อืมมมม


อ่านแล้วคิดเหมือนเจ้าของบล็อกค่ะ


อีกนานแค่ไหน....

เห็นข้อเสนอบางข้อเสนอของฝ่าย ถวายคืนพระราชอำนาจแล้วก็รับไม่ได้อยู่หลายข้อเสนอ
อย่างให้ ส.ว. มาจากการแต่งตั้ง
70 เปอร์เซ็นต์

เราเริ่มต้นนับหนึ่งกันมาแล้วกับรัฐธรรมนูญฉบับนี้
แต่ท่านๆ ทั้งหลายจะให้เรากลับไปติดลบหรือไร

ดีใจที่คนอยู่กับกฎหมาย ออกมาเสนอความคิดเห็นค่ะ

อือ.นั่นสิคะ

เรายังเป็นเจ้าของประเทศด้วยหรือเปล่า

นั่นดิ

เยี่ยมครับ เฉียบคมเช่นเคย

เรื่องที่คุณบุญชิตฯ เสนอมาผมเห็นด้วยทุกกรณี

ว่าแ่ต่มีใครได้ศึกษาหนังสือ เศรษฐศาสตร์รัฐธรรมนูญ ของ อาจารย์ รังสรรค์ ธนะพรพันธุ์ บ้างหรือเปล่าครับ

ผมอ่านผ่านๆ เพราะซีรี่ส์นี้มีถึงสามเล่ม แถมเืนื้อหาดุดันเหลือเกิน ถ้าจะอ่านคงต้องขอเวลาและกำลังใจดีๆ

เท่าที่พอสรุปได้บ้างจากความทรงจำ ก็เห็นอาจารย์วิเคราะห์ปัญหาของกฎหมายรัฐธรรมนูญในเชิงอภิสถาบัน (super structure) ตามแนวทางเศรษฐศาสตร์สถาบัน และวิเคราะห์ในลักษณะของตลาดการเมือง : สไลด์หน้า 13

ชี้ให้เห็นจุดอ่อนของกฎหมายรัฐธรรมนูญฉบับนี้ (ในสายตานักเศรษฐศาสตร์) หลายประการ อาทิเช่น การจำกัดวุฒิการศึกษาของ สส และการกำหนดให้การเืลือกตั้งเป็นหน้าที่ของประชาชน เป็นต้น

ไม่รู้นะครับ

ผมเชื่อว่าสังคมรุ่นใหม่จะมีเครือข่ายปัจเจกชนที่ไม่เป็นทางการมากขึ้นเรื่อยๆ เพราะด้วยเทคโนโลยีสมัยใหม่ ทำให้ต้นทุนในการเข้าร่วมเครือข่ายแบบนี้ ถูกลงกว่าสมัยก่อนเยอะ

และไม่แน่หรอกครับเครือข่ายเหล่านี้ อาจได้ทำหน้าที่นำเสนอข้อมูลและเป็นส่วนหนึ่งในการพัฒนาสังคมไทยในอนาคต เหมือนที่กำลังบทบาทเพิ่มมากขึ้นในระดับนานาชาติมากขึ้นทุกที

ขอบคุณคุณสหายสิกขาสำหรับลิ้งค์นะครับ ไว้ว่างเรียน (ผ่านอาทิตย์นี้ไปได้) ผมจะค่อยๆตามอ่าน

ส่วนแนวความคิดเรื่องการให้ สว. มาจากการแต่งตั้ง 70 % นั้น เป็นความคิดที่ไร้สติแบบน่าขนลุก

เพราะในทางปฏิบัติ แม้จะได้ชื่อว่า ส.ว. ที่พระมหากษัตริย์แต่งตั้ง แต่แน่นอนว่า ทรงไม่สามารถไปเลือกหาบุคคลมาเป็น สว. ด้วยพระองค์เองเป็นแน่

ในรัฐธรรมนูญฉบับเดิมๆ เป็นหน้าที่ของนายกรัฐมนตรีที่เป็นผู้เสนอรายชื่อผู้สมควรมาเป็นส.ว. ดังนั้นสมัยนั้นเราถึงมีช่างตัดผมของนายกมาเป็น สว. หรือคนกลุ่มผู้ดี ไฮโซ ฯลฯ ก็ได้ด้วย

หรือถ้าจะกำหนดให้องคมนตรีเป็นผู้เสนอรายนาม สว. ต่อพระมหากษัตริย์ ก็นับเป็นอนันตริยกรรมต่อระบอบประชาธิปไตยอันมีพระมหากษัตริย์ทรงเป็นประมุขอย่างใหญ่หลวง เพราะเท่ากับเป็นการลากสถาบันลงมากลั้วกับการเมืองแบบหมิ่นเหม่ที่สุด เพราะต้องไม่ลืมว่า องคมนตรีเป็นตำแหน่งเฉพาะตำแหน่งเดียวตามรัฐธรรมนูญ ที่พระมหากษัตริย์ทรงใช้พระราชอำนาจโดยแท้ในการแต่งตั้งบุคคลมาช่วยทรงงานต่างพระเนตรพระกรรณ

ตำแหน่งองคมนตรีจึงต้องเป็นตำแหน่งที่ "สะอาด" ทางการเมืองมาก เพราะใกล้ชิดกับพระมหากษัตริย์ที่สุด

จะเป็นอย่างไร ถ้าองคมนตรีถูกลากลงมาใช้อำนาจเชิงการเมืองขนาดนี้ ???

ไม่นับการเผชิญหน้า ระหว่าง สว. ฝ่ายแต่งตั้ง กับ สว. ฝ่ายเลือกตั้ง ที่อาจจะเป็นสัญลักษณ์ของอะไรหลายๆอย่างไปอีก

เริ่มมองเห็นอันตรายของการพูดแบบไม่รับผิดชอบหรือยัง ?

แต่คนพูดคงไม่คิดอะไร นอกจากพูดอะไรก็ได้ ให้มันฟังดูเป็น "นักจงรักภักดี" ที่ดี พูดแล้ว "ขาประจำพระราชอำนาจ" ได้เฮ เป็นใช้ได้

หัวเด็ดตีนขาดผมก็จะค้านครับ

เกลียดทักษิณกันอย่างไร แต่ทำถึงขนาดล้มล้างระบบประชาธิปไตยที่กำลังเริ่มเป็นตัวแบบนี้ มันไม่ไหว

ถ้าจะเอากันถึงขาดนี้ ปฏิวัติไปเลยดีกว่า เฮ้อ...

เห็นด้วยยิ่งกับข้อคิดคมคาย

ปัญหาที่แท้ของเรื่อง คือ ปัญหาความไม่รอบคอบในการดำเนินการแก้รัฐธรรมนูญ

ความไม่รอบคอบดังกล่าว อาจเป็นได้ทั้งความไม่รอบคอบที่จงใจ เพราะมีวาระโค่นล้มนายกแอบแฝง หรืออาจเป็นความไม่รอบคอบที่ไม่จงใจ คือ ไม่รอบคอบในความหมายที่หมายที่แท้จริง

ไม่ว่าจะเป็น ความไม่รอบคอบแบบใด แต่มันก็คือ ความไม่รอบคอบ อยู่ดี

ความไม่รอบคอบดังกล่าวนำไปสู่ การผ่านเลยทางการตรวจสอบ ปัญหา และต้นเหตุของปัญหาในรัฐธรรมนูญฉบับปัจจุบัน

รัฐธรรมนูญนั้น แก้ได้ แต่มิใช่ แบบแก้ผ้าเพื่อเสพกามขอรับ

ก่อนจะแก้ ตรวจให้ดี ก่อนว่า รัฐธรรมนูญนี้มีภูมิหลังอย่างไร ปัญหาของการบังคับใช้มีอะไรบ้าง ผมเคยทำวิจัยเสนอปกเกล้าฯแบบถูกยัดเยียดจากเจ้านายให้ทำ พบปัญหาที่มีคนพูดมากมาย แต่ประเด็นยังเปะปะมาก การจะได้มาซึ่งปัญหาที่แท้ ต้องรอการตกตะกอนอีกนานพอสมควร

รัฐธรรมนูญเรามีภูมิหลังที่น่าประทับใจ เพราะ ผ่านกระบวนการผลักดันทางการเมืองมาสวยงาม เป็นความรับรู้ร่วมกันของประชาชน แต่ก็มีข้อติติง คือเป็นรัฐธรรมนูญที่รวบรัดความคิดไว้ที่คนบางกลุ่ม คือสสร.และมีผู้กล่าวว่าเป็นรัฐธรรมนูญบนฐานของการเจรจาต่อรอง ปัญหานี้คงเป็นสมมุติฐานของโรคได้ในระดับนึงหากจะแก้ แต่ต้องตรวจสอบกันจริงจังครับ ว่าสมมุติฐานนี้เป็นจริงหรือไม่

รัฐธรรมนูญเรา มีคนเสนอให้แก้ในประเด็นโน้น นี้ เยอะมาก แต่ยังเปะปะจนจับจุดไม่ถูก ล่าสุด ครม เสนอแก้แต่เรื่อง กรรมการสรรหาองค์กรอิสระสามประเด็น ปัญหาที่กระจัดกระจายเหล่านี้ ยังต้องใช้เวลามานั่งสาง สาว สรุป ตกผลึก กันอีกเยอะ


การที่ อ.อมร เสนอออกมา ผมคิดว่า เป็นการไม่รอบคอบ ใจร้อน ก็เพราะ มีงานวิจัยกี่ชิ้นที่นำเสนอเรื่องแก้รัฐธรรมนูญ (ต้องถามถึงคุณภาพงานด้วยนะ) มีการรับฟังความเห็นอย่างเป็นระบบจริงๆจากทุกฟากฝ่ายกี่ครั้ง นอกจากการประชุมที่ชาวบ้านฟังไม่รู้เรื่องที่นักวิชาการจัดขึ้น มีการเหลือบแลข้อวิจารณ์จากศาสตร์อื่นๆ เช่น ของ อ.รังสรรค์ บ้างหรือไม่

ทั้งหมดผมคิดว่า การแก้ รธน.หากทำในตอนนี้ ก็คงไม่เกิดประโยชน์มาก และคงต้องไปแก้อีกในอนาคตอันใกล้ เพราะ มันไม่มีเวลามากพอที่จะสำรวจปัญหารัฐธรรมนูญไทยที่ไม่ใช่ดูรัฐธรรมนูญแบบเรียงมาตรา แต่ต้องตรวจสอบปัญหาทางการเมืองทั้งระบบ ด้วยกระบวนการรับฟังความคิดเห็นที่ยั่งลึก และเป็นระบบ ซึ่งในที่สุด เราก็ไม่รู้สาเหตุของปัญหาที่แท้จริงได้ และก็เลือกมรรคแบบนำเข้าด้วยพฤติกรรมแบบลวกๆของคนที่เรียกว่าตนเป็น Elite

การใช้เวลาดู การตกผลึก อีกสักนิด เพื่อเข้าถึง ปัญหาแบบไทยๆ สาเหตุแบบไทยๆ มรรคแบบไทยๆ (อาจนำเข้ามาแต่ต้องคล้องกับปัญหาและสาเหตุไทยนะ) เพื่อเราจะได้มีการเมืองดี แบบไทยๆ

รัฐธรรมนูญแก้ได้ แต่ต้องใจเย็น รอบคอบ และเน้นการมีส่วนร่วมขอรับ

ด้วยความและคารวะ แด่ครู บา อาจารย์ ทุกคนครับ

บ้านเมืองเรา มันชักเพี้ยนกันหลายแห่ง ...เอาอารมณ์เป็นที่ตั้งกันไปใหญ่แล้ว ... ไม่อยากหมดหวังกับสภาพแบบนี้เลย ... ทุกอย่างมันต้องรอเวลาทั้งนั้น กระบวนการเมืองไทย มันเพิ่งจะก้าวเดินหลังรัฐประหาร ไม่นานนี้เอง มันจะดีเลิศร้อยเปอร์เซ็นต์ได้ไง .....

แม้ว่าจะเป็นที่ไม่มีความรู้ในเรื่องนี้เลย

แต่ผมเห็นด้วยในประเด็นของคุณบัญชิตฯนะครับ จากสถานการณ์ที่เป็นอยู่แม้ว่ามันจะไม่ดีมีงามนัก แต่ในระยะเวลาที่ผ่านมาเราคงสั่งสมประสบการณ์ได้ในหลายๆเรื่อง

การละทิ้งมันไปเลยมันคงทำให้เกิด "ต้นทุนค่าเสียโอกาส"ที่ใหญ่หลวงเลยทีเดียว

ชอบคำนี้แฮะ

แล้วจะทดลองเชิงนิติศาสตร์กันอีกกี่ที กับประเทศไทยของผม ?

ประเทศไทยลองรัฐธรรมนูญมาหลายสูตรแล้วครับ.

รัฐธรรมนูญที่วุ่นวายดีแท้ที่สุดที่เคยเห็นมา ก็คือรัฐธรรมนูญปี 2521 ซึ่งมีบทเฉพาะกาลที่ให้อำนาจเด็ดขาดแก่นายกเต็มไปหมด จนเรียกกันเล่น ๆ ว่า รัฐธรรมนูญฉบับประชาธิปไตยครึ่งใบ แต่พอใช้ไปเรื่อย ๆ จนบทเฉพาะกาลที่ให้อำนาจเผด็จการค่อย ๆ หมดเวลาไป จู่ ๆ ก็มี รสช. มาล้มรัฐธรรมนูญซะงั้น.

มันแสดงให้เห็นนิสัยคนไทยอย่างหนึ่งคือ ไม่ค่อยแก้ไขของเก่า พออะไรมันไม่ดี ก็โยนทิ้งแล้วหาอันใหม่มาใช้อยู่นั่นแหละ.

เอ้อ ว่าแต่ว่า กฎหมายประกาศคณะปฏิวัตินี่ เค้ายกเลิกไปหมดรึยังอ่ะ.

อือ.นั่นสิคะ

เรายังเป็นเจ้าของประเทศด้วยหรือเปล่า



โดย: Batgirl 2001


คำถามที่ควรเป็นน่าจะเป็น เราเคยเป็นเจ้าของประเทศด้วยหรือ?



ผมเห็นด้วยกับผู้เขียนนะ และก็มีไรหลายอย่างอยากเขียนแต่คงไม่กล้า เพราะเมืองไทยเป็น ประชาธิปไตย ที่มีกฏหมาย ห้ามพูดห้ามวิจารณ์บางเรื่อง


ตลกดี.....

ผมขอรับรองว่า เราเป็นเจ้าของประเทศอยู่เสมอ

แต่เรามักจะชอบแกล้งลืม

เห็นด้วยครับ
แต่มาว่านายกฯ ของผมเป็น 'อสูรร้าย' นี่ ไม่เกินไปหน่อยหรือครับ

ประเทศไทย ไม่ใช่ห้องทดลอง

ดังนั้นการปฏิวัติ (ภายใต้ความคิดการปฏิรูป) จึงไม่น่าคล้อยตาม

ต้องให้ประเทศไทยผ่านประสบการณ์ด้วยตนเองบ้าง

เหมือนเยอรมันที่ผ่านประสบการณ์มากมาย ทำให้เกิด หลักสุจริต หรือ นิติปรัชญา ขึ้นมา

หรือฝรั่งเศสที่ใช้ประสบการณ์ทางการเมือง กว่าจะเข้ายุคสาธารณรัฐที่ 5

หวังว่าประเทศไทยจะผ่านประสบการณ์ทางการเมืองและผลิตหลักกฎหมายมหาชนที่เข้ากับสังคมวิทยาทางการเมืองไทยเองบ้าง

แต่หลักเหตุผลจากคำวินิจฉัยศาลรธน.ที่ 47/2547 ไม่เอานะ

มึนไปหมดเลย

เห็นด้วยกับบุญชิต
รัฐธรรมนูญมีข้อไม่ดีแน่ๆ "ความสมบูรณ์ไม่มีในโลก" หากไม่ดีก็ตามแก้กันไป
สมมติฐานเดิมๆที่ทหารเคยใช้ว่า "ถอยหลังก้าวหนึ่งเพื่อก้าวหน้าอีกสิบก้าว" ผมไม่เคยเห็นได้ก้าวหน้าซักที เห็นถอยลงเหวทุกที
บ้านเมืองเราถอยไม่ได้แล้วครับ แค่นี้ก็ไล่ชาวบ้านไม่ทันแล้ว

บังเอิญเข้ามาเพราะได้ link มาจากเพื่อนที่รู้จักกันน่ะครับ

เห็นด้วยกับบทความครับ ซึ่งที่จริงเขียนตั้งแต่ 28 พย 48 แล้ว แต่วันนี้ หลังจากยุบสภาไปแล้ว แม้สถานการณ์เปลี่ยนไป ทว่าบทความนี้ก็ยังใช้ได้อยู่

อยากให้คนที่ถลำตัวไป อยากได้นายกพระราชทาน อ่านบทความนี้
และอยากให้กกต ผ่อนปรน ให้สมัครได้อีก เลื่อนการเลื่อกตั้งออกไป และ ฝ่ายค้านลดทิฐิแล้วความหลง ส่งผู้สมัครมาลงเลือกตั้งเถอะ

และถ้า ทักษิณได้เป็นนายกอีก ก็ขอให้พูดว่า "ผมพอแล้ว" โทษนะ อาจจะฝันไป เพราะคนที่เชียร์อาจจะไม่ชอบ

แต่มันก็ทำให้เป็นการลงจากจุดนั้นที่สง่ามากนะครับ คือขอพิสูจน์ว่า มีคนรักเขาอยู่ แต่ก็จะไม่รับตำแหน่ง เพราะให้เกียรติรู้ว่าคนอื่นก็มีความสามารถ

แต่ก็เอาเหอะ คงมีคนอ้างว่า ก็มีนายก nominee อีก

เฮ้อ

โดนมั๊ยล่ะท่าน