|
|
Marcel Proust : Edmund White พรูสต์อย่างสั้น
"In England not long ago a survey of writers and critics revealed that the twentieth-century novelist they most admired - and who they thought would have the most enduring influence on the next century - was Marcel Proust. - Edmund White
ผมไม่ได้หมายถึงจำนวนหน้าของหนังสือ In Search of Lost Time เพราะความยาวสี่พันหน้าเป็นเหตุผลหลักที่ทำให้ครั่นคร้ามผลัดวันอ่านหนังสือเรื่องนี้มาเรื่อยๆ จนปีนี้ตั้งใจว่าจะอ่านซะที อยากหาประวัติของพรูสต์มาอ่านก่อน ที่ผมมีอยู่สองเล่มคือเล่มของ Edmund White ซึ่งยาว 165 หน้า กับเล่มของ Jean-Yves Tadie ซึ่งได้รับการยกย่องว่าเป็นประวัติที่สมบูรณ์มาก แต่หนาเป็นพันหน้า
เลือกง่ายมากครับ ไหนๆจะต้องอ่านยาวขนาดนั้น ขออ่านฉบับสั้นของ White ดีกว่า
พออ่านจบกลับรู้สึกทำไมสั้นจัง ไม่จุใจ ได้รู้ประวัติพรูสต์เพิ่มขึ้นก็จริง ทว่าไม่ได้ลงลึก White เขียนได้ดี แต่ด้วยข้อจำกัดของพื้นที่หนังสือ ทำให้เขาอาจต้องตัดเกร็ดประวัติหลายอย่างออกไป
สิ่งที่ผมเกรงอย่างหนึ่งก่อนเริ่มอ่านหนังสือประวัติเล่มนี้คือ กลัวว่า White จะเขียนถึงผู้คนแวดล้อมในชีวิตพรูสต์ว่าเป็นที่มาของตัวละครคนนั้นคนนี้ ในเล่มนี้มีเขียนถึงต้นแบบของ Swann, Odette, Albertine แต่ก็ไม่เยอะมาก
พรูสต์เริ่มเขียนเล่มแรกของ In Search of Lost Time ในวัยเกือบ 40 (เขาเสียชีวิตด้วยวัยเพียง 51 ปี) ก่อนหน้านั้นแทบไม่ได้เขียนอะไรที่โดดเด่นเลย ผมเคยทราบว่า อังเดร ชีด ปฏิเสธที่จะตีพิมพ์เล่มแรกของ In Search of Lost Time White อ้างอิงข้อมูลว่าคนในสำนักพิมพ์ของชีด (รวมตัวชีดด้วย) ไม่ได้อ่านหนังสือเล่มนี้ แค่เปิดผ่านๆ ตอนหลังพวกเขาถึงตระหนักว่าพลาดการตีพิมพ์มาสเตอร์พีซแห่งยุค
White เขียนถึงความเป็นโฮโมฯของพรูสต์ เขียนถึงการเข้าสังคมในวัยหนุ่มที่ทำให้ได้เรียนรู้ประสบการณ์ชีวิต เข้าใจเรื่องราวในสังคม เขียนถึงการเป็นโรคหอบหืดที่ทำให้ต้องใช้เวลาในแต่ละวันกับการนอนอยู่ในห้อง ครุ่นคิดถึงตัวตนกับอดีตที่ผ่านมา ประสบการณ์จากโลกภายนอกและการดื่มด่ำกับโลกภายในคือที่มาของ In Search of Lost Time
ผมหวนนึกย้อนไป 2-3 ปีก่อนที่ได้สะพายเป้เที่ยวพม่า วันที่ไปล่องทะเลสาบอินเลได้รู้จักฝรั่งชาวเบลเยี่ยมร่วมทริป (ดูแล้วอายุไม่มาก พอๆกับผม) ตอนทานข้าวเที่ยงมีเวลาว่างคุยกันหลายเรื่อง แรกๆคุยเรื่องท่องเที่ยว จากนั้นก็เปลี่ยนไปคุยเรื่องอื่น พอคุยเรื่องหนังสือ ผมถามถึงพรูสต์ ปรากฏว่าฝรั่งเบลเยี่ยมเคยอ่านแล้ว
ผมจึงบอกว่า คุณนับเป็นไม่กี่คนที่ผมเคยเจอ ที่พบมาเป็นชาวต่างชาติทั้งนั้น ยังไม่เจอเพื่อนคนไทยที่อ่านจนจบ
เขายิ้ม และพูดประโยคที่ยังจำได้จนถึงวันนี้ คุณต้องอ่านให้ได้ .. มันไม่เหมือนอะไรทั้งหมดที่คุณเคยอ่านมาในชีวิต.. เชื่อผม
| Create Date : 27 เมษายน 2552 |
| Last Update : 2 กันยายน 2552 8:46:04 น. |
|
3 comments
|
| Counter : 1173 Pageviews. |
 |
|
|
| โดย: petitfour IP: 118.174.40.85 วันที่: 27 เมษายน 2552 เวลา:15:10:40 น. |
|
|
|
| โดย: นายปลาตีน IP: 58.137.54.56 วันที่: 1 พฤษภาคม 2552 เวลา:3:10:03 น. |
|
|
|
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 5 คน [
อยากรู้จักพรูสต์ มัวแต่ไปอ่านที่คนอื่นเขียนไปใยคะ อ่านที่พรูสต์เขียนเองก็เกินพอจนยากจะพรรณนาอยู่แล้ว ptf สงสัยมาก คนที่อยากรู้จักพรูสต์ แต่ไปอ่านงานของคนอื่นที่เขียนถึงพรูสต์เนี่ยนะ (เพราะทั้งแปดเล่มของพรูสต์ เขียนถึงแต่ตัวเอง หรือไม่ก็คนรอบข้างโดยใช้มุมมองของตัวเองล้วนๆ)
อยากรู้จักพรูสต์ ก็ต้องอ่านพรูสต์สิคะ ง่ายๆซื่อๆ แบบนี้แหละค่ะ
แต่ขอบอกก่อนนะคะ ว่างานของพรูสต์อาจไม่เหมาะกับทุกคน ถ้าผ่านหนึ่งร้อยหน้าแรกไปได้ ก็น่าจะผ่านทั้งสี่พันกว่าหน้าได้ค่ะ แต่ถ้าไม่ได้ ลองแล้วลองอีกก็ยังไปไม่ไหว ก็อย่าฝืนนะคะ แสดงว่าเราไม่เหมาะกับพรูสต์จริงๆ
ปอลอ เวลาพรูสต์ขำ นี่ขำจริงๆนะคะ ตัวละครบารอน ชาร์ลุสนี่ฮามาก อ่านแล้วขำ แบบว่าหัวเราะออกมาดังๆเลยค่ะ แต๋วสุดๆ ชอบมาก