Orhan Pamuk เขียนถึง Andre Gide
ผมได้อ่านตอนหนึ่งจากหนังสือรวมบทความ Other Colours ของออร์ฮัน ปามุก (Orhan Pamuk) เป็นตอนที่เขาเขียนถึงนักเขียนชื่อดัง อองเดร ชีด (Andre Gide)
ในช่วงชีวิตของชีด เขาจดบันทึกสมุดส่วนตัวเป็นประจำ และสมุดบันทึกนี้ก็เป็นหนังสืออันโด่งดังชิ้นหนึ่งของเขา ปามุกหยิบตอนที่ชีดเขียนถึงตุรกี ตอนที่เขาเดินทางมาอิสตันบูล ชีดเขียนว่า
"Nothing sprang from the soil itself. Nothing indigenous underlines the thick froth made by the friction and clash of so many races, histories, beliefs and civilizations.
The Turkish costume is the ugliest you can imagine, and the race, to tell the truth, deserves it.
ชีดไม่ชอบตุรกี หลังจากกลับจากที่นั่น เขาเขียนว่า
"For too long I thought that there was more than one civilization, more than one culture that could rightfully claim our love and deserve our enthusiasm.... Now I know that our occidental (I was about to say French) civilization is not only the most beautiful; I believe, I know that it is the only one."
เขียนแบบนี้ไป พวก Political correctness ในปัจจุบันคงโจมตีน่าดู แต่ปัญญาชนตุรกียุคนั้นต่างยกย่องชีด เราต้องแยกแยะทัศนะส่วนตัวบางอย่างของนักเขียน ต้องเปิดกว้าง เปรียบได้กับที่ดอสโตเยฟสกี้ไม่ชอบฝรั่งเศส เพราะมองว่าสังคมฝรั่งเศสกำลังเสื่อมจากการบูชาเงินตราและวัตถุ ไม่บริสุทธิ์เหมือนรัสเซีย สิ่งนี้ไม่ได้หยุดความหลงใหลของชีดต่อดอสโตเยฟสกี้ ชีดชื่นชอบและเขียนหนังสือประวัติดอสโตเยฟสกี้
ปามุกเขียนถึงอิทธิพลของชีดที่มีต่อปัญญาชนนักเขียนตุรกี เขายกข้อเขียนของ Tanpinar นักเขียนชาวตุรกีซึ่งเขียนไว้หลังจากที่ชีดได้รางวัลโนเบลสาขาวรรณคดีในปี 1947
In these post-war years one of the pieces of foreign news which has afforded me most is Andre Gide winning the Nobel Prize. This honourable gesture, this deserved admiration, has satisfied us all on one point about which we had been justifiably uneasy: Europe still stands. Despite the storms of disaster which have swept over it, the destruction of homelands, the wretchedness of great numbers of people waiting for peace which eluded them, eight capital cities under occupation, and France and Italy squandering themselves on civil strife, Europe still stands. Because Andre Gide is one of those rare people, just the mention of whose name reminds us of the finest aspects of a civilization or a culture.
During the war years there were two people I often used to remember and think about. They appeared to me like two stars of salvation in an occupied, devastated and desolated Europe, in a grim darkness pregnant to an unknown future. They were Gide, whose whereabouts were unknown to me, and ... Valery whom, by various roundabout means, I had discovered was living in Paris without wine, without cigarettes, and even without bread.
These two friends alone were keeping Europe alive in its purest form and broadest sense. They were re-inventing old stories, re-establishing their value, in short rescuing a culture which was the essence of humanity from the grip of prosalcism and aggression.... They were the identity of a culture in human form.
ผมสะดุดกับประโยค Because Andre Gide is one of those rare people, just the mention of whose name reminds us of the finest aspects of a civilization or a culture. ในอดีตเราเพียงแค่เอ่ยนามนักเขียนชั้นยอดที่ยังมีชีวิตก็สามารถเป็นตัวแทนของแง่มุมอันเลอเลิศของอารยธรรม ทว่าโลกวัตถุนิยมในปัจจุบันหาใช่อย่างนั้นไม่ วรรณคดีไม่ใช่สิ่งที่ผู้คนทั่วไปสนใจ น่าเสียดายแทนผู้คนในศตวรรษที่ 21 เหลือเกิน
| Create Date : 31 กรกฎาคม 2552 |
| Last Update : 28 สิงหาคม 2552 19:35:55 น. |
|
2 comments
|
| Counter : 1030 Pageviews. |
 |
|
|
| โดย: nb IP: 124.122.186.150 วันที่: 31 กรกฎาคม 2552 เวลา:16:14:20 น. |
|
|
|
| โดย: tentty IP: 124.121.165.74 วันที่: 2 สิงหาคม 2552 เวลา:23:09:56 น. |
|
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 5 คน [
what ever you want will
happen with the help of him
but you need to believed in him and
open your mind for miracal