::::=ชีวิตอันแสนน่าเบื่อ=:::: ขณะนี่เวลา 16.02 น.      หลังจากที่ป๋มสอบเสร็จ..ก็ ตรงดิ่งสู่เมืองหลวงของปรเทศไทย มหานครแห่งผู้คน จำนวน 5 ล้านคนเศษ ... เป็นอะไรทีน่เบื่อมากมาย .. แต่ทำยังไงได้ จำเป็นต้องมาเรียน พิเศษ .ลงมาวันศุกร์ .. ถึงเสาร์ นั่งบนรถไฟตู้นอนมา ราคาประมาณ 6 ร้อยเศษ ..ขึ้นไปบน รถ .. ดันไปเจอเพื่อน. จาJap  ด้วยเหตุที่บังเอิน มากๆ .. คิดเองนะฮับ เคยเรียนด้วยกันตอนเด็กๆที่ ญี่ปุ่น แบบ เรียนร.ร.เดียวกันแต่สนิทกันเพราะบ้านใกล้กัน มานมาเที่ยวไอ่เราเลย คุยแหลก ยันเช้า.. แล้วดันไปอาสาพามันเที่ยว.ค๊าบ..เพื่อนป๋ม ชื่อ Nobu และ Bonz ไม่รู้เขียนงี้เป่านะ .. อ่านเสียงสั้นๆ เองแล้ว กาน.. พอมาถึง หัวลำโพง ก็ หาอาหารเช้ากาน กะเพื่อน ญี่ปุ่น เลย แอบเนียน เป็น นักท่องเที่ยวชาวต่างชาติ เสร็จ แล้วก็พาคุณเพื่อนๆ ทั้งหลายไปหาเกสเฮาส์ถูกๆอยู่กัน .แหม.. จะที่ไหนได้ นอกจาก ข้าวสาร โร้ด ..โอ้ว 9.30น. หา เสร็จ เอาของไว้ ..พาไปบ้าน ป๋ม.. เพื่อ ที่เราจาเอาของไปไว้ .. โหยนั่งจาก ข้าวสาร ไป ลาดพร้าว ไกลโข เลย พานั่งใต้ดินไป ..อืม ..ระหว่างทาง มีคนมาถาม นี่ดาราเป่า .. เอ่ากำ ... แหม ..คิดในใจ อิจฉาโว้ย .. ไหง มาน เกิดมา หล่องี้ ชิส์ๆๆ ..  พอเราเอาของไปไว้ที่ บ้านเสร็จก็เกือบ 11.30 น. แล้ว ..เลยพาไป JJ ค๊าบ ..ไอ่พวกนี้ แตกตื่นหยาย .. อารัยกานนักหนา .. แหม.. เลยเดิน ช๊อบปิ้งแหลกลาน เลยอาครับ แบบ ต่อสุดชีวิต กางเกง 500 เหลือ 150 รองเท้า 800 เหลือ 300 เหอ.. เอาความหล่อ ของพวก เพื่อนเกลอเข้าสู้ .. อันข้าพเจ้านี่เหมอืนไกด์... พวกมันก็ถามกานเจง .. เวลาจานินทาเราก็เป็น ภาษา จีน (ใช่ซี้เรามานไม่ค่อยเก่งจีนหนิ) เวลาเดินกะมานเลย เหมอืนเป็น ท้อกกิ้งดิก .. คุย อังกิดที ยี่ปุ่งที ไทยที ปวดหัวเจงๆ .. ช๊อบ เสร็จ ก็ ปาเข้าไป ..เกือบ บ่าย 3 เลยพา ไป สยามต่อเลย .. แหม พวกนั้น ..ก็ นะ หอบข้าวของพะลุงพะลัง เยอะเยอะไปหมด .. (ขนาดมีบางส่วนที่ใช้บริการไปรษณีย์ ส่งกลับประเทศไปแล้วนะเนี่ย) ถือกาน เป็นกิโล เสร็จ หิวกานหยายเลยไปงข้าว ที่ ฮะจิบัง และ แปลงโฉมพวกมันๆ จาก เซอรๆ เปงไฮโซ หล่อ เฟี้ยว แหม .. เข้าร้าน ทามผม หล่อกานหยาย เสร็จก็ ช๊อปต่อ พอห้างใกล้ปิด..ก็เลยไปกลับข้าวสาร เข้าเกสเฮ้า เหมอืน บ้าหอบฟางฮะ ของเยอะแยะ .. รอบนี้ดีหน่อย ได้เพื่อน ไปส่ง พอดีเจอเพื่อน บ้านเพื่อนรวย ฮะ เรียน ซค. เลยอาศัยใบบุญเพื่อนโม นั่งรถตู้โฟร์ค มันไปลง  ข้าวสาร พร้อมข้าว ของเหมือนหนีออกจากบ้าน .. ทีนี่ เข้าเกสเฮาส์ ก็ อาบน้าม กิงข้าว แล้วก็ แต่งตัวกาน ..(ป๋มใส่ชุดเดิมตลอด) รอพวกมานๆ นามมากมาย..เข้าห้องน้ามหรือไปทามไร กานฟระ ... ตกดึกพาเดินสะพานพุทธฮะ ..เลยได้ของมา เหมอืนกาน..พวกมานก็ ได้ แต่ไม่มากเท่าไหร่ มีการไปเพ้น อีก เออ เทห์ เจงนะ พวก แ ก เสร็จส่งมันเข้าเกสเฮาส์ ก็เหือบ ตี 1 แล้ว .. แล้ว เลยเรียก Taxi กลับบ้าน .. นั่งอยู่บนรถ .. พวกมานโทรสับมา บอกว่า...อยากไปเที่ยว อีก .. ป่มเลยบอกว่า ป๋มไปไมได้ เพราะว่าป๋ม เพิ่งจา17 เอง .. ส่วนมาน 20 กานแล้ว ถ้าจาไป ก็ไปเองนะ . ลืมเล่าปาวัติ เพื่อนคนแรกชื่อ โนบุส์ Nobu (ไม่รุเขียนถูกเป่า) อายุ 20 ปี กำลังเรียนคณะ จีน ที่โตเกียว U สามารถพูดได้ 3ภาษา คือ Jap จีน อังกิด คนที่2ชื่อ โบนส์  Bonz อายุ 20 ปี เรียนที่เดียวกาน  สามารถพูดได้ 3 ภาษา เช่นเดียวกาน หลังจาคืนนั้น ป๋มนอนที่บ้านแล้วอาการเก่ากำเริบ เลย ต้อง ไปนอน ร.พ. ตอนแรกนอน ที่เมโย แล้วขอเปลี่ยนไปนอน ที่ รามา แทนค๊าบ ... ตอนนี้ OK แล้ว .. เบื่อเจงๆๆ โรคนี้ ตอนนี้รู้สึกท้อๆ เบื่อๆ เซร็งๆ ไง ขอกำลังใจหน่อยนะค๊าบ.. เรื่องความรักไม่ราบรื่อน การเรียนกำลังลุ้นอยู่ การเงิน พอได้ ส่วน การงานไม่รู้ ฮะ T-T .:: P.R.C. SPIRIT : To Love, To Care, To Share, To Help & To Sacrifice ::. พระเยซูตรัสกับเขาว่า เพราะท่านได้เห็นเราจึงเชื่อหรือ ผู้ที่ไม่เห็นเราแต่เชื่อก็เป็นสุข   Create Date : 09 มีนาคม 2548     27 comment Last Update : 9 มีนาคม 2548 17:06:54 น.     Counter : 204 Pageviews.   Share Tweet