นแล้ว 30 ทีมแรกก็เริ่มลงเลน เพื่อทำการซ้อม จอยกับชัย ซึ่งไม่เคยเห็นฝีมือกันมาก่อนก็เริ่มดูเชิงกัน แต่หลังจากผ่านไป 2-3 เฟรม ก็เริ่มผ่อนคลายลง เพราะ กีฬานำมาซึ่งมิตรภาพจริงๆ ทีมเราก็ไม่สนอื่นใด เริ่มให้กำลังใจ เชียร์กันเอง เริ่มสนุกสนาน และสนิทสนมกันมากขึ้น (ชัยกับจอยอะนะ ข้าพเจ้าหนิดหนมกับเค้าทั้งคู่อยู่ก่อนแล้ว)
เกมแรก ทุกคนเล่นได้ดี คะแนนเกาะกลุ่มกัน ที่น่าขำคือ 2 เลนข้างๆเราแอบมองเรา และแอบเชียร์เราด้วย มีตบมือให้ ยิ้มแย้มดี นี่คือเสน่ห์ของกีฬา พวกเค้าพอเล่นได้แต่คะแนนไม่สูงคงเป็นมือใหม่ น่ารักดีทำให้หวนคิดถึงบรรยากาศตอนเราเริ่มเล่นใหม่ๆ ล้มซัก7-8 พิน ก็ดีใจแล้ว ยิ่งถ้าสไตรค์ซักครั้งนี่ เฮดังกว่าที่เราทำติดกัน5-6 เฟรมซะอีก สรุปว่า เกมแรกผ่านไป ทีมข้าพเจ้าทำคะแนนได้ 710 คะแนน อยู่เป็นอันดับ 2 ของ 30 ทีม เอาอีกแล้วชาวบ้านเล่นแย่อีกแล้วข้าพเจ้าคิดในใจ เพราะคิดว่า คะแนนของทีมข้าพเจ้าก็ไม่ได้สูงอะไรนัก ต้องขอบคุณ คุณพ่อ เจ้าปุ้มที่ให้กำลังใจและ spy คะแนนให้ตลอดเวลา ทำให้ทีมเราทราบสถานการณ์และมุ่งมั่นกับการเล่นแบบมีหวังหน่อยๆ อิ อิ ถ้าหวังมากก็กลัวจะผิดหวังไง
ทีมเราเริ่มหันมาปรึกษากันว่า เราทำได้ประมาณนี้อีก 2 เกมที่เหลือจะได้หรือเปล่า เพราะที่ทำคะแนนเกมแรกได้เท่านั้น น่าพอใจมาก แต่ต่างก็ไม่กดดันกัน ให้กำลังใจกันตลอดเวลา ขอรวบรัดตัดความเลยละกัน ในรอบแรก 30 ทีม คะแนนของทีมข้าพเจ้ามาเป็น อันดับ 1 คุณพระช่วยอีกแร้ว ทุกคนหน้าตาดีขึ้นมาแบบกระทันหัน เพื่อนๆหลายคนเข้ามาแสดงความยินดี โดยให้กำลังใจว่า ที่ 1 หลุดยาก ยังไงซะ คงต้องได้รางวัลใดรางวัลหนึ่งแน่ๆ เอาละซิ ชั้นต้องรอรับรางวัลอยู่นี่อีกกี่ชั่วโมงฟะ ค่าจอดรถชั่วโมงละ 50 บาทเชียวนา
การแข่งขันรอบที่ 2 อีก 30 ทีม ด้วยเหตุที่เราว่างก็เลยเสนอตัวช่วยทีมของผู้จัดที่ขายบัตรการกุศลได้แต่ไม่มีนักกีฬา ทีเด็ดคือเจ๊ติ่ง ผู้ซึ่งไปเป็นเพื่อนข้าพเจ้า เรียกว่าไปเปิดหูเปิดตาที่สยามพารากอน เจ๊แก ขายตัว เอ้ย อุทิศตัวให้กับทีมรพ.รามาฯ ตามที่ว่า โดยไปเล่นคู่กับผู้ชายอีก 2 คน ตรงนี้ก็เป็นการเปลี่ยนกติกา ทีมนี้มีผู้ชาย 2 คนขึ้นมาแระ ก็ไม่มีใครว่าอะไรได้ ก็จัดกันไป อย่าให้เสีย(บัตรการกุศล ว่างั้น) ข้าพเจ้ากับ เจ้าเคี่ยมก็ถูกชวนไปเล่นกับเจ๊แอ๋ว รวมเป็น ทีม..หญิงล้วน ซะงั้น ดูซิ กติกาเปลี้ยนไป๋
ทิ้งblog ไปนานจนไม่ต่อเนื่องอีกแล้ว ทำไงดีละบันทึกอะไรไปก็ไม่จบซักเรื่องเลย
สรุปเลยละกัน ทีมเจ๊ติ่งทำคะแนนแซงขึ้นมาเป็นที่1 ได้รับถ้วยรางวัลของนายแพทย์สุรพงค์ สืบวงค์ลีไป (สมน้ำหน้า อิอิ)ส่วนทีมข้าพเจ้าได้ตำแหน่งรองชนะเลิศอันดับ 2 ได้ถ้วยมาหนึ่งใบ และเสื้อนักกีฬาสีเหลืองของสมาคมศิษย์เก่าแพทย์รามาฯ อีก 3 ตัว เราก็มีเฮ ตามชื่อทีมเป๊ะเลย กล้องที่เตรียมไปถ่ายรูป(เผื่อได้รางวัล) ก็ได้ทำหน้าที่สมความตั้งใจ แต่เจ้ากรรมจริงๆ ที่เจ๊ติ่งไม่ได้ชาร์จถ่านมาให้ เลยถ่ายได้แค่ 5-6 รูปเอง ทำเอาเซ็งเป็ดไปเลย ฮึ่ม.....ม
ช่วงเย็นก็เลยหอบหลานชายลงมาเดินฟู้ดพลาซ่าชั้นล่างพารากอน กินก๋วยเต๋ยวชามละ75 บาท นั่งดูปลาเพลินๆ เพราะจะพาหลานลงไปดูปลา Ocean world ก็ไม่ไหว เพราะไหนจะแพงเอาการอยู่ และจะมืดค่ำแล้ว ป่านนี้ค่าจอดรถจะบานไปเท่าไหร่แล้วก็ไม่รู้ ในที่สุดการมาเล่นโบว์ลิ่งการกุศลครั้งนี้ก็ได้ชื่นมื่นสมประสงค์กันถ้านหน้า ก็ถึงเวลากลับบ้านด้วยความสุขใจ แค่เนี๊ย จบละ
| |  | |  |
| Create Date : 24 กรกฎาคม 2551 |
| Last Update : 1 กรกฎาคม 2552 14:27:10 น. |
|
0 comments
|
| Counter : 280 Pageviews. |
 |
|
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 3 คน [
