ชีวิตหนอชีวิตในสวิสเซอร์แลนด์ ครั้งแรกในชีวิตกะลิงน้อย
ชีวิตของขวัญเรือนจะต้องระหกระเหเร่ร่อนมาถึงลูเซิร์น ดินแดนแห่งความฝันของใครหลายๆ คน (อุ๊บส์..รวมถึงเราด้วยหรือเปล่าหนอ อาจจะเป็นหนุ่มสวิสมากกว่านะ กิกิ) มาถึงวันแรกตั้งแต่วันที่ 2 มิถุนา อย่างไม่คาดฝัน เพราะเปลี่ยนไฟลท์กะทันหัน แถมยังเป็นการเดินทางออกนอกประเทศสารขัณฑ์ครั้งแรกของข้าพเจ้า.. อย่าให้เล่าถึงความเป็นมาเลย ชีวิตมันรันทด ชะเอิงเอย มาถึงที่นี่ตอนบ่ายโมงกว่าๆ ทันใดที่ออกจากประตู (ผ่านตม.มาได้อย่างฉลุย เนื่องจากตม.สวิสเคยมาเมืองไทยเป็นแน่แท้ เราด้วยความอ่อนน้อม ยกมือไหว้ทันทีทันใด ด้วยมารยาทของสาวงามที่ดี กิกิ จึงได้รับการฉีกยิ้มของตม.วัยกลางคน แล้วทักทายเราอย่างน่ารัก ใจจริงกลัวอยู่เหมือนกันเพราะคนก่อนหน้าเราท่าทางจะเป็นสาวรัสเซีย โดนถามอะไรอยู่นานสองนาน เอาละวุ้ย เราก็ฉีกยิ้มและยกมือไหว้แบบออโต้สู้เขาจนผ่านไปได้ แต่ขอบอก ขอบอก ว่าผ่านตม.เมืองไทยดูเหมือนจะยากกว่าด้วยซ้ำ หน้าดุมาก โดนยิงคำถาม ไปไหน ไปทำอะไร ไปนานแค่ไหน บลา บลา บลา ดุมากกะ)กรี๊ดดด กลับมาที่ประตูต่อนะ เดินออกมาก็ได้รับการฉีกย้ิมจากชายหนุ่มที่เราเฝ้ารอเจอมัน อุ๊บสสส์ มาสามเดือนในที่สุดเราก็ได้เจอกัน..ไม่กล้าแสดงความรักมากเดี๋ยวคนแถวนั้นจะหมั่นไส้ อ้อ ระหว่างต่อเครื่องที่ดูไบ ได้ทำความดีสมศักดิ์ศรีตะละแม่ขวัญเรือน เพราะมีพี่คนไทย (รุ่นแม่) โดนเจ้าหน้าที่ที่นั่นถามโน่นถามนี่ พี่เขาก็ตอบคำถามเป็นภาษาอังกฤษไม่สะดวก ไอ้เราก็เจือกทันที เพราะได้คุยกับพี่เขาก่อนหน้าเขาไปเยี่ยมหลานที่ซูริค แต่ตอบชื่อเมืองกับเจ้าหน้าที่ไม่ทันใจ เราหรือ ก็อุตส่าห์ช่วย ผ่านได้คนนึง อีกคนนึงมานยึดพาสปอร์ตของพี่เขาไปเฉยเลย ปล่อยให้เรารอ ถ่วงเวลา ทำท่าไม่สนใจจนตรวจพาสปอร์ตของผู้โดยสารทั้งหมด แล้วถึงคืนให้ก่อนหน้านั้นมีชายหนุ่มคนนึง คล้ายๆ แอฟริกันอเมริกัน แต่จำไม่ได้ว่าชาติใด โดนส่องพาสปอร์ตเชียวละ มานปล่อยให้รอเหมือนกัน โดยไม่ได้ถามคำถามใดๆ เพิ่มอีก (ข้อหาหมั่นไส้หรือเปล่าหนอ เข้าใจอะนะว่าต้องการรักษาความปลอดภัยและตรวจสอบให้แน่ใจ เง้อ) ฮ่วย เมื่อไหร่จะถึงฉากนางเอกพระเอกเจอกันเสียทีวะ อุ๊บส์ ในที่สุดเราก้ได้เจอที่รักของเรา ทำหน้าหล่อรออยู่ตรงหน้าประตูทางออกเชียว (จำแทบไม่ได้ หล่อวิ๊งๆๆๆๆ มาเชียว รังสีออร่อแผ่กระสานซ่านเซ็น ใส่สูทมาเชียว ข้าพเจ้าแต่งตัวทำมะดามาก) พอดาร์ลิ้งเห็นกระเป๋าขวัญเรือน ฮีต๊กกระใจว่า ทำไมยูเอาของมาแค่นี้เอง(ฟะ)มาอยู่สองเดือนนะ(เฟ้ย) ไม่ใช่สองวัน พี่คนอื่นที่เคยมาเยี่ยมเยียนมาสองอาทิตย์ยังขนมามากกว่าหล่อนเล้ย ดูมันบ่นสิ ...ฮ่วย แต่เราก็เอาเสื้อผ้าไปน้อยจริงๆ นะ ก็เค้ามะค่อยมีนี่นา นี่ยังยืมเสื้อผ้าบางส่วนกับพี่อีกคนมาเล้ย พอออกนอกประตู กันสายตาคนอื่นมองเราสองคนหวานแหวว (ใครไปดูเอ็งสองคนฟะ) เราก็เดินแอบๆ เพราะเอียงอายขวยเขินชายหนุ่มของเรา กิกิ ไปซื้อชอกโกแลตกลับบ้าน..พอออกมานอกสนามบิน ก็ตื่นตาตื่นใจกับวิวทิศทัศน์รอบนอก แม่เจ้า สวยอะไรขนาดนี้ฟะ โหๆๆๆ แต่ดันฝนตก ดาร์ล้ิงบอก โห ยูมาวันที่อากาศโคตรดีเลยนะ มาถึงก็ฝนตก (อ้าว แหมๆๆๆ อากาศบ้านหล่อนน่ะ มันเป็นอย่างนี้ไม่ใช่เหรอ) กรุณาติดตามตอนต่อไปค่ะ
Create Date : 12 มิถุนายน 2550 | | |
Last Update : 20 สิงหาคม 2550 1:10:59 น. |
Counter : 706 Pageviews. |
| |
|
|
|