• จดหมายของฉัน
• จดหมายของคุณ

เวลา..จะช่วยรักษาทุกอย่าง? From : Bitter_N@hotmail.com Date : ๗ ตุลาคม ๒๕๔๕ ๑๐.๓๐ น. To : Sweet_P@yahoo.com Subject : เวลา..จะช่วยรักษาทุกอย่าง Sweet P.คนดี ฉันฟังเพลงสาป ของ พี่ธีร์ รอบที่สิบแปดแล้ว แต่ก็ยังคงความเศร้าซึมได้อย่างเคย ทำไมมันถึงไม่ได้ลดลงไปเลยนะ วันนี้ฉันจะฮัมเพลงนี้ ให้ฟังเบาๆ สาป---- ธีร์ ไชยเดช คบเธอมานาน ฉันเผลอไป รักจนล้นใจ รักเธอมานานจนฝันไป ว่าเธอคงมีใจ ไม่ว่าเขาจะเป็นยังไง เขาจะดีแค่ไหน เขาจะเป็นยังไง เธอก็รักฉัน ฝันถึงวันดีดี ที่เรามีกันและกัน แม้จะมีเพียงวันที่ฉันฝันไป รู้ว่าต้องทำใจรักไป ปล่อยใจให้คุ้นเคย รู้ว่าต้องทำใจเฉยเมย ไม่เคยได้เอื้อน ได้เอ่ยจนหมดใจ *ไม่ว่าฉันจะเป็นยังไง ฉันจะดีแค่ไหน ฉันจะเป็นยังไงเธอก็เลือกเขา ฝันถึงวันดีดี ที่เรามีกันสองเรา แม้จะเป็นเพียงเรา ที่ฉันฝันไป .... **ฉันโดนสาปมาให้รักเธอ วันที่เธอนั้นได้รักเขาใจโดนสาปให้ล่องตามเหมือนเงา แอบอิงเธอบางเบา กระซิบฟังเบาเบา (ว่า) ฉันรักเธอ (*, **) ฉันไม่เคยชอบ ธีร์ ไชยเดช มาก่อนเลย ก็ต้องเปลี่ยนใจไปในคราวนี้เอง เธอเอ๋ย ... ฉันเคยเกลียดเสียง ยืด ยาน ของ พ่อธีร์ คนนี้มาก ---- กกก ทนฟังยาวๆ นานๆ ไม่ได้เกินสามเพลงสักที แต่ก็อย่างว่าแหละหนอ ถ้าไม่เจอกับตัว ใครจะไปเข้าใจได้ ครานี้ก็เฉกเช่นเดียวกัน ใครจะไปรู้ว่า จะมีความรู้สึกร่วมไปกับพี่ธีร์ ได้ไกล ขนาดนี้ คราวนี้ แค่ท่อน ท่อนเดียว อย่าง ไม่ว่าฉันจะเป็นยังไง ฉันจะดีแค่ไหน ฉันจะเป็นยังไงเธอก็เลือกเขา ฝันถึงวันดีดี ที่เรามีกันสองเรา แม้จะเป็นเพียงเรา ที่ฉันฝันไป .... จะทำเอาฉันไม่เป็นอัน นึกถึงเพลงอื่นไปได้เลย ไม่ว่าจะพยายามเท่าไหร่อยู่ก็ตาม ฉันก็ยังอยู่ตามชายขอบของหัวใจเธออยู่ดี .... ว่าไหม ? ? ? Bitter N.ผู้ต้องสาป ปล. ใครหนอบอกว่าเวลาจะช่วยรักษาได้ทุกอย่าง แต่ฉันว่าได้ทุกอย่างเลย...ยกเว้นใจ---- ปล.อีกที ฉันพยายามหาไฟล์ midi ติดมากับจดหมาย แต่หาไม่ได้เลยลองเปิด mp3 จากในเครื่องเธอดู ฉันรู้ว่าเธอมี ---   Create Date : 20 มิถุนายน 2548     Last Update : 20 มิถุนายน 2548 18:49:04 น. Counter : 578 Pageviews.   2 comment Share Tweet

ผลการค้นหาเกือบสองแสนรายการ From : Bitter_N@hotmail.com Date : ๖ ตุลาคม ๒๕๔๕ ๒๑.๓๐ น. To : Sweet_P@yahoo.com Subject : ผลการค้นหาเกือบสองแสนรายการ Sweet P.หรือ Sweet pea ดี เมื่อคืนจดหมายฉันอาจจะดูห้วนสั้นไปสักหน่อย ด้วยว่าเงื่อนไขจำกัดของเวลาที่ล่วงเลย ง่วง -- ง่วง แต่ก็ข่มตาไม่ลง วันนี้ฉันไปขลุกตัวอยู่ในร้านหนังสือร้านประจำ อีกตามเคย จนจะกลายเป็นเจ้าของร้านอีกคนแล้ว ถึงตอนนี้ฉันขายคล่องกว่าเจ้าของซะอีก เพื่อนฉันมันว่า ถ้าฉันหายไป มันคงตามตัวได้ไม่ยาก มีอยู่ไม่กี่ที่หรอกที่ฉันจะไปแฝงกายอยู่ได้ครั้งละนานๆ ถ้าไม่แว่บไปดูหนัง คนเดียว ก็อยู่ในร้านหนังสือ หรือแฝงตัวอยู่ในร้านกาแฟ --- ถึงได้มีเวลาคิดเยอะนัก แล้วฉันก็ฝังตัวอยู่ที่ชั้นหนังสือว่าด้วยดอกไม้ ที่ฉันตั้งใจว่าจะหารูปและเรื่องของชื่อเธอไง มันเป็นเรื่องโคตรยากและต้องใช้ความพยายามอย่างยิ่งยวด ที่จะหารูปจากหนังสือไทย เพราะเราไม่รู้ชื่อไทย ไม่รู้ชื่อทางวิทยาศาสตร์ ไม่รู้อะไรเลย แค่เคยได้ยินก็เท่านั้น หนังสือไทยมี index กับใครเขาซะที่ไหน... แต่ในที่สุดฉันก็หาจนเจอะ เหงื่อแตกซิก -_-' ฉันตื่นเต้นดีใจมาก จนพี่ที่ร้านร่วมด้วยช่วยดีใจ เพราะเห็นฉันหายเงียบไปนาน ภาพประกอบในหนังสือ เป็นตัวอย่างถ่ายมาจากภูพิงค์ราชนิเวศน์ ฉันเกือบขับรถ รี่ขึ้นไปดูของจริงแล้วตอนนั้น ดีที่พี่ๆ ห้ามเอาไว้ทัน ดอกสวีทพี จัดเป็นไม้เลื้อย (ละม้ายเธอเลยแฮะ) ใกล้ใครก็รักคนนั้น ---- มีหลากหลายสีมาก ทั้ง ม่วง ขาว ชมพู เหลือง แดง ฟ้า เรียกว่ามีได้สารพัดสี ดอกจะเป็นรูปถั่ว แถมมีหลายพันธ์ให้ค้นหาอีก แต่ผลจากการsearch engine ใช้สองยี่ห้อ อย่าง yahoo พอฉันพิมพ์คำว่า sweet pea เจอทั้งหมด ๑๙๔,๐๐๐ รายการ ส่วน Google เจอทั้งสิ้น ๑๙๙,๐๐๐ รายการ เอาเข้าไป !!! ยากพอๆกับเข้าถึงเธอเลย ในที่สุดฉันก็เจอรูป ดอกสวีทพี เสียที ส่งมาให้เธอดูด้วย สักสองสามอย่าง ฉันชอบที่มันดอกเล็กๆน่ารักชะมัด ว่ากันว่ากลิ่นมันหอมด้วยนะนี่ ชักจะอยากดอมดม ---- Bitter N. ที่ยังไม่ล้าจากการเข้าถึง   Create Date : 20 มิถุนายน 2548     Last Update : 20 มิถุนายน 2548 0:06:47 น. Counter : 327 Pageviews.   0 comment Share Tweet

ไม่อยากเป็นลมใต้ปีก - - From : Bitter_N@hotmail.com Date : ๖ ตุลาคม ๒๕๔๕ ๐๓.๓๐ น. To : Sweet_P@yahoo.com Subject : ไม่อยากเป็นลมใต้ปีก--- Sweet P. พ่อถั่วหวาน*--ใจขม ฉันขับรถเข้าไปในสนามบิน ด้วยความบังเอิญหรือตั้งใจก็ไม่รู้.. ก็เลยจอดดูเครื่องบิน วันที่ไม่อยากบิน ฉันเลยไม่นึกอยากจะเป็นเครื่องบินเลยแม้แต่น้อย แต่ไปเฝ้ามองแสงไฟกระพริบวิบวับ ในทางรันเวย์แทน ... แสงไฟดวงเล็กๆ ที่นำทางเครื่องบินลำโตๆ โก้กว่าใคร สลับสับเปลี่ยนกระพริบเป็นจังหวะแนวยาว ตลอดทาง ฉันนึกถึงหิ่งห้อยจากหนังสือ ชายผู้กินเครื่องบิน ๗๔๗* บางทีเราอาจจะกลายเป็นหิ่งห้อย ที่กระพริบแสงในจังหวะที่ช้าเกินไป เธอจึงไม่เห็นมัน ... หรือเห็นจนชาชินกับจังหวะนั้น ก็ไม่รู้ได้ วันนี้ฉันเลยไม่อยากเป็นลมใต้ปีกที่เปลี่ยวเหงา แต่เครื่องบินไม่แลแล้ว พรุ่งนี้ฉันอาจจะกลายร่างเป็นแสงไฟเล็กๆ ให้จังหวะสม่ำเสมอก็ได้ ใครจะรู้ --- อย่างน้อยเครื่องบินก็ต้องหันมามองดู (สองครั้งก่อนขึ้นลง) Bitter N.ผู้ที่ไม่อยากเป็นลมใต้ปีกอีกต่อไป ลป. ลืมไป ... * Sweet P. พ่อถั่วหวาน ฉันพึ่งได้รู้ว่า Sweet P. เป็นชื่อดอกไม้ :-) เพื่อนฉันเหลือบเห็นฉันเขียนจดหมายถึงเธอ --- เอ ดอกสวีท พี เนี่ยน่ารักนะ แต่เป็นพืชตระกูลถั่ว สงสัยจะเป็น sweet p(eanut) กระมัง ไว้ฉันจะไปหารูป หาเรื่องมาดูสักที ... เธอเองอยากเห็นมั่งไหม ส่วนBitter N. อย่างฉันไม่ใช่รักแรกกัด อย่าง Love at first bite นะเธอ (Bitter หาใช่ Bite ไม่ ธ่อ ) ถ้าจะเป็นฉันขอเป็น รักแรกอ่าน อย่าง Love at first read ดีกว่า ทันสมัย ดูโรแมนติก ดี เหมือนชื่อตอนคอลัมน์ของ 'ปราย พันแสง ในมติชนตอนนี้เลย ฉันว่าเค้าเคยเอามาลงใน Summer แล้วนี่นา... สงสัยต้องไปรื้อ มาอ่านซ้ำอีกหน แต่ชีวิตจริงมันก็ไม่ได้โรแมนติกเหมือนนิยายหรอก ฉันว่า   Create Date : 19 มิถุนายน 2548     Last Update : 19 มิถุนายน 2548 22:07:35 น. Counter : 407 Pageviews.   2 comment Share Tweet

คิดถึงกลิ่นครีมโกนหนวด From : Bitter_N@hotmail.com Date : ๕ ตุลาคม ๒๕๔๕ ๑๒.๓๐ น. To : Sweet_P@yahoo.com Subject : คิดถึงกลิ่นครีมโกนหนวด Sweet P. พ่อเคราอึมร่มครึ้ม เมื่อคืนฉันเผลอร้องไห้อีกแล้ว--- ความรู้สึกเสียใจของฉันมันคงมาช้าไปหน่อย เอาเถิด ถ้าการมีอยู่ของฉันจะทำให้เธอลำบากใจ ถึงตอนนี้เธอคงเลิกลำบากใจเสียที พอลืมตาฉันก็นึกขึ้นได้ว่า --- เออหนอ เออหนอ เช้านี้แม่ฉันแวะซื้อโจ๊กมาจากตลาด วันนี้ที่บ้านฉันคนเยอะแยะเหลือเกิน ทั้งที่จริงก็มากมาตั้งแต่เมื่อคืนแล้ว เป็นเหตุให้คึกคักผิดปกติ ฉันเลยต้องแกะโจ๊กใส่ชาม มานั่งกิน คิดถึงเธออีกแล้ว แม้ว่าโจ๊กเช้านี้จะไม่ใช่โจ๊กร้านนั้น แต่เป็นโจ๊กใส่ตับที่เธอชอบนัก แถมวันนี้ยังมีปาท่องโก๋เสียด้วย ฉันเลยต้องนั่งกินโจ๊กตับ ใส่ปาท่องโก๋ พลางเขี่ยขิงกับหมูก้อนๆ นั่นออก โจ๊กไม่อร่อยเอาเสียเลย---- คิดถึงเธออีกแล้ว วันนี้เธอจะโกนหนวดไหมนะ พ่อเคราอึมของฉัน ฉันไม่เคยบอกเธอเลย ว่าฉันชอบมองดูเธอตอนโกนหนวดแค่ไหน แล้วเธอก็จะชายตามอง ว่าฉันจะมองไปทำไม ...ไม่สนุกหรอกน่า ที่ต้องมาคอยโกนทุกวันอย่างนี้ ทั้งๆที่ฟองฟู่ขาวๆเต็มหน้านั้น ฉันได้แต่หัวเราะ แหะ แหะ บางทีคนเราก็อาจจะสนุกกับสิ่งที่ได้มองเพียงอย่างเดียวก็ได้ ฉันเคยขอเธอลองโกนดูสักหน แต่เธอก็ลังเล ว่าอย่าดีกว่า เดี๋ยวจะช้า --- จริงๆเราไม่ต้องรีบร้อนตลอดเวลา ก็ได้นี่นะ ว่าไหม ... กลิ่นครีมโกนหนวดของเธอ หอมเย็นดี ติดอยู่ปลายจมูกอย่างนั้น ไม่รู้ว่าเธอจะได้กลิ่นไหม แต่ฉันแค่อยู่ไกลๆ ก็กลับได้กลิ่นนี่แล้ว ฉันรู้ว่า นี่แหละ เธอพึ่งจะโกนหนวดมาหมาดๆ นอกจากหน้าที่ดูใส กว่าตอนเย็นมันจะดูเนียนๆ ยังมีกลิ่นติดแถมมาด้วยอีกหน่อย คนอะไรเย็นมาหน้าอึม ----(ครึม) ฉันพยายามเบี่ยงเบนความสนใจของตัวเอง ด้วยการไปอ่านข่าวหนังสือพิมพ์ ฉบับวันพรุ่งนี้ แต่มีขายตั้งแต่วันนี้ โลกของจอม* คอลัมน์โปรดฉันปิดตัวลงแล้ว เสียงถอนหายใจของจอม เป็นเสียงถอนหายใจสุดท้าย ไม่รู้จอมจะจากไปไหนไกลหรือเปล่า หรือว่าจะเลิกถอนหายใจแล้ว บางทีฉันก็ไม่อยากให้จอมเลิกเศร้าหรอกนะเธอ ความเศร้านี่แหละที่พยุงโลกเอาไว้ได้จนทุกนี้ ถ้าไม่เศร้าซึมเอาเสียเลย เปลี่ยนเป็นพากันไม่รู้ร้อนรู้หนาว ฉันว่าฉันคงเศร้ากว่าจอม เมืองหลวงของเธอฝนคงกำลังตก--ไหมนะ น้ำเหนือก็เริ่มไหลบ่าลงไปแล้ว ตามฤดูกาลของมัน แต่ฉันกลับเห็นความพยายามในการป้องกันน้ำท่วม สารพันวิธี ของคนเมืองกรุง ทั้งที่คนในต่างจังหวัดต่างก็หนีไปไม่พ้น และเมืองหลวงเองก็ อยู่ปลายสุดของแม่น้ำแท้ๆ ... กรุงเทพฯน้ำท่วมบ้างไม่ได้หรือไง ---- Bitter N. ผู้มีความรู้สึกไม่ต่างจากจอม โลกของจอม* ทินกร หุตางกูร   Create Date : 19 มิถุนายน 2548     Last Update : 19 มิถุนายน 2548 8:42:44 น. Counter : 382 Pageviews.   1 comment Share Tweet

อยากเป็นซาลาเปา From : Bitter_N@hotmail.com Date : ๔ ตุลาคม ๒๕๔๕ ๒๒.๒๐ น. To : Sweet_P@yahoo.com Subject : อยากเป็นซาลาเปา Sweet P.ที่รัก .. ขอต่ออีกนิด ฉันขับรถกลับบ้าน ---ด้วยแววตาที่ชาเฉยและปล่อยวางที่สุด เย็นวันศุกร์ ต้นเดือน รถเริ่มติดคล้ายเมืองใหญ่ของเธอไปทุกทีแล้ว ไม่รู้ว่าจะภูมิใจดีไหมเธอ ชีวิตสนุก ในคืนวันศุกร์กำลังเริ่มต้น พอฉันเหลียวมองไปรอบๆรถ ฉันกลับรู้สึกแปลกแยก และเศร้าเป็นที่สุด คนเรามักจะเหงาท่ามกลางคนมากๆเสมอ แล้วฉันก็เลยน้ำตาไหลไปเสียเฉยๆ ฉันก็แค่เสียใจ แต่ฉันไม่ได้เสียสติไปหรอกเธอ ทำนบน้ำตา พอได้ไหลเสียแล้ว ---กลับเหมือนกลั้นไม่อยู่ แต่จู่ๆมันก็หยุดลงไปได้เองนั่นแหละ อย่าสงสัยในน้ำตาของฉันเลย ขับผ่านรถขายซาลาเปาหน้าตลาด ก่อนเข้าบ้าน ฉันแอบลุ้นว่าวันนี้คนขายซาลาเปาเจ้านี้ จะปั้นซาลาเปาเป็นรูปอะไร คืนก่อน มีซาลาเปารูปปลา วางเด่นอยู่ในตู้ ฉันขับรถแล้วก็ยิ้ม วันนี้คนขายคงมีความสุขกว่าเดิม ฉันเห็นซาลาเปารูปหัวใจ เรียงรายอยู่ในตู้หลายดวง ฉันเคยคิดอยากจอดรถลงแวะซื้อ แต่ก็เปลี่ยนใจไปทุกครั้ง ฉันอยากแอบมองให้ซาลาเปาพวกนี้อยู่ในตู้กระจก ขับแสงขาวนวล กับแสงไฟ --- ฉันว่าบางอย่างได้มอง แล้วหยุดยิ้มก็น่าจะเพียงพอ Bitter N. ผู้อยากเป็นซาลาเปาหน้าหัวใจไส้หวาน ปล. ตอนนี้ฉันฟังเพลงสุรสีห์ค้างมาสองคืนแล้ว อยากให้เธอได้ฟังบ้าง ...ชื่อเพลงไม่มีวันจะใกล้เธอ แล้ววันหลังจะฮัมให้ฟัง ถ้าใจนิ่งพอ   Create Date : 01 มีนาคม 2548     Last Update : 1 มีนาคม 2548 22:43:34 น. Counter : 410 Pageviews.   2 comment Share Tweet

• คุณน้องเต้
• grappa
• นก ปักษนาวิน
• ลูกแกะหลงเฝ้า เงาจันทร์
• Webmaster - BlogGang